Dit is herkenbaar voor mij als kind; ik reageerde echt weken op de narcose, zag spinnen en slangen uit spiegels komen. Ik was heel bang. Het ging wel elke keer weg, maar duurde echt paar weken tot dat narcose spul uit mijn lichaam was (kapje heb ik het over). Als volwassene nu paar keer narcose gehad maar met injectie en daar reageer ik helemaal niet op. Denk dat hij kapje gehad heeft?
In elk geval weet ik dat ik bij mijn ouders (vader) mocht slapen en ook niet alleen wilde zijn. En loste zich vanzelf weer op. Oh! En mijn ouders hadden me verteld dat het van de narcose was en dat was niet zo handig want ik was daarna ook nog heel bang voor nieuwe narcose, dus als je denkt dat dat het is, misschien niet de narcose noemen.

Ah wat zielig voor hem! Ik zou hem gewoon even bij je houden, troosten maar niet mee naar beneden proberen te nemen. Boven in bed blijven en erbij gaan zitten tot hij weer rustig is en slaapt.
Het heeft veel indruk gemaakt en dat zal hij nu aan het verwerken zijn.

Dit is echt heel herkenbaar! Mijn oudste dochter heeft half april een zware heupoperatie gehad en zij moest ook onder narcose (met kapje). Hier heeft het ook een hele poos geduurd, denk toch zeker 2,5 tot 3 maanden, voordat ze weer lekker sliep, zonder wakker te worden en te huilen elke nacht een aantal keer. Ook had ze soort van verlatingsangst, dat heeft ze altijd wel een beetje gehad (wat ook logisch is omdat ze helemaal afhankelijk is van ons vanwege haar beperking), maar het was echt een drama. Je kon nog niet eens vijf seconden de kamer uit of even naar boven om iets te pakken of het was huilen geblazen. Nu heeft ze nergens last meer van, dus het moet echt slijten.

Ik denk dat het beide is, de narcose maar ook de gebeurtenis zelf. Ik denk dat hij het echt moet verwerken nog, het kan echt flink impact hebben op de kleintjes, het is ook niet niks een operatie onder narcose.

Ik zou hem 's nachts niet uit bed halen en bij je laten slapen, hoe zielig ook. Ik zou dan even gewoon een klein boekje lezen, zachtjes wat liedjes zingen en of wat water laten drinken en even troosten en dan zeggen weer lekker te gaan slapen. Des te sneller wordt alles weer normaal. Ook hielp het hier om het boekje van Nijntje in het ziekenhuis te lezen en er dan samen over te praten op een luchtige manier. Wat ook hielp en dat was meer voor de jongste, de operatie van haar zus had ook impact op haar, was samen een leuke kleurplaat uitzoeken van wat dan ook en samen te kleuren. Ze had ook zo'n eenvoudig uitwisbaar tekenbordje waar ze veel op tekende en dat kan je dan ook weer wissen meteen. Zij heeft toen er veel op getekend, dat hielp haar ook bij de verwerking van wat er in haar hoofd omging. Ze gebruikt het nog steeds geregeld.

Ik heb dat zelf al met narcose ook (kapje idd). Dan ben ik minimaal 2 maanden over-emotioneel. Denk dat dat idd een grote invloed heeft met zo'n klein mensenlichaampje. Ik zou hem vooral lekker veel knuffelen en toelaten dat hij bij je wil zijn. Zou wel verwachten dat zijn vertrouwen weer terug komt en het zichzelf zal oplossen.

Mijn dochter moest een tijdje terug ook onder narcose en toen heb ik het uitgezocht. Als het kind alleen is met wakker worden komt het inderdaad vaak voor dat ze een soort van verlatingsangst ontwikkelen. Erg zielig voor je zoontje lijkt me.
Wat je er aan kan doen en hoe lang het duurt weet ik niet. Maar ik zou hem bij jullie laten slapen zodat als hij wakker wordt hij niet alleen is.

Dankjewel voor jullie reacties!

En gelukkig wel herkenbaar.
Al moet ik zeggen dat zijn broer, die 2 jaar terug is geholpen aan buisjes en neusamandelen (en bijna even oud toen) er niet zoveel last van gehad heeft.
Scheelt misschien wel dat hij wel rustiger onder narcose ging en papa er was toen hij wakker werd.
(Snap nog steeds waarom dat nu niet was).

Eerst ging ik naar hem toe en dan bleef ik bij hem zitten, troostte hem en dan viel hij weer in slaap maar nadat dit 5 keer gebeurde op een avond halen we hem er nu uit (hij slaapt met z’n zusje op de kamer en werd er ook telkens wakker van).
Ik moet zeggen dat het wel ‘helpt’ als hij even mee gaat naar beneden. Hij is dan weer rustig en de rest van de nacht slaapt hij wel.
Het is zo sneu om hem zo overstuur te zien/horen.

Hopelijk moet het gewoon slijten en gaat het snel weer beter.

Heel veel praten over wat er gebeurt is. Wel in kindertaal. Dat hielp onze oudste dochter goed toen zij meemaakte dat haar zusje geopereerd werd en was.