11 Nov 2013 12:57 door Anoniem7
Nu ik het er op Twitter ook even met iemand over heb... Ik heb een behoorlijke antipathie gekregen voor verjaardagen aan mijn moeders kant van de familie. De band tussen mijn moeder en twee van haar zussen, één in het bijzonder, ligt een beetje ingewikkeld. Mijn moeder, vader, broertje en ik zijn gewoon mensen die redelijk op onszelf zijn, gek op onze familie maar we lopen de deur niet plat. Er gaan nu zelfs periodes voorbij dat ik een drie weken m'n ouders niet zie, terwijl we 800 meter uit elkaar wonen, hebben we allemaal vrede mee. Zij zitten daarentegen wekelijks bij oma en bij elkaar op de koffie. Nouja, dat is helemaal niet erg, dat mensen er zo in staan begrijp ik ook, ieder moet daarin doen waar hij of zij zich prettig bij voelt.
Een jaar terug heeft mijn oma een ongeluk gehad, mijn oma woont nog op zichzelf en als vanzelfsprekend hielpen haar kinderen haar waar mogelijk en waar nodig, zo ook mijn moeder. Ze heeft geholpen waar ze kon maar had zelfs nog tegen me aangegeven dat alles wat ze zou wíllen doen ineens door die ene tante voor haar neus weggekaapt werd. Nouja, goed, dan kwam mijn moeder twee keer in de week twee tot drie uurtjes langs om even het huishouden te doen en even een praatje met oma te maken.
Kennelijk was dat voor die tante nog niet genoeg. Een maand later waren we namelijk op een verjaardag, mij ouders waren er nog niet en waren laat voor hun doen. Nouja, kan. Ik heb altijd zoiets dat je komt wanneer je wilt en je gaat wanneer je wilt. Maar mijn tante vond het blijkbaar wel welletjes en heeft toen aan alle visite zitten verkondigen, ook aan schoonfamilie van de jarige dat mijn moeder wel een beetje een rare is, zo'n rare houding heeft en niet betrokken is bij de familie, dat wat tante doet was allemaal vanzelfsprekend en zo hoort het ook, maar mijn moeder was daarin 'blijkbaar gewoon anders', met een neerbuigende toon. Echt, het was dat mijn ouders nog moesten komen en ik de sfeer daarom goed wilde houden, anders was ik zó boos weggelopen. Ik kookte en was zo verdrietig, zat te vechten tegen m'n tranen. Dat ze dat zei over míjn moeder in míjn bijzin ook nog. Tegen mensen die er helemaal niets mee van doen hebben. Ik hoef haar om die reden ook niet zonodig meer te zien.