Is er niet ergens iets voor 'lotgenoten', niet hetzelfde woord, maar ieder geval dat je meer kinderen vind die wellicht hoogbegaafd zijn, maar wel haar leeftijd hebben? Wellicht is dat leuker voor haar dan omgaan met de 9/10 jarigen?

Nee, dat gaat helaas niet. Ze is niet overspannen ofzo, ze kan alleen niet lopen. Van tevoren was bekend dat ze er 8 weken niet zou zijn.

Thanx.

En ze is meestal ook best vrolijk hoor, maar ze heeft buien die ik niet gewend ben en het sprankelende is eraf zeg maar.
Ik probeer te vissen of ze school nog leuk vind, maar ze geeft vooral aan last van de andere kinderen te hebben als ze wil werken soms en dat ze het verder prima vindt.

Wat vervelend Artemis!
R. heeft het ook een tijd niet leuk gehad op school en dat is heel lastig om te zien als ouder. Maar bij hem lag het voornamelijk aan de sfeer in de klas.
Hij zei er verder ook niet zo heel veel over, maar wij bespreken altijd aan het eind van de dag wat hij niet leuk vond en wat wel. Meestal komen dan de verhalen wel.

Maar als de juf 'alleen maar' niet kan lopen, moet ze toch wel in staat zijn om op kortere termijn een afspraak met jullie te plannen? Want dit vind ik inderdaad een beetje een rare gang van zaken. Wel ouders ongerust maken en het vervolgens dan een paar weken laten sudderen, dat is gewoon niet netjes en voor jullie en jullie dochter ook helemaal niet fijn.
Ik zou dat in ieder geval wel aan haar duidelijk maken.

Succes in ieder geval! Ik hoop dat ze snel lekkerder in haar vel zit...

.

Ik herken dit eigenlijk heel erg van mezelf toen ik op de basisschool zat. Ik denk dat vaak onderschat wordt hoe vervelend het is als je enorm voor loopt op de rest van je klas, en taken van hogere groepen is dan echt geen oplossing. Ik heb me enorm vaak kapot geërgerd aan de rest van mijn klas, omdat we dan alwéér gingen klokkijken, terwijl ik dat al 2 jaar kon. Iedereen was in mijn beleving zo gigantisch traag. Ik kan me al vanaf mijn eerste kleuterjaar deze irritatie herinneren, maar tot ongeveer groep 5 durfde ik dit niet zo te uiten, ik voelde me niet op mijn gemak op school en daardoor was ik redelijk meegaand, en gebruikte ik mijn overige tijd vooral om te kletsen. Daarna was ik het op een gegeven moment spuugzat, en werd ik vervelend. Ik werd opstandig, gestrest en geïrriteerd, ik ontwikkelde over tijd echt een hekel aan school.

Ik heb dingen als rekenen en taal ook altijd bij hogere groepen gedaan, maar dit kan ik enorm afraden. Als je twee groepen hoger werkt, wat moet je dan na groep 6? Groep 7 en 8 waren voor mij verschrikkelijk, want ik was door de stof heen, en wat me als extra werd aangeboden, was veel te weinig om mijn tijd te vullen. Wat voor mij veel beter werkte was verbreding van de stof, extra dingen in plaats van dingen van hogere groepen. Ik herinner me bijvoorbeeld dat ik samen met een jongen die ook hoogbegaafd was (en autistisch, hij is daarna daarom naar een speciale school gegaan helaas) een keer een middag scheikundige en natuurkundige proefjes uit een proefjesboek voor kinderen mocht doen, terwijl de rest rekenen en taal deed. Dat was wel nuttig, ik vond het leuk om te doen, leerde op een manier die aansloot bij mij niveau en het interfereerde niet met latere stof. Het is ook de aanpak van de Leonardoscholen, meer doen in plaats van stof uit hogere groepen. Er is zo veel mogelijk naast het standaard curriculum. Het beste werkt als het extra materiaal aansluit bij de interesses van je dochter. Schaken, Spaans leren, scheikundige proefjes, filosofie, andere culturen, sterrenkunde, noem maar op.

Ik denk dat het goed is om zo snel mogelijk het gesprek met die hoogbegaafdheidsspecialist aan te gaan. Het is zonde als je dochter een hekel krijgt aan school en gedemotiveerd raakt omdat ze te weinig stof krijgt aangeboden.

Supergrover, ze laten haar ook niet alleen met hogere groepen meedoen, het is sowieso een montessorischool, dus iedereen doet dingen zijn eigen tempo. Ergernis omdat de rest van de klas gaat klokkijken is er dus niet echt. Het is wel duidelijk zichtbaar dat ze stagneert, waar ze vorig jaar enorm hard ging en plezier had lijkt ze nu weinig bij te leren, de lol is eraf. Wel hoorde ik bijvoorbeeld dat ze geen leesmoeder heeft, zoals andere kinderen, want ze heeft geen hulp meer nodig ,ze is al door de leesstof van de basisschool heen. Dat vindt ze dan niet leuk. Verder zoekt school het vooral in de verdieping dus ipv alleen leren lezen leren begrijpend lezen, in plaats van alleen begrijpend lezen werken met actualiteiten, dat soort dingen. Ze heeft eens in de week een extra rekengroepje met extra rekentaken met een ander jongetje. Ze denken dus echt goed mee, maar ze vindt het gewoon niet meer leuk en gaat onderpresteren.

De sfeer in de groep is wel goed geloof ik, ik help regelmatig op school en ken de klas goed, er zitten een paar ingewikkelde types tussen, maar daar kan dochter dan weer prima mee omgaan (dat de pddnosser af en toe compleet door het lint gaat weerhoudt dochter er niet van om die gewoon uit te nodigen om te spelen, ze is daar heel sociaal in)
Het is een montessorischool dus iedereen heeft zijn eigen bezigheden, dat past wel goed bij haar en desondanks vind ik de klas heel rustig.
De juf is ook heel erg goed, maar wel nog piepjong.

Maar je bent er wel zeker van dat het aan de school ligt, of zou het ook aan andere dingen kunnen liggen?

Misschien is het al geopperd, bij ons op school komen ouders uiteindelijk bij mij ( intern begeleider) terecht. Nu zijn mijn collega's nogal snel van het doorsturen, dat is niet op elke school het geval. De intern begeleider kan leerkrachten begeleiden en adviseren bij het handelen in de klas, als de leerkracht niet te spreken is dan zou wellicht de intern begeleider een gesprekspartner voor jullie kunnen zijn op dit moment?

Ja, ik weet zeker dat het daaraan ligt ED, de grootste zorg is namelijk dat ze stagneert in het leren voor zover ik het nu begrijp.

Dat ze eerder begint met begrijpend lezen, extra rekent en dingen sneller doet is nu nog geen probleem, en daarin is het Montessori onderwijs inderdaad goed. Maar ook op een Montessorischool is er een soort standaard takenpakket, waarin weliswaar veel keuzevrijheid is, maar waarschijnlijk te weinig op haar niveau. Wat gaan ze doen als zij in groep 7 komt, en in principe alle stof van de basisschool die ze moet kennen al beheerst? Ik denk dat je het juist niet in verdieping, maar in verbreding moet zoeken, zoek het buiten het normale curriculum. Verdieping buiten het normale curriculum kan natuurlijk ook, maar als ze dingen leert die eigenlijk bij hogere groepen horen, komt ze later in de problemen. Ik denk dat het beter is om haar dingen te leren die ze anders helemaal niet zou leren, in plaats van dingen die ze later ook weer krijgt. En laat haar meedenken, dan geef je haar een actieve rol, wat sowieso al goed werkt om motivatie te verhogen en dan kan ze iets kiezen waar zij in geïnteresseerd is. Juist omdat het extra is, is er ook die ruimte om haar te laten doen wat ze zelf wil. Zij heeft vast wel een idee over wat haar leuk lijkt.

Ja dat klinkt wel logisch. Ze is erg geïnteresseerd in talen, dus misschien is dat iets. Engels daar is ze al een tijdje mee bezig. Misschien moeten we haar ook naast school iets meer uitdagen. Nu zit ze op turnen, en ze gaat alsnog diploma b halen op eigen verzoek, ze wilde stoppen na À en dat vonden wij prima, Maar nu wil ze alsnog.

Ze heeft ook een tijdje puzzels gemaakt, woordzoekers enzo, alleen vond ze die van school te makkelijk en heb ik een volwassenenboekje voor haar gekocht, dat gaat dan weer prima.

Ik herken ook wel veel van mezelf van vroeger, alleen ging ik pas op de middelbare op mijn bek. Ik had nooit leren leren, dus toen het niet meer vanzelf ging en ik daadwerkelijk iets moest dóen om een goed cijfer te halen ging het mis, het begrip huiswerk maken en oefenen en lastig was me volkomen onbekend tot ik een jaar of 15 was.


Heb de juf teruggemaild. Ook gezegd dat ik de mail niet tof vond, excuses ontvangen en een belafspraak gemaakt.

Heb je de afspraak met de juf al gehad? Zo ja, hoe is het gegaan?

Ik heb de juf uitgebreid telefonisch gesproken. Toen is afgesproken dat mijn dochter zsm contact krijgt met de intern begeleidster die eens gaat kijken wat er precies speelt, en met de deskundige op het gebied van hoogbegaafdheid. En verder wordt ze uiteindelijk meegenomen in een overleg met de orthopedagoge van school om te kijken wat kan helpen. De volgende dag kreeg ik een mail dat alle partijen inmiddels op de hoogte waren, en nu is het dus afwachten.

Juf had ook niet echt een idee wat er nou was, alleen dat ze een stuk minder leergierig en opgewekt was dan vorig jaar. Ze stagneert en lijkt niet lekker in haar vel te zitten. Zowel juf als wijzelf hebben al maanden geprobeerd om te achterhalen hoe dat komt, maar het komt er niet uit. De intern begeleidster is hier heel goed in (schat van een juf is dat) en die gaat nu eens kijken of zij het dmv gesprekjes kan achterhalen. De juf was zelf bang dat de verveling heeft toegeslagen, vorig jaar was ze al bang dat dat zou gebeuren en hoewel dochter zoveel mogelijk uitgedaagd wordt lijkt dat nog weleens te kunnen kloppen.


Maar het is dus even afwachten. Ik ben wel blij dat we met de juf heel erg op dezelfde lijn zitten en dat er goed actie ondernomen wordt, ze gaf zelf aan dat ze niet op deze manier had moeten mailen, maar ik snap wel dat ze dat gedaan heeft.

fijn dat er actie ondernomen word! hopelijk is ze snel weer helemaal de oude!

Wat zielig dat je dochter niet lekker in haar vel zit Artemis. Dat zal voor jullie als ouders ook niet gemakkelijk zijn om te zien. Fijn dat de juf het zo goed oppakt en direct actie onderneemt.

Ik heb er ervaring mee, zowel bij mezelf als in mijn werk. Het lastige is dat er geen manier van aanpak is die overduidelijk het best werkt. Wat voor kinderen die begaafd zijn prettig kan werken is om de lesstof compact aan te bieden (omdat ze minder instructie en herhaling nodig hebben) en vervolgens te verrijken (door de reguliere lesstof anders aan te bieden om het beter aan te laten sluiten op de behoeften van het kind, bijvoorbeeld op het gebied van creativiteit, complexiteit, zelfstandigheid, enz.). Op die manier worden ze uitgedaagd om anders te denken, zonder dat ze snel door alle stof van de basisschool heen zijn en zich blijven vervelen. Dit maakt het dan ook minder saai. Ook kan een plusklas voor bepaalde vakken fijn zijn.
Zo zijn er verschillende mogelijkheden, waarvan het het belangrijkst is te bekijken wat het best bij je dochter past. Het verschilt per kind wat werkt en wat niet. De hoofdbegaafdheidsdeskundige en orthopedagoog zullen je er vast mee over vertellen.

Wanneer ook nog een tip is (als dat niet al gedaan wordt) is dat je dochter op momenten dat ze zich verveelt andere kinderen zou kunnen helpen met stof die zij al beheerst. Misschien stoort het haar dan minder dat de anderen nog met lesstof bezig zijn die voor haar gemakkelijk is. En zij kan op die manier 'de juf helpen'. Vaak helpt het om zoveel mogelijk te overleggen met het kind. Niet in de zin dat zij alles kan bepalen, maar meer om met haar te bespreken wat zij wel en niet prettig vindt.

Wat jij schrijft over dat turnen is trouwens ook heel herkenbaar. Je dochter wordt waarschijnlijk onzeker, omdat ze iets doet wat ze niet meteen goed kan. Dat is iets wat ze niet gewend is. Het zou goed kunnen dat dit op school ook gaat gebeuren wanneer ze meer uitgedaagd wordt, dat ze er in eerste instantie moeite mee heeft of onzeker van wordt. Het is daarom belangrijk dat school (en jullie thuis) haar hier goed in zal begeleiden. Maar zo te lezen doen jullie dit ook!

Bedankt Leda, voor je uitgebreide reactie.

Ik denk dat je een punt hebt, ze wordt onzeker als ze iets niet meteen kan. Op zich vind ik het prettig dat ze daar nu tegenaan loopt, ik had dat zelf pas rond mijn 16e en dat werd toen niet als dusdanig herkend, ik was gewoon een luie puber.
Nu kunnen we er bij haar wat mee.

Ik ben ook benieuwd wat er nu gaat gebeuren, als ik de ib er zie lopen zal ik die eens aanschieten. Ik ben op momenten als dit echt superblij met onze school. Zulke lieve en betrokken mensen, heel prettig.

Ik denk ook dat het zeker niet verkeerd is dat ze daar nu al tegenaan loopt. Bij mijzelf is het precies gegaan zoals jij omschrijft en ik heb daar veel moeite mee gehad. Ik was ook 'lui' inderdaad en heb met pijn en moeite mijn studie afgerond.

En het is zo belangrijk dat een school betrokken is, dat maakt heel veel uit. Heel fijn dat dat goed zit!