Ik weet niet wat voor baan het is maar bij mij moet ik het bijvoorbeeld helemaal zelf weten hoe laat ik kom. Er zijn natuurlijk wel office hours maar als ik liever later begin, omdat ik bijv. kinderen moet wegbrengen: succes ermee. Komt vast goed!

+

Wanneer hoor je meer?

Eind volgende week!

Duurt lang! Spannend!

Ik vind dit een interessant onderwerp. Leuk om teug te lezen hoe jullie erin staan.

Voor mij en mijn man is het in zoverre een andere situatie dat wij beiden een baan hebben en beiden voor onze kinderen zorgen. Onze kinderen zijn altijd maar 2 dagen naar het kdv gegaan, omdat wij allebei een dag hebben ingeleverd en maar 32 uur werken in de week.

Ik vond het eerst moeilijk om mijn kind weg te brengen, maar toen ik eenmaal over die eerste drempel heen was, begon ik in te zien dat het kdv erg goed voor mijn kinderen was. Ze hebben daar zo ontzettend veel geleerd, vooral over de omgang met andere kinderen. Ook de activiteiten en de leidsters hebben een positief effect gehad op de grote variatie van wat ze allemaal hebben geleerd. Zelf had ik dat nooit kunnen aanbieden.

Zeker vanaf een jaar of 1 vond ik het kdv van grote meerwaarde op de (sociale) ontwikkeling en zeker niet iets waar ik me schuldig over heb gevoeld. Het heeft de overgang naar groep 1 voor beide kinderen makkelijk gemaakt. Ze kenden de structuur al, waren flexibel als het ging om verschillende volwassenen (die het net anders doen) en konden functioneren in een groep kinderen.

We zijn bij beide kinderen in het begin wel lang thuisgeweest. Ik het eerste half jaar en mijn man heeft daarna nog een paar maanden verlof opgenomen om de overgang voor mij naar werk makkelijker te maken. Pas toen de kinderen 9 maanden waren zijn ze voor het eerst gaan wennen bij het kdv en zijn ze naar opa en oma gegaan. Op deze manier vond ik het goed te doen om privé en werk te combineren.

Ik vind jouw worsteling met het moederschap zeker geen luxeprobleem, Marin. Het klinkt alsof je er behoorlijk alleen voor staat en dat je daardoor het gevoel hebt klem te zitten. Ik denk dat het je goed zal doen om meer hulp te aanvaarden, bijvoorbeeld ook van je schoonouders en een professionele opvang. Met je man zou ik goed in gesprek blijven over zijn rol, want als jij een baan aanneemt, dan heeft dat ook consequenties voor hem. Het kan niet zo zijn dat alleen jij voor alles opdraait.


Durf ruimte in te nemen voor jezelf en je dromen en ambities, dan heb je straks weer nieuwe energie en dat zal afstralen op je zelfvertrouwen, eigenwaarde en indirect op je kinderen en je relatie.