Gezamenlijke verantwoordelijkheid idd Susan. Wat als hij zegt 'prima, maar als je per ongeluk wel zwanger wordt ondanks condooms dan pleeg je abortus of ik ben weg, want ik doe wat ik kan, maar mocht het mislukken: ik wil geen kind en dat weet je'

Dat zou fout zijn en wat jij doet is ongeveer hetzelfde, het lijkt een beetje op hopen dat hij in een hitsige bui het condoom vergeet.

Je weet dát hij niet wil, dus het is een gezamenlijke beslissing om geen kind te nemen, omdat een van tweeën niet wil. Jij bent er dus net zo verantwoordelijk voor als hij,

Daar hebben we het natuurlijk wel uitgebreid over gehad. Het is niet dat ik er opeens alleen voor kom te staan met drie kinderen, mocht er toch een zwangerschap ontstaan.
En mocht het gebeuren, dan zal hij net zoveel van dat kindje houden als van de eerste twee en wil hij het wel 'gewoon' laten komen. Dat zijn zijn eigen woorden.

En dat laatste wat je zegt, ook ik haal gewoon condooms bij de supermarkt hoor en ook ik pak deze vooraf uit de kast, het is niet zo dat ik hem opwindende woordjes in zijn oor fluister en hem zonder voorbehoedsmiddel bij me naar binnen praat.

En toch klinkt in alles wat je zegt door dat je hoopt dat je zwanger raakt. Met 'mocht het gebeuren' en dat vind ik niet fair.
Zou je het ok vinden als hij zich zou laten steriliseren? Zo van dan hoeven die condooms ook niet meer en ik ben klaar met kinderen krijgen?'

Dit is even een zijspoor en ik weet niet hoe dat bij de man van RiLiJu zit, maar het valt mij in die discussies heel vaak op dat ondanks dat de man geen kinderen meer wil, hij zich toch ook niet wil laten steriliseren omdat ze dan toch een eventuele tweede leg veilig willen stellen. Dat vind ik altijd zo stom. Als je voor jezelf hebt besloten dat je geen kinderen meer wil dan geldt dat toch ook als je eventueel ooit nog met een ander trouwt?

Ja, dat zou ik oké vinden. Ik heb het zelfs geopperd bij hem, maar hij vindt dat te definitief.

En ja, ik hoop inderdaad nog op een zwangerschap, maar niet op de manier die jij nu voor doet komen.

Ik vind juist dat ik heel fair ben.
Hij wil (op dit moment) geen kind, ik wil op dit moment wel een kind.
Ik wil geen anticonceptie gebruiken in de vorm van hormonen, hij wil zich niet laten steriliseren.
Ik zou dan toch de pil kunnen gaan slikken, die ik minstens zeven dagen in de maand vergeet, waardoor de kans op zwangerschap zeer reëel wordt en ik hem dus een kind door zijn strot druk. Hij zou ook een condoom kunnen gebruiken, waarbij er ook een kleine kans is op zwangerschap, maar waar hij ook verantwoordelijkheid heeft.
En dat laatste vinden wij dan de beste oplossing.
Ik vind het eigenlijk heel transparant en fair zo.

Mijn man wil zich ook nog niet laten steriliseren ondanks dat hij nu echt geen kinderen meer wil. Hier heeft het er vooral mee te maken dat hij nog jong is en niet weet hoe hij er over 5, 6 of 10 jaar in staat, dat heeft dan niets met een tweede leg bij een andere vrouw te maken.

Ik zie dat niet zo hoor Susan, in mijn omgeving.
Mijn man wil zich wel laten steriliseren. Ik wil dat liever nog niet, is mij nog te definitief. En hoewel ik er niets over te zeggen heb, want zijn lijf en ik zou hem ook echt niet tegenhouden doet hij het nog even niet.

Hij heeft altijd gezegd dat hij nooit meer kinderen wil, alleen met mij en dat hij niet nog eens overnieuw zou beginnen als mij wat zou overkomen of we uit elkaar zouden gaan.
En een goede vriend van me heeft zijn nieuwe relatie verbroken omdat zij een kind wilde (haar eerste) en hij niet meer (had er al een paar) en een andere kennis heeft zich laten steriliseren nadat hij een kind kreeg bij zijn eerste vrouw en wilde daarna geen kinderen meer, al gingen ze vlak na de baby uit elkaar en heeft hij meerdere relaties gehad.

Ik heb er wel een theorie over, even kort door de bocht: vaders die heel betrokken zijn bij hun kinderen, die veel zorgen en na een eventuele scheiding een Co ouderschap zouden willen beginnen denk ik minder snel aan een tweede leg dan vaders die vrijwel altijd weg zijn, waarbij een scheiding inhoudt dat ze hun kinderen eens in de twee weken een dag zien. De kinderen horen dan toch al meer bij hun vrouw, dus nieuwe vrouw is nieuwe kinderen.
Is misschien wat lomp geformuleerd, maar ik zie om mee heen dat de vaders die heel veel investeren in hun kinderen eerder zeggen 'bij nog meer kinderen zou ik ze tekort doen' en er dus niet aan beginnen. De vaders die de kinderen toch grotendeels bij hun vrouw laten nemen sneller nieuwe.

Zoiets zou er nog best achter kunnen zitten. Nieuwe kinderen zijn dan niet eens een feit omdat hij zo graag nog een kind wil, maar omdat zíj zo graag een kind wil.

Het hoeft ook niet dat dat bij iedere man zo is, maar ik lees dat wel vaak, dat een man zich niet wil steriliseren voor het geval hij ooit hertrouwt. Dat wordt dan ook zo benoemd. Dat wil niet zeggen dat er niet ook andere redenen kunnen zijn, sterilisatie is ook wel erg definitief, maar ik vind het wel altijd een beetje apart om geen kinderen meer te willen, maar bij een ander eventueel nog wel.

Ik zie het trouwens ook niet in mijn omgeving, ik zie het meer op fora.

Ik denk trouwens dat je wel gelijk hebt met je theorie.

Of mannen met al volwassen of bijna volwassen kinderen die een jongere vrouw treffen en die vrouw wil dan nog graag en ach.....

Daar zie ik er ook wel veel van, dat mensen nog halfbroers en zussen hebben van 18+ jaar ouder.

Het lijkt mij ook wel zwaar om dan weer bij de babytijd te beginnen. Maar misschien zien sommige mensen het ook wel als een soort tweede kans om goed te maken waar ze de eerste keer tekort zijn geschoten, dus spijt dat ze teveel gemist hebben van de kindertijd of zo, dat je dat dan helemaal anders wil doen.

Ik weet dat het er het topic voor is, maar het valt me op hoe weinig mannen een derde kind willen. Dat vind ik best wel jammer/zielig voor de vrouwen.

Edit: ik wil zelf graag meer dan twee kinderen en mijn vriend ook (wens,want nog geen ervaring natuurlijk), en ik hoop heel erg dat dat niet verandert. Lijkt me echt minder tof.

Ik vind dat je altijd samen verantwoordelijk bent voor anticonceptie. Eerlijk gezegd vind ik het nogal vreemd als je die verantwoordelijkheid bij de man legt, omdat jij wél zwanger wilt raken. Wil je echt zwanger raken van een man die niet nog een kind van jou wil?

Verder wil ik liever niet dat mijn man zich zou steriliseren. Je weet nooit hoe het leven loopt. Misschien overlijd ik wel binnen nu en vijf jaar en komt mijn man een andere lieve vrouw tegen waarmee hij graag een kindje wil van hun samen, dat gun ik hem dan zeker wel. Ik denk ook niet dat een vader geen goede vader kan zijn wanneer hij bijvoorbeeld vier kinderen heeft van twee verschillende vrouwen. Mijn eigen vader heeft in totaal zeven kinderen, van twee verschillende vrouwen, maar hij is daardoor niet een mindere vader voor mij.

Ik vind dat 'tweede leg', altijd wat denigrerend klinken.