Poeh Pompoen, jeetje. Precies wat Siem zegt weet niet wat ik moet zeggen maar zomaar wegklikken kan ik niet.
Ik wil je heel veel sterkte wensen en een hele dikke knuffel voor jou!!

Heel veel kracht en liefde voor jou. Wat onmenselijk zwaar heb jij het. En wat is het toch vreselijk hoe de bureaucratie van die GGZ werkt. Ik zie dit helaas ook vaak tijdens mijn werk. Wat de GGZ betreft kun je alleen ‘ontsporen’ tijdens kantooruren. Helaas werkt dat in de praktijk vaak anders.

Denk aan je, hou vol! 🍀

Dank jullie lieve dames dat jullie er toch even op reageren.

@Lady, ik had echt zin om met borden te gaan gooien toen ze zeiden dat afdeling waarvoor ik in aanmerking kwam alleen tijdens kantooruren opneemt want wij waren om 9 uur ‘s ochtends begonnen met bellen en als iedereen gewoon even had doorgepakt was het sowieso ruimschoots binnen die kantooruren geweest. Aan de andere kant ben ik toch ergens wel blij dat ik gewoon thuis ben, al vind ik moeilijk het voor me te zien hoe dat nu verder gaat. Maar opgenomen zijn is ook heel heftig en ontregelend.

Wat ik vooral erg vind is om te zien hoe groot het verschil is met de ggz tien jaar geleden en nu. Toen was ik er veel minder slecht aan toe maar kreeg ik omdat het niet lekker ging drie dagen in de week ‘revaliderende therapie’, met het idee dat ik dan als ik voldoende was opgeknapt ik doorkon in een behandeldgroep. Ik had toen dus drie ochtenden in de week therapie en de rest van de dagen kon ik in de middag meedoen aan een activiteiten programma, dus zwemmen, wandelen, tekenen, kleien en meer van zulke dingen. Dat was in het ziekenhuis in Amersfoort.
En dat is hier in de regio helemaal niet, dat is gewoon weg, het ziekenhuis hier had een goede PAAZ maar daar kun je nu alleen nog heen als je ook iets lichamelijks hebt waar je aan moet werken. En erger nog, ik heb gekeken maar zelfs in Amersfoort bestaat het niet meer. Die hele afdeling is weg uit het ziekenhuis, wegbezuinigd, samen gegaan met een andere instelling, maar die bieden helemaal niet wat zij boden. Het bestaat gewoon eigenlijk niet meer.
En dat is echt zuur want ik weet gewoon dat ik er zoveel baat bij had kunnen hebben om begeleid te herstellen tot een punt dat ik in therapie kan. Want eigenlijk denkt iedereen dat ik gebaat ben bij therapie, maar ik ben niet stabiel genoeg. Waarschijnlijk omdat ik geen therapie heb dus. Zucht.

Jee wat ontzettend heftig en afschuwelijk! Ik weet ook niet goed wat ik moet zeggen maar wil net als Siem & Noor niet zomaar hier overheen lezen en weer wegklikken.

Ik wil je heel veel kracht, moed en sterkte toewensen! Hopelijk krijg je snel de hulp die je nodig hebt

Wat vreselijk Pompoen dat het zo lang duurt voordat je de juiste hulp kunt krijgen. Je berichten maken me verdrietig voor jou en boos vanwege het systeem en jarenlang afbrokkelend beleid.

Fijn dat jij en je man op elkaar kunnen vertrouwen door jouw eerlijkheid. Zo moedig van je. Dat is heel veel waard.

Heel veel sterkte!

Wat een heftige update lieve pompoen. Ik begrijp steeds minder van het Nederlandse zorgstelsel hoe kan dit en hoe kan het dat mensen die hulp nodig krijgen dit niet krijgen. Hele dikke knuffel.

Pompoen toch.. 🌹 Veel kracht toegewenst.

Hoe gaat het met jou Giselle?

Wat een heftige en zorgelijke update pompoen. Hoe is het nu met je? Ik hoop zo dat je snel de juiste hulp krijgt. Ik vind het wel heel fijn voor je dat je man je zo steunt en dat je naar hem ook heel eerlijk bent. Hou vol en veel sterkte en kracht toegewenst!

Wat een heftige update Pompoen. En wat naar dat het zo slecht met je gaat. Gelukkig heb je veel steun aan je man. Lukt het je ook nog met de kinderen erbij?

En wat je zegt klopt hoor. De GGZ is soms een drama. Er zijn momenten dat je gewoon nergens terecht kunt helaas. Dat heb ik zelf de afgelopen tijd ook gemerkt.

Heel veel sterkte en ik hoop dag het moment dat het beter gaat snel komt voor jou.

Het gaat nog steeds helemaal niet lekker. Mijn man is veel in de buurt en houdt me goed in de gaten. Morgen gesprek bij mijn eigen ggz, maar ben bang dat die niet veel kunnen doen nu. Ze zijn totaal niet ingesteld op crisissituaties. Ik hoop dus vooral dat de hulp vanuit de andere instelling snel kan starten.
Vanmiddag ben ik wel naar keramiek geweest (normaal ga ik zelf op de fiets, nu heeft mijn man me gebracht en weer gehaald) want de afleiding is fijn. Dat is eigenlijk het enige wat een beetje helpt om het te verlichten, afleiding. Ik probeer ook steeds beetjes te naaien en ik ben bezig met een kleuren op nr. plaat en ik heb gisteren zitten tekenen. Dat zijn dingen die maken dat de dag gewoon iets sneller gaat en dat heb ik nu hard nodig.

Wat rot Pompoen dat het zo slecht met je gaat. Wel heel fijn dat je man er zo voor je is en dat je hem ook toelaat bij je gevoel.

Ik hoop zo voor je dat je weer een stijgende lijn vindt en je wat beter gaat voelen.

Wat rot om te horen, heel veel sterkte Giselle en Pompoen, ik hoop op passende hulp en betere tijden voor jullie.

En voor eventuele lezers die getriggerd worden en/of denken aan zelfmoord, via http://www.113.nl en 0800-0113 kun je 24/7 praten hierover.

Ik hoop dat het gesprek vandaag toch enigszins productief is geweest.

Hoe gaat het nu met jou giselle?

Helaas werd ik een half uur van te voren afgebeld omdat ze ziek was. Toen stortte ik wel weer echt even in. Maar uiteindelijk belde mijn psychiater me om even te bespreken hoe en wat. Ze bevestigde wel dat ze daar echt de mogelijkheden gewoon niet hebben om op te schalen bij crisis, dat was precies de reden waarom ik doorverwezen was. Ze was nogal pissig dat ze me daar dan misschien niet wilden helpen omdat ik ‘te goed’ ben, dat was ergens ook wel fijn. En ze heeft even met de andere instantie gebeld, ik ben inderdaad aangemeld voor IHT (intensieve thuis behandeling), morgen word ik besproken in het team en besluiten ze of ze me gaan helpen (maar dat verwachtten ze wel), maar de wachttijd is 2-4 weken ipv 1-2. Dus dat is wel echt een tegenvaller, maar mijn man denkt dat het wel goed komt tot die tijd (optimist). Maandag heeft de psychiater een plekje voor me vrij gemaakt dus dan heb ik in ieder geval iets van hulp in het vooruitzicht. En ik ga tijdelijk wat meer medicatie gebruiken en kijken wat dat voor effect heeft.

We gaan het zien.

@Morrisey, fijn dat je 113 aanhaalt voor het geval mensen getriggerd worden. Ik weet uit ervaring dat dat best heftig kan zijn.

Jemig Pompoen, wat moet je je wanhopig voelen! Ongelofelijk hoe je de als speelbal heen en weer moet stuiteren omdat de ggz zelf ook een crisis heeft.
Heel erg veel sterkte voor nu, de dagen dat je vol moet houden tot er echt even iets gebeurt.

Jeetje pompen het zit ook echt allemaal tegen wat een gedoe dat de afspraak niet door ging. Gelukkig dat je wel nog even hebt kunnen bellen.

Fijn dat je man zo’n rots in de branding is. Ik duim voor je dat je in aanmerking komt en hopelijk is de wachttijd toch iets korter

Ik had vandaag gesprek bij mijn huidige psychiater en dat bleek toch wel erg prettig. Ze kon erg goed inspelen op mijn paniek omtrent mijn eigen sombere gedachten en was ook niet zo onder de indruk van mijn suïcidale gedachten, zonder dat ik het gevoel kreeg niet serieus genomen te worden.Ik zie haar normaal eens in de 3 maanden of zo. Dus ik ken haar lang niet zo goed als de spv’er. Maar haar inzicht is wel echt fijn, ik voelde me daarna een stuk rustiger.

Hoorde vandaag wel dat mijn spv’er er pas volgende week weer is. De organisatie waar ik naar doorverwezen ben wilde graag overleg met haar, maar dat lukt zo niet echt goed. Gelukkig bleek mijn psychiater aardig goed op de hoogte te zijn van mijn ‘dossier’ dus nu mogen ze met haar contact opnemen in de hoop dat het dan wat sneller gaat. Ik baal alleen wel echt dat het niet met mijn spv’er is want die kent me echt door en door. Maar goed, hulp lijkt nu vanuit meerdere richtingen onderweg, geen idee wie hoe wat waar wanneer wat gaat oppakken, maar wat ik begreep ben ik sowieso voor de feestdagen aan de beurt voor IHT, hun ‘programma’ duurt 6 weken (en max 12 indien nodig) dus dat geeft ook weer even wat tijd om hulp op poten te krijgen, bovendien is het ‘voordeel’ dat ik uit een crisissituatie kom en dat ze bij IHT heel snel kunnen schakelen waardoor ik wellicht ook wel sneller aan de beurt ben. Ik ga het allemaal wel horen en merken, ik ben er nu in elk geval iets geruster op dat er iets van hulp aankomt.

Sowieso heb ik volgende week een afspraak bij mijn eigen psychiatrisch verpleegkundige, dat is wel fijn want die is daarna twee weken met vakantie. En dan heb ik wel nog voor de zekerheid een afspraak met de psychiater voor de week daarna. En dan is het al ‘de feestdagen’ en zou IHT opgestart moeten zijn.

Hee lieve Pompoen, wat fijn dat je gesprek met je huidige psychiater je geholpen heeft, dat je wat rustiger bent geworden na het gesprek. Ik vind het lastig op je eerdere posts te reageren omdat ik erdoor getriggerd word, maar weet dat ik veel aan je denk en dat ik weet hoe je je voelt (for what it's worth).

Hier gaat het met ups en downs. Ik heb weinig energie, zit erg hoog in m'n emotie maar kan niet huilen door m'n medicatie die alles afvlakt. Ik voel sowieso heel weinig, behalve afkeer naar mezelf, dat is nog steeds niet anders helaas. Ik werk omdat het moet (mijn man heeft nog steeds geen werk dus financieel gaat het ook WEER kut), maar ik ben zo moe. Zo vreselijk moe. Ik wil eigenlijk niets anders dan in bed liggen en slapen. Ik ga maar door zolang het lukt. Het moet voor mijn gezin, voor ons huis, voor alles wat we hier hebben opgebouwd, maar ik ben zo op. Ik wil niet toegeven hoe kut ik me voel, zou me het liefst ziek melden, maar durf niet zo goed want als ik m'n werk kwijtraak raken we hier ook alles kwijt en dat wil ik niet laten gebeuren. Ik kijk zo uit naar de dag dat mijn man weer aan het werk kan en ik me kan permitteren te stoppen met werken en me te focussen op mezelf. Ik sleep mezelf door de dagen heen, eet sommige dagen niets, andere dagen alles. De POH heeft maatschappelijk werk ingeschakeld, daar kan ik voortaan elke dinsdag naartoe om te ventileren en samen met haar te kijken wat ik kan doen (of juist laten) om meer energie te krijgen. De POH gaat nog een andere instantie benaderen om te kijken wat deze voor mij kan betekenen, en verder is het afwachten tot ik de oproep krijg van ATN (Autisme Team Noord-Nederland). En dan HOOP ik dat zij me eindelijk gaan helpen.

Wat vervelend dag het bij jou ook nog steeds zo slecht gaat Giselle. Is het in plaats van ziek melden niet mogelijk een paar dagen vrij te nemen, om in elk geval even bij te slapen en net dat beetje energie te vinden dat je weer even vooruit helpt? Ook al klinkt ziek melden het meest voor de hand liggend en mag een werkgever je niet ontslaan vanwege een ziekmelding, snap ik je angst heel goed.

Sterkte.

Knuffel Giselle, je hoeft nooit te reageren of te lezen. Ik weet hoe triggerend het kan zijn en heb er andersom zelf ook last van. Dus sla het over als het niet kan. En sorry dat ik dingen bij je trigger, zo lastig is dat he. Ik kan ook door 1 bericht rond dit onderwerp in een keer helemaal omvallen. Zo instabiel.

Ik heb nu een uitnodiging voor een gesprek met de psychiater van het team waar ik naartoe gestuurd ben, helaas kan ik het niet voorbespreken met mijn eigen behandelaar want die zie ik pas daarna (wel op dezelfde dag, dat is misschien fijn). Ik heb ook geen idee wat het doel van dat gesprek is, afwachten dus maar.

Kleine update, ik heb inmiddels dat gesprek met die psychiater gehad en een ding was in elk geval heel duidelijk, ze gaan en kunnen me daar niet helpen. Ik val gewoon totaal niet binnen hun doelgroep en ze hebben de expertise die ik nodig heb ook niet in huis. Het was een erg prettig gesprek, maar helaas wordt hij dus mijn psychiater niet. Wel heeft hij geregeld dat de IHT sneller kan starten en hij heeft ideeën over mijn behandeling. Maandag komen de psychiater en verpleegkundige van IHT bij mij thuis langs voor de intake, ze zouden ook contact opnemen met die psychiater. Conclusie is dat het allemaal toch best wel complex is en er veel dingen door elkaar lopen. Het is niet duidelijk waar ik nou het beste heen kan voor behandeling, het wordt waarschijnlijk een bouwpakket. Deze psychiater was het wel met mee eens dat ik heel veel medicatie slik en dat het veel te weinig doet. Hij zei dat zijn handen jeukten om daar wat aan te doen, terwijl hij tegelijk aangaf dat hij besefte dat dat misschien wel klinisch zou moeten omdat ik er vaak zo heftig op reageer. En hij wordt mijn psychiater niet . Maar hij gaat dus wel met die andere psychiater proberen voor elkaar te krijgen dat hij mee mag denken. Hij is geneesheer directeur dus best kans dat dat lukt denk ik.
En ik heb dus vanaf maandag als het goed is behandeling en intensieve ondersteuning voor 6 - 12 weken en het idee is dat we dan samen gaan zoeken naar welk vervolg dat moet gaan krijgen. Er gebeurt tenminste iets en dat maakt dat ik me nu slecht, heel somber maar wel echt minder suïcidaal voel. Babysteps…

Hoe gaat het met jullie?

Vorige week een topic geopend over de rijdende trein waar ik in zit. Sindsdien dingen onder ogen gaan zien, die ik heel lang heb genegeerd. Ook afspraak gemaakt met een coach. Toch gisteren een soort van ingestort en naar de huisarts gegaan hiervoor.
Ik heb een burn-out. En het is eigenlijk een opluchting.
Mag naar de praktijkondersteuner, alleen heeft die pas begin februari tijd. Vandaag ook intake met de coach.

Er is de afgelopen 15 jaar best wat gebeurt in mijn leven, wat mij een soort van robot heeft gemaakt. Wil ik niet meer.

Wat rot Sam, maar alsmaar doorgaan is dus ook niet goed... Hebben ze begrip op je werk?

Hier helaas ook uitgevallen op het werk deze week. Dinsdag op weg naar mijn werk alleen maar huilen, aangekomen nog steeds huilen. Huilend m'n eerste patiënt afgebeld en toen weer naar huis gegaan. In elk geval voor twee weken thuis en daarna weer zien.

Het is niet gek dat dit nu 'eindelijk' gebeurt.

Sterkte allebei, het is niet niets wat jullie mee hebben gemaakt. Neem vooral de tijd voor jezelf en neem jezelf niets kwalijk. Jullie zijn onwijs sterk! Een hele dikke knuffel. 8 jaar later kan ik zeggen dat mijn BO me heel veel geleerd heeft. Tuurlijk had ik het graag over geslagen maar de lessen zijn voor mij heel waardevol geweest.