Ja dit bedoelde ik! Bedankt voor het verhelderen van mijn gedachten hierover en goed dat je me hebt herinnert aan de Maslow piramide.

Ik heb mezelf zo lang op de laatste plaats gezet en helaas ook echt op een hele negatieve manier. Ik wil het niet allemaal meer oprakelen voor mezelf en online, maar it wasn't good.
Maar daardoor ben ik er nu wel achter gekomen dat inderdaad een gezichtsmasker in bad slechts een pleister is en geen echte heling. Anderzijds merk ik ook dat ik mezelf dus wel echt zelfzorg moet gunnen en dus die 100 euro aan haarverf bij de kapper mezelf moet gunnen. Dat is wel echt iets waar ik mee stoei.
Maar ik vind die gedachte van teruggaan naar de basisbehoeften wel heel interessant.

Als je mijn antwoorden leest dan lees je het antwoord. Ik heb niks met de term en de manier waarop er vaak invulling aan wordt gegeven.

Even ter inspiratie dat je er iets anders van en kan vinden. Ook als je bekend bent met de piramide van maslow en de betekenis van het woord.

https://www.volkskrant.nl/columns-opini ... ~bd578cdf/

En nog een

https://www.volkskrant.nl/beter-leven/d ... ~bfc865ab/

Het zou leuker forummen zijn als de ruimte bestaat dat je ergens anders over mag denken en dat een andere mening geaccepteerd wordt. Ik hoef jou niet te overtuigen, maar jij mij ook niet. Jouw antwoord is niet beter dan het mijne. Jij hebt andere inzichten dan ik. Prima.

Nou het verschil is dat ik er les in geef, dus het is wel degelijk een gebied waar ik 1) interesse in heb en 2) veel van weet. Kun jij nog zoveel vinden en benoemen dat jouw mening er ook mag zijn (of eigenlijk wat je doet is me proberen te guilt trippen door te zeggen dat het leuker forummen zou zijn als ik je in je waarde zou laten). Maar zo werkt het niet helaas. Als jij jouw mening (en laten we wel wezen, het ís een mening) zo graag wilt laten horen, wat prima is en zeker interessant, dan kun je verwachten dat er een weerwoord op komt als we het niet eens zijn. Zo werkt communiceren: de ene zegt wat en de ander reageert erop. Dialoog. Ik heb al gezegd dat je zeker iets interessants aanhaalt, dus ik ben er niet op uit je onderuit te schoppen ofzo. Ik probeer je alleen te laten zien dat je niet om de basisbehoeftes heen kunt. Wat je er verder van vindt (of vooral: ermee doet) zal me een worst zijn. Ik wil alleen dat je geen anderen neerhaalt omdat zij bezig zijn hun eigen behoeftes weer te analyseren, terwijl dit heel normaal, belangrijk én essentieel is, voor ieder mens, waar ook ter wereld.

Ik ken die theorie over basisbehoeften natuurlijk gewoon. Er staat niks in je reactie waar ik nog niet bekend mee was. En ik ben je student niet. Ik heb ook een wetenschappelijke achtergrond en een inhoudelijk baan. Dat benoem ik niet de hele tijd, want dan zou het hier net lijken of je mening er meer toe doet als je gestudeerd hebt of een bepaalde functie hebt en dat willen we niet toch?

Nou nee maar als ik iets juridisch loop te roepen of iets biologisch; zaken waar ik dus geen verstand van heb, dan zou ik het ook logisch vinden als er een forumster is die me dan even wat meer uitlegt, of zaken weerlegt eigenlijk. Maar hey, doe jij vooral niet aan self care, dan kan de discussie stoppen!

Nou Marsy communiceren/ een dialoog gaat bij veel mensen wel op een heel andere manier dan bij jou. Jammer dat dit topic nu zo stuk loopt.

Juridisch en biologisch vind ik zelf wel iets heel anders dan een begrip als self care moet ik eerlijk zeggen.
Ik vond de discussie heel interessant tot het een lecture werd. Jammer.

Ik voel me daar niet verantwoordelijk voor deze keer. Ik vind dat gstq mensen (bewust/onbewust) hier aanvalt; alsof voor jezelf zorgen een westers verwend iets is. Dat vind ik kwalijk en onjuist. De andere kant belichten is 1 ding, je mening geven ook, maar net doen alsof alsof de topicvraag niet reëel is vind ik gewoon niet ok. Het is al een ding an sich: het durven aangeven dat het allemaal wat teveel is. En dan daarna om tips vragen om weer wat ruimte te krijgen voor jezelf. Ik voelde echt ontzettend de behoefte de andere kant te belichten.

Kira: jij hebt mijn post niet begrepen lees ik wel (de laatste dus). En als je het vervelend vindt, lees je even over me heen of blokkeer je me even. Ik ben hier niet voor jouw vermaak.

Dankjewel voor de tips wat ik kan doen als ik het niet eens ben met de mening van een forummer.

Ik heb het wel degelijk begrepen. Self care is mijn insziens iets wat je kunt invullen op ieder een eigen manier. Daarom heet het SELF care. Juridisch liggen dingen vast en biologisch is ietsvaak nou eenmaal zo bepaald. De dingen zijn zoals ze zijn. Bij een begrip als self care vind ik dat niet. Daarom zijn de antwoorden allemaal zo uiteenlopend. Maar goed, wij geven er geen les in inderdaad.

En ik vond de antwoorden van Gstq heel fijn. Maar dat mag dan blijkbaar ook niet?

Nou Marsy nu weten we t wel.

Ik heb nota bene in mijn eerste post gewoon uitgelegd hoe ik aan self care doe. Ik alleen maar gezegd dat ik kriegelig wordt van de manier waarop het concept te pas en te onpas voor weet ik wat gebruikt wordt in een #. Je maakt nu iets veel groters van een opmerking wat er niet in zat en je doet net of jij het moet opnemen voor andere forummers. Daar maak je anderen wel klein mee. Ze kunnen vast ook prima zelf tegen me zeggen dat zij er wel veel mee hebben.

Ik zie GSTQ ook nergens mensen afvallen of in een hoekje duwen. Als ik haar reacties gewoon objectief en met nieuwsgierigheid lees, zie ik dat ze alleen constant aanhaalt moeite te hebben met de term zelf. Dat onderbouwt ze nog met mooie uitleg uit de Volkskrant ook. Nergens zegt ze dat je niet voor jezelf moet zorgen of op je grenzen moet letten.

Sluit me ook aan bij Max, want ik denk dat niet iedereen dezelfde beleving heeft van wat een dialoog is.

Nee Kira, ik haalde juridisch en biologisch aan niet in relatie met mijn onderwerp maar als er een post zou gaan over iets juridisch of biologisch, of financieel of IT, of iets anders waar ik nul verstand van heb, en ik zeg iets afwijkend, dan hoop ik dat een jurist, bioloog, accountant of IT expert me dan ook op onjuistheden wijst. Daar ging het om.

En de rest: prima, ik ben dit soort reacties wel gewend.

Klopt, maar ik zie geen onjuistheden in het voldoen aan selfcare, dus ik denk dat jij mijn post niet begrijpt.

Zoals elke discussie tussen jou en mij: ik weet niet meer wat ik moet zeggen nu dus zullen we opgeven?

Bedankt voor het delen van de artikelen GSTQ. Precies zoals ik het ook voel, sowieso erger ik me aan de Engelstalige benamingen omdat dat allemaal net wat beter klinkt. Het moet allemaal interessant zijn, instagramwaardig met de #, theorieën, tegenwoordig kun je er zelfs les in geven maar selfcare is niets meer dan rustig aan doen, pas op de plaats en even aan jezelf denken.

Ik heb deze planner ook. Ik gebruik hem met name voor mijn werk. Juist inderdaad ook om rust te krijgen en overzicht. Ik ben nog aan het zoeken met kleurtjes hoe ik het fijnste overzicht krijg. Ik merk inderdaad dat ik ook meer gedaan krijg. Soms loopt iets uit en dan schuift dat door en dat is ook prima. Maar het afvinken is zo lekker en dat voelt toch anders op papier dan digitaal.

Wat bij mij ooit heel veel indruk gemaakt heeft is dat ik tijdens mijn studie de vraag kreeg wat is de reden dat je voor deze studie hebt gekozen. Een aantal mensen gaven toen aan dat ze graag mensen wilden helpen. De docent gaf toen aan dat als dat de belangrijkste reden was ze daar wel wat mee moesten doen omdat dat een reden was om uit te vallen. Ze moesten op zoek naar de balans. En uiteindelijk draait het daar om, balans.

Ook ik heb die burn-out gehad door steeds over mijn grenzen heen te gaan. Willen voldoen aan een plaatje wat ik niet ben. Tegenwoordig krijg ik ook regelmatig te horen het zal wel zwaar zijn om een kind als J op te voeden. J heeft namelijk een bak met energie en denkt anders. Ik ervaar dit niet standaard als zwaar. J en ik denken namelijk op dezelfde manier waardoor ik veel minder vaak verrast wordt door acties van hem als anderen. Sommige dingen moet ik ook laten gebeuren. Zoals van de week toen hij heel boos op mij was en boos riep dat hij naar oma ging. Toen zijn jas aan trok, zijn schoenen pakte en op zijn step naar oma ging. In zo’n geval kan ik er voor kiezen om de strijd aan te gaan. Dat kost mij bakken met energie, uiteindelijk lost het niets op want die boosheid moet er uit bij hem. Dan kan ik er beter voor kiezen om dit even te laten en dan de fiets te pakken en er 5 minuten later achteraan te gaan. Dat soort dingen zijn voor mij ook zelfzorg. De keuzes die je maakt om de balans te bewaren.

Maar ik snap inderdaad wel het kriebelige gevoel bij het woord zelfzorg. Het woord balans vind ik dan veel fijner. Uiteindelijk heb je daar natuurlijk niet altijd invloed op, maar weten wat jou energievreters en opladers zijn is wel belangrijk om te weten.

In mijn hoofd heb je 2 batterijen. Je dagelijkse batterij en je reservebatterij. Je Dagelijkse batterij wordt opgeladen door te slapen en is de energie die je nodig hebt om te leven en leuke dingen te doen. De reservebatterij gebruik je op sommige dagen als je meer doet dan je dagelijkse batterij. Daarnaast heb je dagen waarbij je je dagelijkse energie niet opgebruikt en die gebruik je om je reservebatterij weer op te laden. Wanneer je leven in balans is is je reservebatterij altijd (bijna) vol. Die spreek je af en toe aan en dan vul je hem daarna weer bij. Is het niet in balans dan spreek je steeds die reserve aan waardoor je uiteindelijk burn-out raakt.

Vind ik mooi gezegd Minx

Jammer dat mensen kriebels krijgen bij het woord zelfzorg. Juist omdat dat belangrijk is.

(En verder wil ik het ook even opnemen voor Marsy, ik vond haar reacties juist erg interessant. En ik ben ook wetenschappelijk opgeleid en werk in het hoger onderwijs, maar ik heb er wel van geleerd. Juist als je er gespecialiseerd in ben, vind ik dat fijn om er meer over te horen van diegene)

Maar volgens mij gaat het dus meer om het woord, de commercialising ervan en dat influencers die hashtag gebruiken bij een foto in bad ofzo.

Weet wel: zo werkt deze westerse wereld en die influencers horen daar ook bij in deze nieuwe tijden.

Ik vind de diversiteit in antwoorden ook wel fijn om te lezen. Of het nu een gevoel is, of een wetenschappelijk bewezen stuk.

Ik heb een leuk en fijn leven, alles wat men zich maar wenst. En toch heb ik een burn out. Waarom, dat is een lang verhaal en niet iets dat je kunt afschrijven aan 1 ding. Maar meer aan alles bij elkaar, zelfs dingen uit het (verre) verleden. Daarbij ben ik ook nog eens hooggevoelig etc. Al die gevoelens, ook gevoelens van anderen. Het verantwoordelijkheidsgevoel, de angsten, het verdriet, de onrust. En die dingen bestaan naast mijn heerlijke bestaan met mijn gezin en alles eromheen. Het is nooit zwart-wit.

De druppel was het hebben van covid en daarna blijvende klachten, de nasleep van de kanker van mijn vader en het begin van de oorlog. Dit was de druppel dus. Kun je nagaan. En dan heb ik geen baan, dus daar hoefde ik me al niet druk om te maken. Mijn man en ik houden intens van elkaar en het gaat goed met onze kinderen.

Eigenlijk herken wat ik dingen in Marin haar verhaal. Langzaam maar zeker vond ik mezelf niet belangrijk genoeg ofzo, om bijv nog naar de kapper te gaan. Ik ging wel, maar ik ben toch begin dit jaar gestopt met verven. Nu verf ik het thuis. Ik ben sinds toen ook niet meer gaan laten knippen, gelukkig is mijn haar niet kapot maar ik vind het wel te lang. Maar het erheen gaan vind ik al gedoe omdat we daar een stukje voor moeten rijden en dan denk ik laat maar. Ik spreek met bijna niemand meer af voor mezelf. Het zijn teveel prikkels, naast het sociale leven van mijn man en kinderen en alles eromheen. Ik ben altijd blij als ik niks hoef, dus ook geen afspraken voor mezelf. Ik pak ook elke dag momentjes, maar meer omdat ik het anders niet volhou tot bedtijd. Het gaat gelukkig wel alweer stukken beter dan de afgelopen lente en zomer periode.

Mijn man weet natuurlijk ervan en houdt (veel) rekening ermee. Hij is echt (ook voor de burnout) de meest zorgzame persoon die ik ken.

Alles wat met social media en influencers etc te maken heeft daar krijg ik dan weer de kriebels van en ik vind het soms verdrietig dat mensen zich zo laten beïnvloeden. Het is niet jouw leven, het is hun leven. En dat is appels met peren vergelijken, in bijna alle gevallen.

Wat ik doe aan zelfzorg (hoe ik zelfzorg voor me zie).

Ik laat de kinderen een nachtje logeren bij mijn ouders (ongeveer 1x per maand) en mijn man en ik gaan de hele avond zonder onderbreking gezellige dingen samen doen. Dit doen we ook met de kinderen thuis maar dat is toch nooit 100% loslaten. Bordspel, gamen, film of serie kijken, samen in bad.

Ik kijk ook series/films in m'n eentje en ik doe ook in m'n eentje gamen.
Ik heb een shaktimat. (gebruiken is een ander verhaal )
Ik neem 1x per week een epsom voetenbadje.
Ik kan intens genieten van muziek en dan kan ik niet altijd stil blijven zitten.
Ik kan soms echt lang naar mijn katten kijken en met ze knuffelen, of met ze mee naar buiten kijken. Ik vind de natuur fascinerend.

Douchen zie ik niet als selfcare, ik hou niet van douchen.
Ik hou ook mijn gezicht, wenkbrauwen, nagels en ontharing etc bij maar dit zie ik ook niet als zelfzorg maar als iets dat moet. Als ik dit niet bijhou voel ik me onprettig. Ik doe dit wel allemaal zelf, ik ga niet (meer) naar een salon.

Wat ik graag voor mezelf wil in de nabije toekomst en dit zie ik als selfcare:
Boeken lezen.
Mijn man heeft me een puzzelmat en een hele mooie puzzel cadeau gedaan omdat ik heb laten vallen dat ik dat eens wil proberen.
In 2023 krijgen we een moestuintje, ik wil daar zelf ook in gaan werken. Gewoon in de achtertuin overigens.
Ik wil meer fruit eten.
Verder zie ik het wel.

Het zou misschien ook interessant zijn om een burn-out te zien als een collectief probleem in plaats van een individueel probleem. Kan het individu door de juiste selfcare een burn-out voorkomen? Brengen we door allerlei individuele interventies het aantal burn-outs structureel terug en verbetert het de samenleving, verkleint het polarisatie en vergroot het duurzaamheid of toekomstbestendigheid? Het lijkt mij interessant om ook eens te kijken naar het collectief. En minder naar de maakbaarheid van het individu. Als je het bij het individu neerlegt, lijkt het alsof daar de schuld ligt. Had je maar beter je grenzen moeten bewaken, had je maar vaker jezelf op de eerste plaats moeten zetten, had je maar vaker je hoofd leeg moeten maken door te sporten.

Waarbij ik niet wil zeggen dat je niet je grenzen aan moet geven of gezond moet eten. Ik zou juist de maakbaarheid bij het individu weg willen halen.


https://www.trouw.nl/nieuws/de-schuld-v ... ogle.nl%2F

Dapper dat je dat zo open deelt Peinture. Goed dat je voor jezelf opschrijft waar jij van zou opladen. Leuk, een moestuin. Dat ga ik dit jaar ook weer doen. Ik heb het jarenlang gedaan maar was er een beetje klaar mee en had van de zomer zo'n spijt. Heb allemaal mooie tomatenzaden gekocht.

Dat vind ik ook een mooie insteek. Ook iets waar ik veel over nadenk en ook graag wat mee zou willen doen. Ik werk bij een landelijke zorgorganisatie en een van de grootste problemen is verzuim. Dat is echt wel een groot ding binnen de zorg. Hoe kunnen we er voor zorgen dat de balans weer terug komt.