12 Dec 2020 01:31 door Marsy31
Wat een verschillende ervaringen dit jaar!
Miskraam
Werd in mei zwanger, op 1 juli hoorde ik dat het hartje niet meer klopte; de dag dat ik mijn PhD ging inleveren. Ik was vooral boos omdat ik zo vreselijk ziek was geweest door de zwangerschap met elke dag zware weeen en mijn studie afmakend terwijl ik kotsend boven een emmer lag. Dat dat voor niks was geweest vond ik het ergste. Maar ik kon toen nog niet beseffen dat deze miskraam 6 maanden zou duren, met 2 operaties en 4 abortuspillen. Man oh man, wat ben ik ziek geweest.
Universiteit
Een jaar met vallen en opstaan. Ik wilde in 3 jaar klaar zijn met mijn PhD (na een jaar master), ik vond in totaal 4 jaar wel genoeg. Met de miskraam was het hel en uiteindelijk heb ik het afgeraffeld. Je hebt 2 supervisors nodig en mijn tweede supervisor heeft mij zo laten zitten. Kon haar nooit bereiken, ze haalde me altijd naar beneden en was gewoon nooit vriendelijk. Zo onzeker geraakt door haar. Uiteindelijk is ze van 1 op andere dag met een mailtje teruggetreden als supervisor. Hoewel ik blij ben van haar af te zijn, was het echt een rotstreek, zij weet namelijk net zo goed als ik dat ik kan afstuderen zonder 2 supervisors. Gelukkig was de Dean van de uni hier behoorlijk chagie over en die staat nu als 2e supervisor. Door de hele zwangerschap, snel inleveren en gebrek aan supervisie, heb ik steken laten vallen in mijn Thesis en moest ik opnieuw submitten. Achteraf gezien helemaal prima, want heb nu een beurs gekregen om het af te maken. Die beurs vervalt echter zodra ik inlever dus wacht even tot die is afgelopen (eind februari) en dan lever ik weer in. Thesis is intussen klaar, dus wel echt fijn einde van dit stomme jaar. Uiteindelijk ben ik straks na 3,5 jaar klaar, dat is ook netjes.
Daarnaast werk ik op nul uren contract als lecturer. Ik heb zoveel extra onbetaalde uren gemaakt en echt gemerkt hoe je onder aan de ladder staat zo. Heb echt flink voor mezelf moeten opkomen. Uiteindelijk nominatie voor teaching award gekregen (de award niet gehaald) maar wel als team voor 1 vak een award gekregen. Op zich fijn genoeg.
Familie
Mijn vader is geopereerd aan prostaatkanker en hoewel alles is weggehaald, heeft hij toch weer een kruipende PSA waarde, wat dus aangeeft dat er ergens nog kankercellen zitten. Het is heel klein en nog niet te detecteren door een PET scan. Juist die onzekerheid maakt het lastig. Met zijn hartaanval 5 jaar geleden en de hele COVID situatie, maak ik me daar wel zorgen over. Ik mag het land niet uit want luchtruim zit tot volgend jaar op slot. Mijn beide zusjes zijn ook hoog risico, dus ik maak me daar wel zorgen over.