Jeetje wat een heftige dingen komen voorbij.

Ik heb gelukkig geen heftige dingen meegemaakt, althans, niet zó. Wel wat vervelende dingen, het vervelendst was denk ik wel deze: Tijdens mijn opleiding (toen was ik al begin 20) zat ik als bijbaan achter de kassa bij een supermarktketen. Toen ik daar ruim een jaar werkte, bleek er ergens op een kassa een kasverschil gedraaid te zijn van zo'n €1500-1600. Er zouden gesprekken gevoerd worden met de betrokken caissière. Verder nooit meer wat van gehoord, de hoofdcaissière lag er een paar weken later ook eventjes uit vanwege privéomstandigheden. Paar weken later was ze er weer, nooit meer iets van gehoord. Totdat ik een paar maanden daarna op kantoor geroepen werd. Mijn contract zou niet verlengd worden. Nu zou ik in aanmerking komen voor een vast contract, en ik had wel verwacht dat ze dat niet gingen doen, dus daar was ik al op voorbereid. En ohja, of ik nog wist van dat grote kasverschil, 3-4 maanden eerder? Dat was op mijn kassa gebeurd, dus ja, nee, dat konden ze niet toelaten dus zagen ze sowieso geen andere oplossing dan afscheid van me te nemen. Nooit een gesprek gehad, überhaupt nooit het idee gehad dat het op mijn kassa gebeurd kon zijn, dus geen idee hoe ik mezelf op dat moment nog moest verdedigen daarin.

Doordat ik de vacatures heb gezien en mijn “oude” directe collega bevestigde dat ze dit ook kregen (die had bij de gesprekken gezeten en vind het heel lullig voor mij).

Pff wat een nare werkgevers bestaan er toch.
Helaas ook wel mee te maken gehad, kan er over 1 een boek schrijven. De ene keer was je fantastisch en werd er van alles beloofd en de volgende dag deed je alles verkeerd. En hij vond het normaal om regelmatig tegen ons te schreeuwen, ook al had iemand anders iets verkeerd gedaan. Blij dat ik daar weg ben.

En ik heb ooit een stagebegeleider gehad die out of de blue meldde dat ze het allemaal verschrikkelijk vond gaan en ze zelfs al contact had gehad met mijn stagebegeleider (vanuit Hogeschool), want het kon zo echt niet. Daarvoor was er niks aan de hand. Ik kreeg bedenktijd (was kerstvakantie), heb aangegeven dat ik verder wilde en op mijn eerste dag terug was het gelijk aan het einde van de dag ' ik zie deze en deze verbeteringen niet', dus bent toen gestopt. Heeft mij een enorme knauw gegeven, hoorde later wel dat er ook andere stagiaires bij haar zijn weggelopen.

Ooit van een bij baan gehad bij een cultureel iets. Met een verschrikkelijke hiërarchische bedrijfscultuur. Ze moesten het hebben van de subsidie, behalve waar ik werkte. Mijn collega’s en ik hebben dat opgezet. Wij waren het enige wat zelfstandig geld verdiende binnen de organisatie. Had een nare leiding gevende. Mijn collega en ik mochten over iets wat ons werk aan gaat (beide voor gestudeerd hadden) niet mee denken, niet eens mee bemoeien. Want iemand anders kreeg hier opdracht voor. Wat een groot fiasco geworden is. Omdat wij uitlegde wat die gene nou precies presenteerde.

Anyway, ik ging daar ontslag nemen, sprak de directeur daar, zegt hij. ‘ zo je hebt hier wel lekker geprofiteerd ‘ doelend op dat ik daar ook zwangerschap verlof gehad had. Dus ik zei, ‘ ja dat heb ik zeker! DOEI!’


Ander baantje zorg instelling (weer hiërarchisch, daar functioneer ik niet in), TL was op vakantie. Zn ouwe afgeschreven kok uit de organisatie had zijn werk waar genomen.
Er was een partij die iets wilde organiseren. Dus ik zei tegen die kok wat eraan de hand was. Dat ik het in de agenda gezet had en een mail
Naar hem met wat de vraag was en of hij het verder wou oppakken.
Week later, of ik even op gesprek wilde komen. Hoe ik dit in mijn hoofd haalde?!!!
In die zelfde periode was er een bbq met personeel, toen vroeg een zzp-er of ze ook mocht komen. Ik had haar op de lijst gezet.
Deze kok had nog gezegd voor de bbq begon, wat leuk dat je komt tegen haar.
Na de bbq, hoe ik het in mijn fucking hoofd haalde om haar uit te nodigen, ze was niet in dienst.

Uiteindelijk heeft deze loser de wind van voren gekregen van mijn TL.

Met stip op 1: Bij een baantje waar ik werkte ter vervanging van een zwangerschapsverlof werd mij aangeboden om na het verlof het baantje te delen in ieder 2,5 dag als ik tijdens het verlof in ieder geval 4,5 dag wilde werken. Prima, het was wel veel met 2 kinderen en een man die veel in het buitenland zit maar dat had ik er voor die paar maanden wel voor over.

Drie weken voordat het contract afliep en ik dus overgenomen zou worden haalde ik m’n spullen van de printer en daar zaten ook notulen bij. Het eerste waar mijn oog op viel was ‘Zodra XXX terug is van verlof stoppen we met Pluis’ ‘Voor Pluis iemand aannemen vanuit het UWV in verband met kosten en subsidies’. En vervolgens werd door de manager de notulen uit m’n handen gegrist. Heb hem gelijk gevraagd of hij mij iets is vergeten te vertellen. ‘Nee hoor dat waren plannen van iemand en die gaan niet door’ Yeah sure… ik geloof je direct.

Twee weken lang heb ik gedaan alsof m’n neus bloedde en toen kwam de manager ‘Ehm, ja, Ehm, eigenlijk zou N. vandaag beginnen maar die is ziek dus komt ze morgen. Die mag je morgen inwerken en de dag daarna je uren nog schrijven en dan is je contract afgelopen’. Nou vriend maak je geen illusies het is nu 10.10 uur en Pluis stopt nu direct met schrijven, hier is je sleutel en tot nooit.

Daarna heeft ie nog een mailtje gestuurd. Ze hadden voor de volgende dag gebak en een bloemetje of ik nog wel langs wilde komen om het netjes af te sluiten en de nieuwe collega in wilde werken. Heb een mailtje terug gestuurd dat ik een heel ander beeld heb bij ‘iets netjes afsluiten’, dat ze het met die taart mogen vieren en de bloemen aan z’n vrouw mocht geven.

Als ze nou eerlijk hadden gezegd ‘Joh je contract loopt af en we verlengen je contract niet’ even goede vrienden want het was in eerste instantie maar voor een half jaar. En voor 3 dagen per week. Maar ga mij dan niet beloven dat ik overgenomen wordt en een vast contract krijg voor 2,5 dag als ik de komende maanden 4,5 dag ga werken om dan op zo’n manier 3 dagen van te voren alles op te zeggen. Ik kan er weer pislink over worden.

Op mijn stage hadden ze beloofd dat ik mocht blijven. Gesprek gehad met leidinggevende en hoofd van de afdeling. Al ingewerkt op de werkzaamheden. Tot er op vrijdag een oud-collega naar binnen stapt. Die was een aantal maanden geleden vertrokken naar het buitenland, maar hij de had wel de belofte op zak, zodra hij terug was , kreeg hij zijn baan terug. De baan die mij beloofd was. Dus op maandag leidinggevende naar mij toe van: goh, had je al gezien dat X terug is. Ik: ja. Hij van, dus die baan gaat niet door. Ik had geen poot om op te staan, want niks getekend. Dat was wel balen.

Ik vond mijn verhaal schofterig, maar sommige verhalen hier zijn nog veel erger! OMG!

Ja idd, wat een schofterig gedrag!

Goed gedaan hoor pluis, hoe je daar weg bent gegaan. Bizar!

Bij mijn eerste bijbaantje had ik een vast contract en ik werd voor een weekendhulp best wel duur. Op een gegeven moment kreeg ik een nieuw filiaal leider en binnen 2 maanden had ik ineens een gesprek of ik ontslag wilde nemen vanwege niet fuctioneren. Nooit eerder gesprek gehad daarover in de 3 jaar dat ik er werkte. Een week later kreeg ik wil de vraag of ik extra wilde werken vanwege de vakantie en de feestdagen. Wel gedaan, want mochten ze een ontslagvergunning moeten aanvragen voor mij dan was hun motivatie niet logisch. Want je gaat niet iemand vragen om ontslag te nemen en een week later vragen voor extra uren werken.
Een filiaalleider van een ander filiaal wilde mij graag hebben omdat ik gewoon netjes mijn werk altijd deed. Dus de enige rede ( een vermoeden) ik werd te duur voor een weekendhulp.

Verder werkte ik een keer via een uitzendbureau op een school en tijdens een van de laatste vergaderingen kreeg ik te horen dat ze het nieuwe schooljaar niet verder gingen met mij. Het hele team keek mij aan en zag aan mij gezicht dat ik van niks wist. Later nog aangegeven bij het afsluitende gesprek met het uitzendbureau dat ik het toch wel fijn had gevonden als het vooraf was aangegeven. Beweerde hij bij hoog en laag dat hij het gezegd had.

Het meest rare is nog altijd dat ik op een school werkte met twee locatie eentje in Tiel en eentje in Nijmegen. Ik werkte op dat moment tijdelijk in Tiel, maar mocht voor een functie in Nijmegen op gesprek komen. Het gesprek was dusdanig geplant dat ik een uur had om er te komen vanuit Tiel ( werkdag). Aan het einde van de schooldag flipte een leerling volledig ( speciaal onderwijs) dat ze met 2 docenten het kind (groep 3) moesten fixeren om rustig te krijgen. Dus dan ga ik niet gelijk weg, want dat komt wel heftig binnen. Kom ik precies optijd bij het gesprek en word ik afgewezen met het reden dat ik toch wel onrustig bij het gesprek zat. Terwijl ik het gesprek had met één van de docenten die het kind aan het fixeren was. Goh. wat raar dat ik dan onrustig daar zit. Ik zie niet vaak dat er twee collega's op een kind gaan zitten om het rustig te krijgen ( ze hadden cursussen gehad hoe een kind te fixeren dus ze wisten wat ze moesten doen), maar het blijft wel heftig om te zien.

Jemig! Wat een schofterige, uitbuitende, nare mensen bestaan er toch. Dan zijn mijn verhalen echt niets. Maar toch wil ik ze wel delen. Al oprakelend zijn het er best veel.

- mijn contract op m'n 16e in de supermarkt werd niet verlengd omdat ik te snel werkte en omdat ik te veel zeurde om ander/meer werk. Ja, jeetje, ik verveelde me dood achter die kassa! Uiteindelijk nam ik zelfs een leesboek mee, want ik mocht zelfs tijdens rustige momenten niet even de winkel in lopen om te spiegelen bv. Vond de baas niet zo leuk.
- op mijn 17e/18e werkte ik in de horeca van een sauna. Op een avond was er een oude kerel in een badjas aan de bar. Hij ging zitten op de barkruk en toen viel zijn badjas open... en daar was hij zich goed van bewust, maar hij deed er niets aan. Brrrr!
- op stage heb ik in mijn eerste jaar, ik was net 18, na een jaar stagelopen, zonder enige feedback of waarschuwing een onvoldoende gekregen. Gewoon, bam, eindoordeel onvoldoende, je mag niet door naar het tweede jaar. Reden: ik stelde te weinig vragen. Ik ben daar zo van geschrokken en heb zo zitten huilen! Wat voelde ik me ellendig en vooral: genaaid. Er werd me ook niets verdiepends gevraagd, het was puur een mededeling. 'We krijgen het idee dat je je niet verdiept in het onderwijs en we denken dat je beter een andere opleiding kan doen. Activiteitenbegeleider ofzo.'. Zo. Alstu. Verwerk het maar even. Ze misten de plank volledig!
Ik begrijp tot op de dag van vandaag niet waarom ze zulke slechte begeleiding hebben ingezet. Die stagebegeleider is namelijk het hele jaar niet langsgeweest en durfde daarna zo'n oordeel te vellen zonder überhaupt ook naar een verklaring of uitleg te vragen. Ik voelde me zo te kakken gezet en heb echt een halfuur nauwelijks iets uit kunnen brengen van ongeloof. Daarna sloeg het om in boosheid en heb ik een herstage geëist op een andere school. Dat is gelukt, nog voor de zomervakantie, en dat ging prima en ik kon over naar het tweede jaar.
- zo'n 11 jaar geleden had ik te maken met een interim directeur die het niet zo eens was met mijn stijl van lesgeven. Ik kwam van een Dalton school en ik belandde op een school met een jaren '50 cultuur. Die man heeft het hele jaar door op me gemopperd en geprobeerd me te veranderen, maar ik heb vrij eigenwijs volgehouden (ondanks ook flinke tegenwerkingen van collega's die bv leerlingen van mij wegstuurden wanneer ik hen een werkplek in de school aanwees om te gaan samenwerken aan een project, want 'dat was niet hun plek'). Uiteindelijk waren de cito-eindscores van mijn groep 8 zeer goed en kreeg ik alle lof. Ja. Steek het in uw.. Ik ben daar na een jaar weggegaan. Heb overplaatsing aangevraagd, al vrij vroeg in het jaar, omdat ik me totaal niet op mijn plek voelde.
- op diezelfde werkplek ben ik eens uitgefoeterd door een ouder die het niet eens was met het feit dat ik geloot had wie er met de vlag mocht lopen tijdens de dodenherdenking. Want haar zoon had daar alle recht toe. Ik wist toch dat hij gek was op vlaggen? Hij had het moeten worden. De uitleg dat ik had geloot werd niet geaccepteerd. Vervolgens vond ze het nodig me er op te attenderen dat ik tijdens het bezoek aan Westerbork wel heel stil en afwezig was. Ik heb uitgelegd dat mijn zus toen net gediagnosticeerd was met kanker. Ja, dan had ik me maar ziek moeten melden... Ik ben weggelopen uit het gesprek en heb mijn collega's om hulp gevraagd, want ik was compleet uit het veld geslagen. Ik heb die vrouw daarna niet meer normaal aan kunnen kijken..

Ik bedenk nu nog een bizarre.

Ik heb een hele leuke tweede stageplek gehad en toen kwam ik bij de derde. Een van de eerste dagen werd mij medegedeeld dat ik de ochtenden in het verpleeghuis zou zitten en dan 2 van de 3 middagen nog terug zou gaan om op de afdeling waar mensen met een vorm van dementie zitten te gaan wandelen met een aantal bewoners. Dat laatste was qua fysiotherapie niet zo uitdagend maar ik zou veel kunnen leren van het omgaan met die doelgroep. Na een week stage heb ik toen netjes aangegeven dat ik die middagen wel lastig vond omdat ik niet echt de ruimte had om te werken aan mijn leerdoelen die met name op het vlak lagen in de praktijk en niet op het gebied van dementie omdat ik op dat moment al 6 jaar in een verpleeghuis werkte als bijbaantje bij mensen met een vorm van dementie. Daar zat voor mij dus geen leerdoel.
Op een gegeven moment stelde ik een vraag in de trant van tijdens mijn vorige stage deden ze het zo en ik zie dat jullie dat op een andere manier doen waarom doe je het op deze manier? Ik kreeg toen als antwoord: onze manier is goed en zoek zelf maar uit waarom.
Een week of 2 later werd ik gedurende de dag helemaal niet lekker. Ik had buikpijn en zat niet goed in mijn vel. Ik de volgende ochtend netjes opgebeld dat ik een half uurtje later zou komen omdat ik eerst langs de huisarts wilde om urine in te leveren. Reactie ja dan hebben we wel een probleem in het verpleeghuis (hoezo? ik ben stagiair) ik kwam daar toen een half uur later, geen vragen of het wel goed ging niets. In de pauze gebeld en ja hoor blaasontsteking. Kreeg nog net de opmerking dat ik niet moest verwachten dat ik me daarvoor ziek kon melden.
Een aantal dagen later stond ik een patiënt te behandelen en dan gaat het snel over waar studeer je? Dus ik vertellen dat ik in plaats X de studie deed waarop mijn begeleider er over heen knalde ja dat is leuk maar plaats Y heeft een betere studie.
Uiteindelijk heb ik het daar 6 weken volgehouden en was toen op het randje van overspannen. In gesprek gegaan met mijn SLB’er en die schrok echt van het verhaal. Zijn reactie was: ze zeiden tegen mij dat jij daar zo arrogant rondliep alsof je het allemaal wel wist. En dat ik bepaalde dingen geweigerd had. Ik dus uitgelegd hoe het gegaan was en dat ik helemaal niets geweigerd had maar dat ik alleen gevraagd had om meer tijd om aan mijn leerdoelen te werken. Hij werd ook echt boos toen hij hoorde dat stagiaires daar voornamelijk gebruikt werden om chronische patiënten te behandelen en dat er niet gekeken werd naar de leerdoelen.

Ik lees echt in veel ervaringen dat die werk culturen/sfeer zo naar en onveilig zijn.

Zullen die mensen zelf ook zo iets mee gemaakt hebben en jou dan behandelen zoals ze zelf behandeld zijn?
Of zijn wij als Nederlanders niet gemaakt om in een keurslijf te passen en je aan te passen en al nieuwkomer geen vragen te stellen?

Ooit wel eens een artikel gelezen waarom we zo slecht samen kunnen werken met Belgen.
Kort door de bocht.
NL: recht voor zijn raap, je afvragen waarom je iets moet doen. Hoe je dat kan doen, samen werken, vragen stellen.
Belgen: eerst vertrouwen winnen, geen direct nee, doen wat je gevraagd wordt. Hiërarchie.

Ik merk dat op mijn werk, wij werken veel samen met Europese bedrijven. Italianen vinden het heel raar dat de eigenaar het belangrijk vindt wat wij vinden van hun diensten. En een mening erover hebben en dat zeggen.

Weer heel anders dan Scandinavische bedrijven, die veel chaotischer zijn. Of Duitse bedrijven die heel degelijk en discreet zijn en weinig flexibel. Of de Belgen die geen duidelijk antwoord kunnen geven.

Deels wel herkenbaar wat je zegt housebird. Ik ben Limburgse en ik werk voor een landelijke overheidsorganisatie. Ik merk dat ik het lastiger vind om met collega’s uit het noorden (en randstad) samen te werken. Zijn allemaal heel aardig hoor! Maar veel directer en rechter voor hun raap. Veel zaken ter discussie stellen.
Ik ben veel meer iemand die doet wat haar gezegd wordt en als ik daar vraagtekens bij heb, kom ik daar later op terug. Ik absorbeer ook veel meer en zal het later teruggeven aan iemand in plaats van dat ik het hart op mijn tong draag.
En toch is die balans heel prettig!

Schandalig!

Thunder, wat erg!!

Bliss, verschrikkelijk, snap dat je helemaal ontdaan was van zo'n kut"kado"... Doe je zo je best, en dan zoiets... Ik denk dat sommige mensen gewoon niet te redden zijn, daar had jij helemaal niks aan kunnen veranderen.
En dat andere verhaal lijkt me ook schrikken, zeg!!

ChiQ, goed dat je nooit meer bent teruggegaan! Wat een trut.

Pluis, super lullig!! Snap dat je daar nog altijd boos over wordt! Die bedrijven moeten zich schamen.

Exogenesis, ahhhh wat een verhalen, echt sneu :-( Super oneerlijk en gewoon gemeen. Virtuele knuffel voor jou!

Ik blijf ook maar dingen bedenken.
- Ooit een bijbaantje in een ander restaurant, waar de eigenaars een getrouwd stel waren. Zij was echt een bitch en hij bleef maar de hele tijd sorry zeggen en mij extra geld in de handen schuiven, "Ik weet dat ze een bitch is, maar alsjeblieft, blijf gewoon". Had ik nooit moeten accepteren want het resultaat was dat ze mij weer in een vol restaurant de wind van voren gaf over iets wat ik niet had gedaan, en dat ik op staande voet ontslag heb genomen. "Breng die pizza's maar lekker zelf!" Wat een drama altijd daar, pffff.
- En waar ik ook boos om kan worden, is onprofessioneel gedrag van bedrijven tijdens sollicitatieprocedures. Ik verwacht niet dat ik meteen een baan krijg. Maar ik verwacht wel dat als ik, zeker bij een groot, bekend, "vinden zichzelf de beste" bedrijf in de gastvrijheidssector, solliciteer voor een topfunctie, daar vervolgens word uitgenodigd voor gesprekken met VP's, lunches, of zelfs een verbale toezegging krijg op de baan, dat ik dan uiteindelijk op zijn minst een berichtje krijg als ik het alsnog niet ben geworden om de één of andere reden. Zéker als ik werd benaderd voor de baan, en niet eens zelf op zoek was! Echt gewoon vreemd hoor.
- Personeel waar je het grootste vertrouwen in had en die een super leuke, sociale persoonlijkheid hebben, en die vervolgens blijken te stelen of bedriegen. Heel teleurstellend!
- De meest vervelende situatie op het werk was het overlijden van een man, waarbij ik niet echt voorbereid was op wat ik heb gezien tijdens de reanimatiepogingen, en waarbij ik de vrouw heb bijgestaan tijdens het regelen van allerlei zaken met de autoriteiten in Thailand. Dat was zo erg voor haar.

Wat een verhalen hier zeg. Ik lees met grote verbazing.

De vervelendste situatie was dat ik verplicht werd getuige te zijn in een grote zaak van mijn cliënt tegen een mensenhandelaar. Niet als getuige voor de cliënt, maar als getuige voor die mensenhandelaar. Ik moest getuigen dat mijn cliënt niet goed wijs was. Heel vervelende positie omdat deze man beschuldigd werd van zowel mensenhandel als wapenbezit/bedreigingen/mishandelingen. Ik voelde me absoluut niet veilig.

Jemig! Wat een onmenselijke, heftige en onvoorstelbare dingen hebben jullie meegemaakt! Ik heb ook één heel slechte ervaring.

-

Bij sommige werkgevers is de empathie ver te zoeken. Jeetje zeg!

Ik deed ooit eens vakantiewerk bij een kwekerij. Moest precies hetzelfde doen als de sterke mannen die daar werkten, dus ook zware containers vol met aarde tillen. Ik was destijds 17 en een tenger popje.
Na een werkdag had ik zoveel pijn in mijn rug dat ik huilend op de fiets naar huis zat.

Ik heb de week volgemaakt en daarna heb ik aangegeven dat ik wilde stoppen en waarom.
Daar was de eigenaar van de kwekerij niet blij mee. Hij zei me dat, als ik het werk in een kwekerij al niet aankon, het nooit wat met me zou worden.

Weggggg

Het valt me wel op trouwens dat redelijk veel problemen pas ontstaan op het moment dat er enige empathie nodig is; rondom zwangerschap, ziekte, ziekte van familie... Een goede realisatie; je kunt de allerbeste werknemer zijn, maar op het moment dat er écht iets aan de hand is, ben je vaak maar een nummer. Dus... Maar beter op jezelf en op je familie letten, dat is het allerbelangrijkst!

Haha, arme Chava, gedoemd voor het leven, want heeft het een hele week volgehouden (respect!) bij de kwekerij :-)

Doet me denken aan toen ik een jaar of 15, 16 was en aan mijn opa vroeg of hij nog een vakantiebaantje voor me had. Jazeker, hij had altijd wel een klusje, meestal iets te doen met auto's of auto onderdelen poetsen, tuinieren, schoonmaken. Dit keer werd ik aan het graven gezet, op een hele hete dag, moest ik een hele lange greppel graven. Dat was ook behoorlijk fysiek, ik geloof niet dat hij door had dat dat best wel intensief was voor een meisje :-)

Wat een verhalen😱

Op mijn stage moest ik telkens alles vegen en opruimen. En dus niet de taken doen waarvoor ik in opleiding zat. En ik snap best dat ik mijn eigen troep moet opruimen. Maar niet die van de gehele werkplaats. Had een paar gesprekken nodig met mijn stagebegeleider voordat ik over geplaatst werd.

Ik werkte na mijn school voor een bedrijf dat het niet zo nauw nam met de milieuregels. En de baas was echt een bitch gaf mij van alles de schuld etc. Wat ik dus niet had gedaan. Een vriend overleed en ik kreeg maar een halve dag verlof, omdat het geen naaste familie was. Paar weken later overleed mijn vader plotseling. De douane waar mijn vader werkte kwam mij halen. Had ze allemaal verhalen opgehangen dat ik in de drugs zat etc. Toen kreeg ik ook ontslag want na het overlijden van mij vader kon ik toch niet meer functioneren. Toen heb ik haar aangegeven bij de arbeidsinspectie 😬. En ze kreeg een boete🙈. Dat vertelde een oud collega. De baas was furieus en belde mij nog op of ik het was geweest. En ik heb dat bevestigt en opgehangen.

Voordat ik deze baan Had werkte ik in een winkel. Daar was een kassa voor particulieren en een balie voor bedrijven. En wij moesten dan koffie halen om 10 en rondbrengen. Als het rustig was bij de balie voor bedrijven en bij ons superdruk aan de kassa belde de baas dat we koffie moesten gaan rondbrengen. En daarna kregen we op onze flikker dat de klanten niet snel genoeg geholpen werden. Hij was echt vrouwonvriendelijk vond echt dat wij de afwas moesten doen koffie rondbrengen etc.
Toen ik ontslag nam waren ze daar heel boos, want ze hadden mij aangenomen voor langer etc. Heel gedoe uiteindelijk.
Die man heeft echt heel moeilijk gedaan waardoor ik dus rechtsbijstand heb ingeschakeld en die geregeld hebben dat hij mij ook een ontslag vergoeding moest betalen en dat het contract ontbonden is op grond van verstoorde werkrelatie. Ook al had ik mijn ontslag al in gediend. Ik wilde ontslag opnemen op staande voet, maar dat is nogal lastig.
Ik had mij ziek gemeld uiteindelijk in de laatste twee weken dat ik nog moest werken. Was echt niet te doen hoe kleinerend ze deden.

Klopt, maar ook erg is bijv. dat je leidinggevende niet op merkt dat het eigenlijk niet goed met je gaat maar je wel laat doorwerken. Zelf wil je je niet ziekmelden, maar ondertussen is de werkgever wel gegevens aan het verzamelen om je te ontslaan omdat je niet functioneert.

Sommige dingen zijn echt naar. Dat doet ook echt wat met je denk ik. Het vertrouwen in een werkgever wordt dan ook echt geschaad. Heel naar als je je zo hebt ingezet om het goed te doen. Hoop dat er naast deze vervelende voorvallen ook veel waardering is.

Ik heb een keer een leidinggevende gehad die niet goed voor me was. Toen ik in een ivf-traject zat, heb ik dat aangegeven en gezegd dat ik vrij zou nemen op de dag van de punctie. Maar dat ik van te voren niet goed wist wanneer die dag zou zijn (heeft te maken met groei van eitjes). De dag na de punctie kwam ik om 8.45 op werk en zag ik opeens een functioneringsgesprek staan om 9.00. De dag voor de punctie stond die er nog niet in. Ik had pijn, voelde me niet fijn en werd compleet overvallen door dat gesprek. Lang verhaal kort, ze wilde me even vertellen dat ze wel kon merken dat ik hormoonbehandelingen onderging en daardoor meer met mezelf bezig was en minder met mijn werk. Ik geloof dat ik nog heb gevraagd om voorbeelden maar die gaf ze niet. Ik ben na dat gesprek meteen gaan solliciteren. Maar achteraf had ik dit echt moeten melden bij HR. Ik heb nooit gehuild op werk, maar toen wel (in de wc). Wat voelde ik me rot en kwetsbaar.