15 Apr 2021 13:46 door Lilou
Mijn ouders zijn midden 50, hebben nog thuiswonende kinderen en zitten nog niet in de fase waarin ik ze als 'oud' voel. Mijn stiefvader krijgt fysiek wel meer klachten. Heeft vanaf jonge leeftijd hard gewerkt met veel fysiek zwaar werk ook, heeft nu een versleten heup en al 20 jaar rugklachten die nu ook verergeren. Dat vind ik wel rot om te zien, dat hij ook eigenlijk elke dag pijn heeft. En bij mijn vader spelen wel wat hartklachten, niet heel ernstig gelukkig. Ik maak me nog weinig zorgen om de gezondheid van mijn ouders.
BIj mijn schoonouders, die midden 60 zijn, is dat de afgelopen jaren wel erg toegenomen. Schoonmoeder heeft kanker gehad, terwijl schoonvader gelijktijdig een hartinfarct kreeg. Sindsdien zijn ze niet meer de oude. Daarvoor pasten ze incidenteel wel eens op onze kinderen, dat hadden ze graag nog willen doen maar ik vind dat niet meer haalbaar. Het vraagt teveel energie van hen, waarbij schoonvader dan ook echt een kort lontje krijgt. Dingen als hun financiën hebben ze ook niet voldoende zicht meer op, ze snappen het vaak niet meer volledig hoe alles werkt. Mijn vriend, die enig kind is, neemt dat nu steeds meer op zich. Daarbij hebben we het samen dan best wel eens over de lastige onderwerpen die we nu toch met zijn ouders bespreekbaar aan het maken zijn. Hoe lang is het nog haalbaar om te blijven wonen in hun huis met grote tuin, is er een uitvaartverzekering, wat willen ze als 1 van hen zorgafhankelijk wordt of overlijdt, zijn er testamenten geregeld. Ik vind dat best lastige en confronterende onderwerpen. En ik vind het lastig om te zien dat mijn schoonouders, die van alle ouders het meest voor ons klaar staan, toch snel ouder worden nu.
Tegelijk heb ik zelf ook nog een opa en oma die midden/ eind 70 zijn en dus nog volop actief zijn. Fysiek nodige uitdagingen en aandoeningen gekend, maar die lijken soms niet te stoppen. Regelen alles zelf, hebben geen zorg of hulpmiddelen nodig. Over hen maak ik me zelden al echt zorgen.
♥️ N. juli 2014
♥️ L. maart 2016