HollyGolightly schreef:Ik laat mijn zelfbeeld te veel afhangen van wat ik denk dat anderen van mijn denken. En mensen oordelen vaak ook snel. Of doen aan victemblaming. Ze vinden nog al snel ergens iets van. Dat ik dat denk ligt niet aan mijn slechte zelfbeeld. Als ik in gesprek ga met kennissen, of met moeders op school, of met collega’s, wordt er al heel snel gesproken en geoordeeld over anderen. Het gesprek gaat sowieso vaak over mensen die er niet bij zijn. Ik weet dat er veel mensen zijn die iets vinden van mij en mijn situatie. Maar ook in mijn werk wordt er heel vaak gesproken over collega’s of externen. En dan worden er ongenuanceerd behoorlijke uitspraken gedaan over mensen. Dat gebeurt ongetwijfeld ook over mij. Als ik eens zou weten wat er over me gezegd wordt. Dus er wordt wel wat gevonden. Van die gedachte heb ik last. Of ik wil compenseren en laten zien dan ik er geen last van heb en het allemaal wel prima kan. Ik ben bang voor het oordeel van anderen. En niet zozeer voor het oordeel van mezelf. Ik doe mijn best. En dat weet ik.

Over mijn uiterlijk maak ik me niet al te veel illusies. Ik zie voor de spiegel mijn spiegelblik en houding. Maar verder zie ik mezelf niet. Behalve als iemand zijn scherm deelt op teams. Vreselijk vind ik dat. Dan zie ik hoe anderen me zien. Best lelijk vind ik dat. Ik denk dat de Holly die ik in de spiegel zie en waar ik aan gewend ben een stuk knapper is dan de Holly die anderen zien. Maar ja, dat is dan weer kijken door de ogen van een ander naar mezelf. Ik hoef niet de hele dag naar mezelf te kijken. En degenen die dat wel doen die zijn er vast aan gewend en ik ben wel verzorgd, dus ja. Ik vind mezelf oké, maar in gezelschap van groepen mensen voel ik me niet zo oké.