Hmmm, lastige afweging. Ik had nog een out of the box gedachte: hoe schat je de kans in dat je ouders met jou van huis willen ruilen? Is waarschijnlijk superingewikkeld omdat jij en je zus erfgenaam zijn en je haar dus zou moeten uitkopen. Dus er is flink wat mee gemoeid en iedereen moet op 1 lijn zitten. Maar het klinkt alsof jouw ouders het huis hebben dat je wilt, klopt dat?

Dat zou fantastisch zijn. Maar mijn ouders hebben een huis ver ver heel ver boven mijn budget en vier erfgenamen. Dus dat wordt hem niet. Mijn ouders hebben ook niet het huis dat ik wil hebben, het is veel te groot.

.

Hier moet je bijv wel echt tegen kunnen. Mijn nekharen gaan er al van overeind staan dat er mensen niet goed liggen in 't dorp. Dus dat het hele dorp een en dezelfde mening heeft over een heel gezin.
Maar goed ik ben dan ook een stedeling :-)

Interessant topic. Sowieso wat wil je ten minste aan voorzieningen hebben in een dorp?
Het dorp dat June noemt (G) vind ik juist niet te vergelijken omdat dit dat een groot dorp is met een aardig centrum, goede busverbinding en voorzieningen. Die busverbinding is daar is nog niet eens zo slecht.

Ik ben in mijn jeugd opgegroeid in een plaatsje van zo'n 2.000 inwoners waarbij de bus maar 1x per uur stopte en waar de laatste bus om 19.00 u stopte. De bus ging maar naar een stad en daar deed je driekwartier over. Later moest jezelf in een andere plaats overstappen en ging die niet meer gelijk daar naar toe. Ik heb toen maar een auto gekocht om naar die plaats (15 minuten rijden) te rijden om zo ook een betere verbinding te kunnen hebben, want daar gingen de bussen elk half uur. Dit dorp heeft bijv. ook geen supermarkt. Wel een bakker, maar zelfs die is dicht gegaan en vrij recent nog is de enige friettent/café dichtgegaan. Dat ondanks dat het dorp wel een klein beetje is gegroeid qua inwoners.
Vroeger wilde ik er altijd blijven wonen, maar uiteindelijk ben ik net zoals de meeste jeugd vertrokken naar een groter dorp met meer voorzieningen. Echter mijn ouders wonen daar nog. Met de auto is dat voor mij een klein kwartiertje rijden dus goed te doen vanaf hier.

Ik snap je afwegingen maar al te goed. Inmiddels woon ik ook alleen in een ander dorp en de jonge wijk waarin ik woonde wonen voornamelijk mensen uit dit dorp. Om aansluiting te krijgen doe ik wel met de buurtactiviteiten mee en doordat er inmiddels ook aardig wat huizen zijn verkocht is er inmiddels al iets meer import gekomen. Toch voel ik mij dan tussen al die jonge gezinnen soms een beetje ongemakkelijk, want als die bezig zijn met hun gezin bij een activiteit kom ik daar moeilijk tussen.

Soms denk ik wel eens zal ik op de buurtapp het eens over mijn bordspellenhobby, zodat er wellicht mensen een berichtje naar mij sturen die wel een bordspelletje willen spelen. Echter ik voel mij daar best bezwaard over, want komt dat niet een beetje wanhopig over? Het is overigens niet zo dat ik helemaal geen aansluiting heb. Ik volg bijv. ook een aantal mensen op Strava in de wijk, maar op bezoek bij andere in de wijk ga ik niet.

Vrienden heb ik sowieso weinig en die hebben altijd al op een half uur rijden gewoond, dus daarover kan ik niet oordelen. Wel merk ik dat ik veel meer bordspellenvrienden heb gekregen. Dit omdat het voor hen ook dichterbij is om hier een spelletje te komen spelen.

Qua woning woon ik goed genoeg. Ik zou namelijk niet groter dan een twee-onder-een kap willen. Daarnaast heb ik bijv. geen directe achterburen en is de tuin vind ik wel groot genoeg en ik kijk ook niet direct aan de overkant naar binnen omdat er een speeltuintje tussen zit. Heel fijn allemaal!

Daarnaast wat is een grote stad? Als kind zijnde heb ik een grote stad nooit gemist (zelfs in mijn studententijd vond ik de steden waarin ik studeerde niet boeiend om extra uit te gaan bijv.). In Nijmegen ging ik nog wel eens naar het centrum (voornamelijk Kroese voor CD's), maar in Arnhem ben ik in 4 jaar tijd wel geteld 1x in het centrum geweest om wat te drinken met klasgenoten. Vreselijke stad vond ik het (sorry voor de dames die er wonen).

Nu mis ik een grote stad ook niet, want waar ik in de buurt woon heeft alle voorzieningen die een grote stad ook heeft (op HBO en MBO school na dan), maar wel een bios, zwembad, ziekenhuis, goede horeca/uitgaan etc... Goede ov-verbinding naar een grote stad (snelbussen naar Den Bosch, Eindhoven en binnenkort dacht ik ook Nijmegen). Ik heb dan wel geen kinderen, maar ik weet zeker dat ze hier niets te kort zouden zijn gekomen.

Wow weilandjes dat is nog een veel grotere stap, naar een andere provincie. Fijn dat het zo goed bevalt. Leuk om te lezen dat jullie meer rust ervaren. Maar dat jullie. Ik denk dat samen zo'n stap zetten toch fijner is dan alleen. Dat van mijn zoon is ook een terecht punt. Dat blijft een zorg. Nu ook. Ik verwacht dat hij een diagnose gaat krijgen (traject zal ik dit jaar waarschijnlijk nog wel opstarten), maar dat passend onderwijs hem wel een goede plek moeten geven. En daar heeft zijn vorige school in verzaakt. Maar ik heb er wel vertrouwen in dat hij met goede begeleiding mee kan komen in het regulier passend onderwijs.

Fred, ja dit is echt een topic voor jou natuurlijk. Over dorpen in het Brabantse. Bedankt voor je bijdrage. Het dorp dat June noemt, past bijvoorbeeld helemaal niet bij mij. En dat komt niet door de omvang en/ of faciliteiten, maar meer karakter van het dorp.

En nabijheid van een stad voor een jongere, dat is lastig in te schatten. Jij had daar geen behoefte aan, ik wel juist enorm toen ik jong was. Om uit te gaan, mensen te ontmoeten en midden in het leven te staan. En Eindhoven was voor mij toen ik 18 was nog steeds te veel ons kent ons. Maar ik kan nu nog niet inschatten wat mijn kinderen nodig hebben als ze jong zijn.

Ik denk dat ik hier nog heel veel nachtjes slapen (of niet slapen in mijn geval) voor nodig heb. Of misschien geduld. Misschien gebeurt er wat met de huizenmarkt.

Max, daar hebben ze het ook wel een beetje zelf naar gemaakt. Als je alles en iedereen van een dorp maar afkraakt... Tja. Dan zijn mensen er een keer klaar mee.

HGL: ja, dit hebben wij samen gedaan. Dat scheelt uiteraard. In mijn eentje (met kinderen) had ik dit nooit gedaan. Als mijn budget het dan had toegelaten, dan was ik denk ik wel naar een ander dorp gegaan.

Mocht je kiezen voor een andere school (die in je eventuele nieuwe dorp) dan zou ik daar wel echt een paar keer gaan kijken en meedraaien. Ouders en kinderen om hun mening vragen. Dat is ons enige struikelblok hier. De school. Als ik de oude school hierheen kon halen, had ik dat gedaan.

HG, vind je Eindhoven nog steeds teveel ons kent ons? Ik zie dat toch echt als een behoorlijke stad, zeker met al die dorpen die er zo ongeveer tegen aan zijn gegroeid (Veldhoven, Best, Nuenen etc...).

Overigens ben ik wel eens naar de Time Out geweest al was uitgaan niet mijn ding, maar daar ging toen destijds heel veel jeugd naar toe van omliggende dorpen van G.. Destijds had je ook de Morgenzon in Z.. Daar ging denk ik wel de meeste jeugd naar toe van mijn woonplaats. Zo waren er nog een aantal kleinere discotheken. Inmiddels bestaan ze allemaal niet meer, want volgens mij is het uitgaan in discotheken stukken minder geworden en gaat de jeugd nu meer uit naar kroegen etc... Al ben ik daar niet echt van op de hoogte. Wel vind ik het opvallend hoeveel discotheken er zijn gesloten in de loop der jaren.

O ja, je hebt gelijk dat het karakter van een dorp best veel kan bepalen. Zo heb ik ook dorpen hier in de buurt waar ik niet snel zou willen wonen vanwege het karakter. Waar je er nog moeilijker tussenkomt bijv.. Waarschijnlijk weet je ze zelf ook wel.

Voor ons is locatie belangrijker dan ruimte in huis en tuin. Ik heb als kind in zowel stad als twee dorpen gewoond. Later als volwassene ook nog van stad naar dorp verhuisd omdat we alleen daar een woning konden krijgen. Het ene dorp is natuurlijk het andere niet, maar mijn ervaring is dat een dorp voor kinderen vooral gezellig is als ze binnen de daar geldende norm vallen. Als je afwijkende hobby’s, interesses, gewoonten hebt val je al gauw buiten de boot. Als volwassene vind ik dat geen probleem, ik hoef er niet zo nodig bij te horen en vrienden en familie wonen sowieso ver weg waar ik ook heen ga. En mijn kinderen hoeven ook niet populair te zijn, maar ik zou het naar vinden als ze echt buitengesloten of gepest worden. Mijn eigen ervaring is o.a. dat het op zich prima ging toen ik nog in het dorp op de basisschool zat, maar dat ik met de nek werd aangekeken zodra ik als enige naar een bepaalde middelbare school ging. Onze redenatie om vanuit het dorp weer naar een stad te verhuizen toen we eenmaal aan kinderen begonnen was dat gezien wij redelijk ‘raar’ zijn, er een aardige kans was dat onze kinderen ook niet per se voetbal- en bierkeetfans gingen worden (nogmaals, is vast niet in elk dorp zo, wil niemand voor het hoofd stoten) en ze in een stad, vanwege de diversiteit daar, minder afwijkend zouden zijn en meer kans zouden hebben om vrienden die bij ze passen te vinden.

Die reactie van Max over gelijk bekend staan als afwijkend bij het hele dorp voel ik ook zo trouwens. Sociale controle vind ik in zoverre fijn dat er iemand mijn kind gaat helpen als ie op straat is gevallen en bloedt. Niet dat de hele buurt een vocale mening heeft over welke haarkleur hij heeft of hoe onze gezinssamenstelling is of wat voor gordijnen we hebben etc.

Ik snap jouw dilemma, zou het wellicht aandurven als ik dat andere dorp heel goed ken en er een goed gevoel bij zou hebben dat mijn kinderen daar ook aansluiting vinden. Dingen als uitgaan later valt over het algemeen wel wat voor te regelen, gewoon fietsen of ouders die rijden etc.

Ik weet niet watvoor diagnose je denkt dat je zoon gaat krijgen verder maar mijn zoon heeft autisme. Mijn ervaring op school is dat hoe het gaat vooral heel erg afhangt van de leerkracht en minder van de school. Zo heeft zoon op de oude school 2 jaar echt de perfecte juf gehad voor hem waarbij hij compleet opbloeide. Maar ook juffen die er niks mee konden en waarbij het echt heel slecht met hem ging op een gegeven moment.
Ik vond het heel spannend hoe het zou gaan op zijn nieuwe school. Maar zijn nieuwe juf snapte hem meteen, zag meteen ondanks zijn schuchtere houding doordat alles nieuw is watvoor jongetje hij is. En ze is super enthousiast tegen hem over hoe goed hij het doet terwijl alles nieuw is waardoor hij zelfs een beetje trots is op zichzelf.

Dus mocht je een nieuwe school moeten zoeken dan zou ik zeker eerst kennismaken met de leerkracht die hij gaat krijgen en niet alleen met de directie zoals dat vaak gaat. En dan ook je zoon meenemen.

Fijne inzichten. Mijn angst voor het sociaal niet aarden in een dorp wordt wel enigszins bevestigd. Ik weet niet in hoeverre ik afwijk van de norm. Dat vind ik lastig om in te schatten. Ik ben er nog helemaal niet uit.

Wat betreft scholen, ik wil niet vooruitlopen op een diagnose. Maar hij zal het op elke school moeilijk krijgen. Ik vind de tips heel fijn om daar goed naar te kijken. En de leerkracht maakt het verschil. Maar uiteindelijk moet een directie ook iets met een klacht. Ik ga ervan uit dat hetgeen wat op de eerste school is gebeurd niet op een andere school gebeurt. Maar het wijzigen van school is sowieso weer een hele grote en niet fijne stap. Dus dat ben ik met je eens. Ik moet dan wel erg overtuigd zijn van de meerwaarde van mijn nieuwe woonomgeving voor mij en de kinderen.

Wat een lastig dilemma Holly.

Over die kleine dorpse dorpen kan ik niet meepraten. Ik ben opgegroeid in een dorp wat zo'n beetje vastgegroeid zit aan een stad en in precies zo'n dorp (weliswaar iets groter) woon ik nu weer. Dat is wat ik altijd graag wilde en ook echt heel fijn vind. Ik was als tiener echt geen uitgaanstype dus ik heb weinig gehad aan dat ik dichtbij de stad woonde voor het uitgaan, maar wel voor naar de bioscoop met vriendinnen en shoppen. Op mijn middelbare school zaten veel leerlingen die uit dorpen verderweg kwamen en 15 km moesten fietsen elke dag. Dat leek mij als tiener echt helemaal niets, maar ik was ook niks gewend. Ik had ook weinig vriendinnen die zo ver weg woonden en als dat wel zo was, dan bracht en haalde m'n moeder me meestal. Wat dat betreft was ik verwend en beschermd. Maar ik heb heb het in elk geval als prettig ervaren om wel dichtbij de stad te wonen. Het echte stadse vond ik niet fijn, weer te druk en te eng (we moesten ook wel eens naar een dependance van de school echt in de stad en die was overweldigend groot en spannend met stadse kinderen, die vond ik echt eng haha).
En ook nu ben ik erg blij dat ik niet ín de stad maar wel dichtbij de stad woon. Maar goed, zoveel mensen, zoveel wensen.

Vanaf wanneer zou je het fijn vinden dat de kinderen allemaal een eigen kamer hebben? 12 jaar? Dan heb je pakweg nog zes jaar ongeveer toch voordat dat echt relevant is? Er kan een hoop gebeuren in zes jaar. Qua jouw/jullie leven maar ook qua huizenmarkt. Wie weet komt er toch iets vrij in je huidige dorp wat aan je wensen en budget voldoet, of een dorp dichtbij.
Ik vind 15 km dus best wel ver. Ik heb het even opgezocht op de kaart hier, als soort referentie zodat ik een idee heb. Ik zou dat net weer een beetje ver vinden voor bezoek aan je ouders. Jij bent als ik het goed lees behoorlijk close met je ouders en jullie hebben ook veel aan elkaar. Ze passen veel op, je bent daar veel en je kinderen hebben het daar fijn. Elke keer dan net dat stukje rijden is misschien dan toch vervelender. En zij worden ouder. Zij zorgen nu veel voor jouw gezin, maar er komt misschien ook een tijd dat jij meer voor hen moet zorgen. Dan is het ook fijn om dichterbij hen te zijn. Anderzijds vind ik ook dat je onmogelijk je hele leven in kunt richten op je ouders. Er komt helaas ook een tijd dat ze er niet meer gaan zijn en dan zit je misschien in een huis waar je zelf liever niet zou zitten, omdat het o.a dichterbij je ouders is.

Ik denk wel dat jij iemand bent die prima tegen alleen zijn kunt en het helemaal niet erg zou vinden om in je eentje in een vrijstaand huis te wonen met de kinderen. En als het je echt zoveel plezier en rust kan geven om zo te wonen, zou dat natuurlijk ook heel wat waard zijn. Maar woongenot zit natuurlijk meer in alleen het huis en de tuin, dat zit ook in de locatie en voorzieningen en het contact. Ik kan me voorstellen dat het contact met de buren en de wijk je niet veel kan schelen (dat zou mij ook niet zoveel kunnen schelen), maar wel de afstand tov je familie en vriendinnen.

Lastig hoor. Misschien helpt het je als je beseft dat je deze beslissing dus ook niet over één nacht hoeft te nemen en kijken wat er op je pad komt. Dat je huizen zoekt betekent niet dat je ook daadwerkelijk moet verhuizen. Je kunt net zo lang wachten tot het goed voelt. En dat voel alleen jij.

Heel herkenbaar je antwoord Marin. Ik ben ook opgegroeid in zo’n dorp. En ik was ook echt uit ander hout gesneden dan de kinderen die elke dag 15km naar school fietsten door weer en wind. En stadse kinderen vond ik ook intimiderend. Te assertief.

Ik weet het gewoon niet. Op een of andere manier mis ik bij dit soort beslissingen een stukje emancipatie. Of gewoon een man aan mijn zijde.

Eigen kamer denk ik meer aan 8 en max maar echt max 10 jaar. Vooral omdat ze er nu al naar vragen.

Dit is zo’n persoonlijke afweging, ik vind het moeilijk om je er advies over te geven. Wat ik wel wil zeggen: vlak verbouwen niet helemaal uit. Ondanks dat het een hoop gedoe is valt er heus wel een mouw aan te passen, tijdelijk in een vakantiehuisje gaan wonen bijvoorbeeld. Wij hebben ons huis ook laten verbouwen en ondanks dat het geen leuke weken waren is het het helemaal waard geweest.

15 km verderop lijkt dichtbij maar ik ervaarde het zelf als vervelend. Heb 4 jaar 15 km van mijn huidige woonplaats vandaan gewoond en het houdt je toch tegen om even snel langs te gaan. Ik doe alles op de fiets en daar is die afstand gewoon niet altijd geschikt voor, zeker niet als het 45 minuten fietsen is. Dus tsja, dan maar iedere keer met de auto of het OV. Nu fiets ik lekker langs mijn ouders, vriendinnen en mijn ouders fietsen ook geregeld bij ons langs, ik vind het fijn. Ook voor de evt. toekomst mochten er kinderen komen. Ons nieuwe huis is zelfs op 5 minuten afstand van mijn ouders 🙈

Maarja, het is een lastige afweging die je moet maken. Misschien helpt het voor jezelf om de voors en tegens op papier te zetten?

Bedankt voor je reactie. Verbouwen is vooral geen optie omdat er best wat kosten komen kijken bij het saneren van asbest. Ik kan tijdens verbouwing prima bij mijn ouders wonen, dus dat is het probleem niet.

En daarbij wordt je tuin ook niet groter van een verbouwing, hoogstens kleiner. Ik kan me voorstellen dat jij wel echt iemand bent die gelukkig wordt van een bepaald soort huis. Dat dat wel echt de overweging waard is. Of in elk geval dat je ongelukkig wordt van een rechttoerechtaan huis met rechttoerechtaan tuin. Daar zie ik jou gewoon niet wonen.

Dat ook inderdaad. Dan heb ik ook een kleine tuin. Het enige voordeel is dat ik een vrij uitzicht heb vanuit mijn achtertuin. Dat hebben de meeste twee-onder-een-kap-woningen niet. Maar goed dan nog vind ik verbouwen geen optie. Wat Marin zegt klopt, ik word niet gelukkig van zo’n huis. En ik werk er hard voor, het is een enorm bedrag en als je er dan geen vreugde uithaalt, maar juist meer het gevoel van “dit is precies wat ik juist niet wilde” dan is dat een recept voor vervroegde midlifecrisis op mijn 45e. Ik vergroot mijn zoek straal op funda iets. En als ik toch neig naar een huis in mijn eigen dorp dan is een aankoopmakelaar misschien nog wel een idee.

En als je op de benedenverdieping een stukje laat aanbouwen wat dan jouw slaapkamer wordt? Dan hebben je kinderen boven ieder een eigen kamer en hoef je niet zo rigoureus te verbouwen.