Lastig. Toevallig vertelde een collega mij gisteren een soortgelijk verhaal, maar dan zonder fysieke agressie er bij. Wel verbale agressie/doordrammen/zin willen krijgen/vernederen etc. Ik schrok hier ook best van, maar wilde haar niet afvallen. Zij begon inderdaad ook over dat hij het niet zo bedoelde, dit zijn eerste relatie was, dat hij thuis een slecht voorbeeld had gehad. Ik heb haar wel gevraagd over hoe zij het zou vinden als ik dit zou vertellen over mijn vriend. Dan zou ik zeggen dat je gek was en weg moet gaan zei ze. Hier heb ik niet echt op gereageerd, hierna gaf ze allerlei excuses voor zijn gedrag. Wel heb ik haar gezegd goed haar eigen grenzen te bewaken en te luisteren naar haar gevoel. Ik wist het verder ook niet, thuis dacht ik al, oei, misschien heb ik al teveel gezegd.

Het blijft haar eigen keus, maar ik denk wel dat het goed is dat ze zich beseft dat dit niet normaal is.

Nou, je hebt vást alle antwoorden ED. Had je bij mij ook, toch?

Als jij nu gewoon vast je mening geeft, dan hoeven wij niet allemaal moeite te doen om te typen....

Ik zou eerlijk tegen haar zeggen dat ik er erg van geschrokken ben en dat ze de eer aan zichzelf moet houden. Als ze zich onveilig voelt, is de relatie niet gezond.

Ik geloof dat ik wijselijk mijn mond ga houden omdat alles wat ik hier ga zeggen toch tegen me gebruikt gaat worden. Dit vind ik helaas namelijk zo op het oog echt weer een typisch ED-topic. Een zogenaamde situatie schetsen en waarschijnlijk volgt daar vrij snel wel je ongezouten mening.

Precies, want met onze eigen bedrijfjes, superhuwelijken, gelukzalige kinderen en hoogstaande innerlijke leven hebben we daar geen tijd voor. O, en ik moet vanavond ook nog met mijn vrienden een fantastisch gesprek over kunst en cultuur voeren. Dus doeiii!

Eens.

Wat een flauwe reacties op ED, ik ben zeker geen voorstander van al haar posts maar het lijkt mij duidelijk dat ze met dit topic geen rel ofzo wil starten.

Ik vind het niet kunnen trouwens, en ik snap dat je geschrokken bent. In mijn ogen is dit niet normaal in een relatie (BDSM uitgezonderd ) en dit valt voor mij ook onder mishandeling (slaan).
Het zou me niks verbazen als het erger wordt als ze er nu geen einde aan maakt.

Een relatie van 8 maanden waarin al meerdere keren is geslagen of althans agressief is gereageerd. Lijkt mij dat je haar dus moet adviseren weg te gaan. Ik geloof er niet zo in dat zoiets niet vaker zal gaan voorvallen en nu is het nog geen lange relatie dus vermoedelijk makkelijker het nu te beëindigen.

Echt jammer dat er gelijk weer zo gereageerd wordt. Het begint wat mij betreft irritant te worden dat ED bij voorbaat al afgezeken wordt.

ED, wat een naar verhaal. Ik vind het goed van je dat je haar gewoon hebt laten praten en hebt geluisterd zonder gelijk te oordelen en te komen met adviezen. Misschien kun je in de komende dagen nog eens met haar afspreken en haar dan wel voorzichtig laten weten dat je erg geschrokken bent van haar verhaal en je zorgen maakt. Uiteindelijk zal zij zelf tot bepaalde inzichten moeten komen en daar zal jouw mening of die van een ander niet heel erg leidend in zijn. Beter kun je er voor zorgen dat ze bij jou durft te blijven komen om haar verhaal te doen.

Sterkte ermee!

Wanneer ik ook maar 1x aangeraakt zou worden op zo'n manier door mijn man/ vriend is het einde oefening. Heb er veel te veel over meegemaakt.

Wat Exo zegt inderdaad, ik zou eerlijk zeggen dat je schrikt van dit verhaal. Verder lijkt het me lastig om er iets over te zeggen. Je wilt haar inderdaad niet afvallen/tegen je in het harnas jagen. Moeilijk hoor!

Zelda en Lady, ik snap jullie wel en zal jullie opvattingen voortaan in m'n achterhoofd houden, maar ik geloof oprecht geen barst van ED. Dan is het best moeilijk om haar met open vizier tegemoet te treden. Maar goed, ik ga erop letten. :-)

Wie kan uitdelen, moet ook kunnen incasseren. Fijn dat ze blijkbaar haar leven gebeterd heeft tegenwoordig hier, maar dat betekent niet dat alles maar vergeven en vergeten is.

Eens met de post van Lady. Ik zou er ook een paar dagen later nog eens op terug komen en laten blijken dat je er van geschrokken bent. Je vriendin moet zich er zelf van bewust worden dat het niet normaal is en niet hoort in een relatie.

Bedankt voor iedereen die wel serieus heeft gereageerd. Ik zal haar komende week eens bellen voor een kop koffie en er dan nog eens op terugkomen. Ze is zich er wel degelijk van bewust dat dit niet normaal is en is er zelf ook behoorlijk van geschrokken, alleen de stap om weg te gaan is nu te groot en dat begrijp ik ook wel. Het gevaar is alleen wel dat je je eigen grenzen steeds verder gaat oprekken, ik hoop dat dit niet zal gebeuren en dat het nu gewoon stopt. Het baart mij wel zorgen dat dit al de tweede keer is...

Ik denk dat het goed is dat je je gevoelens uitspreekt tegen haar over dat je je zorgen maakt over dat dit al de tweede keer is, wie weet gaat ze er dan over nadenken. De stap om een relatie te beëindigen is ook een grote stap, maar misschien kun je haar een duwtje de richting op geven dat ze na gaat denken over het feit dat dit nu twee keer gebeurd is en dat het wellicht nog vaker gaat gebeuren.
En maak haar duidelijk dat ze hier altijd mee bij je terecht kan, zodat ze je een volgende keer weer in vertrouwen zal nemen.

Ken jij haar vriend goed? Is het een idee om hier ook met hem over te praten? Of wellicht om je man met hem te laten praten?

Toen ik toegaf dat het 2 keer gebeurd was, was het al minstens 6 keer gebeurd. Meer dan haar de tijd geven om het op haar manier en haar tempo aan te pakken kun je niet doen.

Een vriendin van mij had ook een vriend met losse handjes. Ik heb haar laten weten er altijd voor haar te zijn en heb ook vaak met haar gesproken over het feit dat het geen "gezonde" relatie is. Ze wist het, snapte het maar kon, wilde, durfde e stap niet te nemen om hem te verlaten want ze hadden het ook zo vaak goed samen en hij had altijd zo'n spijt. Het heeft nog ruim een jaar geduurd voordat zij in zag dat het geen normale relatie was die zij met hem had. Het enige wat ik kan zeggen, laat haar om het feit dat ze voor hem blijft kiezen niet vallen. Zelf zeg ik ook: als mijn vriend mij dat 1 x flikt dan ben ik weg maar bij haar zat het gewoon anders. Ander persoon, andere kijk op het leven, ander zelfbeeld, niemand is daarin gelijk. Ik heb geprobeerd haar zoveel mogelijk te steunen en daar is ze mij heel dankbaar voor maar ze gaf zelf ook wel toe dat ze zelf door moest krijgen dat een relatie zo niet hoort te zijn. Ze moest zelf de "ballen" krijgen om bij hem weg te gaan. In het begin heb ik geprobeerd om op haar in te praten bij hem weg te gaan maar dat kon ze niet, wilde ze niet want hij was ook wel goed voor haar (volgens haar). Kortom blijf voor haar een vriendin, een uitlaatklep, geef je mening maar leg het er niet te dik bovenop dat je vind dat ze bij hem weg moet gaan maar blijf er voor haar zijn.

Mooi gezegd MD, precies ook wat ik bedoel: laat haar niet vallen omdat ze voor hem blijft kiezen.

Ik kan me trouwens best voorstellen dat het heel moeilijk is om weg te gaan. Als ik er over nadenk wat ik zou doen wanneer mijn vriend me een klap zou geven, dan weet ik niet of ik hem zou kunnen verlaten. Juist omdat ik zoveel van hem hou, we het zo goed hebben, etc. Het zou een hele moeilijke keuze zijn, bijna onmogelijk. Gelukkig is het is het niet aan de orde!

Ik heb vroeger ooit twee dingen tegen mezelf gezegd, als een man me ooit slaat, dan ben ik weg en als een man bij mij ooit vreemd zou gaan, ben ik weg. Uiteindelijk heb ik het allebei laten gebeuren. Het is heel makkelijk om te zeggen dat je wel weg zou gaan, maar als je er eenmaal in zit, is het toch wel anders, niet zo zwart-wit.

.

Ik denk eigenlijk dat het als buitenstaander heel moeilijk oordelen is.
Je weet heus wel dat het niet oké is dat je geslagen/vernederd/mishandeld wordt, maar er zit ergens ook nog ontzettend veel liefde. En voor je het weet zit je er middenin..

Ik heb zelf in de situatie gezeten waarin ik degene was met een partner met losse handjes. Vriendinnen hebben hier erg verschillend op gereageerd.
2 vriendinnen geloofden mijn verhalen over hem niet, want "het is zo'n rustige en verlegen jongen". Zij hebben me voor leugenaar uitgemaakt en hebben me laten vallen.
1 vriendin is boos geworden omdat ik het voor hem opnam en bij hem bleef, ondanks zijn overspel en losse handjes. Ook zij heeft gezegd dit niet te snappen, en ook wij zijn om deze reden geen vriendinnen meer.

Godzijdank heb ik nog 2 lieve vriendinnen die reageerden zoals ik hoopte. Ze schrokken natuurlijk, maar gaven gewoon heel kort en krachtig aan er altijd voor me te zijn. Ze drukten me op het hart om hun te bellen, of desnoods naar ze toe te rijden als er iets was. Uiteraard hebben ze wel hun zorgen uitgesproken en gevraagd of het wel verstandig was om bij hem te blijven. Helaas had ik ontzettende oogkleppen op en was ik nog te verliefd, maar ik heb aan deze 2 vriendinnen wel veel gehad; zowel tijdens als na deze relatie.

Wat ik ermee wil zeggen; Oordeel en verwijt niet te snel. Ga bijvoorbeeld niet tegen haar tekeer over waarom ze in godsnaam nog bij hem is, ga geen keuzes voor haar maken etc. Zij zit in haar eigen wereldje, zal het inderdaad voor henm opnemen omdat ze nog te gek op hem is. Ik ben bang dat het eens echt moet gaan escaleren voor ze zal gaan inzien dat dit niet meer kan zo. Laat haar rustig weten dat ze altijd in vertrouwen haar verhaal bij je kan doen, en dat je er altijd voor haar bent. Verder is de keuze echt aan haar zelf, en kun je weinig meer voor haar betekenen denk ik.