Onze zoon B. is nu ruim 4.5 en sinds kort is hij geinteresseerd in spelen met andere kinderen.
Wij wonen in een klein dorp. In onze straat wonen 2 klasgenootjes van hem, een jongetje en een meisje.
Als B. met één van hen speelt (of met allebei, wat ook vaak voorkomt) mag hij zich vrij door onze straat bewegen. Het komt vaak voor dat ze dan weer een uurtje bij ons zijn, dan weer een uurtje (of 2) bij één van de andere kindjes.

Met de moeder van het meisje heb ik laatst nummers uitgewisseld. We appen elkaar ook als de kinderen bij één van ons zijn. Met de ouders van het jongetje gaat de communicatie heel wat moeizamer. Dit komt voornamelijk door de taalbarrière. Het is een Pools gezin en moeder kan geen Nederlands. Zij bood haar nummer niet aan, maar ik heb er op aangedrongen dat zij mijn nummer zou noteren. Dit heeft ze op een briefje genoteerd, al een paar weken geleden. Ik moet dus maar hopen dat ze mijn nummer nog steeds heeft.

Het jongetje is 2 jaar ouder dan Bauke en mag in het hele dorp komen. B. niet, die moet in onze straat blijven. Er is een speeltuintje in een andere hoek van het dorp en daar zijn altijd veel kinderen. De verleiding is groot om daar naartoe te gaan. Als het vriendje van B. tegen B. zegt dat ze daar naartoe gaan, dan moet B. van ons eerst thuiskomen, zodat een van ons mee kan gaan. Dit doet hij, maar niet altijd. Hij is 2 x zonder het ons te vragen met zijn vriendje mee gegaan naar het speeltuintje. Ik hoorde dat dan weer van de moeder van een ander klasgenootje van B. (wat dat betreft het het super handig, die sociale controle).

B weet wel dat hij fout zit, want nadat ik er achter kwam, ben ik met B. gaan praten. Hij zei toen al uit zichzelf dat hij stout was geweest. Hij heeft gisteren straf gekregen van mij, hij mocht de hele dag niet met andere kindjes spelen. Het vriendje in kwestie stond op een gegeven moment voor de deur, B. ging doodleuk vertellen dat hij straf had en dus niet mocht spelen, doei, tot morgen. Of de straf dus zo effectief was, is nog maar de vraag.

Maar wat zouden jullie doen. Toch met de moeder van dat jongetjes proberen te praten? B. niet meer met zijn vriendje laten spelen? Of zelf een oogje in het zeil houden steeds (heb ik in het begin gedaan, toen rende ik constant heen en weer achter de jongetjes aan, daar werd ik een beetje gek van), of ze alleen bij ons thuis laten spelen?

Ik twijfel wat de juiste aanpak is, omdat dit niet het enige is. Dat vriendje gebruikt ook rare woorden zoals fuck, shit en ass. B. papegaaide er in het begin vrolijk op los en ik kan je vertellen dat het pijn doet een jongetje van 4 dat soort woorden te horen zeggen. Nu ik daar ook steeds wat van zeg, ook tegen het vriendje, als ze bij ons zijn, wordt dat wel beter. Ik hoorde B. laatst zelfs zeggen: "dat woord mogen we niet zeggen van mijn mama!"

De invloed van dat vriendje is dus niet helemaal ok..

Hoe zouden jullie hier mee omgaan?