Mooi onderwerp, Housebird. Deze site kan misschien ook helpen: https://www.prettygooddesign.org/

Dat filmpje is heel confronterend zeg..

Interessant! Ik denk hier ook veel over na. Wij wonen in een vrij witte omgeving dus de kinderen zien het weinig om zich heen. Ik merk dat mijn oudste huidskleur ook niet benoemt, als ze iemand wil omschrijven zegt ze eigenlijk altijd als het een donker iemand is ‘die met die zwarte haren’. Ik wil ook niet iets aanwakkeren wat helemaal geen ding is voor mijn kinderen door het actief bespreekbaar te maken...

Ik moest hier dus laatst ook aan denken. Was met dochter van 3 in een grote speeltuin waar ze aan het spelen was met 2 getinte kindjes. Toen vroeg ze opeens ‘ mama, waarom is ..bruin?’. Ik zei toen dat sommige mensen bruin geboren worden, andere mensen zoals haar en nog weer andere mensen weer met een andere kleur.
Die vader van die jongetjes hoorde het allemaal aan en moest er wat om lachen. Hij zei dat hij het mooi vond dat ik het zo simpel hield. Waarop ik weer zei, ‘het is toch ook zo simpel’.

Hoe dan ook, toen bedacht ik mij ook dat dit soort gesprekken met kind best belangrijk zijn. Je kind leert al vroeg wat je ze meegeeft. Daarom denk ik dat het belangrijk is om er wel over te praten, maar het niet te zwaar te maken. Mijn 3 jarige ga ik niet lastig vallen met een betoog dat iedereen gelijk is, maar tegelijkertijd wil ik haar dit wel meegeven. Door zo te handelen denk ik.

Ah, fijn! Ik had dit onderwerp al aangesneden in het andere topic maar een apart topic is inderdaad beter!

Van de week zei mijn zoon ineens uit het niets dat een kindje van zijn opvang zwart is. Het was echt een constatering van hem dus ik heb er eigenlijk niets over gezegd, behalve “ja, klopt”, maar daarna ging ik erover nadenken en ik wil me er nu dus wel goed in verdiepen, zodat ik op een goede manier weet te reageren als dit onderwerp weer ter sprake komt.

Dat filmpje had ik inderdaad ook gezien en vind ik echt confronterend, zo verdrietig dat het op zo’n leeftijd al ingebakken zit bij kinderen. Ik hoop dat mijn zoon ook zo gaat denken als dat laatste meisje. Daar wil ik echt mijn best voor doen.

Edit: en mijn dochters ook natuurlijk, die liet ik even buiten beschouwing omdat ze nog zo jong zijn, maar het geldt natuurlijk voor al mijn kinderen.

Ik had de twee poppen en het plaatje met de kinderen gescreenshot en mijn kinderen de vragen gesteld.
De bruine pop is het mooiste want die lijkt op D toen hij baby was. Het meest linker kindje is het stoutste want die lijkt op een buurkind. Wie de baas is wisten ze niet want papa is bruin maar op het werk de baas maar mama wit en ook de baas dus dat maakt dan toch niet uit welke kleur?

Vooral mijn (half Surinaamse) man is erg veel bezig met White privilege en bewust opvoeden. Ik ben blij met hoe mijn kinderen er nu over denken ?

Wat een confronterend filmpje! Dat laatste meisje is wel echt aandoenlijk trouwens, mooi dat ze dat zo zegt. Ik heb hier nog niet goed over nagedacht, behalve dat mijn dochter volgende week een pop met donkere huidskleur voor haar verjaardag krijgt. (Staat al maanden gepland, wist ik veel dat huidskleur en racisme nu zo in het nieuws zouden zijn!) Maar goed, het leek me wel goed voor haar dat ze meteen leert dat niet iedereen dezelfde huidskleur heeft. Ze komt verder vooralsnog weinig met donkere mensen in aanraking namelijk, op het kdv zie ik ook alleen maar blanke kindjes. Ze gaat wel naar een nieuwe groep en naar de psz volgende week, dus wie weet hoe het daar is.

Wij wonen in een omgeving met weinig “kleur” om het zo maar te zeggen. Mijn man is half Japans en kindjes denken vaak dat ie een Chinees is en benoemen dat ook vaak zo, heeft hij helemaal geen problemen mee. Op de dagopvang van zoon zaten 2 Aaron’s. 1 blank en 1 getint. De kindjes noemde ze witte of bruine Aaron. Kindjes zijn zo puur en ze maken er hun eigen benaming van, zonder dat het de bedoeling is om iemand te kwetsen. Ik heb het maar nooit te zwaar gemaakt.

edit: misschien off-topic

Mijn man en ik zijn best wel geschrokken van het filmpje. We hadden onze dochter een plaatje laten zien van verschilde poppen met verschillende huidskleuren. Ze koos heel random. Het slimste popje was het donkerste popje want die had haar handje omhoog. ?

Ik ben bij zulk soort filmpjes altijd wel benieuwd naar de rest van de ondervraagden en de gegeven antwoorden. Er zijn vast ook veel kinderen die andersom hebben geantwoord. Althans, dat hoop ik. Het is confronterend, maar misschien niet volledig. Het zegt me nu net wat te weinig. Ik ken de achtergrond van dit onderzoekje niet. Iemand wel?

Ik heb geen twijfel aan het bestaan van racisme en ook zéker niet aan het doel en de boodschap van dit filmpje, maar het filmpje alleen, zonder achtergrond informatie, vind ik eenzijdig.

Zelf sta ik voor de klas en merk absoluut een verdeeldheid. Ik denk dat 1/5 bewust racistisch wordt opgevoed. 3/5 wordt onbewust racistisch opgevoed en weer een krappe 1/5 bewust anti-racistisch. Dat is op een school waar slechts 3 kinderen zitten die een andere kleur hebben dan wit. In A.lmere was de verhouding zwart-wit heel anders, en merkte ik veel minder racisme op. Ik denk dat het niet alleen een stuk opvoeding is, maar ook een stuk 'onbekend maakt onbemind'. Kinderen merken echt wel verschillen in uiterlijk op. Dat zie je ook bij bv kinderen met rood haar, die worden er bijna automatisch uitgepikt. Bizar, maar het is wel zo.

Wat moeilijk om te zien Exo! Lukt het jou als leraar om daar iets mee te doen of is het meer impliciet allemaal en zou je er anders echt een onderwerp/thema van moeten maken?

Ja, heel naar! Vooral in de bovenbouw zie ik dat het er al echt ingebakken zit. Dan is het net of ik tegen een muur praat. Wij gaan er altijd direct op in wanneer we ook maar iets van racisme merken, maar daarnaast besteden we er met geschiedenis aandacht aan én we werken vanuit het jeugdjournaal en Nieuwsbegrip aan dit thema. Ik grijp alles aan, het hele jaar door.

Ik heb bv ook eens een hele discussie gehad met een klas over transgenders. Het ging toen over paarse vrijdag en één leerling lachte het hele onderwerp gigantisch weg. Toen heb ik een spiegel voorgehouden: stel nu dat iemand in deze klas een transgender is en dat nog niet durft te vertellen, en stel nu dat dat diegene jou nu zo hoort oordelen... Wat zou dat met hem of haar doen?
Toen antwoordde hij, al wel een beetje wankelend: 'Dat gebeurt hier toch niet'. Dus toen heb ik hem haarfijn uitgelegd dat hier, op deze school, misschien wel op de plek waar hij nu zat, 6 jaar geleden een jongen zat die nu een meisje is. Ik heb de groepsfoto er bij gehaald van die betreffende groep en hem verteld hoe dat is gegaan in die tijd. Dat de kinderen uit die groep dat heel normaal vonden. Dat die jongen nu heel gelukkig is, omdat zijn klas hem liet ademen, hem liet zijn.
Echt, ik heb een klas nog nooit zo stil gezien... De betreffende jongen kon alleen nog maar stoer mompelen. De mond was gesnoerd, het denken was gestart. En zo probeer ik in het klein stukje bij beetje bij te dragen.

Heftig je laatste stukje en goed aangepakt!

Over je vraag om meer achtergrond informatie over het filmpje. De documentaire maakster had een groep kinderen uitgenodigd en dit gefilmd. Ik denk naar aanleiding van een ander onderzoek. Waar ze haar ideeën op gebaseerd heeft. De Kinderen kregen meer vragen. Er was maar 1 meisje die zei dat ze het niet wist welke pop stouter of liever was.

Hier kan je de docu en meer achtergrond informatie vinden. https://www.vpro.nl/programmas/2doc/kij ... kleur.html

Dankje!

Wat heb je dat goed aangepakt Exo en wat mooi om het effect te zien!

Ik heb het ook geprobeerd met mijn zoon en hij koos ook heel random. Ik vroeg bij elke keuze waarom hij dat popje aanwees, maar dat kon hij niet echt uitleggen. Hij is ook pas 3 natuurlijk.

Slimme opmerking van je kinderen!
Heeft jouw man nog erfenissen of tip’s wat vooral wel of niet te doen?


Ik moest van de week nog denken aan een voorbeeld van mijn moeder. Wij woonde in een kinderrijke buurt, met veel buurkinderen zat ik op de zelfde basisschool en in de zelfde klas. We speelde dagelijks met elkaar op straat, in iemands huis of tuin. Iedereen kwam bij ons over de vloer en andersom ook.
Maar als mijn gehandicapte broer soms mee buiten speelde en we gingen bij iemand binnen spelen. Dan mocht mijn broer niet mee die moest ik dan naar huis brengen. Als kind stond ik daar nooit bij stil. Maar mijn moeder heeft zich daar altijd aan geërgerd.

Ik heb het net ook gevraagd. Niemand is stout, want dat ben je als je duwt en dat doen ze niet.
Ze zijn beide lief.

En de baas is de gekleurde pop. Daar had hij niet echt een rede voor. Dat was gewoon zo.

Ondanks mijn uitleg naar de kinderen toe onbedoeld niet altijd even handig is (zie white privilegde topic) geef ik ze toch mee wat ik ze graag mee zou willen geven.

Wordt het ook niet voor een deel bepaald in wat voor omgeving je opgroeit en of je ouders er dan dus wel meer of minder aandacht aan dienen te schenken? Ik kwam bijv pas op het MBO in een grote stad in aanraking met andere culturen. Daarvoor helemaal niet, omdat ik in een dorp woonde waar geen andere culturen woonde. Hetzelfde met de school. Het kwam hierdoor ook niet ten sprake. Tijden zijn veranderd en nu moet of de ouders of de basisschool het al vrij snel ter sprake laten komen in de opvoeding vind ik.

Ja helemaal eens met jou Fred, wij wonen in een vrij blank dorp met weinig multiculturele inwoners. Juist daarom ben ik er nu al (mijn oudste is 3,5) veel mee bezig. Ik wil niet dat hij straks naar de middelbare school gaat en daar pas voor het eerst opmerkt dat Nederlanders er in alle kleuren zijn.

Hebben jullie nog tips voor voorleesboeken of tv-programma’s? Brandweerman Sam is redelijk multiculti en heeft ook vrouwelijke brandweerlieden, hoezee! Daar zit ook een lichamelijk gehandicapt meisje in trouwens. Maar verder ken ik weinig kinderprogramma’s die wat meer divers zijn.

Elliot: Julian is een zeemeermin is een heel leuk waarin de hoofdpersoon nou eens niet een wit jongetje is dat wil voetballen, maar een bruin jongetje dat een zeemeermin wil zijn. Qua tv, volgens mij zijn de meeste NPO programma’s wel redelijk divers, bijvoorbeeld Taarten van Abel (ach dat vind ik zo leuk) maar ik weet niet of daar al iets voor die van jou bij zit, mijn kinderen zijn wat ouder.

Thanks Caulfield, ik ga er eens naar kijken.

Niet over multiculti maar meer gericht op je anders voelen dan je omgeving, Mina Moes https://www.npostart.nl/mina-moes/POMS_S_VPRO_8740301

Het is lang geleden dat ik dit gekeken heb, maar volgens mij ging het hier over:
Meisje dat oproeit in een uniform groene omgeving maar graag eruit wil zien als mini mouse.