Ja! Even nog wat geappt, maar door het veel rijden en wandelen kruipt hij er vaak vroeg in.
hem wel gezegd dat ik me wat zorgen had gemaakt, Zwitserland is een land van vele gevaren ( de natuur toch) hij zei me te missen...
en dat ik me geen zorgen om hem moest maken, met de nodige emoij

nee, nee, het zit echt goed,

stuurt me prachtige foto's van zijn reis

ik geloof dat ik me geen zorgen moet maken over zijn interesse en dat we na zijn reis de tijd meer dan voldoende zullen inhalen

het is gewoon dat wachten en toch weer die onzekerheid als ik niet genoeg van hem hoor
ik zeg mezelf echt wel dat hij op reis is, dat hij al die jaren zonder mij kon en ik groot en flink moet zijn
maar deze ochtend werd ik wakker met hem in mijn hoofd, echt, ogen open en ik dacht echt meteen aan hem...

hij op zijn beurt zei dat hij in de weken dat we elkaar hebben leren kennen, hij plots tijdens het werk een sms kreeg van een collega. die had hem gestuurd: stop met grijnzen, laat je gsm eens een keertje met rust, we kunnen tot hier zien dat je verliefd bent

ik heb onze appjes gedownload om lekker na te lezen en het voelt zo echt, het begin was best hopeloos: de eerste afspraak was een week na intens heen en weer appen, maar last minute zag ik van de afspraak af. verder geappt. op een avond, we sturen dan al uren lang appjes naar elkaar, als ik kinderloos thuis zit en net me voor de tv had geïnstalleerd krijg ik een bericht van hem: hey, ik zit op een feest waar ik niet wil zijn... er is een plek waar ik nu liever zou zijn, durf je het aan mij nu al te ontmoeten? Het was negen uur, twijfel, maar ergens ook het gevoel dat ik moest gaan
en daar begon ik mijn bericht hier mee, ik ben gegaan en het voelde alsof we elkaar al eeuwen kenden. wat niet is, dat weet ik, maar na enkele tegenvallende ervaringen, voelde deze veilig aan

ik ga even niet posten tot hij weer terug is, ik maak mezelf alleen maar tureluu met piekeren terwijl ik voel en weet dat het goed zit

En plots op woensdag laat hij weten nog niet klaar te zijn voor een relatie...

Snap er niks van. Het via app met elkaar besproken, wilde hem niet bellen.

Ben in de war. Het laatste contact voelde als een begin

Het voelt, ondanks ons gesprek, niet eindig...

Ik wil geen luchtkastelen na lopen, maar het voelt nog niet over. Ik ga hem nu wel even laten. Als het zo moet lopen, ook goed. Gehuild als een kleinkind, dat weer wel

He Lotusje, wat een nare update. Snap dat je even heel verdrietig bent.

Ik zou 'm inderdaad nu ook even met rust laten en wellicht als ie terug is van vakantie nog een keer afspreken voor een goed gesprek.

Sterkte!

Wat een wending...

Hem toch nog een laatste bericht gestuurd, had het gevoel dat ik dat nog moest doen. Voel me enorm opgelucht, de ei dat er heel de dag zat is weg...wat het ook is, ik moet verder...

Dag...
Ik hoop dat je, ondanks alles, toch wat genot hebt van je vakantie. Ik kan me voorstellen dat je je met momenten afschuwelijk voeld. Om mij hoef je je geen zorgen te maken, hoe pijnlijk ook, alles in dit leven gebeurt met een reden. Eén daarvan is dat ik na een afschuwelijke periode jou mocht kennen. En na dit gebeurd er vast weer iets om te koesteren.
Voorlopig is dit mijn laatste bericht dat je richting uitgaat...als het zo moet zijn, komen we elkaar vast weer tegen!
XXX...

Sorry, wij letten niet op schrijfouten

En hij antwoorden en ik weer


Ik voel gewoon dat dit niet het einde is

Och jeetje, wat rot voor je! Zo jammer dat mannen zulke verkeerde signalen kunnen afgeven. Je mag best vertrouwen op je intuïtie maar laat het balletje nu maar een beetje bij hem liggen hoor. Beetje hard to get is in deze niet verkeerd denk ik je bent niet een of andere speelbal.

Hard to get... ik vind mezelf daar wat te oud voor, in dit stadium in mijn leven wil ik vooral duidelijkheid, tijd is al zo iets kostbaars, waarom het verspillen aan spelletjes...

Hij antwoorde: Je kan de dingen idd mooi verwoorden.
Mss is het tijd dat je nog eens probeer iets op papier te zetten....
😘😘😘
Je bent een mooi persoon

ik vind dit redelijk algemeen, kan er niet veel op uit maken. en ik had daar kunnen stoppen, maar mijn gevoel zei, stuur gewoon de vraag die je uiteindelijk echt wilde stellen:
Alles is misschien, feit is dat toen jij kwam mijn gedachten in overload gingen ...zoals in, ik mis je echt, om met je te praten, om in discussie te gaan, om niet elkaars mening te delen, maar toch de veiligheid te hebben het mijne te zeggen...ik zei geen vragen te hebben, maar ik heb er meer dan je beantwoorden kunt. Ik stel mezelf heel wat vragen, zoals, moet ik op je wachten of zoek je iets anders? Na wat mislukte ontmoetingen, kwam jij en bracht me weer tot leven, al was het maar voor even...

Denk je dat een face tot face ontmoeting kan na je reis, ik wil dit niet afsluiten via het world wide web... naar mijn goesting toch te onpersoonlijk. Moet ook niet meteen, wanneer jij er klaar voor bent xxx

geen contact opnemen, afstand nemen en wat dan ook... moeilijk, zeker omdat we beiden het gesprek niet echt lijkten te sluiten... ik weet het echt niet meer, behalve dat ik hem ontzettend hard mist, dat ik niet kan geloven dat het korte we hebben gehad niet echt was, het was mss het echtste dat ik ooit heb gevoeld voor iemand... triestig wel, 37 jaar en precies voor het eerst, echt bewust into iemand.

wat niet wil zeggen dat ik mijn ex afbreek, maar we waren toen zo jong, we leefden het leven niet, het leefde ons... jong kindjes, jong verantwoordlijkheden, alles in een rush, geen tijd om echt stil te staan. die heb ik nu wel, weten wat ik echt zoek in een man. en dat was deze man, picture perfect.

veel tranen heb ik niet meer over, ik wil echt verder dan dit zijn
en slapen, dat lukt de laatste tijd moeilijk

Ach lotusje, wat vervelend. Ik zou nu proberen om hem tijdens zijn vakantie zoveel mogelijk los te laten. Laat hem maar nadenken wat hij wil en probeer hem tijd te geven.
Iedere keer als je hem wil appen, ga je hier maar even een paar topics doornemen, ben je zo een paar uur verder 😇

Eens. Je wilde niet verstikken, zo begon je topic. Hij is op vakantie, geef hem nu maximaal de ruimte. Iemand kan toch niet nadenken als er steeds sms’jes komen? Raap jezelf bij elkaar (geloof me, ik weet het nog goed toen ik zo’n verdriet had), maar laat je nu niet leiden dóór je verdriet. Complete radiostilte geeft hem de kans je te missen. Hoeft niet abrupt, je kunt best zeggen dat je even tijd voor jezelf neemt, maar ik raad je écht aan om rest van de vakantie niks te laten horen. Ook niet als hij appt. En ook nog een poos niet als hij terug is. You only know what you’ve got until it’s gone. Laat hem maar denken dat hij je kwijt is. Wie weet opent het zijn ogen als hij weer met beide voeten op de grond staat. Hij is op vakantie, hele andere omgeving, ander vrij gevoel. Ik denk dat je hoog en laag kunt springen maar hij gewoon straks terug in Nederland (?) even zich heel alleen moet voelen. Op dit moment valt er voor jou niks te halen, je verdriet zal niet verdwijnen en hij verandert, zeker waar hij nu is, zijn mening niet.

Wat een gek advies Marsy.
Ik zou zelf meer meegaan met Calathea. Die complete radiostilte en haast passief agressieve houding die Marsy beschrijft is nergens voor nodig, maar geef hem idd wel wat de ruimte. En wat rondstruinen hier op het forum als afleiding is natuurlijk altijd een goede tip 👍🏻

Goeie maar beter, dan trek ik mijn loop schoenen aan en ga een eindje lopen, doet voor even wonderen.

ik weet het allemaal wel, ik word vast misleid door de manier waarop hij terug stuurt, als een open deur...
Misschien dat ik elk gedacht maar eens moet gaan beginnen neerpennen, achteraf, als we grijs en oud zijn, kan ik ze hem gezellig voor lezen

ik moet eerlijk bekennen dat ik ook best veel lach, dat ik op een afstandje naar mezelf kijk en met mijn hoofd schud, relativeren, dit gewoon doorvoelen, net als bij de scheiding, gewoon voelen, opkroppen helpt niet voor mij
daarom al dit gezeur hier

Nee, verstikken wil ik niet, maar het is ook weer niet zo dat we constant sturen, zijn berichten doen er uren over gezien het feit dat hij ook rond trekt...maar ik snap het, gewoon afwachten, hoe moeilijk ook

dit weekend ben ik kinderloos, dus al wat op stapel, een verwen moment bij mijn kapster, dat al zeker en gewoon genieten. Tis in Antwerpen ook nog eens het Bollekesfeest, lekkere sfeer, dus allen daar heen!

bedankt ( iedereen) wat ik zoek is mss geen happy einde, dat is mss al gepasseerd, maar wel weer dat leuk gevoel van daarvoor, gewoon weten dat dit er was, het mooi wegzetten

zo ongeveer, weer weinig geslape,

met deze wens ik iedereen een fijn weekend toe!

Wat een ontzettend vervelende wending krijgt dit topic zeg.
Eens met Calathea.
Probeer hem nu de tijd en de ruimte te geven die hij nodig heeft. Mogelijk gaat hij dan inzien dat hij je toch erg mist en dat zijn gedachtes nergens op slaan.

Met mijn vriend heb ik iets soortgelijks meegemaakt. Hij had extreem erge bindingsangst. Onze begintijd was, zeker achteraf gezien, heel erg zwaar en moeilijk.
Op een gegeven moment heeft hij definitief de stekker eruit getrokken omdat hij aangaf niet verliefd te zijn en geen toekomst samen te zien.
Alles in mij schreeuwde op dat moment dat het de bindingsangst was die praatte en dat dit niet het gene was wat hij daadwerkelijk wilde.
Maar ik was op, ik kon niet meer vechten. Als dit is wat hij wilde, dan moest ik hem laten gaan. En als het lot anders zou bepalen, dan zouden we elkaar vroeg of laat wel weer tegen gaan komen.

Hoe moeilijk ook, maar ik ben toen gestopt met appen. Ik had het daar erg moeilijk mee, want ik hield nog ontzettend veel van hem en ik had het idee dat dit nog steeds wederzijds was. Voor mij werkt schrijven heel erg goed. Dus dat heb ik gedaan. Ik ben heel veel gaan schrijven. Juist ook op momenten dat ik hem graag wilde appen etc.

Na ruim een week radiostilte nam hij uiteindelijk contact met me op en zijn we weer gaan praten. Hij gaf aan een grote fout te hebben gemaakt en heeft gevraagd om een tweede kans.
Sindsdien is hij 180 graden gedraaid en hebben we het zoveel fijner en makkelijker samen. Hij had die tijd nodig om na te denken, om in te zien wat hij kwijt zou raken als hij het zo zou laten.

Sterkte meid! Schrijf het lekker van je af hier, als je daar behoefte aan hebt. Hoop op het beste!

Nou precies wat Winegum zegt, zo heb ik dat toen ook ervaren. Niks passief agressiefs aan.

Dat gevoel kreeg ik wel bij jouw reactie Marsy. Waarschijnlijk door de opmerking ‘laat hem maar denken dat hij je kwijt is’. Maargoed voordat we in een oeverloze discussie belanden: ik heb het idee dat Lotusje een gezellig weekend tegemoet gaat, hopelijk geeft dat haar voldoende afleiding!

Ik kan me wel vinden in de reactie van Marsy. Ik zou het aankondigen ( en dan niet emotioneel) “Ik heb het even laten bezinken. Ik begrijp wat je zegt. Ik zal daarom voorlopig geen contact met je opnemen. Dat geeft mij de tijd om de afgelopen periode te overdenken en waarschijnlijk geeft het jou ook rust”.

Ik denk dat je uit zelfbescherming echt volledige radiostilte moet houden. Ik vind je berichten vrij intens. Het zou mij enorm afschrikken als ontvanger.

Wat naar TO kan mij voorstellen dat je emoties alles kanten op schieten.
Het liefst wil je hem bij je houden en contact onderhouden en het dan doorpakken of afsluiten.

De aanpak van Marsy heeft mij ook verder gebracht in mijn huidige relatie. Toen mijn vriend er na een paar maanden niet meer wilde.
Ik heb toen al het contact met hem verbroken. Na een maand had hij een date nodig voor een activiteit en is het sinds die weer aan.

Als ik eraan terug denk, met elke keer contact blijven zoeken. Vage berichten die je niet kan interpreteren blijven maar in je hoofd zetten.
Maak je hoofd leeg. Laat je verwennen bij de kapper en geniet van het feest. En negeer hem tot hij met hangende pootjes terug komt.

Allemaal goed advies. Dat ik maar eens ga opvolgen. De vraag ligt nu bij hem, meer kan ik idd niet doen.

Maar die laatste berichtjes moest ik wel sturen, het bleef maar maken in dat chaotisch hoofd van mij. Kapper, straks nieuwe auto, komt goed

Nu ik hier zit, gaan mijn gedachten alle kanten uit. Maar zoals gezegd, noteer ik ze in mijn notities...

En ik dacht ineens, ik hoop eigenlijk dat hij zwart op wit alle hoop meedogenloos doet verdampen, ik wil geloof ik gewoon een harde nee horen, dat is duidelijker dan dit.

Wat lastig Lotusje, dat hij hier nu mee komt
Ik wil je sterkte wensen!

Net een sms van hem gehad. Is blijkbaar een week vroeger thuis. Zei niet op hem te wachten, dat wat komt wel komt. Dat hij het nog wel eens ging uitleggen.

Lijkt me duidelijk genoeg. Heb na een wandelin, voor zijn sms, notities genomen, ik besefte dat ik het antwoord wist, maar het niet wilde zien...dat het eigenlijk heel simpel nee is

En nu hij zegt niet te wachten is er eerder opluchting. Zo heel soms passeer je iemand boeiend en gelijkgestemd, maar daarvoor is hij of zij niet persé je einddoel.

Ik weet niet of ik hem nog iets moet sturen...wat denken jullie?

Ik heb er vrede mee, er komt altijd weer een ander keertje

Ik kan mij voorstellen dat je met een directe ‘nee’ het voor jezelf kan afsluiten.

Goed van je dat je je gedachten op papier zet.
Het is ook niet niks. Hij heeft je gevoelens wel
Op hol laten slaan.

Als het lukt zou ik niks terug sturen. Laat hem
maar over de brug komen. Hij heeft voor deze breuk gezorgd.

Sterkte!

Vind wel dat ik iets moet sturen, weet op den duur gewoon niet meer wat...ik heb me al open en bloot gegeven, nog meer zwakte vertoon kan en durf ik niet meer.

Mss iets simpel als vaarwel... Gewoon dat en niet meer...ik niet zomaar in stilte vervallen. Ik weet immers dat zijn vader voor aanvang erg slecht was, de man is 83, dan is het einde iets geloofwaardig. Stel dat het dat is en ik laat het zo...hij zegt een beetje zelf er nog op terug te komen

Ik weet het echt niet