Constant samen willen spelen
Dingen als een time timer werken niet bij hem. Hij kan ook klokkijken maar ook dat (over een kwartier gaat mama met je x doen) werkt ook niet.
Dit is al jaren zo maar heb het idee dat het de laatste tijd nog veel erger is.
Ik besef me dat wij waarschijnlijk een wat uitzonderlijke situatie hebben, deels doordat ik altijd thuis ben en deels door zoontje z'n karakter of wat het ook is, maar ik was het vandaag wel echt even zat. Ik kreeg vandaag een stoel naar m'n kop gegooid door hem omdat ik even de was boven wilde opruimen terwijl hij beneden een film aan het kijken was. 😳 Toen ben ik ook flink uit m'n slof gegaan, was het echt zo zat.
Dat dat geen normaal gedrag is besef ik me hoor, en hopelijk heeft de orthopedagoog daar ook tips voor.
Maar ik wilde nu eigenlijk eens lezen hoe jullie kinderen dat doen: Zelfstandig, rustig spelen thuis. Wat voor dingen spelen ze zelf? Hoe lang kunnen ze alleen spelen? Als ik bij m'n zus ben dan is het echt een verademing, zo'n heerlijk rustig meisje wat zelf speelt. En mijn eigen dochtertje scharrelt ook zo lekker rond, begint wel wat meer aandacht te vragen maar is een echte kleine scharrelaar en ik vind het heerlijk.
Het bestaat dus wel. 😅
Ben benieuwd of het hele intensieve constant aandacht voor sommigen herkenbaar is of juist niet?