Ik ben destijds op zondagavond ingeleid met een ballonnetje. Ik moest toen blijven en de volgende ochtend had ik 2 a 3 cm ontsluiting. Ik werd toen om 7.00 uur aan het infuus gelegd en T is om 13.30 geboren.
Ik ben ingeleid omdat hij slecht groeide. Tijdens het inleiden dipte zijn hartslag ook steeds dus ze hebben het infuus flink opgevoerd. Ik mocht ook geen ruggenprik. Het moest rap en anders werd het een keizersnede. Het was op dat moment echt zwaar en pijnlijk.Maar omdat T dus 6 uur later er al was, kijk ik er wel goed op terug.

Ik ben bij de eerste ingeleid vanwege zwangerschapsvergiftiging.

Op zondag werd tegen de middag een ballon geplaatst en pas maandag viel deze eruit. Rond 14.30 uur zijn mijn vliezen gebroken. De weeën kwamen toen al meteen spontaan op gang, waardoor ze maar minimaal oxytocine hebben gegeven. Zo rond 17.30 uur werden de weeën me te heftig. Ipv een ruggenprik in bad gegaan rond 18.00 uur en om 19.50 uur is dochter geboren na 20 minuten persen.

Vond het allemaal prima geregeld en goed gegaan.

De tweede keer niet ingeleid. Spontaan op gang gekomen en ivm wachten op uitslag Coronatest een ruggenprik gehad om de bevalling uit te stellen, maar dat vond ik niks. Voelde de weeën niet fatsoenlijk en persen ging daardoor ook minder fijn, alhoewel het maar 10 minuten langer heeft geduurd dan de eerste keer.

Ik ben 3 keer ingeleid.
-De eerste keer na een hoge vliesscheur. Doordat het al enigszins begonnen was, kwam de bevalling, nadat ze gel hadden ingebracht, al snel op gang. In de avond hebben ze gel ingebracht en om 6 uur 's ochtends is dochter geboren.

De tweede keer heb ik een ballon gekregen om 16.00u en ben ik om 23.00 bevallen. Toen had ik ook al lichte weeën sinds de ochtend, dus denk dat het daarom ook wel snel ging.

De derde keer heb ik ook een ballon gehad om 16.00, maar bleef het redelijk rustig tot de ochtend. Toen hebben ze mijn vliezen gebroken en aan het infuus gelegd met weeënopwekkers. Uiteindelijk om 14.00 bevallen. Deze keer was het ook nog niet aan het rommelen, dus daarom verwacht ik dat het langer duurde als bij de eerdere 2 inleidingen.

Het fijne aan inleiden vond ik vooral dat je wel weet wanneer je ongeveer gaat bevallen en je niet tot 41 weken door blijft lopen. Ik heb wel eens gelezen dat een bevalling die ingeleid wordt wel heftiger kan zijn dan wanneer het spontaan begint, maar dat was bij mij niet het geval.

Ik werd ingeleid bij L. Bij het plaatsen van het ballonnetje bleek dat ik al op voldoende cm zat en het ballonnetje niet meer hoefde. Hierop zijn de weeën opwekkers gestart rond een uur of half 9 's ochtends en zijn mijn vliezen gebroken. Na een poosje begon ik wat te voelen. Gedurende de dag werd gekeken of de ontsluiting vorderde maar dit gebeurde erg langzaam. Om 15u is het gemeten en toen was het nog steeds 3 cm. Om 17u weer gecheckt en krap aan 4cm. Vervolgens gingen ze proberen L te meten of het wel goed met haar ging door middel van sensoren op haar koppie en bloed af te nemen maar dit lukte niet. Haar hartslag dipte te veel. Uiteindelijk hebben ze besloten een spoedkeizersnede te doen. Er werd toen gezegd dat het niet zo'n enorme spoed was, maar achteraf is gebleken dat er wel sprake was van foetale nood. Uiteindelijk lag ik met een kwartier op de ok, en werd L om 17:54 geboren door middel van de keizersnede.
Dus mijn inleiding was niet een van de positieve verhalen ? was vooral boos dat die weeën nog door gingen terwijl het toch voor jan met de korte achternaam was haha.
Bovenstaande is ook de reden dat er bij mij nu direct voor een keizersnede wordt gekozen.

Ik ben bij de 2e ingeleid met 42 weken. De bedoeling was een ballon plaatsen, dan had ik die dag nog naar huis gemogen en de dag erna komen voor het beginnen met wee-opwekkers. Mijn baarmoedermond lag nog te ver naar achteren gekanteld, waardoor het plaatsen niet lukte. Ik kreeg een hormoonveter en moest toen wel blijven. Na 12u (Tegen 11u ‘s avonds) werd die veter verwijderd en vast naar de ontsluiting gekeken, bij voldoende cm’s zou de volgende dag om 7u gestart worden met opwekkers, anders mochten we nog wat langer slapen en dan een nieuwe hormoonveter. Er was de hele dag gewoon niks gebeurd, geen cm’s erbij, dikke teleurstelling. Ze zeiden nog dat mijn man wel naar huis kon, ik zou toch die nacht niet gaan bevallen, dat heeft hij niet gedaan omdat ik zo overstuur was. Gelukkig ook maar, want anders had hij flink moeten haasten om op tijd te komen, want ik beviel toch nog die nacht. Rond 23.30 kreeg ik buikpijn, die ik niet herkende als weeën, pas rond 00.45 had ik door dat het weeën waren/de bevalling begonnen was. Om 1.50 Ben ik bevallen. Dat stuk ging echt zo snel toen.

Ik ben ingeleid ivm zwangerschapsvergiftiging en was al opgenomen.

Ik kreeg op zondag rond 21 uur in de avond een ballon ingebracht voor de nacht, volgende ochtend viel hij eruit en hebben ze rond 12 uur mijn vliezen gebroken. Daarna weeën opwekkers maar voelde me verder wel prima en ontspannen, rond 18 uur begon het wat pijn te doen, daarna aan 1 stuk door rug weeen en om 19.24 is zoon geboren na 7 minuten persen.

Wel goed om te lezen dat het bij de meeste allemaal nog wel redelijk snel ging.
Ik word over 1.5 week ongeveer al ingeleid dus hoef sowieso niet te wachten, ben dan 38 weken. Mag met de ballon ook niet naar huis omdat ik insuline spuit voor zwangerschapsdiabetes.

Ik heb nog geen exacte datum en ook geen planning dus (alleen dat ze op een avond beginnen dan), maar ben wel heel benieuwd naar alle verhalen.

Mij wilden ze rond de 38 weken inleiden ivm zwangerschapsvergiftiging en de verwachting dat het een hele grote baby zou zijn. Ik heb twee keer een ballon gekregen die niets deden en een hormoonveter die alleen lichte kramp gaf maar meer ook niet. Uiteindelijk ben ik toen weer een dagje naar huis gegaan omdat ik van mening was dat de rust daar me wel zou helpen. En dat bleek ook zo te zijn, de volgende dag konden ze mijn vliezen breken en de inleiding starten.
Het eerste uur vond ik goed te doen, daarna kwam ik van de ene weeën storm in de ander terecht. Uiteindelijk een ruggenprik gekregen maar de ontsluiting vorderde totaal niet. Uiteindelijk na 17 uur lang geklooi heb ik een keizersnede gekregen. Het uur daarvoor had ik opeens wel volledige ontsluiting trouwens en moest ik de persweeën ophouden, toen is ook mijn baarmoeder gescheurd. Daardoor zal ik een volgende keer meteen een keizersnede krijgen, iets wat ik helemaal niet erg vind. Ik merk de laatste tijd dat de bevalling toch een klein trauma is eigenlijk.
Oh en ik had helemaal geen idioot grote baby, 3830 gram bij 54cm. Veel kleiner dan dat ze hadden verwacht!

Spannend Savi, wel “fijn” dat je het weet, ik had al dagen extra controles, op vrijdagavond laat ineens beroerd en extra controle in ziekenhuis, moest blijven en ook niet meer naar huis, was toen 37+3 met opgenomen worden, met 37+6 bevallen

Ik ben ingeleid met 40+5 bij de oudste, wegens minder leven voelen. Ik moest op dinsdag naar het ziekenhuis voor een ballonnetje, maar toen ik daar was zagen ze dat ik al op 1,5 cm ontsluiting zat, dus mocht ik weer naar huis. Woensdagochtend weer terug, toen hebben ze rond half 8 m’n vliezen gebroken. Rond een uur of 12 kreeg ik heftige weeën en rond 13 uur kreeg ik persdrang. Ik had helaas nog geen volledige ontsluiting toen, dus ik moest het wegpuffen. Om 14 uur mocht ik gaan persen en om 15.08 uur is D. geboren. Het was eigenlijk een hele ongecompliceerde bevalling, ik moest alleen een knipje op het eind, dat was jammer. Verder geen bijzonderheden.

Ik hoop voor jou dat het bij jou net zo gaat! ????

Ik ben beide keren ingeleid ivm mijn bloeddruk.

De eerste keer met pilletjes die ingebracht werden, dat zijn dus hormonen en dat ging heel snel. Ik zat al heel snel op voldoende ontsluiting om de vliezen te breken en met infuus verder in te leiden. Ik was 2.5uur na de eerste wee bevallen, de hele bevalling was 1 grote weeënstorm die ik voor het grootste gedeelde zo misselijk en spugend doorgebracht heb. Ondanks dat de weeënstorm heftig was ben ik wel zonder pijnstilling bevallen en had ik alle controle tijdens het persen. En wat is dan 2.5uur, zo voorbij eigenlijk, ik kijk daar heel positief op terug.

De tweede keer waren ze bang dat ik zou doorschieten ivm de snelle eerste bevalling dus mocht ik niet met hormonen ingeleid worden maar met een ballon en werd ik opgenomen. Mijn man ging toen de auto naar huis brengen, zijn werk bellen en de vluchttas en maxicosi ophalen en hij was nog niet thuis ( echt 5 minuten met de auto) en de ballon was er al uit gevallen. Toen bleek ik al zoveel ontsluiting te hebben dat een grotere ballon plaatsen niet meer ging, maar ik had totaal geen weeën. Vanuit het ziekenhuis eerst een paar uur gewacht of mijn lijf het verder zelf op zou pakken maar dat was tegen protocol en uiteindelijk werden ze zenuwachtig en kreeg ik toch een infuus. Ik kreeg toen wel wat weeën maar was weer zo misselijk dat ik niet kon ontspannen en me over kon geven. Ik bleef dus hangen op de 5cm die ik zonder weeën al had. Dus toen heb ik iets in mijn infuus gekregen tegen de misselijkheid en 20 minuten later was onze zoon en de placenta geboren. Het was zo heftig, ik schoot dus inderdaad door waar ze al bang voor waren, het voelde alsof al mijn botten uit elkaar getrokken werden, ik had geen controle. De laatste tien minuten heb ik nog een pompje gehad tegen de pijn maar dat was te laat om nog echt te helpen.

Twee hele verschillende ervaringen dus met inleiden maar beide in ieder geval dus wel heel snel!

Ben heel benieuwd.... hier ook een bloeddruk die af en aan steeds opspeelt. Moet morgenochtend weer voor controle.

Stel dat mijn bloeddruk weer te hoog is en ik naar het ziekenhuis zou moeten, iemand een idee wat ze dan gaan doen?

Mag je met een ballon ook nog wel eens naar huis?

Je krijgt dan iig in het ziekenhuis een hartfilmpje voor de baby (ctg), urine onderzoek, nogmaals bloeddruk en bloedonderzoek.

Als je met een verdenking van pre eclampsie een ballon krijgt mag je niet naar huis dacht ik. En ik dus ook niet vanwege de insuline. Verder zijn er geloof ik niet zoveel redenen om niet gewoon naar huis te mogen als ik mijn gyn zo hoorde. Hij riep al heel hard dat ik gewoon naar huis mocht, maar was de insuline even vergeten. ?

Ik mocht wel naar huis (2x) met ballon met zwangerschapsvergiftiging. Daarna kreeg ik een hormoonveter en moest ik wel blijven.

Ik ben bij de tweede ingeleid, want ik vloeide vruchtwater. Daar liep ik waarschijnlijk al een paar dagen mee. Ik was toen 40+4 en wilde nog helemaal niet bevallen! Maar goed, na een paar uren een beetje chillen en wachten op een wonder (ik had wel al 2 cm ontsluiting, dus er was hoop) in het ziekenhuis moest het toch maar gebeuren. Om 19u, na een bord eten, is het infuus aangelegd, waarna mijn lichaam het al snel zelf overnam en 2,5 uur later was ze er. Ik had een aardige weeënstorm, maar het was op zich wel te doen. Ik ben er zonder pijnstilling en zonder kleerscheuren van af gekomen.

Ik ben bij beide ingeleid, bij de oudste omdat ik overtijd ging en bij de jongste vanwege instabiele ligging. Hij had zich met 39 weken nog in stuit gedraaid en weer terug. En ik vond dat inleiden echt een hel. Elke stap in het hele proces moest kunstmatig opgewekt worden, mijn lijf nam het nergens zelf over. Bij beide heeft het alles bij elkaar 2,5 dag geduurd.

Sorry, geen positieve ervaring hier dus. Ik heb nu zelfs emdr voor de verwerking van de bevalling van de jongste. Ik hoop heel erg dat het voor jou anders gaat, in mijn omgeving heb ik ook genoeg positieve ervaringen met inleiden!

Ik ben ingeleid bij oudste met 41 weken. Dat was op dat moment de termijn waarbij de gyn het, ook vanwege bloedverdunners en andere medische indicatie, wel genoeg vond (en ik ook). Ik heb zaterdag rond 9 uur een ballon gekregen, die viel er s nachts rond 3 uur uit. Daarvoor begonnen vanaf 20/22 uur al wel wat weeën. Mijn lijf heeft het toen goed zelf opgepakt, geen verdere medicatie oid nodig gehad. De ruggenprik was dramatisch maar dat had niks met de inleiding te maken. Ook ben ik meerdere uren op 9 cm blijven steken en had ik hele vroege persdrang, wat waarschijnlijk vooral met de sterrenkijker ligging van kind te maken had (wisten we niet). Dochter werd zondag rond 12.45 uur geboren.

Hier ingeleid met 41+3 omdat ik niet zoveel vruchtwater meer had. Ik moest mij melden om 7:00. Ik had al 3 cm ontsluiting, het was zelfs heel wonderlijk dat het niet spontaan begonnen is want alles was er klaar voor, dus de vliezen konden direct gebroken worden en ik kon aan de weeenopwekkers. Deze sloegen al snel aan. Mijn dochter was een sterrenkijker dus de weeën waren al snel heel heftig en niet op te vangen. Daarom kreeg ik een ruggenprik en deze werkte heel snel. Ik voelde helemaal niets meer. Toen ik terugkwam van het zetten van de ruggenprik had ik al heel snel 10 cm ontsluiting maar ik mocht en kon nog niet persen. Mijn dochter moest eerst nog iets meer zakken. Ik heb een paar uur televisie gekeken en met mijn vriend gekletst. Toen mijn dochter ver genoeg was ingedaald Hebben ze de weeenopwekkers teruggezet. Maar zo snel als de opwekkers in de ochtend hielpen, in de middag deden ze helemaal niets meer. Ik moest dus gaan persen als zij op de monitor zagen dat ik een wee had. Dit was echt pittig. Mijn dochter moest uiteindelijk ook snel geboren worden omdat ze het in mijn buik niet meer prettig had. De ok werd ingeseind. Maar ze gingen eerst nog een poging met de vacuümpomp doen en dat lukte. Ze is om 16:19 geboren.

Nee hoor Niekske, ik ben 'blij' met elk verhaal.

Mijn vriendin heeft er net 2 weken ingezeten bij een ander ziekenhuis. Ballon, check, ballon, check, rust, weer ballon en ga zo maar door. Ik ben daar best wel een beetje van geschrokken, maar de gyn zei al dat ze mij dat echt niet aan doen.

Sowieso als de baby sterrenkijker draait (zoals G was) of als ze anders merken dat er te weinig vordering is of dat m'n lichaam helemaal niks doet gaan ze alsnog snel over op een keizersnede, dat hebben we al afgesproken. Omdat er al een litteken zit, maar ook mentaal voor mij, dus dat is erg fijn.

Ik lees alles hoor dames, bedankt!

2 weken ?! Poe, dat lijkt me echt heftig zeg!

Ik werd ingeleid op een woensdag en sprak uiteindelijk die dag een verpleegkundige die noemde dat als de veter niks deed ik de dag erna weer 1 zou krijgen, dan Evt een dag rust en dan weer een veter, en dan de dag daarna bevallen. Ik had daar nooit bij stilgestaan vantevoren dat dat zo lang zou kunnen duren en ik dan dus pas met 42+4 zou bevallen.

Weg

Woow, dat lijkt mij echt naar.
Ik weet nog dat de vk bij de eerste zei dat het wel 3 dagen kon duren ? daar had ik toen helemaal geen rekening mee gehouden.

Ik ben ingeleid met 39+4 ivm zwangerschapsvergiftiging. Ze zijn gestart met tabletjes, en na 48 uur deden die nog geen klap. Daarom zijn ze na twee dagen overgegaan naar een ballon en die deed na 16 uur genoeg dat hij eruit viel. Al die tijd lag ik in een bed, mocht er niet uit ivm Corona en alle toeters en bellen die ik aan me had.

Maandagochtend (39+6) had ik echt nét genoeg ontsluiting om de vliezen te breken en hebben ze het infuus aangesloten. Dat werd al snel een weeenstorm en tussendoor klom mijj bloeddruk zo gevaarlijk hoog dat ik een magnesium infuus moest krijgen. Die details bespaar ik je graag. Vlak daarna werd besloten dat ik een ruggeprik mocht krijgen omdat de weeen + magnesium zo heftig waren dat ik ook niks meer aan kracht had. Toen kon ik even relaxen, tot persweeen erdoorheen kwamen. Alleen had ik toen alsnog maar 5cm ontsluiting en werden ook de persweeen een storm die alleen maar aanhield. Ergens rond 7 uur in de avond zat ik nog steeds meer op 7cm en is al besloten tot een spoedkeizersnede. Dit eigenlijk ook omdat ikzelf aangaf het niet meer aan te kunnen. Uiteindelijk is ze vier uur voor haar uitgerekende datum bevallen.

Wel spannend en hoe snel is jouw zwangerschap gegaan zeg!!

Ik dacht dat ik nog gereageerd had, maar heftig hoor Caro. Jakkes.
Het is idd best nog wel snel gegaan die hele zwangerschap haha.

Voor anderen. Hadden jullie nog iets mee om de tijd te doden en vooral; heb je het ook gebruikt??