Harrison schreef:Fijn dat het zo loopt met werk inderdaad! Ik snap kinderen die huilen trouwens wel, ik moet ook huilen als ik op maandag weer moet werken (bij wijze van, haha) en vind een nieuwe baan ook spannend. Drie weken is nog zo kort, komt vast goed!

Sadie schreef:Onze kinderen hebben hier weinig last van gehad. Alleen korte fases dat ze het moeilijker vonden, maar dat duurde hoogstens een week of twee. Daarna ging het snel beter.

Kan je vriend haar anders in het vervolg wegbrengen? Is hij de vader? Wonen jullie samen, of ben jij een alleenstaande moeder?

Maple schreef:Ik ga mee met Marin: Ik zou haar gevoel herkennen, het is oke dat ze huilt en dat ze het spannend vindt. En daarna kunnen jullie proberen samen de leuke dingen op te noemen. Ze zit er nog maar kort, het ís ook allemaal spannend, als klein meisje tussen al die grote kleuters. En kennelijk is het huilen ook onderdeel van haar afscheidsritueeltje. Dat kan, dat mag, maar het belangrijkste zou voor mij wel zijn dat de tranen snel gedroogd zijn als ze eenmaal in de klas zit, en ze het daarna naar haar zin heeft.

Edit: Aan Sadie zou ik niet teveel verantwoording afleggen. Ik vermoed dat daar alleen maar nasty discussies achter weg komen. Hoe de taakverdeling is in jullie huishouden, is aan jullie en daarin ben je niemand een verantwoording schuldig, zeker niet een onbekende op een forum.

Alexis schreef:Dat heb ik toevallig ook al geprobeerd. Ze werd heel boos en raakte compleet overstuur (ik heb het uiteraard wel uitgelegd voor ik het ging doen). Jammer, want ik vind dat ook altijd zo leuk.

Sadie schreef:

Maple schreef:Ik ga mee met Marin: Ik zou haar gevoel herkennen, het is oke dat ze huilt en dat ze het spannend vindt. En daarna kunnen jullie proberen samen de leuke dingen op te noemen. Ze zit er nog maar kort, het ís ook allemaal spannend, als klein meisje tussen al die grote kleuters. En kennelijk is het huilen ook onderdeel van haar afscheidsritueeltje. Dat kan, dat mag, maar het belangrijkste zou voor mij wel zijn dat de tranen snel gedroogd zijn als ze eenmaal in de klas zit, en ze het daarna naar haar zin heeft.

Edit: Aan Sadie zou ik niet teveel verantwoording afleggen. Ik vermoed dat daar alleen maar nasty discussies achter weg komen. Hoe de taakverdeling is in jullie huishouden, is aan jullie en daarin ben je niemand een verantwoording schuldig, zeker niet een onbekende op een forum.

Ze geeft zelf aan dat de afwezigheid van vader er misschien iets mee te maken heeft. Het kan ingrijpend zijn voor een kind om haar ouder maar een half uurtje per dag te zien. Het zou kunnen dat de behoefte hem te zien resulteert in dit soort gedrag, waaronder vaak angst schuilgaat (kom je nog wel terug?)

Een stukje dat ik hierover vond: "verlatingsangst raakt thema's rondom hechting, vertrouwen en verbinding. Soms heeft dit te maken met onveilige of geen hechting tussen het kind en de ouder, waarbij die ouder niet aanwezig was als veilig persoon."

Tabbie schreef:Helemaal eens met Maple!

En ik zou het persoonlijk fijn vinden als Sadie dat stukje over hechting niet nog eens wil neerzetten. En zeker niet verder op wil ingaan. Het heeft in mijn optiek hier niets mee te maken en het is voor mij een kwetsbaar punt. Je kunt niet zomaar met die termen gaan ronddraaien. Ook niet in verband met verlatingsangst.