Ik heb je verhaal gelezen en wilde niet wegklikken. Maar ik weet niet wat ik in jouw situatie zou doen. Ik weet niet wat voor therapie je samen gehad hebt, maar wellicht is daar nog iets mogelijk, gericht op gesprekken voeren samen en op hetzelfde niveau die gesprekken kunnen voeren. En misschien kunnen jullie samen eens kijken of hij weer ergens passie voor kan hebben, enthousiast van kan worden. Iets voor hem zelf, iets waar hij ook blij van wordt.

En misschien kun jij hulp krijgen bij jouw gedachten, iemand die je helpt met de twijfels waar je nu mee zit?

Ik weet het verder ook niet zo goed, maar ik hoop dat je eruit komt voor jezelf.

Soms is de koek ook gewoon op en ga je je juist irriteren aan de kleine dingen die je voorheen wat minder deden. Al zou ik me ook eenzaam voelen in een relatie zonder weinig affectie op de manier die jij beschrijft. Ik zou als laatste strohalm kijken of jullie samen iets kunnen doen. Een cursus, workshop, hobby, tripje kunnen vinden. Desnoods eentje die hij "wel ok" vindt. Als je samen iets nieuws onderneemt kan dat een positieve boost geven in je relatie. Als niks werkt zou het voor mij wel ophouden. In een relatie zitten en je eenzaam voelen is echt ruk.