@Noor, echt verdrietig om te lezen dat je zo laag belastbaar bent dat je niet eens iets op kunt gaan bouwen met fysiotherapie. Ik hoop echt van harte dat dat toch nog eens veranderd. Maar het leren accepteren is denk ik ook wel belangrijk, ik merk zelf dat ik mezelf soms frustreer omdat ik dingen wil die ik niet kan, waar het meestal niet beter van wordt.
@Siem, ik ben langzaam gestart maar ga nu twee keer in de week, ik start door er zelf naar toe te fietsen en mijn elektrische fiets wat lager te zetten en dan doe ik daar oefeningen. Ik vind het best pittig, niet de oefeningen zelf, hoewel ik vaak snel buiten adem ben, maar vooral het hebben van die afspraken twee keer in de week. Mijn hartslag werkt ook nog niet echt mee, die wil vaak niet terugzakken onder de honderd dus ik herstel niet echt lekker van een oefening. Met op een matje liggen gaat het wel beter. Maar voel me echt een bejaarde met die oefeningen die ik doen
. Wat ik wel merk is dat deze fysio echt véél meer aandacht heeft voor mijn ademhaling en veel rustiger opbouwt qua oefeningen. Ik heb hier nu wel een goed gevoel bij. Ik merk nog niet super veel, maar er lijkt wel iets van vooruitgang in te zitten.
Verder heb ik de onderzoeken gehad, darmen was niks bijzonders, maag wel rode plekken waar ze biopten van hebben genomen, daar krijg ik de uitslag nog van maar gok dat het niet de oorzaak van mijn bloedarmoede is.
Verder ben ik heel bewust gestopt met snoep, koek, taart, toetjes en alles wat maar zoet is, ik hoopte dat mijn maag dat fijner zou vinden, daar merk ik nog niet zo veel van, maar ik ben wel in die twee maanden nu zo’n 4 kg afgevallen. Ik wil niet streng diëten, daar heb ik geen energie voor. Dus ik zorg dat ik geen honger heb, maar ik eet gewoon geen zoetigheid meer. Maar ik ben wel blij dat er wat kilo’s af gaan op deze manier want die moet ik ook allemaal meezeulen en ik kan er wel wat missen (ik ben tijdens mijn opname in de kliniek 15 kg aangekomen en toen was ik ook al te zwaar).