Partner en kinderen wel.
De rest niet eigenlijk.
Mijn ouders deden dat vroeger ik nooit dus dat past niet echt bij ons.

Nee, ik zeg dat niet of nauwelijks. Ben ik van huis uit ook niet gewend. Ik kan soms al heel erg twijfelen of ik bovenaan een kaart ‘lieve’ zet en de kaart afsluit met ‘liefs’. Dat doe ik eigenlijk alleen bij hele close vriendinnen en sommige familieleden.

Bij mijn kleine neefje (zoon van mijn broer) heb ik hier trouwens geen moeite mee, daar gaat het vanzelf.

Ik zeg dat veel tegen m'n partner en de broers/zussen/ouders van mijn partner. In hun cultuur is dat heel normaal.
In mijn familie zeggen we 't nauwelijks. Ik heb overigens geen kinderen en opa/oma's.

Tegen mijn kinderen zeg ik het iedere dag. Tegen mijn man regelmatig. Verder nooit.

Mijn man zegt het overigens nooit zomaar. Ook niet tegen de kinderen.

...tegen je partner - het gaat momenteel niet zo lekker tussen ons, dus nu zeg ik het nooit. Daarvoor ook niet heel veel eigenlijk.

...tegen je kind(eren) - tegen de oudste best vaak, we hebben een soort rijmpje. Tegen de jongste soms, die snapt het nog niet.

...tegen je vrienden - nooit. Ik zou willen dat ik het kan!

...tegen je ouders - nooit

...tegen je broer(s)/zus(sen) - nooit

...tegen je opa en oma - nooit

Wat verdrietig om te lezen Jip.
Sterkte

Tegen man en dochter regelmatig
1 vriendin soms, de rest eigenlijk niet.
Mijn ouders zelden

Eigenlijk alleen tegen mijn vriend. Iedere dag eigenlijk wel.

Verder tegen niemand echt, alleen mijn neefje. Als ik weg ga zonder ‘I love you’ te zeggen roept ie kei hard; ‘tante Auxo, I love you!’ 🥰

Verdrietig om te lezen dat het tussen jullie niet zo lekker loopt, Jip.

Tegen man en kinderen zeg ik het iedere dag.

Tegen m’n ouders en broer zeg ik het te weinig. Andersom wordt het ook niet of nauwelijks uitgesproken.

Opa’s en oma’s zijn er niet meer en tegen vrienden heb ik het nog nooit gezegd.

Nee, ik kan het niet. Waarom weet ik niet, maar ik krijg het niet mijn mond uit.

Tegen mijn kinderen en man heel vaak, zeker mijn kinderen pak ik elke kans om het te zeggen.

Tegen mijn ouders en zus regelmatig indirect als het zo uitkomt. Dan is het vaak '... omdat ik van je hou', 'ja, je weet het he, ik hou van je'.

Tegen mijn broers en opa/oma niet.

Tegen vriendinnen spreek ik wel waardering uit dat ik blij ben met de vriendschap en hen, maar niet dat ik van ze hou.

Tegen m'n dochter zeg ik het elke dag, meestal zegt ze het nu ook terug. Tegen m'n vriend ook regelmatig. Tegen m'n moeder hoogstens een keer "love you" via de app ofzo, maar face to face vind ik dat toch lastig. Tegen overige familie en vrienden zeg ik het nooit.

Jip, wat vervelend dat het niet zo lekker loopt. Het is ook niet niks wat jullie allemaal doormaken, hopelijk weten jullie elkaar weer te vinden. Sterkte!

Ik zeg het soms tegen man en kinderen, maar vaker 'Ik vind je lief'.
Tegen anderen zeg ik het nooit.
Ben er niet zo van blijkbaar.

Ik zeg het niet echt heel vaak, ik ben er niet mee opgegroeid, mijn ouders hebben nog nooit gezegd dat ze van me houden en ik heb ze ook nooit horen zeggen dat ze van elkaar houden.
Ik zeg het tegen mijn man wel regelmatig, 1x per week of zo, soms vaker, soms minder vaak. Mijn man andersom zegt het ook niet heel vaak, maar als hij het zegt dan voel ik altijd een soort vlaag van liefde door me heen spoelen.
Tegen de oudste twee zou ik het vaker moeten zeggen, doordat ik ze niet naar bed breng is het knuffelmoment er niet zo. Goeie reminder om dat weer vaker te gaan doen. Ik knuffel ze wel graag als ze dat toestaan en ik. Zeg ook tegen ze dat ik ze lief vind en zo.
De jongste breng ik wel vaak naar bed en dan zeg ik dat ik hem verschrikkelijk lief vind en dat ik van hem hou. Ik heb ook het gebaar voor ‘lief’ daar altijd bij gebruikt en hij zegt nu soms bij het knuffelen tegen mij ‘lief’ met het gebaar erbij. Dat is zo lief! Ik zeg het niet elke dag tegen hem, maar wel vaak.

...tegen je partner Ja, denk bijna dagelijks.
...tegen je kind(eren) Ook regelmatig.q
...tegen je vrienden Heel zelden, bij emotionele momenten.
...tegen je ouders Mijn vader wel, mijn moeder niet, die is daar niet zo van.
...tegen je broer(s)/zus(sen) Ja, regelmatig.
...tegen je opa en oma Nee, mijn oma vindt dat net als mijn moeder vrij ongemakkelijk.

...tegen je partner
Misschien niet exact dagelijks maar wel vaak.

...tegen je kind(eren)
Iden dito

...tegen je vrienden
Nooit. Ik houd denk ik ook niet van ze. Geef wel om ze hoor maar houden van vind ik te groot.

...tegen je ouders
Niet echt eigenlijk.


...tegen je broer(s)/zus(sen)
Ook niet echt eigenlijk


...tegen je opa en oma
Nooit gezegd. Misschien toen m'n oma op sterven lag, dat weet ik niet meer. Ik heb haar toen wel een kus gegeven, dat weet ik nog wel.

Tegen m'n kinderen dagelijks meermalen.
Tegen m'n man niet dagelijks maar wel meerdere keren per week.

Mijn ouders zeiden/zeggen het nooit tegens ons en visa versa net zo.

Ik zeg het alleen heel soms tegen mijn zus..
Verder tegen niemand.

Grappig. Als ik echt heel close met een vriendin ben, kan kan ik dit zeker wel als ‘houden van’ voelen, en dat spreek ik dan ook wel uit. Tegen vrienden en vriendinnen die verder van me af staan, heb ik denk ik wel hetzelfde als jij. Dan voelt het toch als iets anders.

Mijn vriend/man (ik weet nog steeds niet hoe ik hem nu wel noemen, haha!) en ik spreken het dagelijks wel even naar elkaar uit. Naar kinderen zou ik dat ook doen, denk ik.

Mijn ouders en ik zeggen het niet met zoveel woorden tegen elkaar, maar ze laten het vaak wel met van die heerlijk kneuterige cadeautjes merken, waar wel zoiets op staat. Mijn ouders zijn de laatste tijd sowieso veel opener daarin, kan me dat niet herinneren van vroeger. Ze sturen steeds vaker ook even een lief kaartje waar het dan wel in staat. En we sturen vaak op Messenger wat dingen over en weer in die strekking.

Mijn broertje en ik hebben het, voor zover ik kan herinneren, nooit echt naar elkaar uitgesproken. Dat voelt gewoon als iets vanzelfsprekends.

Zeg jij snel ik hou van je?

...tegen je partner - eigenlijk nooit uit mezelf geloof ik, wel terug als hij het tegen mij zegt
...tegen je kind(eren) - dagelijks, meerdere keren wel
...tegen je vrienden - nooit
...tegen je ouders - m’n moeder zegt het eigenlijk altijd wel als we bij hen weggaan ik zeg dan soms ik ook van jullie. Maar soms wordt er ook druk nog andere dingen gezegd en reageer ik niet op haar. Nouja niet dat ik haar negeer ofzo. Maar zij zegt het dan vluchtig, maar ook andere dingen en de jongens praten en roepen enz.
...tegen je broer(s)/zus(sen) - heb 1 broer en zeg het nooit
...tegen je opa en oma - heb nog 1 opa, maar nee daar zal ik het nooit tegen zeggen

Ik zeg dat eigenlijk bijna nooit, ben het ook niet echt gewend. Toen we nog maar heel kort een relatie hadden en enorm verliefd waren zeiden we het wel dagelijks, maar tegenwoordig niet zo vaak meer.
Vindt het ook niet perse nodig, we weten zelf allebei wel dat we van elkaar houden, al heeft denk ik ieder koppel wel periodes waarin het minder gevoeld wordt.

Tegen mijn kinderen zeg ik het ook niet vaak, maar wel dat ze de allerliefste zijn.

Verder niet tegen familie of vrienden, degenen waar ik van hou weten het wel en daarvan is het ook wederzijds. 😄

...tegen je partner
Heel vaak, maar hij zegt het vaker en dan zeg ik het ook terug.
...tegen je kind(eren).
Enorm vaak!
...tegen je vrienden
Alleen tegen mijn beste vriendin, van haar hou ik dan ook ontzettend veel.
...tegen je ouders
Mijn vader zegt af en toe ik hou van je schat, en ik zeg dan meestal ik ook van jou. Zonder het woordje hou, terwijl ik wel echt van hem hou. Met m'n moeder heb ik ook een hele goede diepe band maar we zeggen het eigenlijk bijna nooit tegen elkaar.
...tegen je opa en oma
Die zijn er niet meer en daar zou ik het ook nooit tegen hebben gezegd want ik hield niet van ze.

...tegen je partner Dagelijks
...tegen je kind(eren) In mijn geval honden, meerdere malen per dag.
...tegen je vrienden Nooit
...tegen je ouders Nooit
...tegen je broer(s)/zus(sen) Nooit
...tegen je opa en oma Nooit

Tegen mijn man en kinderen heel vaak, we zijn ook heel knuffelig, tegen mijn moeder of broer nooit. Vrienden ook niet en grootouders heb ik niet meer. Ik heb me wel altijd heel erg geliefd gevoeld thuis, maar niemand heeft het ooit zo tegen elkaar uitgesproken. Toen mijn vader stierf, nam ik me voor om mijn moeder vaker te knuffelen en haar te zeggen dat ik van haar houd. Maar dat lukt dus voor geen meter, we praten wel meer over gevoelens dan voorheen. We zeggen vaak tegen elkaar dat we blij zijn met elkaar en met de band die we hebben sinds de dood van mijn vader, maar echt 'ik hou van je' zeggen, vind ik zo moeilijk.