Ik denk dat bij mij met stip op 1 staat: Er werd me een promotie aangeboden, het was een topbaan, iets waar je al jaren naartoe werkt zeg maar. Maar ik werd gevraagd om voor een jaar (!) naar de andere kant van de wereld te gaan, het stond nog niet helemaal vast hoe lang precies, maar ik zou mijn man in ieder geval het komende half jaar niet kunnen zien, en daarna ook geen uitzicht op verbetering. Ik zei dus dat ik er even over na moest denken. "Oh, bedankt voor het accepteren! Gefeliciteerd!" was de reactie die ik kreeg.

Ik de moed bij elkaar verzameld om toch die lang gewenste promotie af te slaan, omdat ik het niet zag zitten. Altijd erg flexibel geweest, maar dit ging me te ver. Ik dacht wel dat ze het misschien niet leuk zouden vinden, maar de reactie die ik kreeg had ik niet zien aankomen: "WAT????? Vertel je me nu dat je je persoonlijke leven verkiest boven je carrière?!?!" schreeuwde (!) mijn baas boos door de telefoon.
"Ja!" riep ik terug. "Nou," zei hij, "ik weet niet wat dan de toekomst voor jou nog inhoudt... Weet je het zeker, ga je nou of niet?"

Duidelijk aangegeven dat ik NIET van plan was om te gaan, baas boos opgehangen, en ik vervolgens 2 maanden (!) moeten wachten op verdere reactie. Toen was hij opeens poeslief maar het kwaad was wat mij betreft al geschied.

Nooit echt heel erg boos geweest maar ik moet aan deze dingen denken.

- De situatie die ik omschreef in dat topic betreft m'n zwangerschap. Dat vond ik echt jammer en ongepast. Zal 'm even kopieren: De band met m'n leidinggevende was enigszins geschaad omdat hij vond dat ik hem gepasseerd had in het vertellen van m'n zwangerschap. Let wel, ik was 9 weken zwanger en had aan de roostermakers gevraagd of ik geen nachtdiensten meer hoefde te draaien. Die hebben het doorgeluld aan het management van de afdeling en zo werd ik serieus op het matje geroepen door m'n leidinggevende dat hij zich gepasseerd voelde en het vertrouwen geschaad was omdat ik nog niet had verteld dat ik zwanger was (9 weken he).

- Ik moet ineens weer denken aan de mapjes-gate met een oud collega. Toen ik overspannen thuis zat (van m'n baan als docent) had ik nog een stapel plastic mapjes liggen. Een collega flipte (die was niet helemaal oké ook, dat kan niet anders) dat ik die thuis had liggen en ging me bedreigen. Heel naar. Uiteindelijk bij de politie aangifte gedaan ook.

- En ik moet ineens weer denken aan de tijd dat ik als koerier werkte en naar Oklahoma moest vliegen, met tussenstop in Houston. Ik moest computeronderdelen brengen en dat zat in m'n handbagage maar ik kwam niet door de douane heen er mee. Ik werd helemaal apart gezet in een kamertje, moest dat pakketje afstaan en moest uren wachten. Uiteindelijk moest ik het op de luchthaven laten staan want het zou los van mij verzonden worden naar de bestemming. Voelde heel lastig en onzeker wat ik nou moest doen op dat moment, kon niet echt overleggen met iemand en wist ik veel wat de normale gang van zaken was. Ik had m'n vlucht gemist, dus nachtje hotel daar en vlucht omgeboekt naar volgende dag. Dag er na zonder pakketje naar Oklahoma gevlogen, naar dat kantoor waar ik dus geen pakketje kon leveren. Dat was gewoon zo raar. Of dat pakketje ooit is aangekomen weet ik niet.
Dat was niet vervelend met een baas ofzo, maar gewoon heel vaag en onzeker en Amerikaanse douane is gewoon altijd een beetje eng op de één of andere manier. Dus dat voelde wel onprettig.

Oef Banana, kan me voorstellen dat je daar boos om werd, met name hoe er gereageerd werd. Alsof je dat even zo hoppa beslist.

Oef, met mijn leidinggevenden staat mij maar een situatie bij. Ik had gevraagd aan de manager om een andere inschaling of een deel van mijn takenpakket af te staan. Mooi onderbouwd e.d. Ook vaker besproken dat de werkdruk te hoog was. Het antwoord was nee. Toen voor mijzelf gekozen en een andere baan gezocht. Toen zag ik dat ze voor mijn baan twee vacatures hadden uitgedaan en beide in een schaal hoger gewaardeerd. Toen wist ik dat mijn keuze goed was.

Met betrekking tot mijn werk veel vervelende situaties gehad. Ik werkte lange tijd met jongeren met een beperking en heftige gedragsproblemen. Regelmatig klappen opgevangen, ondergetuft en zelfmoordpogingen meegemaakt.

Dat ik moest procederen tegen mijn werkgever.

Een vervelende was toen er een deurwaarder binnen kwam die een loonbeslag kwam leggen. Er werkten op dat moment 3 personen waarvan ik er 1 was en dan 2 familieleden waarvan 1 de directeur was die regelmatig in de krant stond om de problemen die hij veroorzaakte. Was voor mij dus een gevalletje 1+1. Ik was op dat moment alleen in het pand aanwezig en heb geweigerd het aan te nemen omdat ik geen zin in gedoe had.

Oh wat een absurde gekke en vervelende situaties komen er hier voorbij zeg!

Mijn vervelende situatie was dat ik deels in het buitenland heb gewerkt en deels in Nederland in dezelfde periode. We dachten met een adviseur alles in orde gemaakt te hebben qua belastingen en dat leek allemaal goed te gaan tot twee jaar na dato een extra aanslag op de mat lag uit het andere land. Onderaan de streep heb ik nu er geld op toegelegd in de 6 maanden dat ik twee dagen per week in dat andere land heb gewerkt. Namelijk belastingen betaald in beide landen en over het gedeelte wat 'belastingvrij' zou zijn om het andere gedeelte op te vangen heb ik ook belasting moeten betalen alsnog (dat was die aanslag) en dan de reiskosten er bij opgeteld. Erg frustrerend.

Ooit werkte ik in een fabriek met bepaalde producten (eetwaren) waar regelmatig een hond van de eigenaar binnen liep. Erg ongepast. En als de baas boos was ging hij met gevulde kratten van die producten gooien door de ruimte daar heen en roepen. Hij had nogal een kort lontje. Iedereen werkte er ook in het zwart, moest doorwerken tot de 'band leeg was' en je wist nooit wanneer dat zou zijn, kon ook om 23:30 zijn terwijl het door de weeks op een schooldag was en ik was 15 toen ik er werkte.

Mijn moeder lag in het ziekenhuis, ging heel slecht. Op een moment ging het nog slechter dat ik gebeld werd of ik NU naar het ziekenhuis kon komen. Ik ga dit aangeven, kreeg ik te horen; ‘het is maar wat je belangrijker vindt’. Was zo naar.

Jeetje ik mag hopen dat je hebt gereageerd met 'ja, zonder twijfel mijn moeder natuurlijk'. Wat voor mens zegt nou zoiets.

Ik weet niet eens meer of ik gereageerd had of met m’n mond vol tanden stond. Maar uiteraard ging mijn moeder voor en ben ik daar niet meer geweest. Was een bijbaan, maar dan nog niet netjes hoe ze reageerden.

Jeetje Auxo, wat bizar. Hadden ze wel door hoe slecht het ging?

Ik liet vroeger echt te veel over me heen lopen.

Ik had recht op een vast contract tijdens mijn verlof, na 5 jaar. Moest ik in m'n verlof uit dienst en mocht ik daarna weer terug komen. Kreeg een contract van 4 uur, moest 5 dagen per week beschikbaar zijn en pas de vrijdag voor ik begon konden ze me vertellen wanneer ik moest werken. Het rooster werd consequent te laat verstuurd waardoor ik steeds geen kinderopvang meer kon reserveren. Als het druk was moest je blijven, als het rustig was moest je weg. Kolven moest ik in een magazijn zonder slot en zonder stoel, in mijn pauze. Al dit genot voor het minimumloon.

Ik heb een keer ruzie gehad met mijn werkgever omdat ik hem niet genoeg bedankt had voor iets wat hij geregeld had.

Ik ben een keer bedreigd door een patiënt tijdens de behandeling.
Ik heb een keer een patiënt binnen gehad die een psychose had.

Een promotie die me aangeboden werd. Ze wilden met mij doorgroeien, ik kon het bureau naar een hoger niveau tillen, etc. Nog geen 6 weken later had ik mn functioneringsgesprek en werd ik me een partij de grond in getrapt. Ik kon niks, kwam niet mee op hun niveau en weet ik wat nog meer. De promotie is ook niet doorgegaan.

Bij hetzelfde bedrijf flink lopen zeuren om versterking. Ik deed in mn eentje het werk voor 3, in 24 uur per week en ik hing tegen een burn-out aan. Iemand er bij aannemen kon lang niet. Wel konden ze op andere vlakken mensen aannemen. Toen kon er eindelijk iemand bij (om te proberen, want of het echt nodig was, dat betwijfelden ze erg). Zij kwam voor hetzelfde aantal uren als ik, bijna dezelfde taken, maar veel minder verantwoordelijkheden want die lagen bij mij. Zij kreeg €800 per maand meer dan ik. Tijdens het functioneringsgesprek van hier boven had ik welgeteld €75 opslag gekregen...

Tijdens 3e week van de eerste lockdown had ik een Zoom gesprek met mn baas. Hij vond het maar vreemd dat ik 'als enige' mn uren kon maken terwijl de rest maar tot de helft kwam. Toen ik m uitlegde dat ik 24 uur maakte door elke avond en in het weekend te werken was dat volgens hem niet waar en was ik aan het sjoemelen. Hij vond dat mijn man maar meer met de kinderen moest doen en maar de helft van zijn tijd aan werk hoefde te besteden, want "jouw werk is belangrijker". Hij was al bijna een uur tegen me aan het zeuren en verwijten maken dus ik reageerde behoorlijk over de zeik en kon alleen nog maar zeggen dat ik dat een prima plan vond als hij dan ook maar mijn mans salaris aan mij zou betalen (de irritatie van bovenstaande situaties stapelden zich al 1,5 jaar op).

Ik kan nog heel wat situaties en irritaties opnoemen...
Duidelijk dat ik daar veel te lang heb gezeten


Oh bij een andere baan ben ik eens ontslagen op staande voet omdat m'n moeder belde om te zeggen dat mijn vader een hartinfarct had gehad en in het ziekenhuis lag. Ik moest huilen toen ze het vertelde. Eenmaal opgehangen reageerde mn baas heel meelevend: pak je spullen maar en ga lekker naar je ouders toe. Dus ik pakte mn tas en sleutels en wilde gaan. Zegt ie; ehm, ik bedoelde dat je je computer even moet legen en je sleutels in moet leveren. Je hoeft morgen niet meer terug te komen. Echt, wat een eikel.

Ze wisten dat ze op de IC lag. Maar liep sowieso niet zo lekker tussen ons, dus volgens mij hebben ze me later nooit gemist.

Huh Ooh La La en Auxo wat een idiote situaties zeg. Wie zegt dat nou.

Omg, wat een verhalen al allemaal! En ik maar denken dat de dingen 'goed geregeld' zijn in Nederland... Wat een eikels zijn er toch in de wereld, niet normaal.

Auxo en Ooh La La, wat verschrikkelijk dat jullie zoiets hebben moeten meemaken. Schandalig gewoon. Virtuele knuffel voor jullie.

Spencer, omg, wat een 'werkgenot' inderdaad, haha! Gelukkig hoort dit tot het verleden!

Nixi, wat zuur, al die tijd die extra moeite gedaan om alsnog genaaid te worden in belastingen, zeker als je zo goed je best hebt gedaan het uit te zoeken. Niet leuk!!

Bloom en Ooh La La, super lullig als je erachter komt dat een ander minder werk hoeft te doen en alsnog meer betaald krijgt!! Grrr!!

Zo, nu is het hek wel van de dam, bij mij komen ook weer genoeg situaties opborrelen...

- Erachter komen dat mannen in dezelfde functie ik schat zo'n 2500 euro (!!) per maand meer verdienden dan ik (wel een flinke loonsverhoging gekregen toen ik dat aankaartte)
- Mijn eerste bijbaantje, in een Grieks restaurant, was echt een dierentuin, volgens mij werkten daar alleen maar 'bijzondere' mensen. Ik had het er overigens enorm naar mijn zin, wat heb ik daar altijd gelachen! Er werd soms fysiek gevochten, iemand kreeg een blok feta naar de kop gesmeten, een ander kwam altijd met 3 telefoons naar het werk (1 voor zijn vriendin, 1 voor zijn tweede vriendin, 1 voor scharrels), of kwam naar het werk zonder nummerplaat op zijn zwarte BMW. Toen ik vroeg waar zijn nummerplaat gebleven was, zei hij alleen "Ik kreeg teveel boetes".
De kok was het eerste jaar enorm gemeen tegen me en negeerde alles. Rookte in de keuken, en op een dag wilde een gast het één of ander eten (special request), dus ik vroeg hem dat klaar te maken, en hij antwoordde niet - staarde me heel geniepig in de ogen aan - en drukte die sigaret zo uit op zijn handpalm. Ik, 16 jaar, moest lachen en vraag: "Nou, maak je dat nou of niet?!" en daarna waren we beste vrienden. Is het vreemd dat ik die tijd soms mis?
- Genoeg verschrikkelijke gasten meegemaakt, of mensen met psychische problemen, zoals bijvoorbeeld een vrouw die zo dronken was dat ze in mijn kantoorstoel geplast had. Bah!

Ik zat normaal gesproken bij alle salarisgesprekken, dat hoorde bij mijn functie. Toen ze haar aannamen ‘hoefde’ ik er in eens niet bij te zitten. Een paar dagen later waren ze rond en moest ik haar contract maken 😒
Eenmaal klaar liet ik het mijn werkgever tekenen en toen heb ik wel aangekaart dat het in mijn ogen toch wel vreemd was dat ik er én niet bij hoefde/mocht zijn én dat het salaris zoveel hoger was. Zijn enige reactie was: ja ik had wel verwacht dat je daar over zou vallen 😣

Jee Oh la la!, wat een bizar verhaal ook weer. Hij wist dus wel heel goed waar hij mee bezig was. Snap echt niet hoe je dat zonder gene kan doen. Wat voor soort bedrijf was het?

Ik werkte toen bij een a.rchitect

Toen ik 16 was werkte ik in een supermarkt. Mijn zusje had een ongeluk gehad en lag in (kunstmatige) coma. Ze was die dag bijgekomen na 14 dagen coma en ik wilde ‘s avonds graag naar het ziekenhuis. Maar kreeg geen vrij. Ik heb toen midden in de winkel de manager een grote mond gegeven, mijn spullen ingeleverd en heb direct ontslag genomen.

Toen ik zwanger was van de jongste had ik me eens ziek gemeld. Drie dagen later kreeg ik een aangetekende brief thuisgestuurd met de mededeling dat ik tot einde contract ziek gemeld bleef en m’n contact niet verlengd werd.

Jezus wat een belachelijke en respectloze verhalen lees ik hier! Echt niet normaal.

Wat mij als eerste te binnen schiet, is mijn afscheidscadeautje van een moeder en jongen uit m'n klas toen ik nog juf was. Ze waren niet tevreden en gingen naar een privéschool. Ik nog helemaal m'n best gedaan om het joch een leuk afscheid te bezorgen en aan het einde kreeg ik een cadeautje dat ik later thuis open mocht maken. Toen ze weg waren (ik was nog op school) maakte ik het open en ik wist eerst niet of ik nou moest huilen of lachen. Het was een sleutelhanger met een kabouter eraan die zijn middelvinger opsteekt. Pfff ik was er helemaal van ontdaan en liet het aan collega's zien en die werden allemaal woest. De directeur heeft die moeder nog gebeld en zij gaf aan dat het joch het zelf had uitgezocht. Maar ja, vervolgens wel samen geven hè. Echt, dan spoor je toch niet?! Heb daar nog lang last van gehad en dit was ook wel de druppel, niet lang daarna besloot ik dat ik een andere richting in wilde qua werk.

De baan daarna was helaas voor een nogal schimmig bedrijf waar ik totaal niet achter stond. Inmiddels bestaat het volgens mij niet eens meer. Na een paar maanden was ik al overspannen. Tim Hofman is daar met BOOS nog twee keer geweest omdat de zaak rammelde aan alle kanten! Gelukkig niet op de locatie waar ik zat. Ik zat in hartje A'dam, in m'n eentje, in een ruimte bij een zakenman die daar ook regelmatig aan het werk was. Op een dag was er ineens een inval van de FIOD! Ik wist niet wat me overkwam. Ze wisten natuurlijk niet dat ik voor een ander bedrijf werkte, dus ze gingen mij ook helemaal ondervragen en meteen alles doorzoeken en weet ik wat. Ik zat helemaal te shaken en moest ook huilen van schrik. Wat er nu precies aan de hand was, weet ik nog steeds niet, maar het had dus met dat bedrijf van die andere man te maken.

Wat een narigheid he meiden, zulke werkgevers vind ik om te kotsen.

Ik heb zelf ook nare dingen meegemaakt:
- ik, op een domme dag, wilde ineens in mijn woonplaats werken. Ik solliciteerde en werd gelijk aangenomen. Mind you, ik ging van hypertech bedrijven (Uber, Deloitte) naar een klein bedrijf, met een bazin die de duivel herself was. In een bedrijf waar alles in 1993 was blijven staan. Alles was er vies, oud, stinkend. De baas was zo'n krent dat 1x in de week een HALF uur een schoonmaker kwam voor 2 pandjes. Nou t was echt verschrikkelijk. Zij keek in iedereens mailbox mee. Er was geen IT, als er wat met je comp was moest je eerst dat bij die heks melden en zij ging dan inloggen op je computer om het op te lossen. Stuurde mailtjes vanuit onze naam vanuit onze mailbox. Hield bewust info achter zodat we fouten maakten en zij daarna op ons kon zieken. Ze was een keer eerder weggegaan, heb ik mijn man naar binnengesmokkeld en op mijn pc stond allemaal software dat ze dus de hele tijd kon meekijken. En het allerergste was nog dat ze stal van het bedrijf, koffie, wc papier, alles eigenlijk, maar met kerst kregen we chocolaatjes, wijn, relatiegeschenken dus, nam zij dat allemaal mee.

Wat een heftige dingen joh! Ik schrik ervan!
Ineens een ondervraging, iemand die op je stoel plast of iemand die ineens €800,- of €2500 meer krijgt! En die mapjes.... klinkt als een overspannen docent.. maar je zal zo iemand maar tegen je hebben...
Chiq, heb je dat nog ergens gemeld? Wat een duivelin

Ik heb een alleen één helse stage begeleider gehad en een hork van een baas bij een winkel. Die vroeg of het gewenst was, toen ik vertelde dat ik zwanger was.
En bij die stage met die heks als stagebegeleider had ik super veel beeld materiaal gemaakt waaruit bleek dat ik wel capabel ben maar deze persoon als begeleider niet.