Wat klinkt dat zwaar Auxo! Het is zo’n naar gevoel om je zo machteloos te voelen. Sterkte 😘

Ik heb zelf geen ervaring met een opname, maar heb via een ander forum wel contact gehad met een moeder wiens kindje om dezelfde redenen als die jij noemt is opgenomen. Bij haar heeft het niets opgeleverd, maar dat kwam ook omdat de tips die zij van het ziekenhuis kreeg (voeden op schema ipv verzoek, niet direct bij je pakken als het kindje huilt, een beetje richting slaaptraining ging het) voor haar niet goed voelden dus zij heeft die tips niet in de praktijk toegepast. Er is bij haar kindje dus ook geen medische verklaring gevonden voor het huilen.

Voor haar eigen nachtrust en het doorbreken van de cirkel waar ze in terecht waren gekomen was het wel heel fijn, die ene nacht. Maar dat werkt natuurlijk maar tijdelijk als je daarna weer in dezelfde situatie terecht komt.

Wat ik je wil meegeven: doe vooral wat jij denkt dat het beste is. Er is geen goed of fout hierin!

Geen ervaring mee. Is er niet iemand anders die je kan ontlasten? En waar is je man in dit verhaal? Wat vindt hij ervan?

Ik heb er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord, dat ze dit doen in het ziekenhuis als een kind niet ernstig ziek is. Tegenwoordig is het beleid juist om zsm weer naar huis te gaan, zodra het kan. Zelfs na een operatie bijvoorbeeld.

Ah wat rot Auxo maar ook zo knap dat je hulp zoekt. Ik hoop dat er gezocht kan worden naar iets en dat er ook iets (hopelijk niets naars) uit komt.

Ik heb geen ervaring met een opname puur ter observatie.
Mocht er toch iets van kma uit komen, dan heb ik na vandaag wel ervaring met een opname voor de provocatie daarvoor. Mocht dat relevant voor je worden en je hebt vragen, laat maar weten.

Maar voor nu vind ik het knap dat jullie hulp zoeken en hopelijk krijgen jullie allemaal wat rust! 😘

Ons hebben ze in het ziekenhuis ook die optie geboden toen we op instorten stonden met onze huilbaby's. We vonden het fijn dat die escape er was, er zou voor ons een plekje worden geregeld als we zouden bellen. Maar tegelijk had ik weerstand. Ze gaan er bij zo'n opname ter observatie vanuit dat er een reset nodig is van thuis. Van alle patronen die erin zijn gesleten. Ik begrijp dat het soms kan werken maar tegelijk voelde ik me daardoor niet helemaal serieus genomen en kon ik het idee niet aan om wéér van een 'buitenstaander' te horen hoe we onze baby's al dan niet moesten troosten. Ik vond het daarnaast een hartverscheurend idee om niet bij ze te zijn terwijl ze me/ons voor mijn gevoel zo nodig hadden. Hoe hard we de rust zelf ook nodig hadden. We hebben er uiteindelijk dus niet voor gekozen en gelukkig ging het vanaf die week daarna alleen maar bergopwaarts.

Maar ik snap ook zo goed als je de keuze wel maakt. Ik weet hoe het is, de gebroken nachten, het vele gehuil, de onzekerheid, hoe hard je je best doet, gevoel versus verstand. Ik kan me voorstellen dat zo'n 'reset' soms wel werkt. Zeker als je zelf ook op het randje balanceert.

Heel veel sterkte lieve Auxo. Dat je dit pad bewandelt betekent alleen maar dat je een hele goede moeder bent en dat je je baby en jezelf serieus neemt. Laat je daar door niemand over aan het twijfelen brengen!

Ik denk dat je er geen verstand van hebt. Ik ook niet. En ook geen eigen ervaring. Wel ooit met een onderzoeker van TNO over huilbaby's gesproken. En het klopt wat Teun zegt. De opname is om het patroon te doorbreken. En naar opnieuw opzoek te gaan naar het weer inspelen op behoefte van de baby als ouders door nachtrust weer iets opgeladen zijn. De cirkel doorbreken. Ik heb geen ervaring. Tenminste niet met huilbaby. Wel met ernstige slapeloosheid. Onderschat niet wat dat me je doet. Als er een andere manier is waardoor jij af en toe kan slapen en tot rust kan komen dan lijkt me dat nog een goede interventie voor opname. Door, al is het maar 1 nacht, voldoende nachtrust zie en beleef je dingen anders en kan je je baby beter aanvoelen. Chronisch slaaptekort is echt funest voor je hele staat van zijn. Sterkte!

De 2e opname van R. was hier ook ter observatie. De 3e ook maar die werd nog voordat we binnenkwamen een medische opname.
Je weet me te vinden hè als je vragen hebt of wat kwijt wilt.

Dit gebeurd regelmatig hoor in het ziekenhuis dat kindjes hiervoor een aantal dagen worden opgenomen. En die zijn niet ernstig ziek en regelmatig komt er ook geen medische oorzaak uit, maar worden de ouders wel ontlast en de cirkel doorbroken. Daarnaast wordt het kindje geobserveerd om te zien of er medisch wat aan de hand is en zonodig wordt er een behandeling opgestart (bv koemelkvrije voeding). Ouders krijgen hulp en tips waar behoefte aan is en als ouders er weer vertrouwen in hebben en de onrust beter onder controle is dan gaat het kindje pas naar huis. Mocht je nog vragen hebben mag je mij gerust een PM sturen hoor Auxo. Maar goed dat jullie bij de huisarts hebben aangeklopt en ze verder onderzocht wordt.

Ik weet dat onze buren het hebben gedaan.
Die baby had ook kma en reflux maar door 3 nachten observatie en de cirkel doorbreken ging het wel een stuk beter.

De kma voeding en medicatie voor reflux kreeg hij thuis al maar de cirkel moest echt even doorbroken worden.
Als de baby huilde werd hij even opgepakt en getroost. Daarna in bed gedaan en zo min mogelijk prikkels. In het kamertje donker houden. Geen tv etc.
Ouders mochten 2x per dag komen.

Zo is het mij verteld, dit was ongeveer 6 jaar geleden.

Goed dat je hulp zoekt.

Bedankt voor de reacties, ik ga ze zo even goed doorlezen.

Hier is de optie niet geboden, maar anders had ik het met twee handen aangepakt. Ik ben wel met kind een tijd naar mijn ouders gegaan en mijn moeder heeft toen mij flink geholpen met de nachten overnemen en een schema opbouwen. Dat heeft mij toen al enorm veel geholpen (nam niet weg dat ik zelf nog in therapie moest enzo, maar de aantal flessen en ongemak werd wel minder bij onze zoon).

Ik raad het je dus aan on het te doen. Al is het alleen maar dat deskundige ook het ongemak van jouw baby kunnen zien en ervaren.

Wij hebben het om en om gedaan, dat scheelt al zoveel. Dat je elkaar in ieder geval een uur of zes per nacht laat slapen.

En dan echt op aparte kamers slapen, het liefst op een andere verdieping dat je echt tot rust kan komen en niet alles alsnog meekrijgt.

Heeft je man al wel zorgverlof/ouderschapsverlof opgenomen, zodat jullie het echt samen kunnen doen?

Jemig, ik zeg dit niet snel maar zuig niet zo. Dit sport vragen kan ze juist niet hebben. (En dat zou je weten als je haar verhaal gevolgd hebt)

Eens met Tom. Jemig zeg!

Heftig dat het misschien nodig is maar ook mooi dat je bij jezelf blijft en erkent dat je hulp nodig hebt. Daar is ook moed voor nodig.

Mijn zus is een paar maanden terug met hun baby naar het ziekenhuis geweest voor een soort van reset. Je mag me een pb sturen als je er vragen over hebt, omdat het over iemand anders gaat vind ik het niet zo netjes om hier neer te zetten.

Ik wilde eigenlijk niet op je reageren Eloise, maar als je het een beetje gevolgd had weet je dat we oneindig veel hebben geprobeerd. Bedankt voor je bijdrage.

De rest; bedankt voor de fijne reacties.

Ik herken die onrust zo erg! Ik word zelfs plaatsvervangend boos op Eloise. Wat een zuigende vragen! Denk je niet Auxo en haar man al vanalles geprobeerd hebben...?
Ons werd die optie ook geboden, maar omdat niemand ons serieus nam, voelde ik daar helemaal niks voor. Dan liever een nachtje bij opa en oma. De oma's vonden het geen probleem om voor één nacht veel op te zitten met haar.

Wij werden totaal niet serieus genomen. Op de allergiepoli kregen we binnen 5 minuten te horen dat ze geen allergie had,terwijl dat mens haar nog geen blik waardig had gegund (oh heb je weer van die ouders die denken dat hun kind allergisch is, zo'n gevoel kreeg ik er bij), S kreeg de stempel huilbaby, terwijl ze echt geen typische huilbaby was. Ik kon duidelijk horen en merken aan haar dat ze pijn had, maar dat kon niet volgens het CB.
Achteraf gezien...ze heeft antistoffen tegen hepatitis a. Dus mogelijk had ze daadwerkelijk erge buikpijn en had ik veel meer kunnen doen met paracetamol.

Wel hadden we een manier gevonden om haar in slaap te krijgen. Op haar buik in bed en dan wiegden/klopten we op haar billetjes. Dit steeds korter tot ze uiteindelijk zelf leerde slapen. Ik hield wel strak een ritme aan en ging nauwelijks weg met haar.

Omdat ze één van de jongste kinderen ter wereld is waarbij haar ziekte gevonden is weten ze dus ook niet of er in de babytijd ook al zoveel ongemak kan zijn. Of dat te maken heeft met haar ziekte.

Ik vind het enorm knap dat je zo aan de bel blijft trekken en dat je wil dat er verder gekeken wordt. Sterkte!

Wat extreem zwaar voor jullie.

Wij hebben dit ook besproken met onze huisarts.
Ik werd ook gek 3 uur slaap per nacht en overdag ook de hele tijd bij mij willen liggen.

De bedoeling was ook dit te doen, zodat wij een of twee nachten rust zouden hebben. Want er zou zeer waarschijnlijk niets uitkomen.
Nu wisten wij al dat ze verborgen reflux had. En wij liepen bij de osteopaat. Daardoor zat er wat verbetering in. Ze ging ook oefenen bij het kdv en daar zeiden ze dat ze totaal niet extreem gehuild had. Vanaf toen ging het ook ineens beter. Heel vreemd.
Ik heb toen ook een knop omgezet voor mij zelf en merkte dat zij daar ook heel positief op reageerde. Ze is nog steeds een gevoelig meisje.
Achteraf zaten we in een cirkel zij huilen, wij stress, zij stress en huilen.

Hopelijk mag ze daar op onderzoek. Toch fijn om alles uit te kunnen sluiten en dat jullie een tot rust kunnen komen. En dat wanneer alles goed is jullie ook minder stress hebben.

Allereerst bedankt voor jullie (vooral) fijne reacties.

..

Het waren oprechte vragen, niet vervelend bedoeld. Ik ken niet de hele voorgeschiedenis dus daarom vraag ik ernaar.

Wij hadden ook een heel heftige begintijd met onze jongste. Zonder elkaar en lieve familie die ons af en toe hielpen, hadden wij het nog veel zwaarder gehad, dus vandaar mijn reactie.

De wereld kan er heel anders uitzien na een nacht slaap, daarvoor hoeft je kindje niet per se naar het ziekenhuis. Je kunt dit ook elkaar geven, door af te wisselen.

En een lieve oma, opa of tante /vriendin kan soms net dat goede zetje geven, waardoor iedereen weer verder kan.

Sterke!

Wat jij doet Eloise is vragen stellen en vervolgens een ongevraagd advies in je reactie verwerken. Allemaal buiten de context van de daadwerkelijke vraag die de TO stelt, namelijk of iemand ervaring heeft met dergelijke opnames. Dus je kan nu wel aardig reageren maar je was inderdaad gewoon aan het zuigen.

Auxo, ik heb hier geen ervaring mee maar wens je wel veel sterkte. Ik hoop dat er een doorbraak komt voor jullie.

Wat fijn dat jullie serieus genomen werden. Gaan jullie naar inderdaad een dagje of nachtje op laten nemen om te observeren? Hopelijk helpt het one way or the other!

** Hoe dúrf je? Je hebt géén idee wat voor hel sommigen zijn doorgegaan of gaan. ** Mijn man was er elke dag, plus de hele nacht, elke nacht, 11 maanden lang. Hielp het probleem niet.

Wij zijn opgenomen geweest, maar hier zijn speciale babyopname centres. Ik had letterlijke psychoses van het gegil en geschreeuw en geen slaap (ik sliep met Armin van Buren op de luidspreker in de slaapkamer met oordoppen omdat het gegil overal doorheen drong).
Bij ons heel heftig natuurlijk en komt heel weinig voor maar reden dat ik reageer is: doen. Wat je ook nodig hebt, grijp het aan, voordat je straks echt niet meer kunt.

^Aangepast door BF in verband met schelden.

Eens met Marsy Op beide vlakken.

Vond het sowieso belachelijk dat veel mensen denken dat alles met een nachtje slaap opgelost is. Echt, hoe vaak ik dat wel niet gehoord heb :facepalm:

Juist, je kind in zoveel pijn zien en niks kunnen doen, is slopend.