Als jij echt een leuke functie ziet, kun je het altijd proberen als de uren niet aansluiten. Ik zag een fantastische functie voor 40 uur en heb in mijn brief aangegeven dat ik 32 uur beschikbaar was. Ik kreeg daarop een reactie dat ze zeker interesse hadden gehad maar 32 uur helaas niet genoeg was. Jammer! Maar vervolgens heb ik gesolliciteerd op een functie voor 37,5 uur en heb daar tijdens mijn sollicitatie aangegeven dat mijn voorkeur 32 uur was maar ik eventueel wel meer kon werken (ik wilde heel graag bij dit bedrijf werken). Ze waren zelf ook enthousiast over 32 uur want ik werd eigenlijk vooral als extra aangenomen dus het scheelde hun toch weer wat geld. De opvang had ik toen nog niet rond want er was op 1 dag in de week die ik nodig had geen plek. Wat een paniekvoetbal was dat
. Maar ook dat kwam na een half jaar goed. Dus ik ben echt blij dat ik toen naar mijn moeder geluisterd heb om het toch te doen. Was het niet gelukt dan had ik het in ieder geval geprobeerd (ik was werkzoekende op dat moment dus had niks dat ik er voor achter liet).
Ik zou verder niet echt het nut zien van een coach. Tenminste, het hangt er wellicht vanaf wat voor coach maar er is op dit moment zo'n wildgroei aan coaches dat ik daar gewoon erg argwanend tegenover sta. Je kunt daar tegenwoordig al een papiertje voor halen in de supermarkt volgens mij.
Ik begrijp een beetje uit de reacties hier dat je man blijkbaar zodanig goed verdient dat werken waarschijnlijk betekent dat je werkt voor de opvang. Maar die opvang gaat ook een keer voorbij, vergeet dat niet. Je knippert met je ogen en je bent zo 10 jaar verder. Komen de kids zelf uit school etc. Het kan dus echt geen kwaad te investeren in een leuke functie/ leuk bedrijf. Ook qua onafhankelijkheid zou ik echt echt niet een al te groot gat in mijn cv willen slaan.
Leuk dat hij genoeg verdient maar wat als hij er morgen vandoor gaat met de buurvrouw? Dan kun je beter een baan hebben, al is het maar voor 3 dagen die je dan eventueel uit kunt breiden. Dus tja, werken voor de opvang klinkt in mijn oren wel krom want dat doet hij dan net zo goed. Je werkt aan je onafhankelijkheid, je toekomst en je sanity zou ik zeggen
En de opvang, ach, ik zou me daar echt niet te schuldig over voelen. Mijn dochter ging altijd al trappelen van blijheid in mijn draagzak als we daar aan kwamen lopen. Ze zal ongetwijfeld weleens niet op tijd getroost zijn maar dat gebeurde thuis net zo goed als ik even moest douchen bv ;). Daar tegenover staat dat ze zo onwijs veel heeft geleerd daar en ik heb ook echt veel gehad aan de adviezen die ik op het KDV kreeg (beter dan het CB pfff). Ondertussen was ik aan het werk. Het nam echt een deel van de mentale load weg die sowieso 100% op mij neer kwam. Ik moest wel lachen om je opmerking over dat je moet terug lezen in schriftjes hoe de dag van de kinderen was. Ik heb nog nooit zo'n schriftje gezien. Er was wel een overdracht als ik haar kwam halen maar dat was ook vaak gewoon van "alles ging goed vandaag!" Mijn oma zei altijd "Kinderen heb je nooit voor jezelf, loslaten begint al zodra ze geboren zijn". En dat heb ik altijd in mijn achterhoofd want zo is het wel. Dus wat zij overdag allemaal op de opvang doet, leuk om in grote lijnen te horen hoor maar ook niet onoverkomelijk om het niet te weten. Straks gaan ze naar school en heb je ook geen idee.
Verder dacht ik overigens dat je als je voor jezelf werkt, je dat wellicht kunt doen dat je man thuis is en dan dus geen opvang hebt. Maar ik weet niet wat voor werk het is dus wellicht is dat niet mogelijk.