Ik zou het lekker negeren. Hoevaak doen ze dit? Als het echt constant is zou ik er wat van zeggen maar een keer op een dag zou ik niet zo erg vinden.

Ja maar echt. Serieus. Je kan ook problemen zoeken die er niet zijn. Mijn kind kijkt ook wel eens over de schutting, en de buurt kinderen ook bij ons. Zo oninteressant als er niets bezonders te zien valt. Of zit jij in je blootje😂

Ik denk/verwacht dat als de ouders ook buiten zitten en dit zien gebeuren dat ze er wel wat van zullen zeggen. Mochten ze het bijv continu doen.
Maar een keertje, ach. Dat hoort wel een beetje bij buren hebben..

Ik heb er een hekel aan als mijn kinderen dat doen dus hebben ze maar 1x gedaan.
Wij hebben er geen last van want wij hebben geen buurkinderen.
Ik vind zeker dat je er wel wat van mag zeggen. Ik zou gewoon netjes aangeven dat je graag geniet van de privacy in de achtertuin en dat je het niet fijn vindt als ze steeds kijken.

Ik vind dat je ze best kunt vragen of ze er niet over heen willen kijken maar tegelijkertijd denk ik ook, maak je niet druk! Het zijn maar kinderen.
Het is eigenlijk enorm onschuldig toch, hoe vaak gebeurt het en je geeft aan dat ze er zelf ook van schrokken?

Hier een buurmeisje met trampoline pal naast de schutting. Als ze sprong kon ze over de schutting kijken. Ze zocht dan vaak contact met ons of ons kind. Heel lief bedoeld maar als ik haar weer hoorde springen dacht ik soms: ik ben er niet 😇. Ik reageerde dan ook niet altijd. Haar ouders zeiden hier wel altijd iets van. Ik vond het soms wel storend maar nooit iets van gezegd. Zeggen die ouders er niks van? En als het bij deze ene keer (of enkele keer) blijft zou ik me er niet teveel aan storen. Maar ik snap wel wat je bedoelt hoor.

Ik zeg toch niks geks?

Ik denk dat Chiq het met jou eens is.

Haha ok 😆. Ik las t anders.

Eerlijk gezegd zou ik er persoonlijk geen problemen mee hebben als ik buurkinderen zou hebben die dat af en toe zouden doen. Zou het elke dag meerdere keren gebeuren, dan zou ik me er misschien wel aan gaan storen. Maar zo af en toe een keertje moet kunnen vind ik, daar zou ik zelf geen probleem mee hebben.

Echter heb ik dus twee kinderen en een buurvrouw waarvan ik zeker weet dat ze dit niet zou waarderen, dus ik heb onze nieuwe trampoline nu op een andere plek gezet dan waar hij eigenlijk het beste past (dat zou namelijk langs de schutting zijn). Overigens zou ik mijn kinderen ook wel waarschuwen als ze dit steeds zouden doen, maar onze nieuwe trampoline is vrij hoog en zeker de oudste hoeft denk ik alleen maar normaal te springen en dan kan ze over de schutting kijken. Aangezien onze buurvrouw letterlijk over de meest onzinnige dingen klaagt, en ik wel wil dat mijn kinderen een beetje normaal kunnen spelen in mijn eigen tuin, heb ik er maar voor gekozen de trampoline op een minder logische plek te zetten. Maar het mens zeikt al als ze veel last van vliegen heeft (ik heb honden die ook wel eens even in de tuin lopen dus daar moeten ze dan wel op af komen volgens haar, dat soort onzin shit) dus dit was me geen gedoe waard.

Ik zou het in jouw geval denk ik nog even aankijken (weet niet hoe vaak dit gebeurt en hoe lang dit al gaande is) en anders misschien toch eens vragen aan de buren of ze er een beetje op willen letten. Wie weet kunnen ze de trampoline wel verplaatsen, of hebben ze niet zo door dat de kinderen het steeds doen en letten ze er dan beter op.

Daar ging ik ook altijd van uit. Maar in ons vorige huis hadden we een buurkindje die continu op de bank stond en over onze schutting stond te kijken. Die mengde zich zelfs in gesprekken als ik met m'n man zat te praten. Die moeder zat er gewoon naast en zei niks. Ik vond dat altijd zo gek. 🙈
Was verder een hartstikke lief kind maar dit was wel irritant altijd.

Oh nee hoor ik maak er ook zeker geen groot probleem van, zoals ik al schreef kon ik er vandaag dus ook best om lachen (eerst die handjes en dan opeens die koppies er bovenuit, best een lollig gezicht).
Maar er zijn ook dagen dat ik ff in een andere bui ben en er geen zin in heb. Dat ik me toch ff soort van bekeken voel in mijn eigen tuin, ook al zijn het kinderen. Het gebeurt idd wel elke keer als zij buiten zijn en op de trampoline spelen. Ik zie het ook wel eens als ik binnen ben, dan zien ze mij waarschijnlijk niet en komen ze weer even gluren. Dus misschien moet ik het ook maar gewoon negeren. Ik zou als het mijn kinderen waren er wel echt wat van zeggen trouwens, vind best dat een kind van 11 mag leren dat zoiets niet netjes is. Een tijd terug zat de moeder in de tuin, werd er door de dochters weer even gegluurd en toen zei een van hen tegen een vriendinnetje dat erbij was: "dat is de buurman die *kenmerk vriend*". Ik denk dat als ik dat kan horen, moeder het zeker heeft gehoord, maar die zei niets. Ik was benieuwd hoe anderen hier tegenaan kijken want wil er ook zeker geen ding van maken. Vandaar dit topic.

Mijn kind leer ik inderdaad dat ze niet moet gaan loeren naar de buren. Zelf vind ik dat ook vervelend, dus ik wil niet hebben dat ze dat naar de buren doet.
Misschien, als het te vaak gebeurt, kan je het terloops eens noemen bij de buren. Maar zou er inderdaad niet een te groot ding van maken.

Wij hebben ook een kind dat altijd meent te moeten zien wat er bij de buren gebeurt. En hoewel de buren het niet erg vinden (zeggen ze) wil ik dat niet.
Te pas en te onpas een kind over de schutting te kijken en te roepen, nee gewoon niet doen.

Mijn buren hebben een paar maanden geleden een speelhuisje gemaakt op palen waar een glijbaan aan zit. Als de kinderen op staan (ongeveer 4 a 5 jaar oud) kunnen ze nu al over de schutting en in de badkamer kijken (geen achterburen verder dus ik gebruik verder geen rolgordijntje daar overdag). In de badkamer heb ik er echt schijt aan en stel ze zouden mij daar ooit naakt zien dan hebben ze pech gehad. Ik ga mij er niet op aanpassen dat zijn daar zo'n huisje heb gemaakt. Wel was het laatst niet zo handig dat hun opa die ook even het toestel ging testen zei: "nu kun je mooi naar de buren kijken". Ik denk dan, geef het goede voorbeeld en doe dat niet.

Ik vind dat ook irritant hoor! Bij ons gluurden de buurkinderen vorig jaar ook weleens tussen de planken van de schutting door. Ik reageer er verder maar niet op, mits het niet te vaak voorkomt.

Mijn oudste had ook de neiging toen hij jonger was, om naar de buren te roepen en een gesprekje aan te gaan. Ik heb dat toen in de kiem gesmoord. Het lijkt mij voor hun heel irritant als er de hele tijd een kind naar je aan het roepen is, of over de schutting heen hangt.

Ik zou het eerst negeren. Als het echt te vaak gebeurt en het wordt echt hinderlijk dan zou ik ze erop aan spreken.

Dit is bij ons ook het geval. Onze kinderen hebben een trampoline en kijken graag over de schutting. Ik blijf herhalen dat het niet netjes is en heb ook tegen de buren gezegd dat ze er iets van mogen zeggen. Ik zit er immers niet altijd naast. De buren geven trouwens aan dat ze het niet erg vinden. Ik moet zeggen dat het mij dit seizoen nog helemaal niet is opgevallen. Ook het geluid wat ze tijdens het springen produceren is afgenomen.

Voorheen woonde er aan die kant van de schutting een gezin met 3 kinderen waarvan de oudste ook vaak over de schutting hing voor een praatje. Dan ging ik soms even naar binnen wat drinken halen ofzo en dan was het wel weer klaar.

Deze winter gaan we verhuizen en komt de trampoline aan de kant waar we geen buren hebben. 'Probleem' opgelost.

Als het heel vaak voorkomt zou ik het wel irritant vinden. Maar ik heb dan ook geen kinderen, dus ze hoeven niet te gluren voor de buurtkinderen ofzo.
Bij ons vorige huis hadden we een gezamenlijke vlonder en toen gingen de buurtkinderen (van links en rechts naast ons) steeds over die vlonder naar elkaar toe. Dat hebben we snel in de kiem gesmoord want feitelijk liepen ze door onze tuin heen, weg privacy. Ik vind dan ook dat je best iets van zulke dingen kunt zeggen, op een normale manier. Net zoals dat kinderen niet de hele dag hoeven te schreeuwen in de achtertuin, daar zou ik ook wel wat van zeggen.