Ten eerste ga je sowieso het beste voor je baby kiezen als je zelf achter je keuze staat wat het ook zal zijn. Dat is het belangrijkste. Maar ik snap je twijfels hierin wel heel goed.

Ik had bij mij eerste een moeilijke borstvoeding ervaring. Hij groeide niet heel denderend en ik ervoer wat met D-TSR noemt, een dysforisch toeschietreflex. Ipv een oxytocine high kreeg ik een te snelle dopamine drop (schijnbaar) en daardoor depressieve gevoelens en kortsluiting in m'n hoofd tijdens het voeden. Het was alleen tijdens het voeden, geen postnatale depressie. Ik vond het pittig en na vier maanden besloot ik af te bouwen, uiteindelijk met zes maanden gestopt. Dat vond ik echt wel een dingetje (vooral het afbouwen, eenmaal aan de kv zag ik ook echt wel in dat dat mij meer rust gaf).

Ik vond het dus ook best een lastige keuze bij de tweede, maar heb hierin toch m'n gevoel gevolgd. Voor mij voelde het onlogisch om níet te starten met borstvoeding, om bewust vanaf het begin de borstvoeding te stoppen en niet te starten wat zo natuurlijk op gang komt. Ik heb een prenataal consult met de lactatiekundige gehad om me dit maal beter voor te bereiden. Zij zei ook dat er geen aanwijzing was dat het een tweede keer hetzelfde zou zijn. Kwestie van proberen dus. En stoppen kon altijd. En het was zó'n andere ervaring. Dochter dronk in het begin wel onrustig maar wel goed en uiteindelijk heel efficiënt. Het kostte ons gewoon geen moeite. Het ging heel vanzelf. En dus vlogen de maanden eigenlijk voorbij. Ik had geen doel maar uiteindelijk ben ik met 8 maanden gaan afbouwen en weer gaan combineren met kv en toen met 10 maanden volledig gestopt met bv. Dat was ook wel een ding, want laatste borstvoeding ooit. Maar rationeel gezien ook weer helemaal prima. Dochter geniet ook ontzettend van haar flessen (nog steeds) en ik ervaar met de fles ook altijd intimiteit zo samen. Maar ik ben wel heel blij dat ik toch bij haar die oxytocine highs wat meer heb ervaren.

Ik vertel dit zo uitgebreid omdat een tweede ervaring dus wel echt anders kan zijn. Je bent geneigd te refereren aan hetgene wat je kent (logisch) maar dat hoeft dus helemaal niet zo te zijn een volgende keer. Dat kan dan dus zijn dat je deze keer voor kv kiest vanaf het begin of dat je toch een andere bv ervaring hebt. Succes met je keuze!

Ik heb gekozen voor borst, wellicht enigszins omdat dat ‘erbij hoort’. Ik wilde in eerste instantie gewoon doorgaan als ik weer zou gaan werken maar uiteindelijk vond ik dat toch wel weer teveel van mijzelf gaan eisen dat ik met 4 maanden ben gaan afbouwen.

Wat een fijne reactie Marin. Goed om jouw positieve tweede ervaring te lezen.

Ik was na een hel zwangerschap eigenlijk gelijk overtuigd dat ik gewoon de fles ging geven. Rust voor mijn lichaam. En dat is me erg goed bevallen.
Ook al heb ik me eerst wel echt schuldig gevoeld, want iedereen gaf borstvoeding, ik dan als enige weer niet (natuurlijk onzin maar zo voelde het wel)

Bij een 2e weer net zo. Het idee geeft mij veel meer rust, en rustige moeder is rustige baby toch.

Ik heb bij de eerste bewust gekozen voor de fles. Ik sta er ook achter dat dat in Nederland ook gewoon super goed is! En met mijn eetpatroon en vitamines tekort, vond ik het zelfs beter voor mijn baby.

Ik wilde geen poespas aan mijn lijf, mijn vriend wilde ook voedingen geven en ik had echt de controle nodig om te weten wat erin gaat (hij viel flink af in het begin).

Voor mijn eigen rust is nu het advies weer om fv te geven (had na zoon een pnd). Maar omdat iedereen het zo geweldig vind heb ik nu gevraagd om onze baby een keer aan te leggen, zodat ik weet hoe dat is (fomo) en daarna gaan we gewoon flesjes geven.

Ik vind dat de druk om bv te geven veel te groot is en je moet echt onthouden:
een gevoede baby de beste baby is, of dat nu bv of fv is.

Niet helemaal te vergelijken (mijn verhaal ken je 😅), maar bij oudste heb ik echt enorm veel moeite gehad om haar aan de borst te krijgen, lukte pas op de laatste dag kraamweek haar überhaupt een keer zelf aan te leggen. Zoon dronk vanaf t allereerste begin gewoon vanzelf, nul problemen. Dus ik zou denk ik als je zo twijfelt wel gewoon proberen. Wie weet is baby 2 een natuurtalent.

En daarnaast zou ik dan wel vooraf afspraken maken met iig je partner en evt ook de kraamzorg, dat zij je tegen jezelf in bescherming nemen als t nodig is. Maar ook dingen bespreken dat je het wel wilt proberen, maar er geen hele batterij aan experts en deskundigen bij wil, gaat ‘vanzelf’ of niet. Of wat ook maar goed voelt voor jou. Dan heb je je grens min of meer van te voren bepaald en laat je je (hopelijk) niet teveel overdonderen op moment zelf.

Ben je niet bang dat je lichaam daardoor een signaal krijgt om melk te gaan maken terwijl je het daarna wil stoppen? Of zou dat na één keer aanleggen niet uitmaken?

Ik was bij de eerste vastbesloten een half jaar borstvoeding te geven en daar was ik ook niet vanaf te krijgen. Ondanks dat ik de eerste dagen niet bij m'n dochter kon zijn, na 1,5 dag pas begon met kolven en de eerste 3 maanden bv de ene ellende na de ander kwam, dacht ik; wat is nou een half jaar, en het is beter voor m'n baby. Mijn vriend stond daar helemaal achter en hielp daar ook ontzettend bij, zonder hem was het ook niet gelukt. Onder invloed van de hormonen kon ik er ook niet rationeel over nadenken. Achteraf denk ik dat het voor mezelf en mijn herstel zoveel beter geweest als ik geen borstvoeding had gegeven. M'n dochter was het eerste jaar erg onrustig en ik moest van heel ver komen. Ik denk, nu achteraf, dat het ook voor haar beter geweest was als ik beter had kunnen herstellen en dus beter kv had kunnen geven.

Bij de tweede ging ik er vanuit dat de start niet zo slecht zou zijn als bij de eerste, dus ging ik weer voor een half jaar bv. De start was gelukkig prima en de bv ging direct fantastisch. Na 5,5 maand kreeg ik wat borstproblemen en toen vond ik het mooi geweest. M'n zoon had al vrij snel een goed schema, vanaf 3 maanden ben ik s avonds gaan kolven en dat gaf m'n vriend dan indien nodig 's nachts. Dat hielp heel erg qua volhouden voor mij.
Hoewel alles nu wel super ging, begon naar mijn idee ook nu m'n herstel pas echt nadat ik stopte met bv. Ik vond het wel heel fijn om te (kunnen) doen, maar ondertussen telde ik ook de dagen af tot ik zou stoppen, het kostte me zoveel energie.

Ondanks zelf wel bv gegeven dus, ben ik er wel van overtuigd dat het niet in alle gevallen het beste voor het kind is, maar dat je eigen herstel ook heel belangrijk is.

Nee, heb dit uitgebreid besproken met de verloskundige en je lichaam gaat sowieso melk aanmaken na de bevalling of je nu aanlegt of niet. En zij zei ook dat die ene keer het echt niet erger maakt dan helemaal niet. Door de stuwing moet ik sowieso. Bij zoon duurde dat zo n 5 dagen weet ik nog.

Ah nee dan zal het niet zoveel uitmaken. Goed dat je dat even gecheckt hebt.

Ik sluit mij hierbij aan. En ook bij de anderen. Een gevoedde baby is een gelukkige baby.

ik wou graag borst geven als het meteen lukte. Na de bevalling meteen aangelegd maar er kwam geen drup uit. Ook meerdere keren gekolfd maar kwam letterlijk niks. Dus snel fles besloten. Heb ook later niet last gehad van mijn borsten.
De kraamverzorgster zei dat het kwam door de erge stress die ik had
Bij eventueel een 2e ga ik meteen fles doen.

Hier beide kinderen wat anders gegeven. Dochter heeft fv gekregen omdat er destijds nog onvoldoende bekend was over mijn medicatie icm borstvoeding en daarom advies gekregen om fv te geven. Dat is allemaal prima gegaan en behalve in de kraamweek toen ik al emotioneel was, heb ik weinig last gehad van schuldgevoel.

Bij zoon was er ondertussen meer bekend over mijn medicatie en werd er aangegeven dat ik wel bv mocht geven als ik dat zelf zou willen. Toen gekozen om dat te proberen en na een zware opstartperiode hiervan heeft hij heel lang probleemloos bv gekregen (een paar jaar).

Ik heb het allebei ervaren en zie in beiden voor- en nadelen. Sowieso is er geen goed of fout hierin vind ik, wat het beste aanvoelt in je eigen situatie lijkt me de beste keuze.

Overigens herken ik dat over grenzen gaan wel, bij zoon was de opstart van de borstvoeding echt zwaar. Mijn melk kwam moeizaam op gang, zoon was te zwak en te moe om goed te drinken, leek in het begin het drinken aan de borst ook niet goed onder de knie te krijgen. Ook hier een hoop geprobeerd, lactatiekundige, tig keer kolven op een dag, voeding die rustig een uur duurde omdat ik zoon steeds wakker moest maken tussendoor, etc. Mij heeft het wel geholpen om op een gegeven moment een soort ultimatum te stellen toen ik er na weken doorheen zat, ik heb voor mezelf bedacht het nog een x aantal dagen te proberen en anders te stoppen. Dat ook met vriend besproken toen zodat hij kon helpen die grens daarin mee te bewaken. Weet alleen niet hoe het gegaan zou zijn als het op dat moment echt nog niet goed ging, want gelukkig liep het toen beter en is het daarna vrijwel probleemloos gegaan.

Bij mijn oudste wilde de borst ook niet. Wel wilde ik haar moedermelk geven en heb 7 maanden fulltime gekolfd. Dat wilde ik bij de tweede niet gaan doen. Zij wilde wel bij mij drinken en was (door andere redenen) ook wel met veel stress. Maar ze dronk w! Uiteindelijk 9 maanden bv gegeven en de 10e maand gekolfd omdat ze ging weigeren en ik moest afbouwen.

De keuze stond voor mij vast, ik ging bv proberen en mocht het niet lukken/niet fijn zijn dan flesvoeding. Hier beide keren bv gegeven en een andere ervaring. Mijn eerste moest echt leren te drinken in de eerste week en ik had overproductie waardoor voeden best wat energie kostte in het begin. Altijd doeken erbij, voeden in speciale houding etc. Maar dit werd ook steeds makkelijker.

Mijn tweede hapte meteen aan na geboorte en deed het super. Ik heb nu ook helemaal geen overproductie wat veel fijner voelt, evt. weg gaan veel makkelijker maakt (want kan flexibeler zijn met kolven) en wat voeden in het openbaar ook veel makkelijker maakt. Daarnaast heeft ze ook bewezen dat je kan doorslapen met borstvoeding (geloofde ik nooit maar kan dus wel).

De ervaring kan dus zo verschillend zijn. Misschien kan je afspreken dat vriend je grenzen mee bewaakt en dat je evalueert na zoveel dagen/weken. Ik vind wel dat bv altijd even investeren is, ondanks dat mijn dochter een natuurtalent is heb ik ook even pijn gehad bij het voeden, kloven en stuwing. Maar dit ging nu erg snel over (1 week). Wie weet hapt deze baby ook wel meteen aan en hoef je bijna nooit te kolven.

Wat zegt je gevoel eigenlijk?

Ja mijn zoon sliep ook gewoon met 3 maanden regelmatig al door! En ik hoefde ook nooit vaker te voeden dan met kv had gemoeten.

M’n gevoel gaat nog heel erg heen en weer. Maar ik voel wel dat het idee van flesvoeding me een stuk rustiger maakt. Ik voel ook dat als mensen zeggen ik zou het gewoon proberen (borst) dat me onrustig maakt.

Maar goed, dat hoef ik niet nu al te beslissen. Momenteel ben ik ook al weken misselijk, moe en beroerd dat ik nu vooral denk van; blij als ik m’n lijf weer voor mezelf heb straks en het idee van gedoe benauwt me. Maar dat is niet echt representatief voor een keuze haha.

Ben blij wat ervaringen te lezen. Als er nog meer zijn, graag! Ik ga het af en toe ook nog een keer teruglezen.

Bij de oudste is de borst niet gelukt. Heel veel pijn, alsof er breinaalden in mijn tepels gestoken werden, de hele voeding lang. Er kwam ook weinig uit, ze was nooit tevreden. Alles lag open, blaren. Binnen een paar dagen volledig op de fles overgestapt.

Jongste was een natuurtalent. Eerste weken was wel even investeren, lactatiekundige keek een paar keer mee. Na de eerste 3 weken nooit meer gedoe gehad. Altijd genoeg, altijd bij de hand, geen stuwing of ander gedoe. Dat loopt zo makkelijk dat ik het nog steeds geef.

Ik heb me nooit 'gedwongen' gevoeld om bv te gaan geven. Ik stond er niet volledig afwijzend tegenover en daarom heb ik het ook eventjes geprobeerd in het begin, maar het kwam niet op gang en ik was het zat dat die verpleegkundigen in m'n tepels bleven knijpen om er iets uit te krijgen. Dus eerlijk gezegd vond ik het allang best om toen gewoon fv te gaan geven en heb me daar nooit schuldig over gevoeld. Het geeft veel vrijheid en ze komen niks tekort daarmee mijns inziens. Eerlijk gezegd lijkt bv me een hoop gedoe en ik vond het heerlijk dat m'n vriend ook gewoon flesjes kon geven.

Ik vond dat bij het kolven ook leuk ja, dat m’n vriend de fles ook gaf. En best wel vaak, want ja ik zat de voedingstijd ook te kolven. Dat was het nadeel dan weer wel, haha.

Wat naar dat mensen zomaar aan je tepels kwamen! Ik vind dat echt niet oké, ook al gaat het om borstvoeding en niet iets seksueels ofzo, de borsten zijn gewoon van jezelf en daar blijven anderen maar af (tenzij ze het vragen en je het goed vindt). Vind dat best naar om te lezen dat er echt verpleegkundigen of kraamverzorgenden zijn die dat zo hardhandig aanpakken. Lijkt me alleen maar tegendraads werken, naar wat ik lees gebeurt dat dus idd ook vaker. Stom zeg.

Ja ik moet zeggen dat ik ze in het ziekenhuis ook behoorlijk op borstvoeding vond hameren elke keer, dus dat vond ik wel irritant. Maar ik was wel een beetje wazig die eerste dagen door slaapgebrek e.d., dus heb me er ook niet megadruk om gemaakt. Volgens mij vond ik het toen allang best om gewoon op fv over te stappen.

Die ervaring heb ik in het ziekenhuis ook gehad. En dat getrek aan m’n lijf en dat borstvoedingsgerichte. En ik was zo onzeker als wat en accepteerde alles maar.

En ook dat ik zat te kolven op de 2e dag en dat zo’n verpleegster keihard schreeuwde dat ik het verkeerd deed en m’n tepels kapot kolfde. Dat ik echt dacht oké oké ik weet het ook allemaal niet! Moest daar ook van huilen.

Wat vreselijk naar zeg. Ik snap dat je daar om moest huilen.
Ik heb die ervaring helemaal niet in het ziekenhuis, werd gewoon met rust gelaten. Anderzijds werd ik weer om half 2 s nachts het ziekenhuis uit gezet om naar huis te gaan, maar daar lieten ze me wel lekker met rust haha.


Gympie, ik denk wel dat je bij een tweede gewoon echt wat minder snel overrompeld bent door alles. Je weet beter wat je kunt verwachten van de hele bevalling en alles wat er na komt. Ik denk dat dat wel helpt. Ik was ook helemaal van de wereld na de eerste bevalling en na de tweede totaal niet. Uiteraard hangt dat ook af van wat voor soort bevalling je hebt, maar ik voelde me wel veel sterker in m'n schoenen en minder onzeker bij die tweede. Het was gewoon zoveel sneller routine. Ik hoop dat jij dat ook mag ervaren. Even los van wat voor keuze voor voeding je maakt.