04 Nov 2013 14:26 door ChiQ
Misschien ben ik wel getikt hoor, maar soms dan heb ik al in de ochtend al geen zin meer in moederen. Julian is nu in een fase dat hij letterlijk niet meer te houden is, hij klimt overal op (en valt er vanaf...) staat op aan de tafel, loopt rondjes eromheen waardoor hij alles eraf gooit, is ook niet zo erg, niets kan breken of hem pijn doen, hij trekt zo'n 231x per dan stekkers eruit, heeft van de week voor de 10de keer de grote sta lamp omgegooid en toen ging die kapot, moesten gisteren een nieuwe halen, gelukkig bij de Ikea. Hij trekt als je niet oplet dat de laptop ver genoeg geschoven is, zo de laptop van het bureautje af, boeken scheurt hij in ontelbare stukjes, trekt keukenkasten open, klimt de trap op. As we speak heeft hij voor de zoveelste keer zijn boxlade open gemaakt en gooit alles eruit, trekt alle billendoekjes een voor een eruit, klimt in de shutters en waag het om nee te zeggen dan gaat hij heel theatraal zich op de grond werpen en met zijn hoofd op zijn armen huilen en daarna kwijl uitvegen op de grond. Hij is obsessed met wielen van auto's, zijn wagen, en alle rest waar maar een wieltje onder zit, dus als hij de kans krijgt de gang in te komen gaat hij aan die vieze wielen likken.. Soms ben ik het zó ontzettend zat. Nu zit hij onder mijn stoel aan mijn been te trekken. Als we was gaan ophangen dan trekt hij mijn rek om, als hij de koelkast hoort gaat hij er pal voor zitten.. Vandaag is weer zo'n dag. Ik kan zo weinig hebben. Julian slaapt bijna niet, in de ochtend 30 minuten, dus dan ga ik douchen en rustig eten, en in de middag heel soms met heel veel moeite een half uurtje maar echt met moeite. Eerst moet ik hem ontelbare keren terug leggen. En dan doe ik mijn huishouden. We kunnen nu ook niet wandelen omdat het weer er niet naar is. Echt alles is een strijd met Julian, aankleden? Hij huilt alsof hij wordt mishandelt, verschonen? Huilt alsof hij vermoordt wordt. Eten? Hij werkt alles zo naar buiten, gaat ermee lopen smeren, in zijn haar, kinderstoel, kleding..
Ik heb zo weinig tijd voor mezelf. Is dit normaal? Hij kan zich hooguit 15 minuten vermaken alleen maar gaat daarna echt jammeren. Ik werk ook niet dus ik heb Julian elke dag om me heen. Mijn man doet heel veel als hij er is na werk maar dan ben ik met het eten bezig en afruimen etc en speelt hij met Julian en daarna gaat Julian slapen maar ik ben daarna niet te genieten. Ik ben serieus gewoon kapot van zo'n dag. Ik zie ook eigenlijk weinig oplossingen.
Op het consultatiebureau zeggen ze dat het een actief en nieuwsgierig kind is en dat ik 'er door heen' moet maar wat de f is dat voor advies? Ik ben moe, niet te genieten, snauw echt veel..Kan iemand mij misschien wat tips geven? Of in ieder geval jou situatie schetsen? Het lijkt wel of ik als enige een dondersteen heb en de rest lief slaapt..
Ik ben dolbij dat hij er is, hij is absoluut een verrijking in ons leven maar ik snap naar gewoon een hele dag geen Julian.