Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinderen?

<<

lavendelthee

Noob

Berichten: 1

Geregistreerd: 28 Apr 2021 15:24

Bericht 28 Apr 2021 17:09

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Dit is zo naar, ook wij hebben verbroken met schoonouders. of eigenlijk heeft mijn schoonmoeder verbroken door jaloezie zoals ze zelf zegt. Mijn schoonmoeder vind het moeilijk dat wij kinderen hebben en mijn moeder altijd voor ze klaar staat. Ze geeft daarom de andere kleinkinderen meer en grotere kadootjes met verjaardagen. Op dit moment komt ze zelfs niet meer en belt alleen mijn man (haar zoon) op zijn verjaardag om hem te feliciteren. Vorig jaar heeft hij tegen zijn moeder gezegd dat hij dat niet fijn vind of ze ook zijn vrouw en zijn kinderen zou willen feliciteren? Har antwoord was dat ze niet weet wanneer ze jarig zijn en niet elke dag op haar kalender kijkt. Mijn kinderen zijn erg verdrietig dat ze nooit op hun verjaardagen komen.
Ik heb geen flauw idee wat ik hiermee moet? Wat zouden jullie doen..
<<

Pure*

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1936

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:18

Bericht 28 Apr 2021 19:20

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Wat rot lavendelthee. Ik ben degene die dit topic geopend heeft, en hier loopt het inmiddels best goed. De kinderen gaan zo eens in de drie weken naar hen toe, en eenmaal heb ik ze ook zelf gebracht omdat mijn man toen nachtdienst had gehad. Dat was wel even lastig gezien mijn moeder begon te huilen toen ze me zag, maar het deed me weinig en ik ben gewoon weggelopen.
In jou geval is het eigenlijk andersom, jou schoonmoeder lijkt geen oma te willen zijn ofzo. Bizar ook dat ze uit jaloezie op jou moeder niet meer komt en dus ook de kleinkinderen niets meer laat weten. Je zou van een volwassene anders verwachten. Heel sneu ook voor je kinderen.
Ik zou proberen een inschatting te maken over of je schoonmoeder kan tegemoet komen aan de behoefte aan contact die jou kinderen graag zouden willen. Als ze dat kan op een goede manier, zou ik daarop proberen in te zetten in belang van de kinderen. Maar als je verwacht dat ze de kinderen alleen maar zal teleurstellen dan kun je ze denk je ik beter tegen je schoonmoeder beschermen. Hoe staat jou man erin? En hoe oud zijn je kinderen?
Juli 2015
Maart 2017
<<

Pure*

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1936

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:18

Bericht 10 Mei 2021 12:25

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Het is inmiddels vijf maanden geleden dat het contact verbroken is, en ik wil graag even van me af schrijven.

Ik heb veel meer rust, en het contact met de kinderen verloopt ook prima.
Ik heb geen moment spijt gehad, maar heb het toch wel moeilijk. Ik voel me meer alleen dan ooit. Familieloos ofzo, alleen op de wereld. Ik had al geen contact met de ooms en tantes van m'n vader (familie had problemen met m'n vader), met die van m'n moeder nog wel, maar die sprak ik al nauwelijks en nu helemaal niet meer. Ik heb twee zusjes waarvan ik 1 bijna niet spreek en de andere gelukkig wel en ook goed contact. Familie is eigenlijk nooit echt belangrijk voor me geweest, maar nu mis ik het toch. Terwijl er eigenlijk niks veranderd is, want mijn ouders waren sowieso nooit echt ouders.

Ik kom er door gesprekken met de psycholoog achter dat ik zoveel verdrongen heb, dat ik in m'n hoofd alles goedgepraat heb gehad en ik lijk nu pas de echte realiteit te zien. Er komen herinneringen boven die ik vergeten leek en ik zie nu pas wat ik doorstaan heb. En dan durf ik van de meeste dingen nog niet eens iets te vertellen tegen psycholoog of mijn vriend. Er is me zoveel ingeprent dat ik hun dankbaar moest zijn, dat ik de waarheid niet spreek of het anders voel, dat ik niets negatiefs mocht zeggen over hen. Ik kan het gewoon (nog) niet om dingen uit te spreken. Het begint wel te komen bij de psycholoog, maar het verloopt moeizaam. Ik blijf ook maar aan mezelf twijfelen, of ik de dingen nu wel zie zoals ze echt waren, of dat ik dit misschien allemaal verzin.
Maar eigenlijk heb ik 'bewijzen' genoeg, en weet ik wel dat het allemaal waar is. Het blijft alleen zo onwerkelijk en ik ben ook bang niet gelooft te worden (mijn ouders geloofde mij ook nooit).
En dus spreek ik er eigenlijk bijna niet over, alleen met de psycholoog. Ik weet dat het niet goed is qua verwerking, maar ik vind het zo lastig! Ik zou mijn zusjes bijvoorbeeld eens willen vragen naar hun ervaringen in bepaalde situaties, maar ik ben bang dat ze denken dat ik hen probeer tegen m'n ouders op te zetten.

Het contact met de kinderen verloopt goed, maar er zijn regelmatig nog dingen die triggeren en daarmee mijn dag verpesten. Met moederdag bijvoorbeeld wilden mijn ouders de kinderen een dagje op bezoek hebben. Dat triggert bij mij het gevoel dat zij zichzelf belangrijker vinden en ik niks waard ben. Want waarom moeten de kinderen op moederdag daar de hele dag heen? Het is toch ook moederdag voor mij (en het is uberhaupt geen oma dag)? Dit is wat voorheen ook vaak gebeurde, dat wij moesten komen opdraven op momenten die dan totaal in het teken van hun kwamen te staan, terwijl het net zo goed een feestdag was voor ons. Zoals op mijn verjaardag, die gelijk valt met de verjaardag van mijn vader. Ik mocht mijn verjaardag nooit vieren, hij was ook jarig en eerder geboren dus hij vierde zijn verjaardag al.
De kinderen zijn niet geweest op moederdag overigens, maar alleen die vraag van hun maakt me alweer verdrietig en boos.
Het geeft ook wel eens conflict tussen mij en m'n vriend. Ze denken dat ze bepaalde rechten hebben en daar moeten wij in meebewegen. Mijn vriend wil het contact goed houden voor de kinderen, dus kiest dan vaak voor de weg met de minste problemen. Op de verjaardag van m'n jongste bijvoorbeeld moest mijn vriend met de jongste daar komen koffie drinken en lunchen, anders konden zij de verjaardag van haar niet vieren. Ik wil dat dan eigenlijk niet,omdat ik niet wil dat zij voor ons bepalen wat we moeten doen. Op deze manier hebben ze nog altijd hun invloed op ons leven. Het liefst zou ik zien dat de kinderen ze ook niet meer zagen, maar dat kan ik niet doorzetten door twee dingen: ik zou de kinderen verdriet doen en dan weet ik zeker dat mijn ouders niet meer zullen accepteren dat wij geen contact meer hebben en zullen ze ons zeker niet met rust laten.
Nou ja, het is lastig nog dus. Ik wilde het even kwijt! Bedankt als je het gelezen hebt.
Juli 2015
Maart 2017
<<

Soleil

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 4074

Geregistreerd: 02 Sep 2013 07:06

Bericht 10 Mei 2021 12:55

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Jeetje Pure* het is best wat, wat er nu allemaal speelt. Je zit ergens midden in de verwerking. Het accepteren dat je ouders niet zijn wie je hoopt dat ze zijn. En ondertussen blijven dezelfde dingen spelen, waarvoor je eigenlijk afstand had genomen. Dan zit je alsnog steeds in een spagaat.
Wat vervelend dat zo’n dag als Moederdag, die inderdaad om de moeders draait (niet om oma’s), dan een vervelend gevoel geeft bij jou.
Vervelend ook dat je voor je gevoel niet bij je zus terecht kan. Het kan inderdaad goed zijn dat zij een andere herinnering heeft. Dat zie je vaker binnen gezinnen. Maar het is niet aan jou om haar herinneringen te bewaren of koesteren. (Ik vind dat je dus best dingen kan vragen aan haar, maar het kan een ander antwoord zijn dan je misschien wil of verwacht)
Veel sterkte, ik vind het vervelend om te horen dat je toch niet de rust kan vinden waar je op gehoopt had. Kies echt voor jezelf en dus daarmee voor je gezin.
Ik weet niet of je iets aan mijn berichtje hebt, maar ikheb je verhaal in ieder geval gelezen en wens je veel kracht.

Edit: over de psycholoog, die persoon is er juist voor om met al dit soort twijfels om te gaan en te bespreken. Dus of je dingen verdrongen hebt, of dat het misschien niet zo is. Probeer het te delen, juist ook als je twijfelt. Je hoeft niemand (je ouders) meer te beschermen en bent vrij om jouw beeld van het verhaal met de psycholoog te delen.
<<

Pure*

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1936

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:18

Bericht 10 Mei 2021 15:05

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Dankje voor je super lieve reactie! Doet me goed en voelt ietsje minder alleen :)
Juli 2015
Maart 2017
<<

Tabbie

Gebruikers-avatar

Orakel

Berichten: 9736

Geregistreerd: 04 Sep 2013 11:33

Bericht 10 Mei 2021 16:54

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Oh pure, dikke knuffel voor jou. Volgens mij zijn je gevoelens qua eenzaamheid heel normaal. Het is toch een soort rouwproces. Goed dat je langzaam aan jezelf open stelt bij de psycholoog en onthoud dat je dat voor jezelf doet. En je met niemand anders daarin rekening hoeft te houden.
<<

Kaat

Kletskop

Berichten: 675

Geregistreerd: 31 Aug 2013 22:11

Bericht 10 Mei 2021 17:15

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Pure, wat fijn dat je zelf meer rust ervaart. Het lijkt mij heel heftig dat er nu nog meer herinneringen omhoog komen. Hopelijk kan je psycholoog helpen hiermee om te gaan. Ik herken het gedeelte van aan jezelf gaan twijfelen wel goed. Ik kan mij voorstellen dat het misschien wel fijn kan zijn om er met je zusjes over te praten, maar de band moet ook maar net zo zijn dat je je daarin kwetsbaar durft op te stellen. Uiteindelijk blijven je ervaringen jouw ervaringen. Ik merk bijvoorbeeld dat mijn siblings (jammer dat we hier geen Nederlands woord voor hebben) soms dingen wel anders hebben ervaren/herinneren dan hoe ik er naar terugkijk. Ik heb dan het geluk dat ik er met hen wel goed en open over kan praten, ondanks dat we er soms anders naar kijken. Ik hoop dat jij dat misschien met de tijd ook met (een van) je zussen kan.
03/2019
11/2020
<<

Saji

Kletskop

Berichten: 573

Geregistreerd: 23 Jul 2020 09:31

Bericht 11 Mei 2021 06:26

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Pure, wel heftig zeg. Vooral als je in een proces zit, wil je, lijkt mij, dat het rustig blijft zonder al teveel triggers. Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, maar misschien dat ze zelf deels een keuze kunnen maken over hoe naar opa en oma te gaan? Dan is de druk misschien ook anders?

Het kan wel fijn zijn, en misschien ook wel helpen, om ervaringen met je zussen te delen. Zij ervaren het heel anders. Hierdoor kun je misschien een nog beter beeld krijgen waarom je ouders zo tegen je doen?

Ik kan mij nog herinneren dat mijn vader mij altijd vroeg of ik niet naar mijn moeder wilde, even op bezoek. Ik wilde niet. Mijn moeder heeft mijn vader dit altijd kwalijk genomen, zij dacht dat mijn vader zo op mij insprak dat ik niet langs wilde komen. Tegen de tijd dat ik het contact serieus met haar ging verbreken heb ik haar verteld dat ik nooit naar haar toe wilde. Mijn keus, mijn vader staat hier volledig buiten.
Mijn zus lag altijd in de clinch met mijn moeder. Kan mij nog herinneren dat mijn moeder met een houten breinaald achter mijn zus aanzat. De reden weet ik niet meer. Ik kan mij ook herinneren, toen mijn moeder vertrokken was, dat er rust in huis kwam en er bijna geen ruzie meer was. Maar ja, ik was ook een kind van 7 en mijn zus 15
<<

Toetie

Kletskop

Berichten: 695

Geregistreerd: 11 Feb 2021 19:06

Bericht 11 Mei 2021 06:50

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Misschien moet je met jouw man afspreken dat feestdagen en verjaardagen voor jullie zijn en dat ze maar het weekend ervoor of erna op bezoek moeten gaan.
Het draait om jou en jouw gezin, niet om hun eisen.
Sterkte, probeer eerlijk te zijn tegen de psycholoog.
Heb je het al eens proberen op te schrijven?
<<

Lot

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 5453

Geregistreerd: 02 Sep 2013 09:34

Bericht 11 Mei 2021 08:20

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Moeilijk Pure maar ik denk dat zoiets gewoon ook heel veel tijd kost (en misschien zelfs wel altijd moeilijk blijft, zeker zolang er nog contact via de kinderen is). Het blijft dan iets wat actief speelt in jullie leven (wat ik heel goed snap dat je dat voor de kinderen doet). Wat goed dat je dingen begint los te laten bij de psycholoog, vertrouw op jezelf, waarom zou je dingen verzinnen. Het is misschien wel heel fijn om dit soort dingen een keer los te kunnen laten er er je eigen blik op te kunnen werpen. Dat heeft tijd nodig. Het is je al die jaren op manier a verteld dus logisch dat ernaar kijken op manier b niet vanzelf gaat en oefening nodig heeft.

Ging het contact over de kinderen nu via je man? Dus man zegt dan toe dat ze komen op Moederdag? Ik zou hierin ook meer voor jezelf kiezen en afspreken dat man altijd met jou overlegt en een andere datum voorstellen voor je ouders. Of wat Toetie zegt. Ik denk dat je op deze manier nog steeds het gevoel hebt dat ze over jouw grenzen gaan dus die moet je even scherpstellen.’Wij hebben andere plannen op Moederdag dus wij kunnen dan en dan langskomen’.

Sterkte en succes!
<<

Saji

Kletskop

Berichten: 573

Geregistreerd: 23 Jul 2020 09:31

Bericht 11 Mei 2021 10:40

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Zie nu staan dat ze 3 en 5 zijn, dan lijkt mij dat ze nog niet zelf kunnen aangeven of ze naar opa en oma gaan.
Ben het met anderen eens dat je man ook kan aangeven dat er al plannen zijn gemaakt, en dat de kleinkinderen op een andere dag langs zullen komen.
<<

Whatever

Major Yipyapper

Berichten: 5458

Geregistreerd: 22 Feb 2016 12:09

Bericht 11 Mei 2021 11:01

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Wat een ontzettend verdrietige situatie. Het klinkt ook alsof het heel moeilijk is, want enerzijds wil je inderdaad wat afstand en ruimte voor verwerking, maar anderzijds blijft het wel spelen en dus triggeren. En trauma (zo noem ik het maar even) verwerken is gewoon ontzettend moeilijk als het blijft spelen.

Ik snap je behoefte om er met siblings over te praten heel goed, maar ik denk dat je je er niet op moet verkijken. Probeer bij jezelf na te gaan wat je daarmee hoopt te vinden en of dat realistisch is. Vaak zie je namelijk dat er vanuit een bepaalde behoefte (erkenning van dat verdrietige, intens gekwetst inner child in jou) zo'n gesprek gestart wordt, terwijl dan soms dat helemaal niet zal komen. Probeer echt bij jezelf te blijven, waar jouw gevoelens/behoeften liggen en die te respecteren en te communiceren (richting je partner). Ook bijvoorbeeld die situatie rondom moederdag, er is niets mis mee om te zeggen dat je zelf je kinderen thuis wilt hebben op moederdag. Maar probeer jezelf niet te verliezen in een strijd gebaseerd op oud zeer. Als je het wel prima had gevonden als ze de halve dag bij een vriendje zouden gaan spelen, laat ze dan ook lekker naar haar gaan. Zo niet, communiceer dan duidelijk jouw behoefte los van hen. En probeer het af en toe al een beetje te voorzien en voor te zijn qua communicatie. Dat doe ik met mijn familie ook, dan weet ik al dat zus of zo gaat gebeuren en dan geef ik bij voorbaat mijn behoeften aan. Ik word een beetje als zeur gezien af en toe, maar het loop wel vaak een stuk beter. En je man kan daar misschien in helpen, als jij hen voor bent met aan hem je grenzen communiceren.


Ik wil je heel graag zelfcompassie aanraden. Ik heb zelf ook een hele moeilijke jeugd en vrij toxische familie en het heeft mij echt enorm geholpen. Zowel qua verwerking van het verdriet als qua bij mezelf blijven en begrenzen. Het boek Hartvol van Marlou Kleve vond ik erg fijn.
Laatst gewijzigd door Whatever op 11 Mei 2021 11:17, in totaal 1 keer gewijzigd.
<<

Whatever

Major Yipyapper

Berichten: 5458

Geregistreerd: 22 Feb 2016 12:09

Bericht 11 Mei 2021 11:13

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Oh en overigens, rondom het hele "het is erger dan ik me beseft heb" > dat is voor mij ook heel herkenbaar. En ik heb dat ook heel moeilijk gevonden en heb daar bevestiging in geprobeerd te zoeken, maar eigenlijk is dat nooit echt gelukt en heeft het ook niet geholpen. En ook daarin heeft eigenlijk zelfcompassie mij geholpen, toelaten van hoe erg het (voor mij) was, en dat leed toelaten, verzachten, kalmeren, mezelf troosten. En het meest bizarre is, met de loop der jaren kijk ik er juist weer milder op terug. Niet meer in de zin van eerder dat ik het normaliseerde of ontkende of gewoon niet zag, maar ook niet zo heftig als het was in de fase dat het voor het eerst bij me binnenkwam hoe verstoord en toxisch het allemaal was. En nu heb ik het en deels verwerkt, en kan ik er ook weer milder/neutraler naar kijken waardoor ik ook weer meer de positieve dingetjes kan zien. Maar dat kost tijd.
<<

Pure*

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1936

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:18

Bericht 19 Mei 2021 23:36

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Bedankt voor jullie lieve en fijne reacties. Ik heb het even laten bezinken en heb er echt veel aan gehad. Voor diegenen met herkenning een knuffel!
Door jullie reacties en een gesprek met de psycholoog heb ik voor mezelf wat besluiten genomen. De kinderen kunnen mijn ouders zien, op een door ons gekozen moment (althans, mijn man doet een voorstel voor een moment dat ons uit komt) en dat is het. Geen compromissen meer, of andere dingen om hun tevreden te houden, niet bellen/appen etc. Ze mogen blij zijn dat ze de kinderen mogen zien, dit voelt voor mij oke en de kinderen hebben ook duidelijkheid. Tot de kinderen oud genoeg zijn om het helemaal zelf te kunnen bepalen wij voor hen. Zo hebben ze toch de mogelijkheid om hun opa en oma te zien, maar houden wij het wel in de hand.
Hopelijk gaat dit in de praktijk ook zo werken.

Door jullie reacties en gesprek met de psycholoog kwam ik er achter dat ik veel schuldgevoelens heb. Ik 'moet dit allemaal maar verdragen, want ik heb de keus gemaakt geen contact te hebben'. Ik zie nu in dat de verantwoordelijkheid niet alleen bij mij ligt, want als ik had kunnen kiezen had ik ook fijn en leuk contact met lieve ouders. Zij zijn even goed verantwoordelijk. Als ik door zou gaan zoals nu, dan laat ik hen nog mijn leven bepalen en dat is juist waarvan ik gezegd heb dat ik dat niet meer wil.
Mijn man staat achter me en dat is fijn.
Juli 2015
Maart 2017
<<

Pure*

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1936

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:18

Bericht 19 Mei 2021 23:41

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Over het bespreken met m'n zussen. Ik heb besloten dat ik dat voorlopig laat rusten. De middelste spreek ik normaal ook bijna niet, de jongste wel, maar ik was 17 toen ik uit huis ging en zij 11. Ze herinnert de meeste ervaringen van mij sowieso niet denk ik. De herinneringen van toen we ouder waren hebben we wel eens besproken en ik weet dat zij erkent dat het niet zo hoort en dat zij het ook regelmatig lastig heeft met onze ouders. Misschien komt t later nog eens ter sprake, voor nu wil ik gaan proberen te geloven dat wat ik ervaren en gevoeld heb ook waarheid is.
Juli 2015
Maart 2017
<<

Pure*

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1936

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:18

Bericht 19 Mei 2021 23:43

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Toetie schreef:Misschien moet je met jouw man afspreken dat feestdagen en verjaardagen voor jullie zijn en dat ze maar het weekend ervoor of erna op bezoek moeten gaan.
Het draait om jou en jouw gezin, niet om hun eisen.
Sterkte, probeer eerlijk te zijn tegen de psycholoog.
Heb je het al eens proberen op te schrijven?

Ik heb al veel dingen beschreven ja, dat heeft het oprakelen van die herinneringen ook versterkt denk ik. Als ik dan alles zo onder elkaar zie staan dan denk ik echt: 'hoezo ben ik niet jaren geleden al daar weggehaald/weggelopen'. Maar het is zoals het is. Beter laat dan nooit.
Juli 2015
Maart 2017
<<

Pure*

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1936

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:18

Bericht 19 Mei 2021 23:51

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Sorry dat ik in delen reageer, maar op deze manier vergeet ik niks en kan ik alles beter beschrijven😊

Whatever, naar dat jij zoveel herkent. Toevallig volg ik op insta nu een paar accounts over zelfcompassie/liefde. Ik word door quotes daarover best wel geprikkeld. Ik zou willen dat ik zelfcompassie had, dat is (momenteel) ver te zoeken. Om te spreken over wat jij ook beschrijft 'je kwetsbare innerlijke kind', die wordt bij mij continu overruled door stemmetjes van mijn ouders (de oudermodi in de schema therapie, misschien zegt je dat iets). Dat kwetsbare kind krijgt totaal geen kans. Knap dat jij daar zo mee bezig bent geweest, hopelijk brengt het mij ook wat!
Juli 2015
Maart 2017
<<

ikke68

Gebruikers-avatar

Noob

Berichten: 23

Geregistreerd: 21 Jun 2021 09:35

Bericht 21 Jun 2021 10:13

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Wat moeilijk en verdrietig allemaal. En heel veel sterkte met alles.
Ik kan niet over jou en je gevoelens praten heb het niet meegemaakt.
Maar kan wel vanuit een kind die dit heeft meegemaakt praten . Mijn ouders hadden ook geen contact met ouders van moeders kant. Maar wij hebben als kinderen daar nooit onder te lijden gehad wij werden gebracht en gehaald naar opa en oma en hebben daarom de leukste en liefste herineringen aan ze . Op vragen van ons aan papa en mama waarom hun niet gingen werd als reden gegeven dat ze elkaar momenteel niet zo lief vonden maar dat ze allemaal (papa,mama,opa en oma) wel van ons hielden.
Ik ben heel blij dat mijn ouders het zo hebben gedaan.
<<

Anoniem310

Bericht 21 Jun 2021 18:22

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Wat een mooie oplossing, op die manier ontneem je je kinderen niet hun familie, maar hoef je niet over je eigen grenzen te gaan.

Het contact helemaal verbreken zou ik niet snel doen, of er moet sprake zijn van misbruik/mishandeling.

Maar ouders die betrokken willen zijn en het leuk vinden om feestdagen samen te vieren, zou geen reden moeten zijn om een kind zijn opa en oma totaal te ontnemen.

Ik zou mijn ouders dat op latere leeftijd zeker kwalijk hebben genomen. Dat een van hen niet goed kan opschieten met mijn opa en oma, betekent niet dat ik geen liefdevolle band met ze kan ontwikkelen.
<<

Anoniem331

Bericht 21 Jun 2021 18:45

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Misschien een berekening topic, maar zoals jullie konden lezen in een ander topic zie ik de dochters van mijn overleden schoonzus niet meer omdat mijn broer dit zo heeft besloten.
Het was hem te prijzen geweest wanneer hij voor die meiden wel had geregeld dat we elkaar konden blijven zien, zonder zijn tussenkomst.
Mijn ouders hadden daar met liefde aan bijgedragen.
Dus ik denk dat het een heel mooi streven is dit voor je kinderen wel mogelijk te maken, zonder dat jij er last van hebt. Mooie oplossing zo toch.
<<

Pure*

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1936

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:18

Bericht 21 Jun 2021 20:56

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

ikke68 schreef:Wat moeilijk en verdrietig allemaal. En heel veel sterkte met alles.
Ik kan niet over jou en je gevoelens praten heb het niet meegemaakt.
Maar kan wel vanuit een kind die dit heeft meegemaakt praten . Mijn ouders hadden ook geen contact met ouders van moeders kant. Maar wij hebben als kinderen daar nooit onder te lijden gehad wij werden gebracht en gehaald naar opa en oma en hebben daarom de leukste en liefste herineringen aan ze . Op vragen van ons aan papa en mama waarom hun niet gingen werd als reden gegeven dat ze elkaar momenteel niet zo lief vonden maar dat ze allemaal (papa,mama,opa en oma) wel van ons hielden.
Ik ben heel blij dat mijn ouders het zo hebben gedaan.

Mooi antwoord hebben jou ouders gegeven. Ik ga deze in het vervolg zeker gebruiken.
Onlangs kwamen mijn kinderen terug van hun opa en oma en had de oudste allerlei vragen over waarom ik niet mee wilde naar opa en oma, want van oma en opa mocht dat gewoon (hadden m'n ouders gezegd toen ze er waren). Ik vond het heel lastig om te reageren omdat ik hun niet in negatief daglicht wil zetten en heb herhaalt wat we tot dusver uitgelegd hebben. Maar dat is een vrij summier antwoord en ik weet dat dat binnen afzienbare tijd niet meer afdoende gaat zijn voor ze. Bedankt!

Het contact verloopt de laatste tijd goed en ik heb er ook weinig last meer van momenteel. Onlangs hebben m'n ouders wel gevraagd aan m'n vriend om langs te komen en hadden ze allerlei vragen over mij en mijn beslissing. Of ik daar nog achter stond, of het me geholpen had etc. Ik was even bang dat er extra druk op zou komen liggen, maar mijn vriend is super duidelijk geweest dat er geen ruimte was vanuit mij tot contact met hun.
Volgens mij waarderen ze enorm dat ze de kleinkinderen kunnen zien en als dat zo blijft gaan is het ook prima voor mij. De kinderen genieten ook enorm van het contact met hun dus dat is erg fijn.

Eloise, mijn ouders hebben ook altijd heel negatief gedaan over mijn grootouders en me er weggehouden (1 opa) of ze zeer negatief afgeschilderd. Dat neem ik ze inderdaad ook kwalijk. Dat wil ik niet hetzelfde doen met mijn kinderen en dat is ook één van de redenen om het zo toch te willen doen ondanks mijn eigen problemen met hen.

Popcorn, wat naar dat jij de kinderen van je overleden schoonzus (en je broer?) niet meer mag zien. Waarom heeft hij dit zo besloten? Zien jou ouders hen nog wel? Wat verdrietig zeg! Hoe oud zijn die meiden nu? Ik weet nog dat je schoonzus overleed. Kan me voorstellen dat je dat kleine beetje van waar wat er nog is graag bij je wil hebben.
Juli 2015
Maart 2017
<<

Pure*

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1936

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:18

Bericht 21 Jun 2021 21:14

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Ik lees je stukje nu terug popcorn. Fijn dat je hem gezien hebt, hopelijk kun je ze weer vaker zien!
Juli 2015
Maart 2017
<<

Anoniem331

Bericht 21 Jun 2021 21:19

Re: Contact met ouders verbreken, hoe doen met (klein) kinde

Ja hoor hij heeft nog wel contact met mijn ouders. Maar sinds vorige zomer ook minimaal.
Zij bezoeken hem wel, maar meer dan dat is het ook niet.
De reden, tsjah. Zeg het maar. Ik denk dat hij vanaf dag 1 onder invloed is geweest van inmiddels meerdere vrouwen ( niet tegelijk uiteraard) en vooral deze laatste waar hij nu mee woont heeft er een heel groot aandeel in gehad.
De 2 oudsten worden straks 11 en de jongste vlak daarna 6. Ze was net 1 toen haar moeder overleed. Tijd gaat wel door hè.


Fijn dat je stevig in je schoenen staat, en je vriend dus ook. Denk je niet dat er voor je kinderen een passend antwoord is op hun vragen? Of niveau? Dat ze kunnen begrijpen waarom ze zonder jou op bezoek gaan?
Vorige

Terug naar Persoonlijk

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers