HGL, is jouw zoon inmiddels als gestart op zijn nieuwe school? En zo ja, hoe gaat het?

Wat lief dat je ernaar vraagt. Ja hij is vorige week gestart. Mijn eerste indruk is positief. Hij gaat er zonder mopperen naartoe en hij vindt de juf lief. Ik weet nog niet of hij aansluiting heeft. Er kijkt wel een ambulant begeleider en ib'er mee. Over drie weken krijg ik een eerste evaluatie. Het is voor mij een heerlijk en makkelijk kind. Heel lief ook. Maar hij zit zo in zijn eigen wereld en heeft uitzonderlijk veel fantasie. Het lijkt weleens of hij dingen anders ziet, beleeft of meemaakt dan een ander. Hij leert anders, hij speelt anders, hij denkt anders. Ook op een goede manier, maar wel anders. En andere kinderen kunnen daar niet zoveel mee en het past niet zo goed binnen het schoolse systeem. Dus het wordt nog een heel traject om hem daar doorheen te loodsen. Zodat hij wel zich zelf kan zijn en kan blijven. Ik wil hem in zijn zijn en zijn fantasie en creativiteit ook niet afstompen, maar het is voor hem ook wel fijn als hij aansluiting vindt. Hij is bij vlagen wel verdrietig dat hij geen vriendjes heeft. Maar het spel dat andere kinderen spelen, daar sluit hij dan weer niet bij aan.

Wat omschrijf je dat mooi HG. Hoe gaat dat met z’n zussen samen, sluit zijn spel wel op hun aan? Of zijn zij makkelijker in aansluiten bij hem dan andere kindjes dat bij hem kunnen doen?

Goeie vraag. Zij sluiten bij hem aan, maar als het teveel zijn spel is dan spelen ze naast hem verder. Dat gaat prima. In de thuissituatie gaat het erg goed.

Hmm lastig zeg. Ik zit zo een beetje te denken hoe dat dan gaat, aangezien kinderen toch wel vaak dmv spel vriendschappen sluiten. En als zijn spel niet aansluit op het spel van anderen dan is dat stukje vriendschap wel een uitdaging. Terwijl hij misschien met kleine taakjes prima kan samenwerken met andere kinderen.
Ik hoop dat jullie een fijne IB’er en begeleider hebben en dat hij zich lekker gaat voelen in de klas. Misschien gaat hij zodra hij zich veilig voelt ook nog wel meer openstellen naar de anderen, ook in spel. Kopiëren, meedoen. You never know!

Daarom heeft hij ook geen vriendschappen. Taakjes uitvoeren vindt hij echt niet leuk. Hij is helemaal niet taakgericht. Hij krijgt een instructie en dat doet hij het net anders. Bijvoorbeeld tijdens het thuisonderwijs kregen ze tijdens Zoom de opdracht een vel papier en potloden te pakken. De juf vroeg alle kinderen om een huis, zichzelf, regenboog, wolken en een zon te tekenen. Mijn zoon heeft eerst zijn lego gepakt. Met lego een huis gebouwd (in de kleuren van de regenboog). Dit na getekend. Dus precies de blokjes van de lego, per blokje per kleur de opbouw van een huis. En toen heeft -ie er een regenboog monster bijgetekend. Toen iedereen al klaar was en via Zoom de tekening liet zien, was hij natuurlijk nog bezig met zijn lego huis. Toen Zoom al voorbij was, was nog druk bezig en een uur later kwam hij trots naar me toe dat hij het af had. En zo gaat dat met alles. Dus hij voert een taak op zijn manier uit. Samenwerken lukt helemaal niet. Want hij heeft iets anders in zijn hoofd. Ik ben heel benieuwd hoe ze hem gaan sturen naar wel taakgericht werken en samenwerken. Maar anderzijds vind ik zijn creativiteit verrassend en ook best bijzonder en wil ik niet dat hem dat ontnomen/afgeleerd wordt.

Toevoeging: hij was tijdens die opdracht dus thuis en hij mocht van mij met lego gaan werken. Als hij dat niet had gemogen en ik het vel papier had gepakt, dan was hij gaan krassen en had hij de opdracht niet gedaan. En dat gebeurde op de vorige school. Hij deed niks meer. Ze dachten dat hij de primaire kleuren niet kende, niet kon tellen, niet kon fietsen, niet kon tekenen en nauwelijks kon praten.

Nog een toevoeging: kopiëren doet hij dus ook nauwelijks.

Wat fijn dat je eerste indruk positief is, op de nieuwe school. Ik hoop van harte dat hij daar gelukkig wordt, zoveel als mogelijk zichzelf kan en mag zijn.

Ik herken onverwachts best veel in je posts. D is net gestart in groep 2. Voor de zomervakantie hoorden we ineens van zijn juf dat hij weinig aansluiting zoekt met klasgenoten, nauwelijks praat in de groep en zich moeilijk tot taakjes kan zetten. Letters interesseren hem niet en cijfers tot op zekere hoogte. Moraal van het verhaal was dat er nog veel werk te doen is in groep twee. Vrijdagmiddag sprak ik haar weer even aan en zei ze gelijk ongeveer hetzelfde. En dat ze op dit moment nog niet kan zeggen of hij volgend jaar wel door kan naar groep 3 (hij is van april dus kleutert in principe dus ruim twee jaar).

We zijn zo verbaasd over dit alles. We kennen hem als een heel sociaal en behulpzaam kind. Knoopt makkelijk een gesprekje aan met anderen, ook onbekenden. Speelt regelmatig met vriendjes, ook uit zijn klas. Herkennen wel zijn desinteresse voor leren, hij trekt liever zijn eigen plan. Is geobserveerd door stroomkabels, stekkers, sleutels en sloten.

Grote verschil is, dat wij een gelukkig kind zien, dat met veel plezier naar school gaat. In die zin maken we ons geen zorgen maar ik vind het opvallend dat een kind zó anders kan op school tov thuis.

Oh wat bijzonder Lady! Ook wel gek dat ze nu al aankondigt dat ie misschien niet door kan naar groep 3, of is dat normaal om zo vroeg te zeggen? Heeft ze ook gezegd of ze een plan van aanpak oid heeft? Hopelijk heeft hij het zelf wel naar z’n zin op school!

HG, dat klinkt als een fijne start. Wat een opluchting voor jou. Ik vind je verhaal over hoe hij die opdracht doet echt zo mooi, wat tof bedacht van hem! Zonde hè, dat daar dan dus eigenlijk geen ruimte voor is. Dit soort creatievelingen hebben we toch juist gewoon nodig in de wereld?!

Het is nu idd nog wat te vroeg om dat al te kunnen zeggen maar ze maakt zich er wel zorgen over. In januari moet die keuze al gemaakt worden.

Wij hebben niet het idee dat hij het niet fijn heeft op school. Gaat elke dag met plezier er naar toe, het is nooit een strijd om hem daar achter te laten, hij heeft vriendjes in zijn klas met wij hij ook na schooltijd speelt. Maar blijkbaar zien zij toch een heel ander kind dan wij thuis.

Lady ik kan me voorstellen dat je daar best van schrikt. Het is best even schakelen als school een ander kind ziet dan dat jullie zien. Als het goed is dan is het voor school ook heel belangrijk hoe ouders hun kind zien en hoe het kind in de thuissituatie is. Je bent daarin partners. Maar inderdaad vooral fijn dat hij met plezier naar school gaat en het fijn heeft. En hij spreekt af met andere kindjes, dat heeft mijn zoon nog nooit gedaan. En groep 2 is pas net gestart, er kan nog van alles gebeuren dit schooljaar. Als hij zich veilig en fijn voelt op school dan is dat ook een goede basis om te gaan leren. Misschien heeft hij nu geen interesse in cijfers, maar in november wel en dan kan hij alsnog als een speer gaan.

Lief Zora. Dat vind ik ook. Maar ja tegelijkertijd vraagt de samenleving om heel veel aanpassingsvermogen en functioneren we allemaal in systemen en binnen kaders. Dus daar heeft hij echt begeleiding bij nodig. Ik vind het zelf ook vooral een prachtige eigenschap dat hij zo creatief is. En dan denk ik ook ben maar gewoon wie je bent lieve jongen. Maar tegelijkertijd merkt hij wel op dat er kinderen vragen om met zijn zusjes te spelen en dat hij niet wordt gevraagd. En daar heeft hij dus wel verdriet van.

Hij ging vandaag weer blij naar school. Hij wilde een informatief boekje meenemen om zijn juf te vertellen over wolven, weerwolven en de wolvenroedel. Hij huppelde echt de klas in. Hij vindt haar lief en hij maakt contact. Dat is echt al een wereld van verschil.

Wat je kan doen of kan voorstellen is om allebei een vragenlijst in te vullen over je zoon. Als daar grote verschillen inzitten dan kan je daarover in gesprek gaan. En eventueel kan er een ib'er meekijken waar hem dat nu in zit. De vorige school van mijn kind stond hier helemaal niet voor open, maar de huidige school zet juist snel extra hulp in.

Bedankt voor je woorden en het meedenken, HGL. Vooralsnog vind ik zijn gemoedstoestand het belangrijkst en probeer ik voor de rest nog niet zoveel zorgen te maken. Maar ik wil de lijntjes wel kort houden en hopelijk zo ook een beter beeld van hem thuis kunnen schetsen. Zijn leerkracht was bijvoorbeeld echt verbaasd toen ik vertelde dat hij iedereen de oren van het hoofd kletst, ook volstrekt onbekenden.

Ik wil het topic verder niet naar me toe trekken maar ik vond het opvallend dat jouw woorden herkenning bij me opriepen. Voornamelijk het niet klakkeloos mee gaan in de groep maar een eigen weg kiezen.

Ik vind jouw laatste alinea over je zoon echt ontroerend. Dat hij blij naar school ging én ook nog wat aan zijn juf wilde laten zien. Wat een vertrouwen moet hij voelen in haar. En wat moet dat veel doen met zijn eigen zelfvertrouwen. Je mag heel trots op hem zijn.