Ik voel me zo schuldig
Ik wilde al jaren niets liever dan moeder worden. De weg ernaartoe was moeilijk, zwaar en heel onzeker. Dolgelukkig was ik met de zwangerschap, zo intens geschrokken met de vroeggeboorte.
En nu, 6 maanden later, vind ik het hele moederschap nog steeds gewoon echt zwaar. Ik kan er niets aan doen. Ik ben iemand die vrij snel overprikkeld is en alleen-tijd nodig heeft, en laat dat nou net heel lastig zijn met een baby 😅
Sinds een maand gaat ie naar de opvang. Ik ben mn uurtjes op werk langzaam weer aan het opbouwen. Maar ik snap gewoon niet hoe anderen dit allemaal doen, een kind, werken, huishouden. En ik doe het allesbehalve alleen, begrijp me niet verkeerd, maar jeetje. Ik ben zo moe. En nu voor de 3e keer ook ziek in een maand...
En nu voel ik me dus intens schuldig dat ik van opvangmoment naar opvangmoment lijk te leven terwijl ik zo onvoorstelbaar veel hou van dat gozertje....mijn vriend heeft het al over een 2e en ik denk alleen maar: hell no.
En dan heb ik ook nog eens een hele makkelijke baby...(nu ie medicijnen krijgt voor zijn reflux dan).
Wil ajb iemand me even geruststellen dat dit normaal is? 😭
RYW schreef:Ik heb dingen uit mijn schoenzool gepeuterd die ik boeiender vind dan Nougat's mening en leven.