Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Mijn verhaal

<<

RadioCityRockette

Noob

Berichten: 5

Geregistreerd: 19 Apr 2022 09:40

Bericht 19 Apr 2022 10:02

Mijn verhaal

Lieve allemaal,

Ik ben hier niet bekend maar kwam via Google op dit forum en zou graag mijn verhaal willen doen. Ik hoop dat dat mag en wil alvast iedereen bedanken die de moeite genomen heeft om mijn verhaal te lezen.

Ik heb een goede, stabiele jeugd gehad. Geen ‘praatgezin’. Mijn tweelingzus is heel extravert en heeft vaak de lachers op de hand. Dit heeft mij altijd onzeker gemaakt omdat ik vroeger heel verlegen was, introvert en vaak dacht dat ik ook ‘zo’ moest zijn en dat uitbundig en extravert zijn ‘goed’ was. Bepaalde opmerkingen hebben hier mijn inziens aan bijgedragen. Ouders hadden het beste met me voor maar wisten denk ik niet goed hoe ze met mij om moesten gaan. Regelmatig werd gezegd dat ik een lastig en moeilijk kind was.
Opmerkingen als:

- Iedereen lacht je achter je rug om uit (als ik ‘anders deed dan anders/normaal’)
- Doe eens niet zo verlegen
- Doe eens gezellig mee
- Doe je zo ook bij anderen, dan zullen ze zo bij je weg zijn.

Dit soort opmerkingen hebben eraan bijgedragen dat ik me nooit geaccepteerd heb gevoeld. Het voelde altijd alsof ik niet goed genoeg was. Dat ik anders moest zijn en mezelf moest veranderen omdat dat wel goed was.
Er zijn gebeurtenissen en opmerkingen die (in andermans ogen) ongetwijfeld allang vergeten zijn maar die mij altijd bij gebleven zijn en bijgedragen hebben aan het gevoel dat ik niet goed genoeg was en dat ik me ‘verraden’ voelde of dat mijn gevoel niet belangrijk was:

- Een vriendin van de basisschool met wie ik altijd samen met de Barbie’s speelde. Toen er iemand anders bij was
lachte ze me uit en vroeg of ik nog met Barbie’s speelde
- Op mijn 26e verjaardag heeft mijn zus een stripper voor me geregeld. Ik hou absoluut niet van in de
belangstelling staan. Het feit dat mijn vader zei dat ik gewoon moest blijven en dat mijn zus dit geregeld had
zorgde ervoor dat ik het gevoel kreeg dat andermans pleziertjes (want zij vinden het leuk) belangrijker zijn dan
mijn gevoel daarin
- Tijdens een rondleiding op mijn middelbareschool: ik probeerde ‘leuk’ over te komen en dacht echt goed bezig te
zijn en toen zei mijn moeder ‘doe eens niet zo verlegen’
- Ik hou niet van carnaval (Limburg) maar er werd altijd gezegd dat ik ‘gewoon gezellig mee moest doen’.
- Toen ik trouwde ging zus er vanuit mijn getuige te mogen zijn (wilde ik ook vragen). Toen haar kind werd geboren
had ik de verwachting dat ik wel een speciale rol zou krijgen (peettante). Zij koos toen voor een vriendin.

Op de middelbare school ben ik heel erg gepest. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik mijn vervolgopleiding destijds niet heb afgemaakt (ik was heel onzeker). Uiteindelijk heb ik in de jaren daarna wel (via avondopleidingen) diploma’s behaald.
De laatste 10-12 jaar heb ik een aantal verschillende banen gehad en steeds liep ik tegen dezelfde dingen aan. Hiervan was ik me ook bewust maar het maakte me wel onzeker. Bij mijn laatste werkgever is het wat dat betreft helemaal mis gegaan en ik heb toen 3 maanden thuisgezeten en kon alleen maar huilen. Sinds 3 jaar heb ik een andere baan en hier heb ik een vast contract gekregen. Ik krijg hier veel complimenten en loop hier niet tegen de eerdere dingen meer aan.

Een paar jaar geleden is er een hormonale afwijking bij mij geconstateerd. Deze afwijking is niet zichtbaar of levensbedreigend maar heeft wel invloed op mijn fysieke en mentale gezondheid. En heeft ook mijn toekomstbeeld (deels) veranderd.

Net na de diagnose ging het best goed met mij maar de laatste jaren krijg ik er steeds meer last van. Hiervoor heb ik al hulp gezocht maar ik krijg de knop maar moeilijk omgezet. Ik slik medicatie en heb psychische hulp gezocht.
Omdat ik al langer (ver voor de diagnose) mentale klachten had en ik denk dat het niet alleen met de huidige diagnose te maken heeft, hebben we wel ingezet op een breder traject. Ook omdat ik in het verleden al vaker hulp van een psycholoog heb gevraagd. Ik krijg nu eerst een aantal onderzoeken om te kijken of er iets onderliggends aan de hand is en dan gaan we verder kijken. Die onderzoeken lopen nog en dus is er nog geen concrete hulp.

Voor de duidelijkheid: ik ben niet suïcidaal. Ik merk de laatste tijd steeds meer dat ik depressieve gevoelens heb. Ik kan maar moeilijk genieten van het leven. Nu ben ik nooit een heel uitbundig persoon geweest maar ik merk dat ik uit weinig dingen meer plezier haal. Ik heb ook veel minder interesse in andere mensen en sluit mezelf het liefste op achter mijn laptop. Ik kan het moeilijk uitleggen maar het voelt alsof ik de connectie begin te verliezen met mensen.
Ik heb me altijd wel afwijkend gevoeld. Niet omdat ik dat graag wil of omdat ik denk dat ik zo bijzonder ben, maar ik voelde me anders. Kan niet uitleggen waarom. Maar de laatste tijd merk ik een grotere verwijdering. Ik heb niet veel mensen om me heen en vind dat van de ene kant jammer, maar van de andere kant ook weer niet omdat ik de energie niet heb om al die contacten te onderhouden. Ik kijk ook vaak op tegen bezoek maar als het eenmaal zover is, is het vaak wel gezellig.

Ik heb een vaste, prima baan, ben gelukkig getrouwd (en ervaar ook steun van mijn man), heb een paar mensen om me heen (geen hele grote vriendenkring) maar toch voel ik de verwijdering en eenzaamheid. Ik probeer er echt wel op uit te trekken en merk dat ik daar ook wel energie van krijg (al kost het me veel moeite) en probeer ook interesse te tonen in anderen.

Ik ben altijd heel erg onzeker over mezelf geweest en ben altijd continu bezig geweest met wat anderen zouden denken. Andermans gevoelens of ideeën waren ook altijd belangrijker dan die van mezelf. Ik deed alles om er maar bij te horen en durfde vaak niet voor mijn eigen mening uit te komen. Ik merk wel dat dat idee begint te veranderen maar tussen denken en doen zit nog een verschil. Een aantal gebeurtenissen in mijn leven hebben ervoor gezorgd dat ik nu (ben bijna 40) nog steeds erg onzeker ben. Pak dingen vaak negatief op (in mijn hoofd) en kan daar dan nog lang mee bezig zijn.

Kortom: er speelt van alles (in mijn hoofd) en ik zit in een vicieuze cirkel waar ik niet uit lijk te komen. Ik zit nu in een onderzoek naar autisme. Binnenkort wordt dat afgerond en dan kijken we verder. Voor mijn gevoel speelt er vanalles en ik heb geprobeerd zo uitgebreid en compleet mogelijk te zijn toen ik me aanmeldde bij de GGZ (heb alles opgeschreven omdat ik vaak veel vergeet). Voor het hormonale probleem slik ik medicatie maar heb nog niet het idee dat dat helpt. Dat kan ik ook nog aankaarten in het ziekenhuis. Ik weet alleen niet zo goed waar ik goed aan doe; ik wil dat zo goed mogelijk onderzocht wordt wat er met me aan de hand is. Ik ben heel gemotiveerd en wil graag aan mezelf werken.

Wat dingen waar ik tegen aan loop:
- Ik voel me vaak en snel schuldig
- Ik voel me snel in de steek gelaten/minderwaardig
- Ik ben perfectionistisch
- Heb moeite met communiceren (kan slecht een gesprek gaande houden) en vind het ook moeilijk om nieuwe
contacten aan te gaan (en in de diepte te gaan)
- Ik voel me vaak somber en mislukt
- Bang om de controle te verliezen
- Heb veel angsten
- Soms moeite met het maken van oogcontact; denk dan continu dat de anderen iets aan me zien waar ze me over
uit kunnen lachen)
- Onhandig
- Soms vrij naief
- Voel me vaak rusteloos; heb vaak het gevoel dat het gras aan de overkant groener is en loop snel weg voor
problemen
- Ik schaam me vaak en snel (ook voor dingen die al lang geleden gebeurd zijn)
- Ik voel me vaak vreemd en anders dan anders en niet volwassen. Denk dat anderen mij ook zo zien
- Weinig echte hobby’s
- Moeite met assertief gedrag
- Moeite met ‘nee’ zeggen en mijn eigen mening geven omdat ik bang ben daardoor mensen te verliezen
- Blijven hangen in het verleden; dingen niet van me af kunnen zetten
- Veel piekeren
- Vaak een vol hoofd met veel gedachtes
- Voel me snel in de steek gelaten en achtergesteld
- Weinig zelfvertrouwen
- Ik krop veel dingen op.

Voorheen ging ik vaak naar psychologen met het beeld van 'ik weet niet wat er aan de hand is, vertel jij het me maar'. Dat werkt natuurlijk niet. Vandaar dat ik nu alles zo goed als mogelijk opgeschreven heb en voorgelegd heb aan de GGZ. Ik ben benieuwd naar wat er komen gaat. Maar heeft er misschien iemand tips of adviezen voor mij? Iets waar ik zelf nog niet aan gedacht heb? Ik ben zo gemotiveerd en wil er echt voor gaan.

Nogmaals bedankt en excuses voor het lange verhaal!

RadioCityRockette.
<<

Lady

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15897

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:23

Bericht 19 Apr 2022 10:48

Re: Mijn verhaal

Wat lastig voor je dat jij veel karaktertrekken als negatief bestempelt voor jezelf. Ik denk dat jij het beste gebaat bent bent hulp van een psycholoog of een training waarin je meer zelfvertrouwen leert krijgen.

Realiseer je ook dat veel mensen in bepaalde mate onzeker en ontevreden zijn over bepaalde aspecten van hun karakter. Hopelijk kun je hierdoor soms wat meer relativeren.

Sterkte ermee!
28 april 2015 - Lieve D, your first breath took ours away..

12 mei 2018 - Lieve J, little hero!
<<

Barclay

Gebruikers-avatar

Kwebbel

Berichten: 348

Geregistreerd: 26 Jun 2021 22:46

Bericht 19 Apr 2022 11:20

Re: Mijn verhaal

Ik heb het gevoel dat je op zoek bent naar een ‘label’ of iets om te kunnen verklaren waarom jij je anders voelt. Wij kunnen van hier niet beoordelen of er iets is, maar zo te zien krijg je al hulp om daar naar te kijken.
Wat ik me alleen afvraag is of een label of verklaring je echt gaat helpen. Wat ik voornamelijk zie is een hoop onzekerheid en dat jij het moeilijk vind om jezelf te accepteren voor wie jij bent. Mensen hoeven niet allemaal gelijk te zijn en het is juist goed dat we allemaal anders zijn. Als jij anders bent ten opzichte van de (door jouw of door je omgeving gestelde?) norm, hoeft dat toch helemaal niet slecht te zijn. Ik denk dat jij een stuk gelukkiger zou kunnen zijn als je gaat werken aan zelfacceptatie en je minder van anderen aan zou trekken. We hoeven niet allemaal hetzelfde te zijn en dezelfde dingen leuk te vinden. Ik hoop dat het je lukt om beter in je vel te gaan zitten. Sterkte.
2019 ons engeltje*
2021
2023
<<

DronkenTaart

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2076

Geregistreerd: 08 Nov 2018 15:38

Bericht 19 Apr 2022 12:00

Re: Mijn verhaal

Inderdaad, niet iedereen is hetzelfde. Zou ook wel hysterisch worden als iedereen zo uitgelaten is als je zus ;). Je tekst komt wat tegenstrijdig over op het gebied van mensen. Je schrijft dat je het prima vindt dat je weinig mensen om je heen hebt (want het kost je te veel energie) en aan de andere kant heb je een eenzaam gevoel. Zou het kunnen zijn dat je dat eenzame gevoel hebt omdat je voor je gevoel een grote vriendenkring zou moeten hebben? Ik ben ook niet iemand die veel mensen om zich heen wil en heeft. Hobby's heb ik wel maar die voer ik gewoon alleen uit en dus ook niet met anderen. Niks mis mee en, bonus, niemand heeft er last van :P. Niet iedereen is extrovert.

Iedereen kan een ander verwachtingspatroon van je hebben maar het belangrijkste is dat je doet waar jij je fijn bij voelt. De opmerkingen als "doe eens gezellig" enzo maken mensen vaak heel achteloos en zegt meer iets over hun dan over jou. En hoe vaker jij je mening gaat durven geven en bv nee gaat durven zeggen zul je ook merken dat mensen hier soms ongemakkelijk mee omgaan of mss wel boos worden. Dat is niet erg want jij blijft dicht bij jezelf. Je zegt nee met een reden die voor jou goed genoeg is. Het zegt niks over jou, het zegt iets over hun en over hun verwachtingspatroon. Maar je kunt nu eenmaal niet leven naar andermans verwachtingen. Dat lijkt me doodvermoeiend. Jij mag er zijn en dan wel precies zoals je bent. Ik zou me dan ook eens af gaan vragen wie jij zou willen zijn. En dan bedoel ik niet als kopie of qua eigenschappen die een ander heeft die je kent (zoals bv je tweelingzus) maar gewoon in hoe en waar jij je het fijnst bij zou voelen.
Niets is dwazer dan wijs te zijn op het verkeerde moment.
<<

Giselle

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2335

Geregistreerd: 16 Apr 2021 13:46

Bericht 19 Apr 2022 12:45

Re: Mijn verhaal

Hee RadioCityRockette, wat rot zeg dat je je al zo lang zo voelt. Ik herken heel veel in wat je schrijft en denk dat het goed is dat je je hebt aangemeld bij de GGZ. Fijn dat daar onderzoeken lopen, ik hoop vooral voor je dat daar iets uitkomt zodat je concrete hulp kunt krijgen. Verder sluit ik me aan bij wat de dames voor me al zeiden: probeer niet te zijn zoals je zus, of doe je niet anders voor dan je daadwerkelijk bent. De ene persoon is nou eenmaal wat uitbundiger dan de andere, maar dat wil niet zeggen dat die persoon per definitie leuker of aardiger is dan jij of ik. Blijf (bij) jezelf en laat niemand (ook je moeder) je vertellen dat je moet veranderen.
Laatst gewijzigd door Giselle op 19 Apr 2022 13:21, in totaal 1 keer gewijzigd.
<<

RadioCityRockette

Noob

Berichten: 5

Geregistreerd: 19 Apr 2022 09:40

Bericht 19 Apr 2022 13:12

Re: Mijn verhaal

Lady schreef:Wat lastig voor je dat jij veel karaktertrekken als negatief bestempelt voor jezelf. Ik denk dat jij het beste gebaat bent bent hulp van een psycholoog of een training waarin je meer zelfvertrouwen leert krijgen.

Realiseer je ook dat veel mensen in bepaalde mate onzeker en ontevreden zijn over bepaalde aspecten van hun karakter. Hopelijk kun je hierdoor soms wat meer relativeren.

Sterkte ermee!


Bedankt voor je reactie!
Zelfvertrouwen is inderdaad iets wat ik goed kan gebruiken. Ik hoop dat bij de vervolgtherapie verder te gaan ontwikkelen.
<<

RadioCityRockette

Noob

Berichten: 5

Geregistreerd: 19 Apr 2022 09:40

Bericht 19 Apr 2022 13:14

Re: Mijn verhaal

Barclay schreef:Ik heb het gevoel dat je op zoek bent naar een ‘label’ of iets om te kunnen verklaren waarom jij je anders voelt. Wij kunnen van hier niet beoordelen of er iets is, maar zo te zien krijg je al hulp om daar naar te kijken.
Wat ik me alleen afvraag is of een label of verklaring je echt gaat helpen. Wat ik voornamelijk zie is een hoop onzekerheid en dat jij het moeilijk vind om jezelf te accepteren voor wie jij bent. Mensen hoeven niet allemaal gelijk te zijn en het is juist goed dat we allemaal anders zijn. Als jij anders bent ten opzichte van de (door jouw of door je omgeving gestelde?) norm, hoeft dat toch helemaal niet slecht te zijn. Ik denk dat jij een stuk gelukkiger zou kunnen zijn als je gaat werken aan zelfacceptatie en je minder van anderen aan zou trekken. We hoeven niet allemaal hetzelfde te zijn en dezelfde dingen leuk te vinden. Ik hoop dat het je lukt om beter in je vel te gaan zitten. Sterkte.


Bedankt voor je reactie.
Klopt wel wat je zegt; ik ben op zoek naar een diagnose. Maar misschien is die er inderdaad niet. Ik wil alleen wel graag dat bepaalde dingen (waar ik zelf ook wel aan denk) uitgesloten worden voordat ik verder ga met therapie. In het verleden heb ik al vaker therapie gevolgd en steeds liep ik vast. Als er wél iets onderliggends is, dan wil ik dat graag weten. Dan kunnen we van daaruit weer verder. Dat is de reden dat die onderzoeken lopen.

Voor de rest heb je gelijk dat je veel onzekerheid ziet en ik mezelf niet kan accepteren om wie ik ben. Zelfacceptatie is inderdaad iets wat ik kan gebruiken. Ik hoop dat in de vervolgtherapie te gaan ontwikkelen.
<<

RadioCityRockette

Noob

Berichten: 5

Geregistreerd: 19 Apr 2022 09:40

Bericht 19 Apr 2022 13:16

Re: Mijn verhaal

DronkenTaart schreef:Inderdaad, niet iedereen is hetzelfde. Zou ook wel hysterisch worden als iedereen zo uitgelaten is als je zus ;). Je tekst komt wat tegenstrijdig over op het gebied van mensen. Je schrijft dat je het prima vindt dat je weinig mensen om je heen hebt (want het kost je te veel energie) en aan de andere kant heb je een eenzaam gevoel. Zou het kunnen zijn dat je dat eenzame gevoel hebt omdat je voor je gevoel een grote vriendenkring zou moeten hebben? Ik ben ook niet iemand die veel mensen om zich heen wil en heeft. Hobby's heb ik wel maar die voer ik gewoon alleen uit en dus ook niet met anderen. Niks mis mee en, bonus, niemand heeft er last van :P. Niet iedereen is extrovert.

Iedereen kan een ander verwachtingspatroon van je hebben maar het belangrijkste is dat je doet waar jij je fijn bij voelt. De opmerkingen als "doe eens gezellig" enzo maken mensen vaak heel achteloos en zegt meer iets over hun dan over jou. En hoe vaker jij je mening gaat durven geven en bv nee gaat durven zeggen zul je ook merken dat mensen hier soms ongemakkelijk mee omgaan of mss wel boos worden. Dat is niet erg want jij blijft dicht bij jezelf. Je zegt nee met een reden die voor jou goed genoeg is. Het zegt niks over jou, het zegt iets over hun en over hun verwachtingspatroon. Maar je kunt nu eenmaal niet leven naar andermans verwachtingen. Dat lijkt me doodvermoeiend. Jij mag er zijn en dan wel precies zoals je bent. Ik zou me dan ook eens af gaan vragen wie jij zou willen zijn. En dan bedoel ik niet als kopie of qua eigenschappen die een ander heeft die je kent (zoals bv je tweelingzus) maar gewoon in hoe en waar jij je het fijnst bij zou voelen.


Bedankt voor je reactie. Mooie woorden die wel binnenkomen :)
Ik heb me vaker afgevraagd wie ik ben of wil zijn en ik heb er geen antwoord op. Ik weet oprecht niet wie ik ben. Wel iets om mee te nemen inderdaad, dankjewel!
<<

RadioCityRockette

Noob

Berichten: 5

Geregistreerd: 19 Apr 2022 09:40

Bericht 19 Apr 2022 13:18

Re: Mijn verhaal

Giselle schreef:Hee RadioCityRockette, wat rot zeg dat je je al zo lang zo voelt. Ik herken heel veel in wat je schrijft en denk dat het goed is dat je je hebt aangemeld bij de GGZ. Fijn dat daar onderzoeken lopen, ik hoop vooral voor je dat daar iets uitkomt zodat je concrete hulp kunt krijgen. Verder sluit ik me aan bij wat de dames voor me al zeiden: probeer niet te zijn zoals je zus, of doe je niet anders voor dan je daadwerkelijk bent. De ene persoon is nou eenmaal wat uitbundiger dan de andere, maar dat wil niet zeggen dat die persoon per definitie leuker of aardiger is dan jij of ik. Blijf (bi)j jezelf en laat niemand (ook je moeder) je vertellen dat je moet veranderen.


Bedankt voor je reactie.
Ik wil me inderdaad niet langer meer anders voordoen dan ik ben. Zal een flinke uitdaging worden maar ik wil er echt voor gaan.
Je woorden komen overigens wel binnen. Ik heb extraverte mensen/uitbundigheid altijd geassocieerd met 'goed' en wat ik ben met 'niet goed'. Ik hoop dat ik die knop kan vinden ;-)
<<

Viva

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 2509

Geregistreerd: 31 Aug 2013 20:42

Bericht 19 Apr 2022 15:55

Re: Mijn verhaal

Wat naar dat je je zo voelt en het idee hebt ook met je tweelingzus vergeleken te worden. Ik moet zeggen dat ik veel dingen uit je verhaal herken in mijzelf. Ik heb ook het idee dat ik "iets mankeer" als in, dat ik anders dan "normale" mensen ben. Ik weet van mijzelf dat ik faalangst heb, dit belemmerd mij in best veel dingen maar ik probeer er langzaam overheen te komen. Ik merk wel dat ik steeds vaker denk dat ik daarin op moet schieten omdat ik nu nog in de bloei van mijn leven zit. Dus geen tips, wel een 'ik denk dat ik weet hoe je je deels voelt'. Sterkte!
<<

Anoniem327

Bericht 19 Apr 2022 19:08

Re: Mijn verhaal

Ken je het boek 'Stil' van Susan Cain? Ik denk dat het je goed kan doen dit boek te lezen. Onze maatschappij is ingericht op extraverte mensen, maar er is niks mis met introverte mensen.
<<

Whatever

Major Yipyapper

Berichten: 5458

Geregistreerd: 22 Feb 2016 12:09

Bericht 19 Apr 2022 19:13

Re: Mijn verhaal

RadioCityRockette schreef:
Lady schreef:Wat lastig voor je dat jij veel karaktertrekken als negatief bestempelt voor jezelf. Ik denk dat jij het beste gebaat bent bent hulp van een psycholoog of een training waarin je meer zelfvertrouwen leert krijgen.

Realiseer je ook dat veel mensen in bepaalde mate onzeker en ontevreden zijn over bepaalde aspecten van hun karakter. Hopelijk kun je hierdoor soms wat meer relativeren.

Sterkte ermee!


Bedankt voor je reactie!
Zelfvertrouwen is inderdaad iets wat ik goed kan gebruiken. Ik hoop dat bij de vervolgtherapie verder te gaan ontwikkelen.


Wellicht kun je ook kijken naar zelfcompassie. Dat sluit misschien nog wel beter aan bij je hulpvraag. Dat is meer gericht op zelfacceptatie dan zelfvertrouwen en vaak zie je dat zelfvertrouwen ook verbetert als zelfcompassie/eigenwaarde verbetert. En dan ook nog "sterker" dan als je echt op zelfvertrouwen inzet.

Ik vind trouwens dat je je verhaal heel mooi verwoord hebt en ik vind het knap hoe je er al zo'n tijd zoekende in bent maar actief mee bezig blijft en hoe je met extra moeite toch nog een mooi leven (werk, partner) en allerlei doelen hebt bereikt.
<<

Viva

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 2509

Geregistreerd: 31 Aug 2013 20:42

Bericht 19 Apr 2022 21:11

Re: Mijn verhaal

Sadie schreef:Ken je het boek 'Stil' van Susan Cain? Ik denk dat het je goed kan doen dit boek te lezen. Onze maatschappij is ingericht op extraverte mensen, maar er is niks mis met introverte mensen.

Mooie reactie Sadie, goede tip. Ik ga hem ook eens opzoeken binnenkort!
<<

Danny

Kletskop

Berichten: 634

Geregistreerd: 07 Mei 2021 07:54

Bericht 20 Apr 2022 07:23

Re: Mijn verhaal

Hallo Rockette...ik ben een uitgesproken 1ling en heb net als jij al vanaf mn kinderjaren commentaar daarop gekregen.
Niemand heeft t recht om je daarop te veroordelen...jij bent jij..wees blij met jezelf,vrouw..probeer dat echt.
<<

Autumnfall

Noob

Berichten: 124

Geregistreerd: 22 Okt 2022 13:17

Bericht 22 Okt 2022 14:09

Re: Mijn verhaal

Beste TO,

Ik herken een heleboel dingen van jouw lijst. Ik ben een echte piekeraar, een denker, helemaal als ik niet lekker in mijn vel zit zoals nu.

Ik vind het wel positief dat je zegt dat je gelukkig getrouwd bent. Omdat je ook aangeeft dat je denkt dat het gras groener bij een ander is. Dat is namelijk nogal een ding in mijn leven. Ik heb eerder 2 relaties van 7 jaar gehad, waarvan de laatste 2 kinderen uit gekregen. En zit nu momenteel in een relatie van 5 jaar waarin ook 2 jonge kinderen gekregen. Maar iedere keer beland ik op het punt dat mijn gevoel weg raakt voor die persoon en dat ik denk aan uitelkaar gaan. Ik ben ook degene die de relatie altijd beëindigd. Trouwen wil ik absoluut niet, misschien ooit met iemand waar ik wel mijn hele leven bij wil blijven. Al denk ik niet dat dat ooit gaat gebeuren.

Maar ik herken dus veel van jouw gevoelens. Overigens heb ik ook jaren terug hulp gekregen. Het heeft mij helaas nooit kunnen helpen. Ik kwam er meestal zelf bovenop totdat ik er weer in beland.

Terug naar Persoonlijk

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers

cron