Ik heb totaal geen verstand van het veel wat je benoemd, maar wel een hele vervelende situatie zeg. Ik hoop dat er snel eens goed gekeken wordt naar hem.

Zou een montessori of vrije school meer bij hem passen? Qua onderwijsvorm.

Bedankt allemaal! Deze school is wel stap in de goede richting, want hij wordt begeleid en geaccepteerd in de klas. De kinderen zijn lief voor hem. Bij de andere school was er geen begeleiding en werd hij/ of voelde hij zich gepest.

Vrije school zou goed bij hem passen, maar veel te ver weg en enorme wachtlijsten.

Ik herken je gevoel heel erg: ook hier een kind (de oudste) dat continu 'tekort schoot' in schoolse vaardigheden. Dan bedoel ik niet in rekenen of taal, maar in wat op regulier onderwijs als goed wordt beschouwd: ijverig zijn, netjes werken, beleefd zijn etc. Binnen het stramien passen.
En dat terwijl de jongste juist altijd werd bewierookt omdat hij precies dat allemaal liet zien. 'Van T. zouden we er wel tien in de klas willen!'
De oudste werd constant gezien als eigenwijs, tegendraads en te mondig. En dat contrast vond ik erg pijnlijk, net zoals ik in jouw berichten lees: dat de een altijd alles goed doet en de ander altijd maar 'gedoe' heeft.

Uiteindelijk zijn ze allebei overgestapt naar voltijds HB-onderwijs. In deze klas wordt het reguliere programma vrijwel losgelaten (al doen ze wel Cito's om de ontwikkeling te kunnen volgen) en is er veel meer aandacht voor vaardigheden die je de rest van je leven veel meer nodig hebt dan die standaard schoolse vaardigheden: creativiteit, doorzettingsvermogen, uitdagingen aangaan etc.

Pas hier kwam de oudste echt tot haar recht, en werden haar eigenschappen die eerder als negatief werden beschouwd, juist als positief gezien. Enorm goed voor haar zelfvertrouwen natuurlijk! Inmiddels zit ze in een reguliere VWO 1 klas en gaat het echt goed met haar.

Soms werkt regulier onderwijs gewoon echt niet voor een kind, denk ik. En soms kan het onderwijs dan misschien beter worden aangepast aan het kind en al zijn talenten, dan dat het kind zich zomaar moet aanpassen aan het onderwijs.

Even als aanvulling na alles wat hier gezegd is. Onze J. is ook ‘hoogbegaafd’ al is dat een rare term voor wat je in de praktijk bij hem ziet. Hij is vooral anders denkend. En daar zit hem het sneue in. Hij vindt hierdoor zo weinig aansluiting terwijl hij het op zijn manier probeert. Dat breekt echt mijn hart. En wat je zegt over dino’s heeft mijn zoon met techniek. Hij draaft er ook enorm over door waarbij andere kinderen dan afhaken, ook logisch. Hij weet gewoon niet hoe hij moet connecten en hoe harder hij het probeert hoe slechter het lukt.

Het is gewoon heel jammer dat er niet meer van dit soort kindjes in zijn klas zitten waardoor hij zich minder de vreemde eend in de bijt voelt. Wij weten ook niet echt wat we ermee moeten. Hem op een sport of clubje doen bleek ook geen succes want daar vond hij niks aan en hij ging de spelregels veranderen en analyseren tijdens het spel enzo. En clubjes over techniek bestaan er gewoon niet of te weinig.

Charles dat proberen en geen aansluiting vinden zie ik ook heel erg bij J en dat breekt echt je hart. Zeker ook als je ziet hoe kinderen elkaar echt af kunnen maken. J is altijd super enthousiast als hij klasgenoten ziet maar die duiken dus echt weg als ze hem zien.
Ik heb daar een tijdje terug ook nog een topic over geopend. Met name dat stukje aansluiting voel ik me ook heel schuldig over. Ik vind groepen namelijk ook heel lastig en weet ook nooit zo goed hoe en wat.

Hgl, ik denk wel dat je zoon echt geen betere moeder had kunnen hebben. Volgens mij weet jij heel goed wat hij nodig heeft. Als je over hem schrijft is dat zo lief. Ik wil jullie dan altijd het liefste een dikke knuffel geven.

J gaat na de vakantie een aantal weken meedraaien met de hb-groep waar kinderen uit verschillende klassen extra uitdaging krijgen. Ik ben alleen wel bang dat ze daar er ook niet uit krijgen wat er in zit.

Herkennen jullie ook dingen van jezelf van vroeger?

Uit je verhaal haal ik twee mogelijke oorzaken en dat zijn aannames, omdat ik je zoon alleen ken vanuit de verhalen hier.

1. Het klinkt alsof er een blokkade zit op sociaal vlak.
2. Hij denkt anders en zijn gedrag 'wijkt af' en dat zou op hoogbegaafdheid kunnen duiden, maar ook op bv ADD. Beide op deze leeftijd lastig vast te stellen.

Ga sowieso altijd op je onderbuikgevoel af. Moeders zitten instinctief vaak goed.

Ik vind het erg sneu voor je zoon en voor jou. Het systeem moet zich aanpassen aan het kind, het kind niet aan het systeem. Maar dat is in de praktijk lastig. Helemaal wanneer je te maken hebt met standvastige schoolstructuren. Heb je al eens een gesprek gehad met de IB'er? Ik vraag me ook af wat precies het probleem is vanuit de leerkrachten. Wat is hun visie op het kind? Wat is hun onderwijsconcept? Sluit dat aan bij de behoeftes van je zoon?

Bedankt weer. Ik zal morgen nog op iedereen reageren. Ik zag ook een hele lieve reactie van LG waar ik nog niet op gereageerd heb.

En Charles dat doordraven inderdaad. Hij gaat er zo in op. Op clubjes, dat past bij mijn zoon ook niet.

Het gaat mij om de gesprekken waarin het elke keer benoemd wordt. Wat hij niet laat zien (aansluiten spel andere kinderen, taakgericht werken, interesse tonen in lesstof/kring, en het heel erg opgaan in eigen interesse/gedachte en fantasie). En ik vind die gesprekken pijnlijk. Als je met mij een gesprek voert over mijn drie kinderen in de thuissituatie dan zijn gesprekken even positief. Ze doen het allemaal even goed. Maar op school hoor ik dus steeds dat een van mijn kinderen punten van aandacht heeft/ niet laat zien wat verwacht wordt. Verder dan dat gaat het niet. Maar voor mij voelt het daardoor dus wel of mijn kind niet gezien wordt voor wie hij is. Ik denk overigens ook ADD. Dat heb ik zelf ook.

Minx, herken jij veel? Heel rot om te lezen van aansluiting met andere kinderen. Dat was bij mijn zoon op andere school ook zo. En bedankt voor je hele lieve woorden.

Ik merk bij mij ook veel verschil tussen dochter en zoon. Dochter is super leergierig, die wil je wel 10 in de klas hebben, slurpt kennis op, vindt alle werkjes leuk.
Zoon leeft wat in zijn eigen wereld, maakt veel taalgrapjes, houd van strategische bordspellen, schaken, smartgames. Als hij iets zegt moet je soms echt goed nadenken wat hij bedoelt, maar het klopt dan wel. Maar is niet heel erg schools, kan niet goed stilzitten, gooit de kont tegen de krib. Klapt dicht als hij een werkje te makkelijk vindt. En helaas zitten we niet op één lijn met de juffen en de ib'er. Nog een half jaar, dan kan hij naar een fijne juf.

Minx op deze school krijgt mijn zoon door ambulant begeleider hulp om aan te sluiten bij spel van andere kinderen of andere kinderen aan te laten sluiten bij zijn spel. Ook wordt hij gekoppeld aan kind dat ook zo’n enorme interesse heeft voor dino’s. Dat werkt ook wel. Misschien helpt het jouw zoon ook wel. Want dat is echt heel pijnlijk om te zien van de kinderen uit de buurt. Dat breekt je moederhart.

MrsMath herkenbaar. En het zal inderdaad ook per leerkracht verschillen hoe ze ermee omgaan.

Ik haal het weg oké? Ik bedoel dat inderdaad niet zo. Ken niet jullie hele geschiedenis, het is gewoon een gedachte die niet terecht blijkt te zijn. Goed dat je het zegt.

Ik vind het vervelend voor je dat ze hier zo op blijven hameren. Je zoon is meer dan wat zij nu noemen.

Wat verdrietig HG, zeker omdat het zo’n verschil met thuis is. Wat fijn voor hem dat hij nu zoveel thuis kan zijn.

Ik vraag me ook af of passend onderwijs wel echt bestaat. Mijn vriend heeft ook trauma’s van zijn basisschooltijd omdat ze hem ook niks passends konden bieden. Ik had niet zo’n moeite met het schoolse systeem en kon ‘gewoon’ mee met de rest. Dan heb je het eigenlijk het makkelijkste.

Misschien is het voor jou fijner als de gesprekken gaan over wat ze hem kunnen bieden i.p.v. wat hij niet doet nu. Hebben ze eigenlijk al ervaring met passend onderwijs?

Ik heb inmiddels denk ik al 5 reacties getypt maar elke keer weer verwijderd. Deze situaties zijn gewoon shit. Zeker omdat zoals lot ook al aangeeft er niet altijd passend onderwijs is.

En als je niet in het plaatje past dan moet er alles aan gedaan worden om jezelf maar naar de standaarden van de maatschappij te buigen. Als je er niemand kwaad mee doet wat is er dan erg aan om anders te zijn. Maakt het niet volledige in een hokje passen de wereld niet veel mooier. En moeten we niet vooral kijken naar hoe we bepaalde karakters in onze huidige maatschappij kunnen gebruiken.

Ik las vanochtend een artikel in het ad waar er een speciaal team was ingehuurd van mensen met een ASS om de foto’s die bij de rellen gemaakt waren te beoordelen. Zij waren juist extreem goed in deze taken omdat ze een bepaald oog voor detail hadden en super gefocust konden werken. Waarom lijken dit soort differentiaties pas te kunnen op het moment dat iemand zijn middelbare school papiertje in de hand heeft. Ik snap heus dat er een bepaalde basis moet zijn, en dat dat makkelijker gaat als je in een hokje past maar rondjes kunnen ook heel waardevol zijn.

Over herkenning, ja ik pas ook niet in hokjes. Ik snap bepaalde groepen ook gewoon niet. Ik heb niet super veel vrienden maar het is goed zo. De vrienden die ik heb weten dat ik er voor ze ben. En ze zijn er voor mij.

Ja stom hé dat je dan vaak als kind tegen bepaalde dingen aanloopt, later kies je een beroep of richting die bij je interesses en kwaliteiten aansluit, kies je je eigen vrienden en hebben we vaak bewondering voor deze mensen en worden zij meer gewaardeerd in het leven. En lopen zelf ook veel minder tegen zaken aan.

Hg hoe gaat het nu met jouw zoon?

Minx ik zag dat ik nog niet gereageerd had. Mijn zoon is inmiddels getoetst. En scoorde daar tegen verwachting van de school juist erg (echt bovengemiddeld) hoog op. Op alle onderdelen. Er werd ook gezegd dat hij alert en opmerkzaam is en anders naar dingen kijkt. Hij heeft dit eerder dus niet laten zien. We hebben besloten om niet verder te laten onderzoeken. Cognitief in ieder geval geen enkele reden tot zorgen. Sociaal-emotioneel gaat het beter. Daar heeft hij ondersteuning bij gehad. Maar ik vraag me wel af of hij het nu wel in de dagelijkse praktijk gaat laten zien.

Fijn dat er cognitief geen problemen zijn en hopen dat het sociaal emotionele ook nog komt.
Krijgt hij nu nog wel verdere begeleiding?

Nee de school gaf aan dat ze niet handelingsverlegen zijn. Ik heb de indruk dat er erg veel afhangt van wat een kind laat zien. En als dat op orde is dan is het verder wel prima. Ik denk dat R nog steeds moeite heeft met meedoen en dat er in groep 3 nog steeds heel veel langs hem afgaat of zijn interesse niet heeft. Hij heeft nu een vriendje. En dat gaat goed. Ze hebben dezelfde interesses. Met kinderfeestjes merk ik wel dat hij nog steeds er buitenvalt. Hij heeft nog steeds niet heel veel aansluiting en contact. Dus ik hoop dat school daar oog voor blijft houden.

Hoe gaat het met jouw zoon Minx?

Oh dat is wel fijn dat ze nog niet handelingsverlegen zijn. En super dat hij in ieder geval 1 vriendje heeft.

Ik begin ondertussen een beetje klaar te raken met school. Afgelopen week was er wéér een incident in de klas wat de juf niet gezien heeft ik heb goed duidelijk gemaakt dat ik niet meer wil horen dat ze iets niet gezien hebben. Dat kan een keer gebeuren maar ze zien het nooit het is elke keer hetzelfde verhaal. Ik merk dat ik elke dag J met spanning naar school breng en haal, elke keer het idee wat zal er nu weer gebeurt zijn. Inmiddels is het wel zo ver dat er hulp buiten de school gezocht wordt en deze hulpverlener vertrouw ik blind. Vanuit de gemeente mocht ik zelf kiezen welke partij we in zouden gaan schakelen dus het is iemand uit mijn eigen netwerk geworden waar J ook een goede klik mee heeft. Verder onderzoeken ed op dat punt zitten we nog niet maar ik verwacht dat dat wel gaat komen. En J heeft besloten dat hij niet wil leren lezen wel schrijven maar niet lezen. De aansluiting begint er een beetje te komen maar ik zat van de week ook de klassenfoto te bekijken en toen viel er ineens een kwartje en kon ik het meer loslaten. Een makkelijke schooltijd gaat hij niet hebben ben ik band. En stiekem baal ik heel erg dat mijn tante niet gesolliciteerd heeft. Dat heeft ze namelijk overwogen toen er een vacature was en dan had zij J nu in de klas gehad. Die vind het echt een uitdaging om voor alle kinderen passend onderwijs te geven en trekt ook echt van alles uit de kast, zo’n juf wil je eigenlijk voor alle kinderen.