Leuk topic!

Ik had geen grote concrete dromen. Kon nooit goed duiden wat ik zou willen. Een gezin hoorde er ook niet perse bij. Mezelf ontwikkelen wel.

En dat is wel fijn aan de hand. Ik voel me rijk met een gezond gezin, maar ook rijk met wat ik aan het doen ben op professioneel gebied. Ik zou wel harder willen lopen op dat laatste maar dat gaat niet vanwege het eerste. Ook ok, dan allemaal iets trager.

Wat mooi om te lezen van iedereen!

Ik heb nooit echt grote dromen gehad en ik heb ze nog steeds niet.
Zoals Fantine al postte: het leven loopt zoals het loopt.

Behoefte aan een relatie heb ik niet en aan kinderen moet ik al helemaal niet denken.
Als ik de rest van mijn leven single blijf, is dat helemaal prima wat mij betreft.

Een keer een andere baan zou wel leuk zijn, maar is dat een droom? Ik weet niet eens waar ik heen wil in mijn werkende leven.

Het hebben van dromen zou bij mij alleen maar tot teleurstellingen leiden als het me niet lukt.
Nee, ik leef van dag tot dag en dat geeft me een hoop rust.

Ik vind dit wel een openbaring eigenlijk. Dat zoveel geen concrete grootse dromen hadden/hebben. Ook niet qua beroep. Het lijkt me heel fijn om niet te denken “ik had liever” of “mijn leven zou leuker zijn als” of dat je droomt om een boek te schrijven of met je gezin een wereldreis te maken. Of met een camper door Europa te trekken. Of marathon van New York. Dat soort dingen. Baanbrekend onderzoek doen of als journalist super goede stukken schrijven. Voor jezelf beginnen. Een boekenwinkel (die winkel uit you’ve got mail. Dat wilde ik).

Grappig dat je dit zo zegt. Ik heb het topic een paar keer gelezen vandaag, maar had geen tijd te reageren. Ik ben ook van het team ‘geen grootse dromen’. Ik wilde reizen, studeren en mezelf ontwikkelen, en nuttig interessant werk doen. Dat is gelukt. Er zijn ook heel veel andere dingen die me leuk of interessant lijken, maar ik denk inderdaad nooit ‘mijn leven zou leuker zijn als’. Er zit in mijn beleving een verschil tussen dromen en naar doelen toe werken. Dromen zijn geweldig, maar ook heel vrijblijvend. Pas als je het omzet naar een concreet doel en bedenkt wat je daar allemaal voor moet doen en laten, en dat vervolgens gaat doen, wordt het een reële optie. Jouw voorbeeld van super goeie journalistieke stukken schrijven is er eentje die voor mij opgaat, ik zou dat geweldig vinden. Maar ik heb er nooit serieus werk van gemaakt, en dus vind ik het kennelijk ook niet belangrijk/interessant/whatever genoeg om alles te doen wat daarvoor nodig is.
Waarmee ik overigens niet wil beweren dat alles maakbaar is hoor, zeker niet. Ook wanneer je je volledig inzet, kan het mislukken. Maar als ik me niet volledig inzet, is het een droom en geen doel, en lukt het sowieso niet.

Ik heb bijna het leven wat ik als kind voor mezelf wilde. Ik dacht alleen dat ik het doel zelf zou bereiken en nu bereik ik dat leven met mijn man.

Als kind droomde ik van een prachtig huis, met grote tuin, en dat heb ik ook, en veel huisdieren. Ik heb twee honden, maar ik mis nog een kat en kippen. Mijn man wil absoluut geen kat en kippen, dus het blijft bij twee honden. Ik wilde een betekenisvolle baan en ondanks dat ik een baan heb, heb ik geen enkele beslissingsbevoegdheid. En dat was wat ik als kind wel wilde. Gelukkig ben ik wel beslissingsbevoegd (volgemachtigde) voor het bedrijf van mijn man en daar haal ik dan ook de energie uit om verder te gaan. We doen het samen en mijn stem telt ook echt.

Mijn droom was ook om geld als water te hebben en "alles" te kunnen kopen wat ik zou willen. Geld zou geen issue zijn in mijn leven. Dat is het in de afgelopen 4 jaar wel geweest. Maar we hebben keihard gewerkt toen het mogelijk was en we kunnen nu zeggen dat we schuldenvrij zijn en eindelijk kunnen sparen. Moet ik wel zeggen dat we in het afgelopen jaar ook altijd alles hebben kunnen kopen wat we nodig hadden, het zat de schuld aflossen niet in de weg, en met een nieuwe vaatwasser, wasmachine en 2e koelkast, zijn de grootste producten wel vervangen.

Het gaat goed en steeds beter en in dat opzicht is mijn droom wel uitgekomen. Nu nog dat geld absoluut geen issue is, dan ben ik helemaal blij.

Dat is ook wel zo. Maar dat vind ik juist het interessante eraan. Het is gewoon heel moeilijk om van iets groots een concreet doel te maken. En het dan ook echt te doen. Dat is eng (voor mij), ongemakkelijk en het kan mislukken. Je moet er dingen voor laten. Je moet doorzetten en discipline hebben. Het is makkelijker om het niet te doen als alles al zo zo is. Betekent het dan dat je het niet echt wil? Ik weet het niet. Misschien betekent het dat je je er niet toe zet. En genoegen neemt met een leven dat oké is, maar niet waar je echt echt blij van wordt of warm van loopt. Ik heb ergens toch nog wel de hoop dat ik het roer omgooi. En niet dat ik op mijn 50e wakker word in de baan die ik nu heb. In het stramien waarin ik nu zit. Ik hoop echt dat ik ergens meer vrijheid heb in mijn creativiteit en leven ( maar tegelijkertijd, daar komt -ie genoeg geld verdien om in een fijn huis te wonen, te kunnen reizen en de kinderen te laten studeren).

Ik heb ook nooit grootse dromen gehad. Eigenlijk heb ik nooit geweten of bedacht hoe mijn leven eruit zou moeten zien. Qua werk heb ik een aantal jaren geleden een switch gemaakt en ik ben blij dat dat gelukt is. Dat was wel een soort droom die ik een paar jaar daarvoor heb opgevat.

Als ik nu terugkijk, ben ik wel blij hoe m'n leven gelopen is in de afgelopen twaalf jaar. Twaalf jaar geleden was een soort kantelpunt voor mij, ik zat vast in m'n hometown met saai werk, vriendschappen die op heel vervelende manieren eindigden. Ik was op alle vlakken toe aan een nieuw begin en mijn keuze om toen naar Den Haag te verhuizen en het roer helemaal om te gooien is wel allesbepalend geweest. Nog elke dag ben ik blij dat ik die keuze heb gemaakt en mijn leven op de rit heb gekregen, ook al was het toen allemaal nog één groot vraagteken.

Ik zie dus wel hoe het leven loopt. Soms bedenk ik een nieuwe droom of wens en kijk dan of het haalbaar is om die te verwezenlijken, maar grootse dromen zijn het niet. Niks voor mij. Dromen doe ik alleen 's nachts volop.

Interessant wel Caulfield, en helemaal eens. Ik postte eerst niet in dit topic omdat ik ook geen echte concrete grote dromen had of heb. Wel een soort ideaalbeelden gehad maar ik heb steeds andere keuzes gemaakt die mij hebben doen beseffen dat het blijkbaar geen echte dromen waren, anders had ik me er wel hard voor gemaakt, was ik daar echt voor gegaan.

Dromen van vroeger waren bijvoorbeeld: met kinderen een wereldreis maken zonder einddoel, gewoon leven en werken waar het uitkomt, veel bij elkaar zijn, zon, strand, andere talen en culturen ontdekken etc. Of een camper kopen en daarmee Europa ontdekken. Een jaar alleen in het buitenland wonen (Parijs, Ny). Een concrete, spannende baan hebben, dicht bij het vuur, die echt het verschil maakt.

De enige droom die echt overgebleven is en me echt haalbaar lijkt, en wat ook echt wel een doel is: roadtrip met de kinderen ergens in een ver land, en op langere termijn een eigen camper kopen. Eigenlijk zijn dat veel leukere dromen ❤️

Voelt dat echt zo? Dat je het dan niet echt had gewild. Dat klinkt voor mij een beetje als het had zo moeten zijn.

En betekent het dan ook dat je denkt dat je die dingen ook echt had gekund als je het echt had gewild. Dat je dan niet bang was geweest dat het niet goed zou uitpakken?

Als ik iets niet doe, dan komt het meer omdat ik het eng vind. Omdat het me moeite kost (ik doe doorgaans dingen die me weinig moeite kosten, waarvan ik weet dat ik het kan en waarbij de kans klein is dat ik faal). Dus als ik er niet voor kies, dan komt het omdat ik eng en moeilijk vind (maar wel gaaf!) en niet omdat ik het eigenlijk wil. Al wil ik iets nog zo graag, dan ben ik nog steeds bang dat het mislukt, of dat ik het niet kan.

Nouja, ik heb die dromen heel graag gewild. Ik bedoel eigenlijk dat ik voor die dromen ook nooit echt concrete stappen heb gezet, het heb aangedurfd, niet die keuzes gemaakt die meer in die richting zouden leiden.

Misschien is de ultieme droom voor mij dan dat ik een ander karakter had gehad, en andere omstandigheden, die hadden kunnen maken dat ik er wel voor was gegaan 😉

Nee, het voelt voor mij niet als ‘het had zo moeten zijn’. En persoonlijk ervaar ik geen sterk verschil tussen niet genoeg willen of iets eng vinden. Als ik echt graag zou willen zou ik over mijn angst heen stappen. En het voelt dan meer alsof onder de streep kennelijk de wens niet sterk genoeg was. Of niet reeel en dus niet omgezet naar een doel. Daar heb ik geen moeite mee. Maar dat is mijn persoonlijke ervaring, geen oordeel over andermans proces.

Ik vind dit echt wel interessant. Dus er zijn echt dingen waar je je wel echt hard voor hebt gemaakt. Ondanks mislukkingen door hebt gezet en echt een droom heb nagejaagd. Veerkracht hebt behouden om het echt te doen.

Ik niet. Dat zegt iets over mij. Het kwam zo uit. Het kwam op mijn pad. En het paste in mijn leven. En ik doe dingen waarbij ik niet heel veel
van mezelf vraag en die eigenlijk niet of niet echt kunnen mislukken. Waar ik ook niet echt heel lang voor heb moeten oefenen of doorzetten. Het enige waar ik echt veel van mezelf heb gevraagd is mijn kinderwens. Maar dat vind ik niet gepast om in dit kader te benoemen. Want dan lijkt het alsof je als je maar goed genoeg je best doet en doorzet altijd beloond wordt met kinderen. En dat is niet zo. Uiteindelijk is het je gegeven of niet.

Hmmm stof tot nadenken voor mezelf.

Dat van karakter snap ik niet zo goed. Ik heb ooit interessante masterclass over meesterwerken gevolgd en daar kwam uit dat je niet zozeer geboren wordt met talent waardoor je iets meteen kan, maar dat je tot grootse dingen komt door heeeeeeel veel meters te maken, door te zetten en steeds weer opnieuw jezelf (intrinsiek) te motiveren en toegewijd te zijn. Ik kan voor mezelf zeggen dat ik dat nooit heb gedaan. Ligt niet aan mijn karakter. Ik zou het wel fijn vinden om toegewijd te zijn.

Stof tot nadenken voor mij dus.

@HG denk je dat je bepaalde keuzes wel zou nemen op het moment dat jouw kinderen uit huis zijn?

Ik vind het overigens ook herkenbaar. Als ik niet in het dal terecht was gekomen dan had ik nu niet gestaan waar ik sta. Dat is vooral ook wat ik bedoel met ik mocht opnieuw keuzes maken. Dat heeft mijn beeld ook wel veranderd. Ik zie bijvoorbeeld om mij heen hoe bepalend studiekeuze is maar ook hoe vroeg je die al moet maken. Dat is ook een van de redenen dat als J wil reizen na zijn middelbare school ik daaraan mee zal betalen. Leer eerst jezelf maar eens kennen voor je zulke grote keuzes als een studiekeuze maakt.

Ik heb eerst rechten en psychologie geprobeerd en ben toen de bachelor psychologie in zicht was toch nog geswitcht naar literatuurwetenschap. Dat is een van de beste keuzes in mijn leven. Want daar werd ik echt echt blij van. Dat maakt mijn studententijd ook een van de mooiste periodes van mijn leven. Ik heb toen ook geëxcelleerd, maar dat ging als vanzelf omdat het zo paste en klopte. Ik er energie van kreeg in plaats dat het energie kostte. Dus dat is inderdaad een hele belangrijke keuze.

Ik lees de biografie van Sylvia Plath. Denk dat dat ook wel bijdraagt aan het me hiermee bezighouden.

Interessant topic, en mooi om te lezen dat iedereen er zo anders in staat.

@HG, ik vond het wel verrassend om van jou te lezen dat je zelf vindt dat alles op je pad is gekomen en dat alles gewoon is gegaan zoals het is gegaan. Maar niet iedereen had in jouw situatie dezelfde veerkracht kunnen laten zien, je komt op mij over als iemand die juist heel veerkrachtig is en die heel hard heeft moeten werken om te staan waar ze nu staat. En je werkt nog steeds heel hard om je kinderen het allerbeste bieden. Daar mag je jezelf best wat meer credits voor geven. Niet iedereen zou dat zomaar zo goed doen als jij dat doet en hebt gedaan tot nu toe.

Verder hoopte ik vroeger altijd dat ik in de buurt van mijn geboorteplaats zou kunnen wonen, op een landelijke plek met een leuke man, twee of drie kinderen en een paar dieren. Eenmaal samen met mijn man droomden we van een B&B en dat hebben we nu allemaal. Het ging niet zonder slag of stoot, maar we zijn tevreden met wat we hebben. Qua werk ben ik super tevreden, we werken beiden als zelfstandige en hebben ontzettend veel afwisseling in ons dagelijks leven. Voor velen zou dit leven misschien te weinig uitdaging bieden, maar wij vinden het heel fijn. En ik denk dat ik altijd wel blijf dromen, bijvoorbeeld ooit wonen op een plek met een mooier uitzicht, in de vrijere natuur. Die optie houden we altijd wel open denk ik. Maar we zijn niet teleurgesteld als dat er niet komt. Ik hoop dat het ons lukt om ons hele leven lang alle opties open te houden, altijd open te staan voor nieuwe uitdagingen, maar ook tevreden te blijven met hoe de dingen gaan.

Ik wou altijd van grote betekenis zijn voor mensen en de wereld. Dit is nog niet in de mate ontwikkeld als ik toen voor ogen had,maar in mijn werk en omgeving denk ik wel dat ik van betekenis ben.

Verder wou ik een creatief leven vol muziek en theater etc. Dit is wel m'n hobby maar zou groter mogen en kunnen.

Bovenstaande dromen zijn in kleine schaal realiteit en ik zie dat nog wel ontwikkelen in de toekomst.

Andere dromen waren een gezin en ik had wel wensen over hoe mijn kinderen groot te brengen met veel liefde en aandacht en een brede kijk op de wereld. Deze dromen zijn tot nu toe wel uitgekomen.

Verder wou ik graag een poos in de grote stad wonen,dit is anders gelopen en in het buitenland werken.dit laatste heb ik gedaan o.a. in Ghana en Indonesië. Ik zou bijv graag op Lesbos aan de slag gaan maar ik wil m'n gezin nu nog niet achterlaten. Als de meiden groter zijn komt dat wel weer

Interessant topic. Volgens mij heb ik nooit echt grote dromen gehad van wat wil ik worden, bereiken etc...
Gewoon een fijn onbezorgd leven en in ieder geval geen financiële zorgen te hebben en qua huis heb ik altijd gezegd dat ik minimaal in een 2-kapper wilde wonen.

Zowel geen financiële zorgen en een 2-kapper is gelukt. Inmiddels weet ik ook dat ik niet snel groter wil gaan wonen want bijv. een vrijstaande woning met grote tuin kost ook meer tijd op te onderhouden.

Qua relatiedroom... Pff, vroeger stond ik daar nooit zo bij stil. Meiden stonden ver van mij af al.
Laatste tijd twijfel ik hier enorm in wat ik wil. Wel of geen vader worden (en dus een partner zoeken en hopelijk vinden die dat wil).

Carrieredromen heb ik eigenlijk nooit gehad, als het maar best goed verdiend. Ik ben bewust na mijn MBO door gegaan met HBO zodat ik in ieder geval op niveau kom dat over het algemeen beter betaald. Inmiddels denk ik over veel geld verdienen ook anders dan pak en beet 10 jaar geleden. Toen was het nog: veel werken om veel te verdienen.
Echter sinds een paar jaar ben ik daarvan afgestapt en is mij vrije tijd belangrijker dan het verdienen dus ben ik bewust een dag minder gaan werken (stel dat ik dat tot pensioenleeftijd zou doen dan zou dat 1 x 52 weken x 30 jaar = 1.560 vrije dagen : (21 werkdagen x 12 maanden) = 6 jaar (dat je als het ware minder werkt), zou je het delen door 365 dagen dan kom je uit op 4 jaar. Dat zet je wellicht even aan het denken tov mensen die bijv. een paar jaar eerder met pensioen gaan maar wel heel hun werkzaambare leven fulltime hebben gewerkt.
Inmiddels is dus eigenlijk mijn droom hierin om zo weinig mogelijk te werken om toch een degelijk fijn leven te kunnen hebben.

Tijd zat voor die grote tuin!

Zou je denken Savi, maar ik heb nog andere hobby's (oa mountainbiken en op bepaalde routes wil je in het weekend momenteel liever niet komen vanwege de drukte). Het is bijv. ook vrij rustig in de bossen, winkelcentrum etc. op de vrije dag. In het weekend hoef ik dan daarvoor niet meer onnodig de drukte voor op te zoeken.
Bovendien doe ik het huishouden alleen en dat kan ik zo dan heerlijk rustig op mijn eigen tempo met een muziekje op doen bijv.

Oh ja en ik wilde altijd actrice worden. Dat was mijn grote droom!

Ik vind het wel leuk dat je als kind dromen kunt hebben. Ik zie daar in elk geval niets verkeerds in.

Interessant topic HG.
Zelf houd ik van dromen. Een deel is uitgekomen en een groot deel hoeft van mij ook niet uit te komen. Het is denk ik ook net hoe je er in staat en of je bepaalde dromen als doelen ziet of niet. Ik droom ook van een gezin, alleen heb je dat niet voor het zeggen. Oo carrière gebied probeer ik nu wel enigzins mijn droom waar te maken, maar super concreet is het niet. Ik wil graag een bijdrage kunnen leveren aan anderen, daar ben ik nu mee bezig, maar tegelijk weet ik dat ik nog lang niet uitgeleerd ben. Door te dromen blijf ik me ontwikkelen, maar als ik het niet haal ben ik niet ongelukkiger ofzo.
Je hebt nu eenmaal niet alles in de hand en je weet niet hoe het leven loopt.

Beetje vaag verhaal zo geworden, maar hopelijk heb je er wat aan.

Ik heb geen dromen. Nooit gehad ook. Soms vind ik dit lastig. De vraag: "wat hoop je over 5 jaar te bereiken?" Laat me ook serieus vastlopen in mijn hoofd. Krekels.

Ik ben vrij impulsief, doe wat ik op dat moment bedenk en denk er niet te lang overna. Maar kijk nooit heel ver vooruit.

Mijn grootste goed is denk ik dat ik over het algemeen tevreden ben met het leven dat ik leid. Tevreden met de mensen om me heen, tevreden met het huis en de spullen die ik heb.

Ik merk nu dat ik een beetje vastloop in mijn werk (saaai)! Maar heb geen duidelijk doel voor ogen met wat ik dan wil en kan doen om daar verandering in te brengen. Dan ben ik wel jaloers op de mensen die een duidelijk doel voor ogen hebben en dit ook nastreven.

Ik heb geloof ik nooit echt hele serieuze grootse dromen gehad. Ik riep vroeger wel altijd heel stellig dat ik 3 kinderen wilde, twee van mezelf en eentje geadopteerd. Nouja we weten allemaal wel dat dát ‘m niet meer gaat worden.
Ik wilde wel heel graag met kinderen werken, dat doe ik nu ook, al zou ik soms graag wel meer de verdieping in willen. Meer echt iets betekenen ofzo. Ik weet alleen niet zo goed hoe, want zin in een opleiding heb ik niet meer.

Voor de toekomst, meer voor na ons pensioen, zou het me tof lijken om een camper te hebben. Of een stacaravan op Ameland waar we elk jaar een groot deel van het jaar kunnen vertoeven. En die dan eerst helemaal opknappen enzo. Kan daar nu al op googelen en moodboards voor maken 🥰
Oh en in de iets meer nabije toekomst zouden we toch nog heel graag (weer) een rondreis door Canada maken.

Ik heb ze niet. Het enige wat ik heel graag wil, en echt hoop te bereiken, is ‘oud’ worden.
Hoeft geen 100 te zijn. Maar een oud bepje, volwassen kinderen en kleinkinderen. Ja, misschien toch wel mn grootste droom.