Ik maak me een beetje zorgen om F., we waren deze week bij de kinderarts voor controle, we hebben het vorige keer gehad over zijn verlate spraak. Helaas is dat inmiddels nog niet veel beter. Hij is 20 maanden en hij zegt nagenoeg niks. Hij zegt wel mama en papa, vooral mama, maar hij noemt iedereen mama (of papa) en mij noemt hij soms ook papa. Soms denken we dat hij iets zegt, dan blijft hij een bepaalde klank herhalen. Maar meestal is dat daarna ook weer over. Laatst zei hij heel duidelijk ballll, maar er was geen bal in de buurt, hij bleef het zeggen. Maar de dagen daarna niet meer gehoord. Gisteren 1x maar als hij een bal ziet of wil zegt hij het niet. Hij maakt wel van alles duidelijk met klanken. Maar hij maakt nauwelijks gebaren. We doen babygebaren met hem, maar het duurde echt lang voor hij ging zwaaien, nu zwaait hij bij ongeveer alles, bij het slapen gaan, bij het weg gaan etc. Maar hij zegt er nog steeds niks bij. Wijzen doet hij ook bijna niet.

Hij schudt wel zijn hoofd als hij iets niet wil, ja doet hij heel soms. Hij zegt soms ook Neh of Na erbij om het kracht bij te zetten. En hij maakt een grijpbeweging als hij iets wil pakken. Verder mauwt hij als een poesje als je vraagt wat de poes doet, maar geen enkel ander geluid blijft hangen.
Hij maakt wel intonaties maar het klinkt niet als spraak. Dus dan zegt hij " Mamaaaaah? Euh eh euhuhuhm!".

Hij doet wel allerlei opdrachten, pak je jas, doe maar aan, doe je schoenen maar uit (niet dat hij dat kan haha, maar hij probeert het wel), ga maar zitten, mag ik mijn telefoon terug, mag ik een hapje.

Ik ben bang dat er meer mis is dan wij nu weten. We weten dat hij na zijn herseninfarct linkszijdig blind is. Nu lijkt het er op dat hij links nog wel iets ziet, waarschijnlijk precies in het midden waar je scherp stelt, dus dat is superfijn. Maar de kinderneuroloog gaf aan dat het wel kan dat hij door het infarct ook andere problemen blijkt te hebben/krijgt. Met taal is geen uitzondering.

Verder is er een gehoortest gedaan, het is dezelfde test als ze bij pasgeborenen doen op het consultatiebureau. Dus met piepjes en opvangen wat het oor teruggeeft daarvan (het slakkenhuis schijnt een soort geluidjes te maken). Uit die test kwam dat rechts prima was, in hoge en lage tonen wel rood, verder groen, maar toen zat hij een beetje te kletsen dus daar moesten we niet naar kijken. Maar links was in alle gebieden rood. Het kan komen doordat er iets van een oorontsteking is, maar hij heeft buisjes en het zag er allemaal keurig uit.
Die test willen ze na drie maanden herhalen maar dat vind ik vrij lang op deze leeftijd. De kinderarts vond dat ook en had het ook over een verwijzing naar een audiologisch centrum als Auris om verder te kijken.

Natuurlijk is het nog vroeg, te vroeg om met alle zekerheid te zeggen dat het niet goed gaat. Misschien gaat hij volgende week ineens wel praten. Maar met zijn achtergrond met het herseninfarct, dat gehoor waarvan het de vraag is of het goed werkt én het feit dat ik gehoorapparaten heb dus impliceert dat er wel eens iets erfelijks kan zijn, vind de kinderarts dat we beter nu actie kunnen ondernemen dan wachten tot over een paar maanden.
Ze ging overleggen met de kno-arts, niks meer van gehoord maar waarschijnlijk krijg ik binnenkort een oproep voor een afspraak. Ze hebben een soort wachtlijsten nu ivm corona.

Ik weet niet wat ik hiermee wil, ik vind het gewoon spannend en met mijn man kan ik er niet echt over praten, die vind dat je je pas zorgen moet maken als er iets is en dat weten we nu nog niet dus heeft het geen zin. Dat kan ik dus echt niet, het zit constant in mijn hoofd. Dus ik wil het ook gewoon even delen en van me afschrijven.