Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

17 Jan 2022 12:23 door Marin

Anderzijds is het voor J misschien juist ook wel fijn dat ze bij haar vader echt een eigen plek heeft waar ze zich kan terugtrekken. Dat klinkt misschien heel vanzelfsprekend en ook wel omdat ze nog zo jong is maar wij hebben bijvoorbeeld bij mijn vader nooit een eigen kamer gehad. We hadden vroeger in zijn oude huis wel een kamer met z'n drietjes (drie éénnpersoonsbedden) maar in zijn huidige huis is er alleen een bedbank in de studeerkamer. Met als resultaat dat wij daar nooit meer logeren (zeker niet met onze gezinnen). Nou is dat een andere situatie hoor, en ook logisch met drie kinderen (vier in totaal dus), wij zijn intussen volwassen, maar ik was 16 toen mijn ouders gingen scheiden dus mijn broertje was ook rond J's leeftijd. Maar ik ben dus nog altijd 'op bezoek' bij mijn vader en bij mijn moeder 'ben ik thuis' en dat voelde destijds al zo.

Maar wat ik wil zeggen is dat het eigenlijk wel fijn is voor J dat ze haar eigen plek heeft bij jullie en zich kan terug trekken. Lijkt me heel normaal op die leeftijd en eigenlijk heel fijn als ze júist die mogelijkheid krijgt. Dan komt het vast ook vanzelf wanneer het wél echt gezellig is, zoals met dat spelletje. Dat klinkt toch hartstikke prima leuk?

17 Jan 2022 12:24 door Sam

Maar dat is hier vaak genoeg, dat ze niet willen dat er een ander op hun kamer komt. Dan is t ook vaak huilen.

En eerlijk gezegd kan ik me ook wel voorstellen dat je als 11-jarige geen zin hebt in een kindje van 3,5 steeds op je kamer. Ze zitten overal aan. Dus enerzijds heel sneu, anderzijds is dat ook iets wat ze moeten leren.

17 Jan 2022 12:25 door MrsMath

Voor J is het ook niet niks, een klein zusje er bij. Zij kan ook denken dat jullie N leuker vinden dan haar.
Ik zou het inderdaad zo weinig mogelijk proberen af te dwingen en hopen dat er gewoon spontaan wat meer interactie plaats gaat vinden. Misschien komt er dan wel meer vanuit J.

En hier is het heel vaak gedoe als de een bij de ander op de kamer komt, en een minuut later spelen ze juist weer samen.
Of andersom, eerst is er niks aan de hand en even later is er wel gedoe. Dat hoort er ook allemaal bij.

17 Jan 2022 12:28 door Bliss

Sam schreef:Maar dat is hier vaak genoeg, dat ze niet willen dat er een ander op hun kamer komt. Dan is t ook vaak huilen.

En eerlijk gezegd kan ik me ook wel voorstellen dat je als 11-jarige geen zin hebt in een kindje van 3,5 steeds op je kamer. Ze zitten overal aan. Dus enerzijds heel sneu, anderzijds is dat ook iets wat ze moeten leren.

"Steeds op haar kamer" is sowieso niet aan de orde hoor, N weet heel goed dat ze niet zomaar naar de kamer van J mag en als J niet hier is, komt er überhaupt bijna nooit iemand op die kamer. Alleen de schoonmaakster af en toe. Maar soms een kwartiertje moet in mijn ogen wel kunnen, als N daar zo blij van wordt. Verder zit J uren alleen op haar kamer. Maar kennelijk is dat een big deal. We gaan maar eens kijken hoe het zich ontwikkelt de komende tijd.

17 Jan 2022 12:34 door Harrison

Voor iedereen een leerproces ;-). Denk dat het wat dat betreft niet anders is met volle broers/zussen die altijd in hetzelfde huis wonen. Zeker met een dergelijk leeftijdsverschil.

17 Jan 2022 12:45 door Sam

Nee natuurlijk is het niet 'steeds' op haar kamer. Maar zo kan J het misschien wel voelen.
En natuurlijk moet ze zich enerzijds niet zo aanstellen, anderzijds is die kamer misschien wel haar 'rustplek'. Wat heel fijn is ook weer.

Zoiets blijft altijd lastig. Bij ons thuis is de slaapkamer de 'veilige' plek van het kind en mag er alleen iemand op die kamer komen als degene die op die slaapkamer slaapt wil dat je daar komt. Klinkt heel overdreven misschien, maar zo is het wel voor iedereen duidelijk. En natuurlijk zorgt dat wel eens voor teleurstellingen. Bij ons liggen de leeftijden dicht bij elkaar, maar kan me voorstellen dat dat met een groter leeftijdsverschil lastiger is.
En eens met Harri, ook waar kinderen wel fulltime bij elkaar wonen heb je dit soort 'issues'.

17 Jan 2022 12:47 door Tabbie

Marsy31 schreef:Ik vind pedagogisch verantwoord vooral dat je beseft dat je als ouder fouten maakt en ook nog gaat maken, maar dat je daar dan ook verantwoordelijk voor aflegt zodat je ook daar een rolmodel bent voor je kind: mama/papa maakt een fout, voelt zich daar rot onder, verontschuldig zich en laat zien dat het ze raakt. Geen fouten maken is een utopie, maar een leermoment voor jezelf en kind ervan maken is een keuze en kans.

Mooi gezegd zeg! Ik ga dit even opslaan in mijn hoofd.

En herkenbaar hoor Bliss!

17 Jan 2022 12:58 door Marin

Kan me voorstellen dat ieder z'n eigen plek heel fijn is bij jullie Sam. Wat fijn dat dat kan.
Hoe werkt 't eigenlijk bij jullie als ik vragen mag? Zijn zijn kinderen altijd bij jullie of ook bij hun moeder? Zijn de kinderen altijd tegelijk bij jullie, dus 4 tegelijk en dan geen? Of ook wel eens 2 aan 2? Ben gewoon benieuwd hoor, uit interesse naar jullie samengestelde gezin.

17 Jan 2022 13:08 door Bliss

Het is hier trouwens niet alleen het gedoe om wel of niet op de kamer, maar J weet überhaupt niet hoe ze met N om moet gaan. Ze weet gewoon niet wat ze tegen haar moet zeggen, dus dan zegt ze maar niks. Zelfs een begroeting kan er soms niet af en daar ben ik wel een keer boos om geworden. Het lijkt me wel normaal om je zusje te begroeten na een paar weken. Maar goed, verder heb ik veel aan jullie reacties en zal ik mijn verwachtingen hier en daar wat moeten bijschaven zo te lezen. Thanks!

17 Jan 2022 13:16 door Marin

Ik kan me wel voorstellen dat een puber dat totaal overbodig vindt om dag te zeggen. Kan me voorstellen dat je dat als (Stief) moeder niet gezellig vindt hoor, maar kan het me wel voorstellen dat een puber daar een beetje schijt aan heeft. Lijkt me hele lastige fase!

17 Jan 2022 13:41 door Harrison

Haha ja de oudste twee stiefkinderen van mijn zus die zeggen soms ook gewoon niks als we binnenkomen. Daar wordt dan inderdaad ook wat van gezegd.

17 Jan 2022 13:55 door Sam

Marin schreef:Kan me voorstellen dat ieder z'n eigen plek heel fijn is bij jullie Sam. Wat fijn dat dat kan.
Hoe werkt 't eigenlijk bij jullie als ik vragen mag? Zijn zijn kinderen altijd bij jullie of ook bij hun moeder? Zijn de kinderen altijd tegelijk bij jullie, dus 4 tegelijk en dan geen? Of ook wel eens 2 aan 2? Ben gewoon benieuwd hoor, uit interesse naar jullie samengestelde gezin.

Wij hebben inderdaad heel veel geluk met ons huis. Alle kinderen hebben een eigen (vrij ruime) slaapkamer. En dan hebben we ook nog een speelkamer en een werkkamer. Dus echt alle ruimte voor ons zessen, erg dankbaar voor.

De dochters van mijn vriend zijn altijd op maandag bij ons en om de week op dinsdag. Vanaf het nieuwe schooljaar zijn ze ook elke dinsdag bij ons.
Pep en Soof zijn maandag, dinsdag en woensdag overdag bij ons. Woensdagavond gaan ze naar hun vader.
Om het weekend zijn ze er ook. Dus we zijn in de weekenden of met 6 of met 2. Ik vind dit voor de kinderen ook erg fijn, want zo groeien ze ook echt met elkaar op.
Natuurlijk is er ook ruimte om iets met ons alleen te doen, maar dat willen de kinderen eigenlijk nooit. Die verkiezen 'met z'n zessen' boven 'met z'n drieën'. Ik vind zelf die woensdag met Pep en Soof heel waardevol. Rust moment voor hen (net als de meiden dat hebben bij hun moeder), want bij hun vader zijn er ook (vrijwel altijd) 2 kinderen.

Het komt wel eens voor dat de kinderen er 2 aan 2 zijn, bijvoorbeeld in vakatie's, met feestdagen, een extra dag als de andere ouder omhoog zit. Maar meestal is het dus 'ons zessen' of 'ons tweeën'.

Mag altijd vragen hoor!

17 Jan 2022 13:56 door Sam

Harrison schreef:Haha ja de oudste twee stiefkinderen van mijn zus die zeggen soms ook gewoon niks als we binnenkomen. Daar wordt dan inderdaad ook wat van gezegd.

Snap ik. Is ook gewoon kwestie van fatsoen lijkt me.

17 Jan 2022 15:10 door Marin

Ah wat een goede verdeling zo Sam. Leuk om even een 'kijkje' te nemen bij jullie.

17 Jan 2022 15:11 door Klaproos

Marsy31 schreef:Ik vind pedagogisch verantwoord vooral dat je beseft dat je als ouder fouten maakt en ook nog gaat maken, maar dat je daar dan ook verantwoordelijk voor aflegt zodat je ook daar een rolmodel bent voor je kind: mama/papa maakt een fout, voelt zich daar rot onder, verontschuldig zich en laat zien dat het ze raakt. Geen fouten maken is een utopie, maar een leermoment voor jezelf en kind ervan maken is een keuze en kans.

Mooi gezegd! Helemaal mee eens.

23 Jan 2022 22:21 door Biechtje

Ik wil even kwijt dat ik de zorg voor 2 kinderen best zwaar vind. Dit weekend ben ik veel alleen met ze geweest en echt, je kunt me opvegen nu. Het continue 'aanstaan', leven van slaapje naar voeding naar slaapje en ondertussen een peuter bezig houden vind ik echt pittig. Aan het einde van de dag is het huis een chaos want even rustig stofzuigen tussendoor lukt nauwelijks. Ik heb soms echt het gevoel dat ik hierin te kort schiet. Ik voel me dan ook echt een slechte moeder want genieten van de kinderen lukt dan niet omdat ik altijd iets moet (van mezelf).
Soms wil ik gewoon even een weekje vertrekken en de boel de boel laten, maar ja, dat kan ook niet.

Ik heb trouwens wel ook een man die echt wel veel mee aanpakt. Dus daar ligt het niet aan!

Nouja, ik ben denk ik vooral even op zoek naar herkenning denk ik. En de bevestiging dat het beter word als ze ouder zijn

23 Jan 2022 22:30 door Marin

Mijne zijn iets ouder dan jouw kinderen zo te lezen maar ik herken het wel. Het is heel zwaar. Ik doe ook vrijwel alles alleen. The slow life omarmen helpt hier. Ik heb vandaag een uur met de kinderen in bad gezeten. Toen dacht ik daar nog aan, of ik niet op moest schieten maar waarom?
En gisteren had ik juist een shit dag in m'n eentje. En net natuurlijk een quarantaine gehad. Dat viel me mee moet ik zeggen maar echt heel enerverend is het natuurlijk niet.

Helpt het erkennen voor je dat het zwaar is een beetje? Dat je vindt van jezelf dat je dat mag vinden? En dan even balen, s avonds opladen met wat helpt, en 's ochtends weer met frisse moed beginnen eraan? Maar is zwaar hoor. Vind ik ook.

23 Jan 2022 22:32 door Bloom

Ik heb er een, en op zondagavond kun je mij ook opvegen. Dan heb ik drie dagen voor B gezorgd, en pas ik mij aan op zijn ritme. Na 8 maanden ben ik er nog niet aan gewend dat iemand mijn dag bepaald, en dat vind ik zeer intens. Laat staan als je er twee hebt.
Soms voel ik mij hierdoor wel een waardeloze moeder, dat dan wel. 😞

Bij mij komt het, denk ik, door vier dagen achter elkaar werken (vrijdag is vrije dag) in een nieuwe job, opleiding, man met eigen zaak. Ik mis tijd voor mijzelf, waarin ik alleen kan opladen. Ik had laatst daarvoor een weekje gepland, maar toen was B de hele week ziek. Dus uiteindelijk had die week voor mij het averechtste effect.

23 Jan 2022 22:34 door Tabbie

Heel herkenbaar! Of het beter wordt, geen idee. Ik hoop het maar 😅 ik ben zelfs officieel oververmoeid verklaard nu. Het is gewoon pittig.

23 Jan 2022 22:35 door Joey

Ik herken het en vindt het nu al beter nu ze ouder worden ;-)

Jongste is net 1, oudste nog net 2. En ik vind het nu al veel beter dan de echte babytijd. Maar ook nog steeds regelmatig wel als hoe jij het omschrijft. Ik vind het niet eens per se altijd zwaar maar ook vooral niet altijd heel erg leuk, de hele dag verzorgen, eten maken en opruimen. Ik baal(de) er ook wel eens van dat ik er dan niet van kon genieten maar kon ik wel weer accepteren dat dat op dat moment gewoon even niet leuker was. En ik vind het nu dus al veel vaker ook wél leuk.

Gister had ik toevallig ook een best moeizame dag, alleen met beide kinderen. 's avonds wijn drinken met vriendinnen hielp wel!

23 Jan 2022 22:52 door Arwyn

Volgens mij is dit zoiets wat helemaal niet als biecht hoeft, omdat iedere moeder het ervaart 😅
Kinderen mogen krijgen is fantastisch, maar het is (soms) ook gewoon echt zwaar en heftig. Gebroken nachten, vermoeidheid.. En het wordt helemaal leuk als je kinderen elkaar steeds in de haren vliegen en je de hele dag politieagentje mag spelen.

Gelukkig zijn er ook veel mooie momenten en die maken het waard 🥰

23 Jan 2022 23:01 door Marsy31

Man en ik doen alles 50/50, maar ik merk bij mijn vriendinnen ook heel erg verschil of ze werken of niet (dus kind bij opa/oma of opvang gedeelte van de week) en hoe zwaar het wordt ervaren. Wij hebben bewust niet gekozen voor opvang en doen we bij dochter straks ook niet maar daarmee schiet ik onszelf wel in de voeten: de zorguren per dag en per week zijn dan wel intens. Maar als kind gedeelte door anderen wordt opgevoed dan denk ik dat het voor mij het veel meer doable zou zijn. Alleen wil ik dat dus niet (is arrogant van mij hoor, ik wil mijn kinderen gewoon thuis hebben tot 2-3 jaar zodat ik ze o.a. basis Nederlands kan leren). Merk nu zoon 3 dagen naar school gaat ik de tijd samen ook wel meer waardeer. Tot 3 jaar was hij thuis. En dan deden wij het dus 50/50 ook nog dus hulde aan de 90-100% ouders die het thuis oppakken terwijl de ander werkt of omdat je alleenstaand bent. Echt mega respect ervoor. Het is echt niet niks! En nu gaan wij weer de komende 3 jaar fulltime kind thuis in, ik zie er heeeel klein beetje tegenop haha (en dan doen we onszelf ook nog 2 jaar geen suiker of tv/screens aan). Maar goed, eigen keus! En het is maar paar jaar hou ik mezelf voor. En ben nu heel blij dat we met zoon zo hebben gedaan, het is precies zoals ik me had voorgesteld (heb alle mijlpalen meegemaakt, wij hebben hem de basisdingen geleerd en niet iemand anders en ook met Nederlands heel belangrijk geweest), maar man, wat genoot ik ook van de dagen dat ik naar werk/studie was en man thuis was haha.

23 Jan 2022 23:18 door JaneDoe

Ach lieve biechtje, ik had jou verhaal geschreven kunnen hebben. En ik denk met mij vele van ons.
Ik denk dat vrijwel iedereen met een jong gezin dit in meer of mindere mate ervaart, dus weet dat je zeker niet alleen bent en dat je vooral géén slechte moeder bent!!

Ik denk dit ook vaak over mezelf en betrap mezelf er regelmatig op dat het moederschap totaaaaal anders (en vaak minder leuk) is dan ik van te voren had verwacht. Veel intenser en zwaarder ook…. Vooral om al die ballen hoog te houden.
Een leuke moeder zijn, werken, huishouden, je partner een beetje blij houden, het de hele dag ‘aan’ moeten staan.
I feel you!

Ik kan je weinig tips geven omdat ik zelf eigenlijk al 2 jaar tegen het overspannen aan zit en veel te lang doormodder zonder hulp te accepteren. Maar probeer jezelf niet te vergeten! Ga, als de kinderen slapen en je man thuis is lekker een stuk wandelen, uitwaaien op het strand, naar een vriendin of desnoods even lekker op de bank liggen met een koptelefoon op.
Boek een schoonheidsbehandeling voor jezelf, of beter nog een dagje sauna? Of het allerbeste, wat ik nu binnenkort écht ga doen, ga een nachtje weg. Even weg van het mama zijn. Even uit staan!
Moet maar net financieel kunnen, en ik snap dat het stukje loslaten dan eventjes lastig kan zijn, maar in the end helpt het je hopelijk een beetje om wat op te laden.

En tot die tijd, schroom niet om hier je verhaal te doen. Ik denk dat veel mensen zich hier in je verhaal herkennen. 😘😘

23 Jan 2022 23:26 door Anoniem331

Bliss schreef:Het is hier trouwens niet alleen het gedoe om wel of niet op de kamer, maar J weet überhaupt niet hoe ze met N om moet gaan. Ze weet gewoon niet wat ze tegen haar moet zeggen, dus dan zegt ze maar niks. Zelfs een begroeting kan er soms niet af en daar ben ik wel een keer boos om geworden. Het lijkt me wel normaal om je zusje te begroeten na een paar weken. Maar goed, verder heb ik veel aan jullie reacties en zal ik mijn verwachtingen hier en daar wat moeten bijschaven zo te lezen. Thanks!

Heel herkenbaar wat je noemt, alleen hier is het jongste kind waarbij wij steeds weer de verwachtingen aan moeten passen.

Die kan binnen komen zonder wat te zeggen, naar bed gaan zonder wat te zeggen, en na een weekend ook weg gaan zonder wat te zeggen.
Inmiddels word ie elke keer terug geroepen, of er op geattendeerd dat het niet fatsoenlijk is om niks te zeggen.
Ik vind het zo fatsoenloos ook, en vind het oprecht jammer dat dit soort dingen blijkbaar ook niet meer aangeleerd gedrag is. Want volgens mij is dat ook gewoon hoe het werkt, als niemand je verteld of leert hoe dat werkt, hoe moet een kind dat dan weten?

Hier hebben ook alle kinderen een eigen slaapkamer, en daar kom je alleen als diegene je daar vraagt dus.
Dus 1 van de beide jongens zal niet ongevraagd naar de zolder van mijn dochter lopen, een terecht terug sturen heb je dan zo aan de broek.

Maar goed, helemaal als je zo goed als 13 bent hebt je daar helemaal geen jongere kinderen nodig 🤣

Is het verschil in opvoeden ook niet gewoon erg groot bliss? Ik merk hoe langer hoe meer dat je met een ‘om-het-weekend-kind’ elke keer een ander zijn opvoeding over de vloer krijgt. En dat het voor ons lastig is daar een weg in te vinden, maar zeker voor het kind in kwestie dat ook bijzonder lastig is.
Nu is het bij ons dubbel vervelend dat er waarschijnlijk nog zoveel meer aan de hand is en de problematiek ook echt groter is dan alleen dit. Maar het schakelen, elke keer weer. Dat doet niet elk kind makkelijk.

23 Jan 2022 23:34 door Marsy31

Oh dat zou ik ook heel moeilijk vinden denk ik Karnemelk. Zit dan niet in de situatie maar elke keer andere opvoedstijl lijkt me als kind lastig maar als ouder zeker ook!

Welkom op Zeg maar Yes!

Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Re: Zwangerschap & kinderen biechttopic #4

Wie is er online?