Bij ons gaat het ook ongeveer zo Zora. We vertellen elkaar wel dingen maar het is het allemaal net niet. Wij lunchen ook vaak samen en proberen dan niet over werk te praten zodat we in de avond nog iets over hebben.

Ben echt zo blij dat ik gewoon fysiek op m’n werk kan zijn en m’n man op zijn werk, als ik dit zo lees! Vind het echt heel heftig voor jullie jongens, dat eeuwige thuis zitten.

Ja ik vertel geregeld over m’n werk. Leuke dingen, maar ook intriges en stomme dingen. Mijn man onthoudt behoorlijk veel en is ook goed met namen dus ik moet soms iets voorzichtiger doen

Andersom vertelt hij ook best vaak over z’n werk. Ik ben niet zo geïnteresseerd daarin (veel audiovisuele shit) daarom dus moet ik mezelf er echt toe zetten actief te luisteren dan. Ik vergeet ook alle namen die hij noemt.

In mijn vorige baan wat meer dan nu. Onze banen hadden toen ook een link. Hij werkt op de ict afdeling en ik werkte toen op de facilitaire afdeling. Mijn man heeft projecten die Ministerie breed werden uitgerold waar de facilitaire dienst ook mee te maken had. Ik had altijd meer info dan mijn collega's en vond dat altijd wel fijn.

Sinds september heb ik een andere baan bij een ander ministerie. Hij spreekt nog veel oud collega's van mij en dat benoemt hij wel eens. We bespreken vooral de dingen waar we tegen aan lopen of wat leuk is om te benoemen. De mijlpalen die je behaalt.

Vorige week kwam hij niet op een woord tijdens een vergadering en die kon ik toen invullen voor hem omdat het bekend terrein is. Dat vind ik dan toch wel leuk dat dat kan.

Ja zo af en toe als ik een erg verhaal gehoord heb of iets anders.
Praat de hele dag voor mijn werk dus als ik thuis kom ook wel fijn even rust😉
En mijn vriend die verteld meestal niet zo veel want hij doet technisch werk en daar snap ik weinig van😄

Wij vertellen allebei wel veel over ons werk. Mijn vriend kent ook wat van mijn collega’s dus dat scheelt wel 😊

Wij hebben natuurlijk hetzelfde werk en dat praat makkelijker. We kunnen gewoon in medische termen praten en sparren over hoe we iets hebben aangepakt.

In de praktijk hoef ik niet zonodig uitgebreid over mijn werk te praten, mijn man heeft die behoefte veel meer. Hij is erg van de details en daar heb ik niet altijd zin in 👀.

Laatst heb ik een hele heftige inzet gehad, die zelfs het landelijke nieuws haalde. Dan vind ik het wel heel fijn om het verhaal aan mijn man te kunnen doen, juist omdat ik dan bepaalde details wel kan delen die echt onder mijn beroepsgeheim vallen.

Ja ik vertel wel over dingen die ik heb meegemaakt en waar ik op één of andere manier van onder de indruk was.
Ik vertel nooit de namen van de mensen er bij, maar waarom zou ik er verder niet over praten? Ik moet ook mijn ei kwijt en waar kan dat nou beter dan bij mijn partner.

Ja we praten beide elke werkdag wel even over werk. We moeten dat allebei ook even kwijt. Soms vind ik het wel lastig als ik iets van me af wil praten om meer ruimte te krijgen en ik krijg er van hem juist meer info bij. Maar dat heeft hij andersom ook. Ik merk dat nu ik minder werk het ook rustiger is tussen ons. Ik heb dan minder te vertellen en heb meer ruimte om te luisteren.

Als ik jou werk zou doen Lady dan zou ik denk ik alles willen vertellen haha, al zal niet elke situatie voor jou even speciaal zijn na zoveel keer hebben meegemaakt. Wel fijn dat je dat met je man kan delen.

Ik heb een geheimhoudingsplicht als hulpverlener en kan daardoor dus lang niet alles delen over mijn werk. Maar bij het vele samen thuiswerken het afgelopen jaar was het onvermijdelijk dat partner soms de woonkamer binnen liep als ik met een cliënt belde en daardoor voornamen en bepaalde details oppikte. Gelukkig vergeet hij die ook weer.
Ik deel graag leuke succesmomenten met hem. Dat kan iets rond een cliënt zijn, waarbij ik het niet specifiek maak, maar ook dingen waarin ik mezelf zie ontwikkelen in mijn werk of dingen die spelen in mijn team / organisatie. Daarnaast zijn er ook regelmatig lastige, schrijnende dingen in mijn werk. Ik heb recent een paar crisissen (onveiligheid binnen gezinnen) gehad en 1 daarvan was echt moeilijk om los te laten, dan benoem ik dat wel in zijn algemeen. Hij luistert, reageert, maar zal nooit heel gedetailleerd verder vragen omdat hij daarin te weinig kennis van mijn werkveld heeft en weet dat ik ook veel niet mag delen.

Hij vertelt dagelijks over zijn werk. Ik ken al zijn collega's van naam, ken hun functie en wat karaktereigenschappen vanuit zijn beschrijvingen en weet veel van waar hij mee bezig is en wat er speelt in zijn organisatie. Snap het niet altijd helemaal want hij heeft een heel ander werkveld, maar vind het leuk en interessant en vraag ook regelmatig verder. Ik heb eigenlijk altijd een goed beeld gehad van zijn werk (functie, collega's).

Ja, wij delen wel dingen over het werk met elkaar. Dit kunnen zowel leuke dingen als minder leuke dingen zijn.

Ik vertel wel eens wat over mijn werk. Mijn man weet globaal wat voor soort zaken ik in behandeling heb (op hoofdlijnen en zonder delen van namen en adressen, uiteraard) en soms lees ik wel eens passages uit een brief voor, vooral als het juridisch ingewikkelde materie is die ik in Jip en janneketaal in een brief moet uitleggen. Dan wil ik even peilen of iemand die geen juridische kennis heeft, begrijpt wat ik heb opgeschreven.

Mijn man werkt gewoon op locatie en hij vertelt ook wel regelmatig dingen. Als brandweerman maak je ook wel vaak dingen mee die spannend genoeg zijn om thuis te vertellen natuurlijk, en voor zijn verwerking wordt ook aangemoedigd om daar met je partner (of iemand anders die dichtbij staat) over te praten.

Ja, wij delen veel, ook inhoudelijk. Wij zouden elkaars werk niet kunnen doen, maar we zouden wel collega's kunnen zijn. Bij zowel zijn huidige, als vorige werkgever had ik goed gepast. Toevallig kwam hij net nog met een dingetje waar ik hem vandaag bij moet helpen. Systeem is hij vrij nieuw in, ik heb er 10 jaar ervaring mee.
Het belemmert soms wel een beetje. We willen niet bij elkaar werken, maar hebben wel dezelfde interesses. Zo solliciteerde ik eens bij een bedrijf, vriend leek het ook wel wat. Nou ben ik daar afgewezen, dus wellicht is dat nu wat voor hem.

Ja we praten best veel over werk, omdat er op het moment ook redelijk veel speelt en we vragen ook advies aan elkaar. Niet vakinhoudelijk want ik weet weinig van e-commerce en hij van HR maar we praten wel over hoe we dingen het beste aan kunnen pakken op strategisch vlak etc. Soms ben ik er ook helemaal klaar mee hoor en wil ik na werktijd niet meer over werk praten maar doordat we veel tegenover elkaar zitten te werken krijg je ook van alles mee waar je het dan over hebt.

Wat ontzettend goed dat dit bij jouw mijn zijn werk benoemd wordt. Ik heb dat nog nooit een werkgever tegen ons horen zeggen terwijl je het echt wel nodig hebt. Het percentage werknemers met PTSS in mijn werkveld is vrij hoog. De meesten zullen uiteraard dingen vertellen thuis maar wanneer dit aangemoedigd zou worden, zou dit denk ik wel beter voelen en minder illegaal zeg maar.

Haha dat doet mijn vriend ook. Ik probeer dan echt geïnteresseerd te zijn, maar haak vaak halverwege af.

Ikzelf vertel weleens wat, maar niet echt in detail. Inhoudelijk doe ik dat wel met mijn broer, omdat we hetzelfde beroep hebben.

Ik vertel thuis wel dingen over mijn werk.
Werk met licht verstandelijk beperkte mensen, thuis hebben ze namelijk geen idee hoe mijn dag eruit ziet, daarom vertel ik er over.

Deed dat ook met mijn vorige werk, nam de kinderen ook geregeld mee naar mijn vorige werk.