Wat vervelend zeg, ik zou niet te bang worden maar gewoon oppassen met wat je eet.
Hebben ze je verteld waar je mee uit moet kijken? Wat ik nog uit m'n hoofd weet van mn man was het koffie en thee, vet eten( zowel frituur als vette sauzen of vet vlees/vis), alcohol en erge kruiden. Ook na een verjaardag met slagroomgebak heeft hij erge last gehad.


Ik heb veel mensen in mijn omgeving die de operatie hebben gehad. Bij iedereen was het herstel heel voorspoedig en konden ze binnen 2weken weer alles doen. Eigenlijk alleen de eerste 3 dagen waren ze erg beperkt.

hier is die 3 jaar geleden eruit gehaald wat een opluchting ik was bijna 70 kilo afgevallen. En door snelle afvallen kreeg ik dus die aanvallen. Bij mij maakte eten niks uit kreeg gewoon zomaar een aanval. Ik mocht ook niet alle pijn medicatie en kreeg uiteindelijk morfine wat een lekker spul was dat . Ik had op het laatst ook constant aanvallen weken lang.

De operatie viel mij 100 % mee. Nu had ik een jaar ervoor een zware buik operatie gehad en die was veel heftiger dan de galblaas operatie. Ik kwam bij de galblaas operatie van de OK en wou wel naar huis maar mocht niet natuurlijk. Ik liep meteen door de gangen van ziekenhuis. Ben op vrijdags geopereerd en de maandags liep ik al 6 km. Vond het toen vooral lastig dat je 6 weken niet tillen en zo kon ik ook niet werken.

Bedankt voor jullie reacties. Ik hoor gelukkig ook veel positieve verhalen. Ik heb al een tijdje geen last, eet nu weinig vet en andere dingen die kunnen triggeren. Ik weet in ieder geval dat kaas een boosdoener is bij mij.
Wil die pijn ook nooit meer, liever na pijn van de operatie dan die onverwachte aanvallen.
Ik probeer er rustig in de gaan, ook al vind ik dat heel lastig. Van bloedprikken raak ik al aardig in paniek, dus laat staan een operatie. Maar we gaan ervoor

Een galblaasoperatie is een relatief kleine ingreep, die over het algemeen laparoscopisch wordt uitgevoerd. Dat betekent dat je nadien drie of vier kleine wondjes hebt op je buik. Je kunt wel last hebben van krampen doordat je buik uitgezet wordt met behulp van lucht/gas, om zo beter zicht en ruimte te hebben.

Ik denk dat je tien keer meer pijn hebt van een galsteenkoliek dan van postoperatieve pijn. Ik zou je dus zeker adviseren je te laten opereren.

Beterschap!

Bij mij is hij er ruim 6 jaar geleden uitgehaald. Ik kreeg aanvallen een paar weken na de geboorte van de oudste. Vreselijk veel pijn gehad en durfde idd bijna de deur niet meer uit omdat de aanval meestal uit het niets plots begon. Ergste aanval duurde 5 uur. Vond de aanvallen erger dan bevallen (dat duurde ook stuk korter bij mij).

De ingreep zelf vond ik mee vallen. Voelde mij de volgende dag wel beurs aan alle kanten, maar na paar dagen rust (al was die er ook niet echt met een baby van 2 maanden oud) ben ik snel hersteld. Vond het zo een verademing geen aanvallen meer.

Fijn dat jullie het zo positief hebben ervaren. Ik denk ook echt dat het gaat helpen hoor, ben alleen doodsbenauwd. Nog nooit eerder geopereerd en nogal paniekvogel wat dat betreft.
Operatie gaat sowieso plaatsvinden. Op 17 augustus om 07:15 uur mag ik me melden.

Ik ben ooit veel te snel heel veel afgevallen...dat ging zo fout dat mn galblaas eruit moest.
En om heel eerlijk te zijn..t is me alles meegevallen..
Als je toch geopereerd wordt..ga dr voor en vertel je arts dat je t eng vindt.
Ze zullen je vast geruststellen.

Echt heel prettig jullie ervaringen te lezen. Ga er ook vanuit dat het alleen maar beter kan worden. Hebben jullie na de operatie nog last van bepaalde dingen die je eet of kun je gewoon alles weer eten zonder klachten?

Wat vervelend dat je er zo'n last van hebt en goed dat je deze maand al terecht kunt voor een operatie!

Ruim anderhalf jaar geleden is mijn galblaas eruit gehaald. Ik vermoed dat ik ongeveer 8 jaar geleden galstenen kreeg na een crashdieet. Ik heb toen een keer een nacht hele erge pijn gehad, ik dacht dat het maagpijn was en dat ik iets verkeerd gegeten had. Ik heb al die jaren wel vage klachten gehad, maar niet erg genoeg om naar de huisarts te gaan. Totdat ik een keer vroeg in de avond heel veel pijn kreeg, rond middernacht was het nog steeds niet over en begon ik ook over te geven. Ik ben toen naar de huisartsenpost gegaan en die vermoedde galstenen. Een paar dagen later kreeg ik weer een aanval. Gelukkig wist ik toen wat het was en heb ik het maar ondergaan. Deze aanval heeft bijna 24 uur geduurd, ik wist echt niet meer waar ik het zoeken moest.

Ik zag ook heel erg op tegen de operatie, want ik was nog nooit geopereerd en ik was vooral heel bang voor de narcose. Maar dat is me echt heel erg meegevallen. Ik ben nog een nachtje in het ziekenhuis gebleven en de volgende dag naar m'n ouders gegaan. De eerste 2 dagen heb ik me wel echt heel rot gevoeld, maar het was allemaal veel minder erg dan ik had verwacht. Na die 2 dagen ging ik heel snel vooruit. De plek waar m'n galblaas zat voel ik nog wel zo af en toe, in het begin veel meer, maar dat is wel minder geworden en het lijkt sowieso niet op de klachten die ik daarvoor had. Ik kan nu ook weer alles eten en drinken.

Esperanza dat herken ik wel. Dus ook vanaf juli veel afgevallen, niet echt gechrasht, maar ging wel snel. In januari ook een keer last en ik dacht ook, ach maagpijn. Dat ik misschien niet meer zo goed tegen vet eten kon. Nog een paar keer gehad, maar dan was het na 2/3 uur weer over. Tot ik in mei zo’n lange aanval kreeg. Wist niet wat ik meemaakte! Toen ook naar de huisarts en ja hoor: galstenen.
Wilde eerst geen operatie, maar realiseerde me dat dat echt wel de beste optie is. Ik vind het ook eng, omdat het voor mij de eerste operatie wordt en ik prikken heel naar vind. Dus infuus zie ik ook tegenop. Maar ach, daarna hopelijk een beetje oké wakker worden en snel naar huis dan komt het wel goed

Hoopte het nooit meer mee te gaan maken. Maar net weer wakker geworden met pijn. Wat balen zeg, pffff! Hopelijk niet al te lang last.

Yes, operatie gehad vanmorgen en het is goed gegaan. Ben al sinds vanmiddag weer thuis en dat is toch wel heel fijn! Op de bank zat ik prima, maar zo hey, in bed komen was toch best pittig hoor qua pijn. Nu ik lig is het goed te doen. Al vraag ik me wel af of ik kan slapen, want op mijn rug liggen is niet de meest favoriete positie. Nouja, merk het vanzelf.
Hoe ging dat bij jullie na de operatie? Qua pijn en slapen etc?

wow wat fijn dat je meteen naar huis mocht. Ik moest verplicht een nacht blijven. En slapen op de rug vond ik ook lastig. Weet niet of je een partner hebt zo ja leg een kussen tussen jullie in. Mijn man ging in zijn slaap keihard met zijn hele lichaam in mijn zijkant botsen vlak na de operatie. Ging per ongeluk in zijn slaap maar jemig wat een pijn. En ook wel fijn als je straks weer wat kan draaien dan steun je daar op.

Heb je de stenen ook meegekregen? Succes met herstel

Haha die man van mij slaapt niet zo wild gelukkig. Het is echt fijn om thuis te zijn. Al was dat bed inclusief afstandsbediening best heel ideaal.
Kussen is nog wel een goed idee inderdaad. Het zal wel even afzien zijn qua slapen nu. Maar komt vast vanzelf weer goed.

Fijn dat het achter de rug is! Beterschap, rustig aan de komende tijd en vooral op tijd je pijnmedicatie innemen de komende dagen!

Ja dat ga ik zeker doen. Vond de nacht wel tegenvallen. Maar ik ben sowieso niet echt een rugslaper. Nu ik rechtop zit gaat het gelukkig beter. Vooral de tijd nemen natuurlijk, maar dat is best lastig.

Wat fijn dat het achter de rug is!
Hoe gaat het nu?

O meid..fijn dat t achter de rug is...nu rustig opknappen...ik ben hardstikke blij voor je.
Go girl!

Alles is goed gegaan! Ik knap rustig aan weer op en de pijn verdwijnt steeds meer. Nu merk ik wel dat ik heel erg moe ben, maar ik wil vast alweer te veel en te snel. Dus af en toe nog even lekker op bed om bij te komen. Maar verder valt het me heel erg nee gelukkig!