Sinds vandaag hebben we een nieuwe schoonmaakster. De vorige was geen succes, aangezien ze mijn volle spaarboekjes van Jumbo interessanter vond, dan het huishouden waarvoor ze aangenomen was. De nieuwe is gewoon echt top. Ze neemt me zoveel werk uit handen, waar ik sowieso geen zin in heb. Ik hou van een schoon huis, ik houd niet van schoonmaken. En toen we nog op 48m2 (kan ook minder zijn geweest), kon ik het aardig verbloemen dat ik geen goede schoonmaakster was. Maar met dit huis is het gewoon niet te doen. Ik heb er echt een hekel aan. En zij pulkt viezigheid met haar nagels uit de voegen in de badkamer, blegh. Ik moet daar toch echt niet aan denken, terwijl het mijn eigen viezigheid is.

Maar ik voel me ook enorm decadent. Waarom heb ik een schoonmaker? Waarom heb ik er geld voor over? En als je het huishouden in zo'n groot huis niet aankunt, waarom heb je dan een groot huis? Waarom ben je tijdens haar werk aan het werk aan de keukentafel, terwijl zij jouw troep moet opruimen? Het zijn de vragen die ik krijg op het antwoord dat ik een schoonmaker heb om een huis schoon te houden.

Voor de meiden met een schoonmaakster/maker, hoe gaan jullie om met het commentaar? Of voor de meiden zonder een huishoudelijke hulp, waarom niet?