29 Jun 2021 02:58
Vriendin heeft moeite met binden en stiekem contact met ex s
Hallo allemaal
Ik ben een man van midden 40 en heb sinds 5 maanden een relatie met een dame van 28. We zijn verliefd geworden en zijn heel erg gek op elkaar, het leeftijdsverschil merken we niet echt, we zijn intellectueel elkaars gelijke. We hebben officieel verkering zoals dat zo leuk heet, en fantaseren soms een beetje over de toekomst, samen reizen, misschien ooit eens samenwonen. Nu nog niet aan de orde natuurlijk, maar het is wel dik aan dus. Familie voorgesteld en alles. Ik heb uiteraard wel iets meer levenservaring en zij zit nog een beetje in een andere levensfase kwa uitgaan en feestjes en nieuwe mensen leren kennen en zo, maar dat is op zich geen probleem. Ik voel me mentaal ook nog lekker jong en vind uitgaan ook leuk.
Zij heeft vanaf het begin echter moeite om zich lichamelijk open te stellen. Kwa sex was het lange tijd wat lastig. Dat is prima, ik gaf haar de tijd en ruimte om lekker haar eigen tempo te bepalen en er werd wel veel geknuffeld en gezoend. Maar behalve dat was ze erg passief. Volgens haar had dat te maken met een beetje bindingsangst, haar vorige relatie was niet zo leuk uitgegaan. Het jaar daarna had ze alleen een beetje gescharreld en one-night-stands gehad. En hoewel we de hele dag heel verliefd doen blokkeert ze lichamelijk een beetje om verder te gaan.
Na twee maanden begon ik me toch af te vragen wat er nou precies aan de hand is. Als je zo verliefd bent en doet, elkaar dagelijks ziet en heel lang kust en knuffelt en blijft logeren ga je op een gegeven moment toch een keer verder lijkt me als je gek op iemand bent en de situatie voelt veilig. Ik heb toen maar op de man af gevraagd of ze mij misschien fysiek niet aantrekkelijk vond? Nee dat was het niet. Of ze misschien een nare ervaring met sex had gehad ooit wellicht? Nee ook niet. Of ze dan misschien nog met iemand anders contact had of in haar hoofd zat? Dat kan ik me namelijk wel voorstellen dat je dan nog niet klaar bent om je fysiek over te geven. Nee ook niet.
Ze vertelde dat ze gewoon moeilijk op gang komt in een nieuwe relatie om zich 'over te geven' en dat dat een beetje bindingsangst is en een beetje verlatingsangst ook. Dat vind ik prima, neem lekker de tijd zou ik zeggen. Maar op een gegeven moment begon ik me toch af te vragen wat dit nou voor relatie is? Een platonische? Ik vind zelf dat een gezonde relatie ook samen gaat met lichamelijk goed met elkaar zijn, Van elkaar genieten, al die stofjes die je aanmaakt tijdens sex, daarmee bindt je je ook emotioneel op dat niveau met de ander. Het maakt je als koppel ook sterker als je die kant van elkaar ontdekt of geeft.
Uiteindelijk kwam de sex een beetje op gang, maar wel een beetje grillig. Soms een paar keer achter elkaar, soms was het gevoel halverwege opeens weg bij haar. Vaak niet in de stemming, of moe of gestrest. Kortom er zat geen lekkere flow in. Vooral als zij tijdens het vrijen opeens helemaal uitschakelt vind ik een heel naar en ongemakkelijk gevoel. Ze voelt zich er zelf dan ook een beetje slecht over en weet zelf ook niet waardoor dat komt.
En hoewel het dus echt dik aan is, heeft ze soms ook opeens twijfel of ze wel voldoende tijd heeft gehad sinds haar vorige relatie om lekker te doen waar ze zin in heeft. Ze geeft aan nog een beetje in twee werelden te staan, aan de ene kant onze serieuze fijne relatie en aan de andere kant nog een beetje het studentenleven met feestjes en festivals en nieuwe mensen ontmoeten. Of dat ze misschien nog wel in haar eentje een reis zou willen maken. Ik heb meermaals gezegd dat als ze dat wil, dat ze dat echt moet gaan doen. Ik wil haar absoluut niet in de weg zitten namelijk. Ik ken het gevoel zelf ook van rond die leeftijd. Ik zou het jammer vinden als onze relatie stopt, maar ik wil haar ook niets ontnemen aan ervaringen en zelf ontplooiing. Ik begrijp dat helemaal en wil dat zij zich happy voelt. En als dat nog een tijdje single zijn is, dan is dat ook ok. Maar ze zegt dat ze juist niet meer single wil zijn en heel graag een relatie met mij wil. Ok, denk ik dan. Dan gaan we lekker door. Maar ik voel toch net niet helemaal die 100% verbinding, ook door ons grillige sexleven. En zo gaan we maar een beetje door.
Nu na 5 maanden kwam ik er toevallig achter dat ze met een jongen had afgesproken om te borrelen. Ik vroeg wie dat was en kwam toen in een doolhof van vage antwoorden terecht. Eerst was het een vriend van een vriendin, toen was het een vriend, toen was het iemand waar ze vorig jaar een beetje mee gedate had maar dat het niks was geworden, en uiteindelijk bleek het haar meest recente ex/scharrel te zijn waar ze het afgelopen jaar regelmatig een soort van serial one-night-stands mee had gehad als ze en een beetje dronken was. Omdat ze zo vaag deed maar eens gekeken op social media en inderdaad een overvloed aan hartjes en kusjes en liefje onder elkaars berichten. Ook alle tijd dat wij verkering hebben tot nu aan toe.
Dat vond ik een beetje vaag. En helemaal in combinatie met ons moeizame sex-leven. Nog maar eens doorgevraagd en nu blijkt dat ze al die tijd regelmatig appen en soms afspreken om koffie te drinken oid. Zonder mij daar iets over te vertellen. En dat is een beetje raar want wij zijn nu wel op het punt dat we wel weten wie wie is in ons leven, wie je vrienden zijn en met wie je even afspreekt en zo.
En toen kwamen alle cliche's: het is gewoon vriendschappelijk, ik vind hem niet leuk op die manier, hij weet dat ik een vriend heb, ik heb niks gezegd want dat zou niet leuk zijn voor jou, ik wil niks met hem, zo communiceren wij gewoon (over hartjes en kusjes). Ik heb haar uitgelegd dat ik dat niet zo gepast vind, buiten mij om regelmatig met een ex appen en afspreken. En dat ik haar juist heb gevraagd of zij nog contact heeft met iemand waarom het kwa sex zo moeizaam ging. Haar antwoord was dat ze hem had uitgelegd dat zij niet meer 'op die manier' (bootycall) konden afspreken, en dat ze toch geen gevoelens heeft en nu toch met mij is en dat ik haar moet vertrouwen.
Ook zegt ze dat onze moeizame fysieke relatie en haar twijfel of bindingsangst hier absoluut niets mee te maken heeft. Dat ik er een eigen verhaal van maak wat echt niet klopt. Ontkennen en omdraaien, ze vind mijn reactie en het doorvragen overdreven. Ik heb gevraagd hoe zij zich zou voelen als het andersom was. Daar kwam niet echt een duidelijk antwoord op. 'Ja dan zou ik jou gewoon vertrouwen' en 'je hoeft elkaar toch niet alles te vertellen de hele tijd'.
Ik ben er ook toevallig achter gekomen dat deze jongen verbaasd was te horen dat wij een relatie hebben. Ze heeft wel iets over mij verteld maar het dus een beetje in het midden gelaten wat precies. Zij ontkent dat en zegt dat hij dat heus wel langer wist. Een hoop kinderachtig gedoe dus.
Ik heb haar nog maar een keer voorgelegd of ze niet liever single wil zijn en lekker naar feestjes kan en kan doen waar ze zin in heeft, wellicht nog een beetje met die jongen scharrelen als ze dat wil. Maar dat wil ze niet. Ze zegt dat ze het contact wel zal verbreken en nu ook wel een beetje snapt dat het nogal ongepast is.
Maar ik merk dat ik een beetje ben afgeknapt hierdoor. Moeite met echt binden (hoewel ze ook zegt heel erg serieus met mij door te willen), matig sexleven, stiekem met een recente ex contact houden al die tijd.
Mijn alarmbellen gaan een beetje af. Is dit gewoon jonge onervarenheid en begrijpt ze niet dat je niet met exjes moet rondhangen als je iets nieuws begint? Of word ik gewoon heel erg in de maling genomen hier? Moet ik concluderen dat zij gewoon niet toe is aan een echte relatie? Of is dit nog een beetje de overgang van party-leven naar iets rustiger vaarwater? Mijn gevoel zegt dat er hier iets niet klopt, maar ik probeer ook een open mind te houden.
Sexuele overgave lijkt wel echt een serieus probleem voor haar, ze geeft aan dat het makkelijker is om dronken sex te hebben en dat ze nooit nuchter een one-night-stand zou kunnen hebben. Ze heeft ook een beetje een laag zelfbeeld en weet misschien niet zo goed hoe je een intieme band met iemand opbouwt. Hoewel dat in haar vorige relatie uiteindelijk wel lukte volgens haar.
Ze blijft maar zeggen dat ze met mij doorwil en dat ze er aan wil werken hoe wij fysiek met elkaar omgaan. Dat ze het zelf ook niet zo goed begrijpt en er van baalt.
Wat is hier nu aan de hand?
Moet ik hier maar gewoon een punt achter zetten? Of hoort dit gewoon bij met een jonger iemand daten met niet zoveel (relatie)ervaring, die nog een beetje zoekende is naar zichzelf?
Misschien heeft iemand dit ook een keer meegemaakt, of herkent dit vanuit haar perspectief?
Voordat ik allerlei conclusies trek die misschien niet juist zijn, zou ik graag eens de mening van een ander horen!
Alvast bedankt!
Ik ben een man van midden 40 en heb sinds 5 maanden een relatie met een dame van 28. We zijn verliefd geworden en zijn heel erg gek op elkaar, het leeftijdsverschil merken we niet echt, we zijn intellectueel elkaars gelijke. We hebben officieel verkering zoals dat zo leuk heet, en fantaseren soms een beetje over de toekomst, samen reizen, misschien ooit eens samenwonen. Nu nog niet aan de orde natuurlijk, maar het is wel dik aan dus. Familie voorgesteld en alles. Ik heb uiteraard wel iets meer levenservaring en zij zit nog een beetje in een andere levensfase kwa uitgaan en feestjes en nieuwe mensen leren kennen en zo, maar dat is op zich geen probleem. Ik voel me mentaal ook nog lekker jong en vind uitgaan ook leuk.
Zij heeft vanaf het begin echter moeite om zich lichamelijk open te stellen. Kwa sex was het lange tijd wat lastig. Dat is prima, ik gaf haar de tijd en ruimte om lekker haar eigen tempo te bepalen en er werd wel veel geknuffeld en gezoend. Maar behalve dat was ze erg passief. Volgens haar had dat te maken met een beetje bindingsangst, haar vorige relatie was niet zo leuk uitgegaan. Het jaar daarna had ze alleen een beetje gescharreld en one-night-stands gehad. En hoewel we de hele dag heel verliefd doen blokkeert ze lichamelijk een beetje om verder te gaan.
Na twee maanden begon ik me toch af te vragen wat er nou precies aan de hand is. Als je zo verliefd bent en doet, elkaar dagelijks ziet en heel lang kust en knuffelt en blijft logeren ga je op een gegeven moment toch een keer verder lijkt me als je gek op iemand bent en de situatie voelt veilig. Ik heb toen maar op de man af gevraagd of ze mij misschien fysiek niet aantrekkelijk vond? Nee dat was het niet. Of ze misschien een nare ervaring met sex had gehad ooit wellicht? Nee ook niet. Of ze dan misschien nog met iemand anders contact had of in haar hoofd zat? Dat kan ik me namelijk wel voorstellen dat je dan nog niet klaar bent om je fysiek over te geven. Nee ook niet.
Ze vertelde dat ze gewoon moeilijk op gang komt in een nieuwe relatie om zich 'over te geven' en dat dat een beetje bindingsangst is en een beetje verlatingsangst ook. Dat vind ik prima, neem lekker de tijd zou ik zeggen. Maar op een gegeven moment begon ik me toch af te vragen wat dit nou voor relatie is? Een platonische? Ik vind zelf dat een gezonde relatie ook samen gaat met lichamelijk goed met elkaar zijn, Van elkaar genieten, al die stofjes die je aanmaakt tijdens sex, daarmee bindt je je ook emotioneel op dat niveau met de ander. Het maakt je als koppel ook sterker als je die kant van elkaar ontdekt of geeft.
Uiteindelijk kwam de sex een beetje op gang, maar wel een beetje grillig. Soms een paar keer achter elkaar, soms was het gevoel halverwege opeens weg bij haar. Vaak niet in de stemming, of moe of gestrest. Kortom er zat geen lekkere flow in. Vooral als zij tijdens het vrijen opeens helemaal uitschakelt vind ik een heel naar en ongemakkelijk gevoel. Ze voelt zich er zelf dan ook een beetje slecht over en weet zelf ook niet waardoor dat komt.
En hoewel het dus echt dik aan is, heeft ze soms ook opeens twijfel of ze wel voldoende tijd heeft gehad sinds haar vorige relatie om lekker te doen waar ze zin in heeft. Ze geeft aan nog een beetje in twee werelden te staan, aan de ene kant onze serieuze fijne relatie en aan de andere kant nog een beetje het studentenleven met feestjes en festivals en nieuwe mensen ontmoeten. Of dat ze misschien nog wel in haar eentje een reis zou willen maken. Ik heb meermaals gezegd dat als ze dat wil, dat ze dat echt moet gaan doen. Ik wil haar absoluut niet in de weg zitten namelijk. Ik ken het gevoel zelf ook van rond die leeftijd. Ik zou het jammer vinden als onze relatie stopt, maar ik wil haar ook niets ontnemen aan ervaringen en zelf ontplooiing. Ik begrijp dat helemaal en wil dat zij zich happy voelt. En als dat nog een tijdje single zijn is, dan is dat ook ok. Maar ze zegt dat ze juist niet meer single wil zijn en heel graag een relatie met mij wil. Ok, denk ik dan. Dan gaan we lekker door. Maar ik voel toch net niet helemaal die 100% verbinding, ook door ons grillige sexleven. En zo gaan we maar een beetje door.
Nu na 5 maanden kwam ik er toevallig achter dat ze met een jongen had afgesproken om te borrelen. Ik vroeg wie dat was en kwam toen in een doolhof van vage antwoorden terecht. Eerst was het een vriend van een vriendin, toen was het een vriend, toen was het iemand waar ze vorig jaar een beetje mee gedate had maar dat het niks was geworden, en uiteindelijk bleek het haar meest recente ex/scharrel te zijn waar ze het afgelopen jaar regelmatig een soort van serial one-night-stands mee had gehad als ze en een beetje dronken was. Omdat ze zo vaag deed maar eens gekeken op social media en inderdaad een overvloed aan hartjes en kusjes en liefje onder elkaars berichten. Ook alle tijd dat wij verkering hebben tot nu aan toe.
Dat vond ik een beetje vaag. En helemaal in combinatie met ons moeizame sex-leven. Nog maar eens doorgevraagd en nu blijkt dat ze al die tijd regelmatig appen en soms afspreken om koffie te drinken oid. Zonder mij daar iets over te vertellen. En dat is een beetje raar want wij zijn nu wel op het punt dat we wel weten wie wie is in ons leven, wie je vrienden zijn en met wie je even afspreekt en zo.
En toen kwamen alle cliche's: het is gewoon vriendschappelijk, ik vind hem niet leuk op die manier, hij weet dat ik een vriend heb, ik heb niks gezegd want dat zou niet leuk zijn voor jou, ik wil niks met hem, zo communiceren wij gewoon (over hartjes en kusjes). Ik heb haar uitgelegd dat ik dat niet zo gepast vind, buiten mij om regelmatig met een ex appen en afspreken. En dat ik haar juist heb gevraagd of zij nog contact heeft met iemand waarom het kwa sex zo moeizaam ging. Haar antwoord was dat ze hem had uitgelegd dat zij niet meer 'op die manier' (bootycall) konden afspreken, en dat ze toch geen gevoelens heeft en nu toch met mij is en dat ik haar moet vertrouwen.
Ook zegt ze dat onze moeizame fysieke relatie en haar twijfel of bindingsangst hier absoluut niets mee te maken heeft. Dat ik er een eigen verhaal van maak wat echt niet klopt. Ontkennen en omdraaien, ze vind mijn reactie en het doorvragen overdreven. Ik heb gevraagd hoe zij zich zou voelen als het andersom was. Daar kwam niet echt een duidelijk antwoord op. 'Ja dan zou ik jou gewoon vertrouwen' en 'je hoeft elkaar toch niet alles te vertellen de hele tijd'.
Ik ben er ook toevallig achter gekomen dat deze jongen verbaasd was te horen dat wij een relatie hebben. Ze heeft wel iets over mij verteld maar het dus een beetje in het midden gelaten wat precies. Zij ontkent dat en zegt dat hij dat heus wel langer wist. Een hoop kinderachtig gedoe dus.
Ik heb haar nog maar een keer voorgelegd of ze niet liever single wil zijn en lekker naar feestjes kan en kan doen waar ze zin in heeft, wellicht nog een beetje met die jongen scharrelen als ze dat wil. Maar dat wil ze niet. Ze zegt dat ze het contact wel zal verbreken en nu ook wel een beetje snapt dat het nogal ongepast is.
Maar ik merk dat ik een beetje ben afgeknapt hierdoor. Moeite met echt binden (hoewel ze ook zegt heel erg serieus met mij door te willen), matig sexleven, stiekem met een recente ex contact houden al die tijd.
Mijn alarmbellen gaan een beetje af. Is dit gewoon jonge onervarenheid en begrijpt ze niet dat je niet met exjes moet rondhangen als je iets nieuws begint? Of word ik gewoon heel erg in de maling genomen hier? Moet ik concluderen dat zij gewoon niet toe is aan een echte relatie? Of is dit nog een beetje de overgang van party-leven naar iets rustiger vaarwater? Mijn gevoel zegt dat er hier iets niet klopt, maar ik probeer ook een open mind te houden.
Sexuele overgave lijkt wel echt een serieus probleem voor haar, ze geeft aan dat het makkelijker is om dronken sex te hebben en dat ze nooit nuchter een one-night-stand zou kunnen hebben. Ze heeft ook een beetje een laag zelfbeeld en weet misschien niet zo goed hoe je een intieme band met iemand opbouwt. Hoewel dat in haar vorige relatie uiteindelijk wel lukte volgens haar.
Ze blijft maar zeggen dat ze met mij doorwil en dat ze er aan wil werken hoe wij fysiek met elkaar omgaan. Dat ze het zelf ook niet zo goed begrijpt en er van baalt.
Wat is hier nu aan de hand?
Moet ik hier maar gewoon een punt achter zetten? Of hoort dit gewoon bij met een jonger iemand daten met niet zoveel (relatie)ervaring, die nog een beetje zoekende is naar zichzelf?
Misschien heeft iemand dit ook een keer meegemaakt, of herkent dit vanuit haar perspectief?
Voordat ik allerlei conclusies trek die misschien niet juist zijn, zou ik graag eens de mening van een ander horen!
Alvast bedankt!
