Tabbie schreef:

Sadie schreef:Dit vinden wij ook belangrijk. Het scheelt dat onze kinderen om 8 uur 's avonds slapen. Wij gaan dan nog vaak naar vrienden, of sporten, of naar een hobby. We passen dan voor elkaar op.

2x per maand gaan we samen uit eten en komt er een vaste oppas vanaf 5 uur' s middags. We hebben het geluk dat opa en oma het gezellig vinden als de kinderen komen logeren, dus daardoor kunnen we een paar keer per jaar een weekend weg samen, of apart met vrienden, of alleen. Maar net hoe het uitkomt op dat moment.

Dan zie je jouw kinderen ook best weinig.

Marin schreef:

Sadie schreef:Werk mag nooit een argument zijn om je kinderen te verwaarlozen.

In wat voor situatie verwaarloost een ouder dan z'n kind door werk vind jij? Dat is nogal een uitspraak.

Pippa schreef:Je haalt ze om 2 uur op, maar werkt tot half 4 en gaat dan eerst sporten, klinkt logisch idd.

Gympie schreef:Hugo, (bijna) iedereen kiest zelf bewust voor kinderen. Of je nou alleen bent of dat samen doet. Het is zwaar soms (of vaak). Wat je zegt is allemaal heel logisch, en ja ook een gevolg van bepaalde keuzes, maar dat betekent niet dat je een negatieve mindset hebt hoor. Ik hoop dat je gaat voelen dat ook jij mag klagen. Lekker doen! Ik denk dat die negatieve gevoelens horen bij dit stadium in de levensfase van jou en je kind. Gaat goed komen!

Marin schreef:

Marin schreef:
In wat voor situatie verwaarloost een ouder dan z'n kind door werk vind jij? Dat is nogal een uitspraak.

Kan je dit nog toelichten wat je hiermee bedoelt?

Sadie schreef:

Marin schreef:
Kan je dit nog toelichten wat je hiermee bedoelt?

In verwaarlozende situaties is er sprake van een tekort of nalatigheid: de opvoeder toont gebrek aan emotionele, empathische betrokkenheid en beschikbaarheid; behoeften van het kind worden niet beantwoord (Baartman, 2012, Louwerse, 2014).

Als je er (bijna) nooit bent, dan ben je niet beschikbaar voor je kind en kun je dus niet tegemoetkomen aan de behoeften van je kind. Bij verwaarlozing is altijd sprake van het nalaten van zorg door een van de of allebei de ouders.

Marin schreef:

Sadie schreef:In verwaarlozende situaties is er sprake van een tekort of nalatigheid: de opvoeder toont gebrek aan emotionele, empathische betrokkenheid en beschikbaarheid; behoeften van het kind worden niet beantwoord (Baartman, 2012, Louwerse, 2014).

Als je er (bijna) nooit bent, dan ben je niet beschikbaar voor je kind en kun je dus niet tegemoetkomen aan de behoeften van je kind. Bij verwaarlozing is altijd sprake van het nalaten van zorg door een van de of allebei de ouders.

Maar wat heeft dat met werk te maken? Impliceer je hiermee dat iemand die fulltime werkt (of meer dan dat en regelmatig overwerkt) daadwerkelijk zijn of haar kind verwaarloost? Het werd al gezegd over een andere term die je aanhaalde in een ander topic maar wees voorzichtig met dergelijke terminologie.

Fantine schreef:

Gympie schreef:Hugo, (bijna) iedereen kiest zelf bewust voor kinderen. Of je nou alleen bent of dat samen doet. Het is zwaar soms (of vaak). Wat je zegt is allemaal heel logisch, en ja ook een gevolg van bepaalde keuzes, maar dat betekent niet dat je een negatieve mindset hebt hoor. Ik hoop dat je gaat voelen dat ook jij mag klagen. Lekker doen! Ik denk dat die negatieve gevoelens horen bij dit stadium in de levensfase van jou en je kind. Gaat goed komen!

Dit idd. Het zijn echt de tropenjaren en zwaar is het soms gewoon, al helemaal denk ik wanneer je alles alleen doet en je kind slecht slaapt. Slecht slapen doet ook echt wat met een mens. En Hugo je mag ook om jezelf denken hè, over het algemeen kiezen we allemaal bewust voor het ouderschap maar dat betekent niet dat ouder zijn de enige rol is die je hebt in je leven 😊.

Rejoy schreef:Zowel ex als ik, als de nieuwe partners van allebei, werken fulltime. Kinderen zijn dus niet anders gewend dan dat er veel gewerkt wordt door iedereen. Ik ben er eigenlijk ook wel blij mee dat de kinderen het beeld krijgen dat zowel mannen als vrouwen fulltime kunnen werken en carrière kunnen maken.

Doordat er vier personen betrokken zijn bij de verzorging van de kinderen (en 50/50 co-ouderschap) zijn de kinderen maar weinig alleen thuis. Ze gaan in de hele week maar één middag naar een gastouder en verder is er altijd een (stief)ouder thuis. Hoewel we los van elkaar de kinderen dus relatief weinig zien, hebben de kinderen dus wel altijd een opvoedfiguur in de buurt.