Als je denkt 'Ja, dit wil ik de rest van m'n leven op m'n lichaam hebben'.

Je gevoel volgen? Voor mij was het heel duidelijk.

Ik heb anderhalf jaar lang erover nagedacht. Ik wist wel wat ik wilde maar vond de stap naar de tattooshop toch nog te eng. Na anderhalf jaar een afspraak gemaakt omdat ik het toen zeker wist zodat ik er ook echt geen spijt van kreeg.

Ik had er een goed gevoel bij en heb daarna ongeveer een halfjaar ingebeeld dat 'ie er zat. Op een gegeven moment kon ik hem niet meer wegdenken en heb 'em toen laten zetten.

Ik zeg al lang dat ik bloemen op voet mooi vind, en dan nu met naar van E erbij. Maar ergens is op pols of rechtsonder op buik ook mooi. En ben bang dat ik straks iets tegen ga komen wat mss nog toepasselijker is.
Maar aan de andere kant, de bloemen op mn voet vind ik al lang mooi. Keuzes maken vind ik al moeilijk, laat staan zo'n definitieve

En wat nu als je het eens met stift tekent hoe je het in gedachten heb en er dan een foto van maakt? Dan heb je die foto en kun je blijven kijken of het echt is wat je wilt.

Op de buik zou ik zelf niet zo snel doen. Is een vrij rekbare plaats.
Op de pols hangt van je werk af. Hebben ze er geen problemen mee, dan is er niks aan de hand.
Op je pols zie je hem zelf vaker dan op je voet. Die heb je in de winter vaak bedekt natuurlijk. Op deze manier zou ik m'n afweging maken.

Ik heb 'm op m'n onderbuik en nu jaren en een zwangerschap later ziet die er nog steeds mooi uit. Kan me voorstellen dat het met ouder worden wat meer gaat hangen maar op elke plaats ga je dat wel zien.

En ik zie 'm eigenlijk alleen onder de douche of bij het zwemmen maar ik heb 'm voor mezelf genomen en weet waarom dus ik hoef 'm ook niet elke dag te zien. Ik weet datie er zit en dat is voor mij voldoende.

Ik heb er 10 jaar over gedaan om de letter van mijn voornaam op m'n pols te zetten.
Toen ik 15 was wilde ik dat al heel graag. Toen waren mijn ouders er fel op tegen en liet ik het gaan.
Een jaar of 4/5 later was het verlangen weer heel sterk (in de tussentijd was het op de achtergrond). Mijn toenmalige vriend vond het vreselijk en heeft me toen tegen gehouden. Ook de mening van mijn ouders speelde nog mee.
2 maanden voor ik 25 werd en ik een rot periode afsloot ben ik gaan tekenen. 1 letter , op m'n pols. Dat stond vast.
Toen ik eenmaal een mooie letter had heb ik 'm een maand lang met stift en pleisterspray op de juiste plek getekend.
Mijn ouders vonden het nog steeds vreselijk zonde. Tot ik met tranen in mn ogen vertelde wat de tattoo voor mij betekent en dat ik dit op deze plek al 10 jaar wilde.
Ik heb hem toen op m'n verjaardag laten zetten en m'n ouders hebben 'm betaald. Mijn vader zei toen; ik weet nu dat je het zeker weten wilt en er geen spijt van zult krijgen. Ik zou nooit een tattoo nemen, maar het is jouw lijf en ik weet dat je een weloverwogen beslissing hebt genomen (niet alleen de tattoo maar ook het afsluiten van de moeilijke periode). En dat is voor mij het belangrijkste.

Toevallig vroeg hij laatst met mijn verjaardag, inmiddels 4 jaar later, of ik ook spijt heb gehad van de tattoo. Maar nee, totaal niet. Juist omdat ik er zó (belachelijk) lang over nagedacht heb.

Dat heb ik ook. Mijne zit op mijn onderarm, maar is meestal bedekt. Dat vind ik zelf subtieler en mooier. Maar ik noem het, omdat het mee kan bepalen in de afweging. Het is maar net wat Elsa met haar tattoo wil.

De mijne staat trouwens genoeg naar onder zodat ie niet zichtbaar is als ik lange mouwen aan heb.
Hier heb ik bewust voor gekozen. Daarnaast is ie ook niet super groot, dus kan ik 'm met armbandjes of een horloge nog bedekken.

Ik heb nu twee ideeën voor tattoo's maar die ideeën heb ik ook al een tijd. Daar blijf ik gewoon over nadenken, en er komt vast een moment waarop ik denk: 'Ik doe het nu'. Ik kan het wel gaan plannen, maar dat heeft geen zin. Het is, denk ik, gewoon een gevoel.

Ik heb de naam van mijn zoontje op mijn voet staan. Toen ik zwanger was had ik dat al bedacht. Ik ga ervan uit dat ik daar nooit spijt van ga krijgen.

Ik liep al een paar jaar met het idee, en opeens was het moment daar om het te doen. Ik heb een heel klein sterretje in het kuiltje aan de binnenkant van mijn enkel. Ik heb er dus lang over nagedacht, maar toch tijdens een mooi moment zomaar impulsief laten zetten. Ik heb er nooit spijt van gehad en ook al kan ik me nu wel een mooiere tattoo voorstellen, dit is de tattoo die voor mij symbool staat voor dat moment, die herinnering. Dus voor mij geldt dat je het zelf wel voelt als het juiste moment er is. En voor de plaats en het plaatje geldt dat dus ook.

Niet doen als je twijfelt in ieder geval.

Voor je het weet ben je honderden euro's lichter en een hoop pijn rijker.

Sprak Rush uit ervaring.

Vandaag met collega's over gehad, en ik ik ga steeds meer naar de voet. Heb dat altijd al mooi gevonden, is minder zichtbaar (pols is sneller zichtbaar). Ik merk wel dat hoe meer ik er mee bezig ben, hoe meer zin ik er in heb. Hoewel ik natuurlijk wel op zie tegen de pijn haha. Wil er ook niet heel lang mee wachten, want wil op deze manier ook meteen mn rotperiode afsluiten

Ach nee joh, niet opkijken tegen de pijn. Dat valt zo ontzettend mee! Ik ben benieuwd naar je uiteindelijke keuze en je ontwerp!

Ik wist het 'gewoon'. Het voelde goed, ik was er verliefd op en kreeg het niet meer uit mijn hoofd. Dit had ik bij beide tattoo's.
Mijn derde tattoo weet ik ook al heel lang, maar zolang ik dé drang nog niet heb om hem te laten zetten, wacht ik nog even.

En de pijn.. Tja, het is niet pijnloos nee, maar ik vond het ook geen vreselijke pijn.

Gewoon doen als je het al zo lang wilt en de pijn...tja ik vind het amper pijn doen eigenlijk.

Nou, ik vond mijn voet best pijnlijk hoor. Nu ben ik wel best een watje geloof ik. Zijkant van mn pols vond ik echt een eitje, maar mijn voet.. Ik zou het zo weer doen, maar amper pijn vind ik nogal zacht uitgedrukt. Maar het ligt er ook echt waar op je voet dat je hem wilt.

Ik had ook al een aantal jaar hetzelfde idee van een tattoo. Mijn ex heeft het me destijds ook uit mijn hoofd gepraat omdat hij tattoos absoluut niet mooi vindt. Relatie ging uit en ongeveer een half jaar later ging ik met mijn schets naar de tattooshop. Deze tattoo staat echt symbool voor mezelf en geeft me een bepaald gevoel, ik heb ook nog nooit iemand anders met dezelfde gezien, het is iets unieks en ik heb er echt geen moment spijt van gehad. Mijn huidige vriend houdt ook niet zo van tattoos, heeft er zelf niets mee maar stoort zich niet aan de mijne, hij vindt hem op zijn manier wel mooi.

Verdorie, ik wilde er vandaag eentje laten ontwerpen - is de tattooshop dicht op maandagen. Ik dacht op dinsdagen...