Re: Thuis blijven bij de kindjes
juli 2019
Marsy31 schreef:Kira schreef:Ik ben het compleet eens met Marsy!
We kunnen het wel Kira ?
Zora schreef:Joey, ik weet niet of je aanname klopt dat fulltime werken beter zou zijn in de zorg. Volgens mij is over het algemeen de werkdruk zo hoog dat het gezonder voor werknemers geacht om parttime te werken. Zodat er minder sprake is van oververmoeidheid, Burn Outs etc. Ik weet niet of dit waar is hoor maar dit was bijv wel de insteek van mijn vorige werkgever (jeugd ggz). Daar werd echt afgeraden fulltime te werken.
ShallY schreef:
En weer zo’n onzin topic waar jullie niks aan hebben maar wilde het gewoon even gezegd hebben.
Coco schreef:Zora schreef:Wat voor functies hebben de mannen die hier genoemd worden dan eigenlijk dat dat parttime niet kan? Of 36u over 4 dagen? Je zou ook kunnen afspreken dat je op die 5e dag wel bereikbaar bent maar in principe niet werkt.
Maar zo makkelijk werkt dat toch niet? Afspreken dat je op dag 5 niet werkt maar wel bereikbaar bent? Er zijn genoeg bedrijven waarbij geëist wordt minimaal 36u te werken in bepaalde functies en daarbij ook de meeste dagen aanwezig te zijn (en dus niet over 4 dgn verdeeld) als je daar niet aan voldoet moet je je functie inleveren en dan is het aan jou, als werknemer, om een keuze te maken wat je daarmee doet.
En dat is natuurlijk niet alleen voor mannen zo.
Mijn zus (filiaalmanager) moest in functie terug treden toen zij minder ging werken toen de kinderen klein waren. Inmiddels werkt ze weer 36u en heeft ze haar functie terug. Mijn broer met dezelfde functie moet ook minimaal 36u werken maar had het geluk dat dat tussen 9u en 21u kan en dus was hij de eerste jaren van de kinderen de ochtenden vaak met de kinderen.
Mijn vriendin met leidinggevende functie heeft deze functie ook moeten inleveren toen ze 3 dagen ging werken en dat ook blijft werken.
Mijn man was warehouse manager en heeft zijn functie, inmiddels bijna 3 jaar geleden, ook in moeten leveren toen hij nog maar 24u ging werken. Ook is er de eis om 2 zondagen pm aanwezig te zijn naast je 40-urige werkweek.
Toen de kinderen jonger waren werkte hij fulltime maar omdat dat van 6u tot 15u of 15u tot 23u was had hij nog veel tijd met de kinderen voor ze naar school gingen.
Inmiddels werkt hij na 2 jaar parttime gewerkt te hebben weer fulltime, maar omdat hij weigert in ploegendienst te werken krijgt hij zijn functie ook niet terug.
Kira schreef:Marsy31 schreef:
We kunnen het wel Kira ?
?
Het is natuurlijk ook een interessant vraagstuk en ik heb bewondering voor de mensen die zich echt hard maken voor meer gelijkheid. Maar gelijkheid/vrijheid is voor mij ook dat je je eigen keus mag maken.
En ik zelf vind het helemaal niet erg verschillen tussen man en vrouw te onderkennen, die zijn er gewoon en over het algemeen doen vrouwen minder makkelijk afstand van het zorgen van jonge kinderen, vrouwen hebben daar over het algemeen toch meer moeite mee heb ik het idee. En dan bedoel ik kinderen tot 4 jaar.
Geel verwoordde dat zo mooi.
Maar ik zie het ook andersom, een vriend van mij is namelijk meer thuis bij de kinderen dan z'n vrouw. Voor hem echt de keus (hij werkt voornamelijk 's avonds) , voor de vrouw minder maar zij heeft zo'n goede baan dat ze daar ook niet zomaar mee wil stoppen.
Kira schreef:Zo moeilijk vind ik dat antwoord eerlijk gezegd niet. Wij vrouwen dragen de kinderen, zogen ze en hebben toch vaak een "speciaal lijntje" met hun kind dat vaders niet hebben. En ik geloof dat dat biologisch bepaald is.
In het dierenrijk is geen maatschappelijke druk maar zijn het ook vaak de vrouwtjes die de jongen grootbrengen, mannetjes gaan soms na de bevruchting al hun eigen weg.
Is dat echt zo erg? Is het niet ook iets waar wij vrouwen juist weer trots op mogen zijn?
Mannen vinden het misschien ook zielig een jong kind naar de opvang te brengen maar het gevoel waar Marin het over heeft, dat het echt indruist tegen je moeder gevoel is denk ik een sterker, dieper gevoel. En dat is in mijn optiek biologisch bepaald.
En over dat landen, ik weet niet of ik daar in geloof. Maar volgens mij heeft het juist te maken met dat de baby de baarmoeder, dus de moeder verlaat. En een vader kan dan misschien helpen landen maar zo'n baby verlangt denk ik meer naar de moeder en niet naar een "vreemde" meneer. Ook dat lijkt me een stukje biologie en niks slechts.
Marin schreef:Ik heb inderdaad bij een discussie als deze dan een beetje het gevoel alsof een dergelijk gevoel haast niet mag, of dat de achterliggende reden niet biologisch bepaald mág zijn. Tuurlijk zullen er veelal ook maatschappelijke redenen zijn en druk uitgevoerd worden op vrouwen. Maar ik denk in de basis dat dit gewoon de eerste achterliggende reden is. En is dat erg dan?
Rejoy schreef:Marin schreef:Ik heb inderdaad bij een discussie als deze dan een beetje het gevoel alsof een dergelijk gevoel haast niet mag, of dat de achterliggende reden niet biologisch bepaald mág zijn. Tuurlijk zullen er veelal ook maatschappelijke redenen zijn en druk uitgevoerd worden op vrouwen. Maar ik denk in de basis dat dit gewoon de eerste achterliggende reden is. En is dat erg dan?
Marin schreef:Ik denk dat vrouwen daar meer moeite mee (kunnen) hebben vanwege wat Geel ook aankaartte, de biologische kant erachter (dus dragen, baren, zorgen tijdens verlof en evt borst voeden).
Mijn moedergevoel roept iig heel hard dat ik het zielig vind om kleine guppies van onder de één jaar naar het kinderdagverblijf te laten gaan. Hoe goed het ook kan zijn voor hun ontwikkeling en hoe goed de zorg ook daar kan zijn. Niks ten nadele daarvan maar het druist gewoon tegen m'n gevoel in. En ik realiseer me ook dat ik die keuze vanuit m'n privilege kan maken en dat niet iedereen die keuze heeft ook al zouden ze dat voelen (en ook dat niet iedereen dat zo voelt, even goed recht). Maar ik voel dat wel echt zo en ik dénk dat dat wel ook echt door moedergevoelens komt en dat dat deels hormonaal bepaald is.
Maar ik geloof ook wel in dat vierde trimester en dat baby'tjes echt beetje op de wereld moeten landen en je als moeder (ook wel vader maar met name moeder biologisch gezien) helpt bij die transitie. Ik ben misschien daarin toch meer 'geitenwollensokken linksdraaiend' dan ik in eerste instantie had verwacht. (bedoel ik niks verkeerd mee maar weet niet hoe ik 't anders moet noemen)
Rejoy schreef:Marin schreef:Ik heb inderdaad bij een discussie als deze dan een beetje het gevoel alsof een dergelijk gevoel haast niet mag, of dat de achterliggende reden niet biologisch bepaald mág zijn. Tuurlijk zullen er veelal ook maatschappelijke redenen zijn en druk uitgevoerd worden op vrouwen. Maar ik denk in de basis dat dit gewoon de eerste achterliggende reden is. En is dat erg dan?
Ik heb al vaker gezegd: het gaat niet om welke keuze gemaakt wordt, ik vind vooral dat we stil moeten staan bij de manier waarop keuzes tot stand komen. Sommige vrouwen vinden dat helemaal prima, maar er bestaat ook een hele grote groep vrouwen die hier (al dan niet onbewust) last van heeft. Het is goed om ons te realiseren welke sociale normen wij elkaar (onbewust) opleggen. Alleen als we ons daarvan bewust zijn, kunnen we hier wat mee doen.
Marin schreef:Mijn moedergevoel roept iig heel hard dat ik het zielig vind om kleine guppies van onder de één jaar naar het kinderdagverblijf te laten gaan.
Terug naar Zwangerschap & kinderen
Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers