Ik weet het al niet echt meer... Sowieso kwam de wens vooral vanuit mij, en hebben we daar heel veel over gepraat. In eerste instantie zei mijn vriend dat hij tot februari wilde wachten, dat heeft hij later uitgesteld tot mei(gewoon een gevoelskwestie voor hem). In mei was ik direct zwanger.

Deze zwangerschap wilde ik ook weer eerder dan hij. Maar hij zei ook eerlijk dat hij sowieso geen hele sterke wens had voor een tweede, één kindje had hij ook goed gevonden. Veel over gepraat, uiteindelijk besloten er in augustus voor te gaan. Dit keer waren het wel meer praktische redenen zoals aflopende contracten. In mei was ik alvast gestopt met de pil om een beetje inzicht te krijgen in mijn cyclus en zei mijn vriend ineens 'we zien wel wat er gebeurd'. Uiteindelijk in september een positieve test in handen.

Het gevoel kwam meer van mij dan van hem,10 maanden nadat ik voor het eerst aangaf een kindje te willen ben ik gestopt met de pil,hij wilde eigenlijk nog wachten(praktische redenen erg klein wonen)maar omdat ik het zo graag wilde is hij er toch in mee gegaan.Een jaar later was V er,achteraf gezien waren we er beide nog niet aan toe,en kwam het gevoel van een kindje bij mij meer zodat hij misschien meer aandacht voor mij(ons)zou hebben dan voor de computer.De periode van V zijn geboorte t/m dat V 2 jaar en 3 maanden was is niet leuk geweest.We zijn nu dus ook uit elkaar

Jeetje, wat een verhalen, die laatste twee... Is het niet belangrijk dat je er allebei achter staat? Persoonlijk zou ik geen kind willen met een man die geen kinderwens heeft.

Ik wilde al vrij snel een kindje toen ik een relatie kreeg met mijn vriend. We waren het er wel over eens dat we eerst moesten verhuizen en in de maand dat we de sleutel kregen van ons appartement was ik zwanger haha. We hadden eigenlijk beide gedacht dat het wat langer zou duren voordat ik zwanger was dat het zo snel raak zou zijn hadden we beiden niet verwacht.

Zelf vond ik het belangrijk om eerst alles op de rit te hebben voordat er een kindje zou komen. Wat spaargeld, een huis, 1 iemand met vast werk en ik moest mij lichamelijk en geestelijk ook goed voelen. Het gevoel was er dus al een paar maanden maar we hebben toen expres nog even gewacht op de rest tot voor ons het plaatje klopte.

ja achteraf gezien wel,maar op dat moment voelde het voor mij alsof hij het ook wilde,en hij wilde het ook wel alleen door onze kleine woonruimte wilde hij niet(tenminste dat is wat hij tegen mij zei).Als ik het over mocht doen,ben ik bang dat V er niet was geweest.
Voor een eventuele nieuwe relatie wil ik wel dat we er allebei voor de volle 100% ja tegen zeggen,Ik heb zeker nog een kinderwens maar die moet wel van 2 kanten komen.

We zijn ervoor gegaan na ons trouwen, lekker traditioneel.

Ik wilde al langer een kindje. M'n man wilde nog wachten. Vorig jaar rond deze tijd ben ik gestopt met de pil omdat ik die hormonen niet meer wilde. Het was nog niet met de bedoeling om zwanger te worden. Dit jaar maart-april hebben we het er heel vaak over gehad. En we dachten dat het wel even zou duren voor ik zwanger zou raken. Vanaf mei zouden we er echt voor gaan. Maar in april hadden we het al een keer onveilig gedaan.. Dusss toen bleek ik in mei al zwanger te zijn. Schrikken dat het zo snel raak was, maar natuurlijk wel erg blij!