Minder aan staan
Ik sta alleen constant aan, wat me overprikkeld. En uiteindelijk ook zorgt dat ik weinig van ze kan hebben. Al die onderlinge strubbelingen hoor ik, en heb ik het idee dat ik er iets mee moet. En er iets mee moeten betekent keuzes maken, hoe pak ik iets aan. Of wie geef ik gelijk, want het zijn natuurlijk vaak ook kleine accefietjes waar ook veel aanstellerij bij zit (als in elkaar niks gunnen). Ook als ze dan naar ons komen, moeten we er op reageren.
Ik heb nu 2 dingen waar ik op ga letten
- als ik een accefietje hoor grijp ik niet in (is makkelijker gezegd als gedaan)
- als er iemand naar beneden komt ga ik oplossingsgericht terug vragen.
Maar hoe zorg ik er voor dat ik niet constant aan sta, ik niet alles hoor. Als de meiden op zolder spelen en ik ga douchen, of beneden op het toilet zit, dan staan mn oren bij wijze van nog op hun gericht. En maakt het me geprikkeld.
Ik lees hier vaker over het politiespelen als ouder, dus vast veel mensen met ervaring;)
Mn vriend heeft hier dus geen last van, die kan alles heel goed filteren (soms zelfs te goed haha)
R juni 2017
Y november 2018