Maar wat wil je zelf en waarom wil je dat? Ik zou mezelf dat ook afvragen en dan vooral nagaan waar je dochter belang bij heeft. Ik bedoel, begrijp me niet verkeerd, ik heb zelf ook met een dood paard te maken maar die woont 12.000 km verder op dus daar kan ik niet veel mee. Persoonlijk denk ik dat een band tussen vader en dochter heel belangrijk is. Ik zou me er ook makkelijk bij neer kunnen leggen. Als ik niks doe, dan belt hij niet en komt hij niet langs als hij in NL is. Verder betaald hij netjes de alimentatie en ik heb er geen stress meer van zou je denken. Maar ik kan me er niet zo bij neerleggen. Af en toe trek ik dus wel aan die touwtjes zodat zij in ieder geval een minimale band met hem heeft. En als ze videobellen of samen zijn is het super en snap ik eigenlijk niet waarom ik er zo mijn best voor moet doen maar goed. Ik snap wel dat het makkelijker is om een vervelende ex niet meer in je leven te kiezen. Maar is dat ook het beste voor je kind? Ik begrijp van jou dat hij er weinig energie in steekt als ze daar is. Zou hulp van een instantie een idee zijn? Dat ze begint met bv samen iets doen, een activiteit en zo langzaam hopelijk toch nog een band met hem weet op te bouwen? Je gaf geloof ik aan dat ze nu 10 is, dat lijkt me ook niet een makkelijke leeftijd, vergeet dat ook niet.

Wellicht zit je er niet meer op te wachten want wat je zegt, zo vaak gepraat, hij veranderd niet. Maar ik denk dat je sowieso eerst een gesprek met hem aan zult moeten gaan als je de regeling wilt veranderen. Als je dat spontaan doet en er valt ineens een brief op zn deurmat dan zal hij er zeker vol tegenin gaan. Ik zou juist aangeven dat je liever hebt dat hij een band met zijn dochter opbouwt, desnoods met hulp van buitenaf en als hij daar niet voor kan of wil kiezen zou ik hem vragen of hij dan van het co-ouderschap af wil. Want dat is dan wel een logisch gevolg natuurlijk. En dan laat je hem die rekensom zelf maken op die manier.

En nee hoor, je bent niemand verantwoording schuldig maar om een beetje advies te geven heb je toch vaak net wat meer informatie nodig. Dat geldt niet alleen voor Sadie, ik had eigenlijk precies dezelfde vragen. Maar volgens mij ligt Sadie hier niet zo lekker.

Ik heb enigszins ervaring en het omzetten van een regeling uitgezocht en besproken met een advocaat. Dat zou ik jou ook adviseren.

Mijn conclusie (gebaseerd op advies) is dat afdwingen bij een rechter in veel gevallen alleen maar verliezers (waaronder het kind) kent, dus als je het financieel redt dan zou ik het zo laten en niet kiezen voor een juridische strijd. Ik zou voor jezelf heel duidelijk krijgen wat je voor je dochter wil en je door een advocaat laten adviseren of een juridisch proces dat überhaupt kan realiseren.

Een hogere alimentatie waarschijnlijk wel, een betere relatie met haar vader waarschijnlijk niet. Tel daarbovenop de kosten, stress, negatieve energie en nog meer op scherp stellen van de verhouding met je ex die een juridische strijd met zich meebrengt.

Zoals Lejow al 100x zegt, hij wil en accepteert geen hulp. Niet van Lejow, niet van een instantie. Hoe vaak moet ze dat blijven aandragen bij hem? Dat roept ook irritatie op (bij alle 3 de ‘kampen’) en blijkbaar schiet dat ook niet op.

En inhakend op het stuk hierboven. Zelfs als de omgangsregeling geldt, kan je als moeder vrij makkelijk je kind gewoon weghouden bij de vader en dikke alimentatieverhoging aanvragen. Kind is immers altijd bij moeder. (Helaas zelf ervaring mee van de kant van vader)

O en ik denk dat dit trekken aan dit dode paard ook al heel veel energie kost. Juist omdat Lejow het beste wil voor haar dochter.

Je staat er erg negatief in Ekiaam. Vast door een persoonlijke ervaring. Lejow hoeft niks met mijn reactie, ik geef alleen mijn ervaring.

Wat een onvriendelijke reactie zeg. Soms kun je nog zo pissig zijn op de vader van je dochter (believe me, I've been there) maar wegen de belangen van je kind toch meer. Dat is het enige waar ik haar op probeer te wijzen. Net wat Holly zegt, ik zou het sowieso niet zonder gesprek vooraf gaan regelen, je zet alles nog meer op scherp.

Conclusie: misschien eerst praten met je ex hoe hij het ziet en of hij het ook een idee zou vinden om het om te zetten. Zo niet: dan is het de juridische strijd misschien niet eens waard.. maar misschien vindy hij het prima en is het zo geregeld.

Ik heb gesprekken gelezen tussen Lejow en haar ex en ik weet dat Lejow dit niet zomaar overweegt en juíst in het belang van haar dochter. Dat er wordt gesuggereerd dat haar ex hun dochter alleen mag zien wanneer het Lejow en dochter uitkomt is een lullige aanname en geenszins de bedoeling die hierachter zit. Maar goed, ik zie dat Lejow daar zelf al op heeft gereageerd.



Dit vind ik overigens een goede tip! Lijkt me beter dan gelijk met de deur in huis vallen en hem voor het blok zetten, hoewel het nog maar de vraag is of hij het snapt als je het genuanceerd en subtiel probeert te brengen

Ik heb hier geen ervaring mee maar vind het wel heel vervelend voor je dochter (en jou) dat je ex zo weinig interesse toont. Ik zou het ook sowieso eerst met hem bespreken, zoals DronkenTaart al oppert. Wie weet geeft hij dan zelf al aan dat dat wellicht beter is en scheelt het een hoop gezeik.

Mooi verwoord Giselle. Communicatie met exen is soms echt heel lastig en er zijn er genoeg met gebruiksaanwijzing. Voor mijn gevoel werkt vooral lejow heel erg aan de band tussen ex en B en vind hij het zelf allemaal wel prima. Dit soort dingen wordt je gewoon niet blij van.

Ik snap de reactie van Pluis wel. Sowieso is Lejow's vraag ook niet of het een goed idee is om het co-ouderschap om te zetten, en of de mensen hier het daarmee eens zijn. Je kunt er, als iemand zoiets vraagt, ook gewoon een keer vanuit gaan dat iemand daar zelf wel goed over nagedacht zal hebben en dat er een voorgeschiedenis is die maakt dat het in dit geval inderdaad de meest aangewezen optie is. Mensen die in zo'n situatie zitten hebben over het algemeen weinig trek om zich ook nog eens te verdedigen. Als Lejow meningen wilde horen, had ze dát wel gevraagd.

Dank je Susan, dat is precies mijn punt!

En natuurlijk doe ik het niet out of the blue, ik overleg alles met vader. En zoals Ekiaam en Giselle zeggen, mijn dochter staat voor op, haar belangen ook. Ex wil en accepteert geen hulp, dus dan houdt het ergens voor mij ook op.

Bedankt overigens aan iedereen die reageert!

Dronkentaart, ik denk dat dat de juiste insteek is.
Ik heb hem van het weekend een bericht gestuurd en gevraagd hoe hij het voor zich ziet, hoe nu verder.
Daar zou hij over na gaan denken..

Ja ik zou toch echt goed, persoonlijk en niet via WhatsApp, het gesprek aan gaan met hem. Ondanks dat hij laks lijkt en maar weinig inzet toont om z'n dochter te zien, denk ik wel dat hij er over nadenkt en misschien ook zelf niet zo goed weet wat en hoe het op te lossen. Ik zou met hem overleggen wat de beste optie is voor jullie en jullie dochter. Hopelijk komen jullie eruit!

Ik zou trouwens ook zeker willen weten hoe het zit als je het omzet naar een omgangsregeling met het eventueel terugdraaien of uitbreiden van contact. Daar moet wel mogelijkheid tot blijven vind ik, zeker als het op den duur weer vanuit je dochter komt maar ook vanuit hem. Hij moet wel de mogelijkheid behouden om haar mee te kunnen zien als hij wil denk ik. Maar ik weet niets van de juridische kant af.

Het gesprek aan gaan klinkt vaak als goede optie echter kan dat in sommige gevallen ook minder slim zijn. Lejow heeft nu zwart op wit dat zij gevraagd heeft hoe hij het voor zich ziet waarop hij aangeeft er over na te denken. In sommige gevallen zul je helaas aan dossieropbouw moeten doen en dan zijn dit soort vragen via de app stellen wel bewijsmiddelen. Hoe onhandig ook in sommige gevallen.

Ja dat is ook een heel valide punt Minx. Daar had ik niet aan gedacht.

Soms is iets laten rusten ook prima voor je eigen 'ik' snap je dan wat ik bedoel? Je kan for the sake of een paar extra €100,- helemaal opgaan in hetgeen wat je voor elkaar zou willen krijgen maar ik zou, om eerlijk te zijn, dit laten voor wat het is. Of in elk geval proberen te kijken naar andere minder ingrijpende beslissingen. Misschien raakt hij ook emotioneel verwijderd van jullie dochter omdat ze ook best een karaktertje heeft en hij gewoon de capaciteit niet heeft ermee te dealen. Wat niet wegneemt dat hij zich er maar makkelijk vanaf maakt hoor begrijp me goed maar het is soms niet eens niet willen maar gewoon niet kunnen. Succes met dit hoor, lijkt me moeilijk.
Zeker voor jullie kind.

Dat denk ik ook hoor Chiq. Onwil, onkunde.. er speelt van alles.

Sterkte Lejow, lijkt me heel moeilijk.

Ik kan alleen spreken uit mijn eigen ervaring als kind van gescheiden ouders en een kind wat 'verplicht' elk weekend bij pa voor de deur werd gezet terwijl pa daar niet op zat te wachten, maar sinds het tussen ons geklapt is rond mijn 24e, en we het contact volledig verbroken hebben - heb ik rust. Natuurlijk veel verdriet (gehad) dat hij mij het niet waard vindt om voor te vechten, maar dat ik niet meer hoefde te vechten om liefde en aandacht heeft me er alleen maar beter op gemaakt. Wellicht vindt je dit fijn om te weten/zien vanuit je dochters oogpunt, zo niet - dan natuurlijk ook geen probleem.

Ik denk wel dat iedereen uiteindelijk behoefte heeft aan duidelijkheid. Of die waarheid nu wel of niet gewenst is.

Heel veel sterkte verder! Gelukkig heb je nu thuis wel een fijn vangnet en hoef je het niet alleen te doen!

Lejow... Pff, ik mij het gewoon niet voorstellen dat je je eigen kind als vader zijnde niet zou willen zien en geen liefde wil geven.
De dochter van mijn vriendin is 8 en die gaat om de week een weekend naar haar vader en daarnaast eten ze (dus ook met ex) elke woensdag nog samen met zijn drieën. Zover ik weet is hij gek op zijn dochter. Die regeling gaat goed. Hij doet ook niet moeilijk om haar vroeger (bijv. zodat ze mee kan bbq-en of zo) af te geven of ergens anders op te halen.

Hopelijk ga je eruit komen met hem en vraag ook aan je dochter hoe vaak zij haar vader nog wil zien. Ze is nu op een leeftijd gekomen, dat ze zelf daarin ook wat te zeggen heeft. Stel ze geeft zelf niet veel om de band (die ze nu volgens mij nauwelijks nog meer heeft met haar vader) met haar vader of voelt zijn liefde en steun niet, dan heeft het weinig zin om er energie in te steken als je dochter dat zelf eigenlijk ook niet meer ziet zitten.

Hij ziet zijn dochter dus maar 4 dagen van de 30. Plus 4x een paar uurtjes. 22 dagen van de 30 ziet hij zijn kind in het geheel niet Hij zal best gek op haar zijn, maar een echte ouderrol neemt hij niet op zich.

Het werkt voor hun goed en daarnaast is het beter voor de dochter dat ze haar vader niet veel vaker dan dit ziet (geen 50/50), omdat de vader psychische problemen heeft en het voor beide partijen zo beter is. In het vervolg dus niet zo snel oordelen.
Ik denk dat elke situatie anders is en je van buitenaf moeilijk kunt oordelen wat het beste voor het kind in kwestie is en ook haalbaar is (exen die ver uit elkaar wonen etc)...
In de meest ideale situatie is het 50/50, maar dat is in veel situaties niet haalbaar dus dan kan er het best gekeken worden wat voor het kind het fijnste/veiligste is en daarna komen de belangen van de ouders lijkt mij.