Heel leuk om te lezen idd. Ik ga zodra ik achter de laptop zit het even echt goed lezen en reageren.

Wij hebben denk ik, voor Nederlandse begrippen, een vrij lage levensstandaard. We leven niet luxe: hebben een huis aan de kleine kant zonder tuin, één autootje voor de deur, gaan/gingen 1 keer per twee/drie maanden uit eten, kijken naar aanbiedingen, gaan zelden op vakantie en kunnen niet alles kopen wat we willen. Soms vind ik dat jammer, maar over het algemeen vind ik het wel fijn. Ik zou wel graag een groter huis willen, met meer natuur en stilte om me heen. Maar verder is dit een prima levensstijl.

Leuk topic!

Even denken waar ik ga beginnen. We wonen in een tussenwoning, maar wel flink uitgebouwd, dus heerlijk veel ruimte. Ook een hele fijne tuin, heerlijk met dit mooie weer, en fijn voor onze hond. Eerste wat ik 's morgens doe is de schuifpui open, en de hond sprint dan naar buiten om in het zonnetje te gaan liggen.
Vriend en ik werken allebei fulltime, ik ben op zoek naar een andere baan op het moment, wil wel fulltime werken, maar het liefst over 4 dagen verdeeld.
We geven veel geld uit aan etentjes, borrels met vrienden en boodschappen. En de sigaretten van vriend ?. We gaan elke week wel uit eten of ergens lunchen, ook op boodschappen bezuinigen we niet, maar ik let wel op aanbiedingen.
We gaan meestal 3x per jaar op vakantie, maar nooit langer dan een week. In het voorjaar en najaar een weekje samen. En daar tussen nog altijd een dag of 4/5 met vrienden waar we het hele jaar met z'n 4en voor sparen. Meestal gaan we naar Spanje, echte grote/verre reizen maken we niet. Ivm onze hond wil ik ook niet langer dan een week weg eigenlijk. Dan mis ik hem teveel.
Waar we trouwens ook wel makkelijk geld uit aan geven, zijn dingen voor in en om huis. Maar het klussen doen we wel allemaal zelf. Maar ben nu bv de gang op aan het knappen, en dan vliegt er ook zo best wat uit (verf, kwasten, spiegel, kapstok, lamp, lichtschakelaar, deur klinken) maar daar kan ik dan ook wel echt van genieten. Heb vandaag al een paar keer trots in de gang gestaan ?
We rijden een auto van 7 jaar oud, en hebben een tv van 10 jaar oud, daar geven we allebei niet veel om. Ik doe veel op de fiets, en die heb ik vorig jaar een nieuwe gekregen van mijn vader.
We hebben aardig wat spaargeld, vorige maand ging de wasmachine kapot en gaan diezelfde dag nog een nieuwe halen. Die buffer hebben we zeker, vriend wil liever meer spaargeld, maar ik vind het prima zo.

.

Onze levensstijl is relaxed te noemen. En gemiddeld? Ik weet niet hoe men het noemt. We maken ons niet zo druk en we hebben het goed, terwijl we niet echt in opvallende luxe leven.

We wonen in een vrijstaand, oud huis. Een woonboerderij is het niet te noemen, maar strikt genomen is dat het wel. Het is tenslotte ooit bewoond geweest door een boer en er hebben koeien in het achterhuis gestaan. Ons huis is oud en dat merken we aan elk stukje huis. Daarom verbouwen we alles stukje bij beetje, maar dat heeft geen haast. We doen dat in etappes.
We hebben ruimte om huis, ik heb mijn paard aan huis, heb een rijbak (geen luxe bedoening, maar gewoon ons landje laten omgooien) en we wonen op loopafstand van de hei. Onze hypotheek is vrij laag. We werken beide 4 dagen en hebben een gemiddeld inkomen (hij is software engineer en ik ben leerkracht).
We leven zorgeloos. We kopen wat we willen kopen, maar zijn daarin niet heel losbandig. We denken aardig goed na over aankopen en het meeste is van praktische aard. Ik heb best wat spaargeld, maar ik hoef daar geen dure kleding of inboedel van te kopen. Ik geef het liever uit aan een verbouwing of aan iets voor mijn dieren (laatst bijvoorbeeld een scheerapparaat, daarvoor een hek en een nieuwe stofzuiger). Ik heb nooit het nieuwste model telefoon, loop altijd een jaar of 5 achter. Ook qua auto's heb ik weinig eisen. De eerste 2 heb ik van mijn ouders overgekocht en de laatste heb ik vorig jaar gekocht en die was toen 5 jaar oud. We gaan ongeveer 1 keer per maand uit eten en lunchen misschien iets vaker dan dat buiten de deur. We gaan niet veel op vakantie. We proberen om om het jaar in elk geval een keer te gaan, maar dat zijn geen luxe reizen. We missen het niet, want we hebben immers genoeg ruimte. En ik ben ook wel wat milieubewust. We wonen in een leuke buurt met veel jonge mensen en kinderen. We hebben zo nu en dan een leuk feestje met de buurt of met het hele dorp en doen regelmatig mee aan sociale dingetjes. We hebben een redelijk grote vriendengroep, maar ik ben ietwat introvert en zoek niet uit mezelf gezelschap. Thuis zijn vind ik heel prettig en ik verveel me nooit. Echt. Nooit. Al met al kan ik stellen dat we genieten van het leven en van alles wat we hebben.

Wij wonen in een twee verdieping appartement ongeveer 40 minuten van het centrum van S.ydney met openbaar vervoer en 30 minuten met de auto. We zijn hier gaan wonen omdat onze vrienden vooral in het westen wonen maar we toch graag dichter bij de stad wilden zijn i.v.m. mijn mans (ex) werk en toch in relatieve tijd naar vrienden kunnen rijden. Daarnaast wonen we in een soort Malibu idee suburb, omringt met palmbomen, aan de rivier en overal buitenzwembaden.Het appartment heeft 2 slaapkamers, 2 badkamers en een klein tuintje, met achter ons tuintje de grote gemeenschappelijke tuin met veel bloemen en dus het zwembad. Ik woon hier graag omdat je de deur uitloopt en je hebt mensen om mee te praten, veel gezinnen en voor mij heel belangrijk: waar de ouders het 50/50 oplossen (dus veel vaders die thuis zijn). Dat vind ik leuk voor mijn man die door de week vaak met groepjes vaders buiten is met zoon (nu met Corona wel ietsje anders, maar nu nemen ze vaak voetbal mee).
Nadeel van hier wonen is het appartementenleven (moet nog in Whatevers topic reageren). Ik hou van ruimte en rust en hoewel het hier echt heel stil is, ben ik me er gewoon zelf van bewust dat ik niet 20 vrienden uitnodig i.v.m. de buren. S.ydney is natuurlijk idioot duur (wij betalen 2000 euro per maand), alhoewel over het algemeen de lonen hier ook hoger liggen.

Daarnaast vinden wij het ongelofelijk belangrijk thuis te zijn voor de kinderen (nu nog 1) tot hij/zij oud genoeg is voor school. Tegelijkertijd wil ik wel me graag ontwikkelen en fulltime thuis zijn is niks voor ons, dus verdelen we de load. Deze keuze betekent wel een laag inkomen en soms ook wel echt pijnlijk laag. Maar het is maar paar jaar.
Ik ben begonnen met een PhD in tweetaligheid 3 jaar geleden en ik was iets sneller zwanger dan gedacht, met daaropvolgend 2 hele zware jaren met onze zoon, wat alles eigenlijk nog moeilijker maakte. Want naast ons werk moest en moet ik dus ook nog onderzoek doen. Dat was vooral financiaal echt kut, want je krijgt hier niet betaald voor je PhD. Maar doe nu de laatste loodjes en hopelijk werpt dit straks zijn vruchten af. Dan ga ik of fulltime en man thuis, of parttime en man ook weer parttime (want hij is zijn baan kwijt door Corona), omdat we plannen voor baby nummer 2 en ook die dezelfde basis willen geven als baby 1 (dus thuis zijn tot school).

Maar ik droom wel van groter wonen, met name een vrijstaand huis, dicht bij het strand. Dat betekent dat we minstens anderhalf uur uit de stad moeten gaan wonen. Je moet hier 10-20% van aankoopprijs huis zelf sparen en inleggen voordat je hypotheek krijgt en een huis krijg je vrijwel niet onder de $700.000, dus dat is nog even ver van ons bed show. Maar na mijn studie zijn we wel onder de armoedegrens uit denk ik, dus dat geeft mogelijkheden. Paar jaar sparen en dan wonen we hopelijk ergens mooi. En dan zou ik wel een au pair willen om ons te helpen als de kinderen naar school gaan.

We hebben niks dus doen we niks gaat voor ons niet op. We houden van kamperen en dat kan hier overal. We hebben een auto van 7 jaar oud die mooi zuinig is dus dat gaat prima. Onze ouders wonen hier niet dus zijn we afgelopen jaar gezegend dat beide ouders besloten om een ticket voor ons te kopen, dus hebben we 2 geweldige vakanties gehad afgelopen jaar betaald door onze ouders en 1 vakantie waar we jaren zelf voor hadden gespaard. We sparen ook veel punten en door die punten zouden we eventueel dit jaar gratis verblijf en vlucht hebben voor ons 3en ergens heen, maar denk dat we die laten en 2021 weer wat gaan doen. Reizen is voor ons enorm belangrijk dus, ook omdat het vaak het enige contact is wat we met familie kunnen hebben.

Uit eten doen we weinig maar ik haal wel elke dag een kop koffie hier om de hoek. En we eten veel bij vrienden of vrienden bij ons (en dan splitten we de kosten). We hebben alles wat ons hartje begeert eigenlijk qua spullen ook, al word ik soms wel zenuwachtig als bijvoorbeeld de wasmachine stuk gaat ofzo. Dus ik kijk wel uit naar het einde van mijn studie en eventueel andere baan.

Jouw leven klinkt (voor mij) heel aantrekkelijk, Exo. Qua sfeer ongeveer waar wij ook naar streven denk ik (ik ben niet zo’n dierenvriend, dus geen paarden voor mij, maar dan bv met een moestuin etc.). Klinkt echt heel mooi en rustig.

Dat snap ik Marin! Duurder is echt niet altijd beter.

Ik zou best heel graag eens met jou willen ruilen Marsy! Het lijkt me zo leuk om in zo'n stad te wonen. Ik word altijd blij van hoe jij het leven daar omschrijft (al zijn er ook echt nadelen natuurlijk). Maar lijkt me leuk om eens jouw leven te ervaren!

Leuke reacties allemaal! Dank daarvoor, maar ik mis een beetje de reacties over wat je minimaal aan levensstandaard nodig hebt om gelukkig te kunnen zijn?

Correct me if im wrong maar jij lijkt hier best mee bezig te zijn Fred toch?

Ik heb hier zelf geen uitgekristaliseerd beeld bij voor mezelf. Mijn geluk hangt niet alleen van mijn levensstandaard af. Ik ben heel arm geweest tijdens mijn studententijd maar was niet perse veel ongelukkiger dan ik nu ben bijvoorbeeld. Het is fijn om nu genoeg geld over te houden om leuke dingen van te doen maar ik haal mijn geluk uit zoveel meer dingen dan dit. Dat zit hem niet alleen in materialistische zaken. Ook gewoon de zon die schijnt, koffie op het balkon. Afspreken met vrienden, goede band met mijn familie. Een fijne relatie. Dat is voor mij toch echt waardevoller merk ik.

@ Fantine, dat klopt... Komt doordat ik een jaar geleden zelf heb besloten voor meer vrije tijde ipv werk (en dus geld).
Ik geef toe dat ik het nog wel moeilijk vind te schipperen tussen materialistische zaken en het minder materialistisch zijn.
Alles nieuw kopen hoeft niet, maar ik heb ook geen zin om bijv. weken lang Marktplaats af te moeten struinen om een bepaald product 2e hands te kunnen vinden. Dat vind ik dan weer zonde van de tijd.

Het afspreken met familie, vrienden, spelletjesafspraken kan nu helaas niet maar ik snap waarop je doelt. Dat zijn inderdaad waardevolle momenten. Nu dat al 2 maanden niet kan, ga je dat als het straks wel weer kan het nog meer waarderen dan eerst verwacht ik.

Precies, ik heb inderdaad financieel aan de grond gezeten en nu kan ik lekker leven, maar ik was niet perse doodongelukkig toen.
Ik zou niet weten wat ik zou moeten noemen aan minimale levensstandaard. Hoe bedoel jij dat precies Fred?

Ik ken beide kanten van de medaille. Wij hebben financieel héél zwaar aan de grond gezeten en hebben het nu financieel juist hartstikke ruim. Ik kan niet zeggen dat ik nu gelukkiger ben dan toen. Wel is het zorgeloze van nu veel fijner uiteraard, maar in beide gevallen waren we gelukkig. Dus of ik echt iets minimaal nódig heb om gelukkig te kunnen zijn... Nee, dat niet. Stel dat we weer in zulk zwaar weer terecht zouden komen financieel gezien, laten we het hopen van niet, zullen we toch een manier moeten vinden om erdoorheen te komen en je blije momentjes ergens uit te tappen. En geluk haal ik, en toen al helemaal, niet zozeer uit geld/materialisme, maar meer uit fijne momenten. Tijdens die financiële ellende (en nu trouwens met alle corona-maatregelen ook) was ik me veel bewuster van de mooie dingen om me heen. Het mooie weer, vogels die fluiten, mensen die ons lief hebben, en lief gebaar naar iemand toe, of naar ons toe. Een wandeling door het bos, een mooie zonsopkomst of zonsondergang, fijne muziek, gezellig samen spelletjes doen. Als ik antwoord met geven op de vraag wat ik minimaal nodig heb om gelukkig te zijn, denk ik dat dat het antwoord is.

Onze levensstijl nu: Ik werk in principe 32 uur, mijn vriend werkt in principe gemiddeld 27 uur per week. Ik zeg 'in principe' omdat ik m'n antwoord even baseer op een normale situatie, nu is alles eventjes niet normaal natuurlijk.
We wonen in een ruime flat (4 slaapkamers) met een ruim balkon (10 meter lang) en hebben bizar lage woonlasten. De combinatie ruimte en woonlasten, en de centrale ligging tov winkels en OV, maakt dat wij hier prima wonen en er totaal geen noodzaak in zien om te verhuizen. We hebben sinds een paar maanden een leaseauto, bestellen regelmatig eten en hebben voldoende financiële ruimte om leuke dingen te doen of spontaan iets te kopen. Eigenlijk het tegenovergestelde van 6 jaar geleden. Fijn en relaxed dit, maar vroeger waardeerde ik dingen denk ik wel meer dan nu. Hoewel ik het wel probeer.

Wat zou je minimaal nodig hebben (niet zo zeer geld) om gelukkig te kunnen zijn?
Voor de een is dat bijv. veel vrienden, huisdieren, de ander wil bijv. sowieso een auto/bepaald type woning of op vakantie gaan.

Stel je zou geen vrienden, kinderen en familie hebben en je kunt net rond komen (waardoor je dus geen uitjes kunt doen die geld kosten) en je woont bij wijze van spreken in een bouwval. Zou je dan nog gelukkig kunnen zijn? Dit is uiteraard erg extreem, maar ik denk dat ik dan niet gelukkig kan zijn. In mijn openingspost heb ik onderaan vermeld wat ik toch wel nodig heb om enigszins gelukkig te kunnen zijn.

Heb ook wel met veel minder geld geleefd en toen was ik ook niet ongelukkig. Waar ik nu met meer geld het meest gelukkig van word, is dat ik niet hoef op te letten op de boodschappen. En het feit dat we geen geldzorgen hebben mbt vaste lasten. Wat ik eerder zei, ik doe graag dingen met gezin en vrienden die geld kosten, maar dat heb ik niet nodig voor geluk. Met hun kan ik ook gratis/goedkope dingen doen.
Wat ik enorm luxe vind en wat me bovenop voorgaande nog meer gelukkig maakt. We kunnen ervoor kiezen grotendeels van 1 salaris te leven en er 2 te hebben. Hierdoor hebben we beide de vrijheid om minder te werken of tijdelijk te stoppen als de situatie daar om vraagt. Naast het minimale -geen geldzorgen-, vind ik het heel belangrijk dat we die vrijheid beide hebben.

Hmm, ik denk dat je er daar zo niet over na moet denken. Dat zijn van die wat als - situaties waarop je niet weet hoe je je dan voelt.
Ik ben persoonlijk blij dat ik muziek maak en een hele fijne vereniging heb, ik zou niet snel zonder willen. Het is een heel groot deel van ons leven. Maar als het anders gelopen zou zijn denk ik dat ik wat anders zou hebben waar ik plezier uit haal.
Geen vrienden, ik denk dat niemand daar blij van wordt, maar ik ben niet iemand die wekelijks hij vrienden over de vloer komt. Vriendschappen zijn belangrijk en ik kan me voorstellen dat het niet fijn is zonder, maar ook dan kun je je geluk ergens anders uithalen. Zo zie ik dat met alles, ik heb huisdieren maar niet omdat ik dat als standaard nodig heb om gelukkig te zijn.
Vind het ook een beetje raar daar zo over na te denken, lijkt me dat je sneller pessimistisch bent als je gaat afstrepen wat je wel en niet hebt.

Zo mee eens met flo haar reactie. Wij hebben aantal jaar geleden ook zwaar gehad moesten leven van mijn kleine inkomen konden daar net de hypotheek van betalen. Meer geld hadden we niet.

Ik ben me nu veel bewuster van alles. Nu hebben we een goed inkomen. Als we iets willen kunnen we het kopen. En dan nog voelen wij ons schuldig. Omdat het nog steeds in ons zit dat we geen geld hebben. Het is fijn dat het nu allemaal zorgeloos kan. Dat is een stuk rustiger.

Geld maakt het leven een stuk makkelijker.

Ik heb een vrij hoge levensstandaard. Dat komt vooral omdat ik ben opgegroeid in weelde.

Ik heb een jaar in een huurwoning gewoond. Een tussenwoning met een tuintje tussen huizen van andere mensen. Daar werd ik ongelukkig van. Ik heb toen een plan en berekening gemaakt om een huis te kopen met een grotere tuin en vrij uitzicht aan de achterkant van het huis. Dat heb ik nodig. Qua interieur stel ik geen design eisen, maar ik wil wel dat het er fris, verzorgd en af uitziet. Door mijn vrij hoge standaard vind ik mijn huidige huis klein en ben ik aan het nadenken en rekenen voor een groter huis in de toekomst. Vereiste is wel een grote achtertuin met vrij uitzicht.

Ik ben veel in en om het huis en vind het belangrijk om me fijn en vrij te voelen. Ook vind ik het heel fijn om dichtbij mijn familie te wonen. Ik zal dus niet naar een afgelegen dorp verhuizen in deze regio. Ik wil sowieso mijn dorp niet verlaten. Ik wil ook 2x per jaar op kampeervakantie (glamping). Daarnaast vind ik het belangrijk dat ik goede schoenen voor de kinderen kan kopen en dat ze er verzorgd en leuk uitzien. Ook wil ik graag dat ze een mooie en goede fiets hebben en dat ze naast zwemmen nog een sport/hobby kunnen uitkiezen. En dan mag dat voetbal zijn, maar ook paardrijden of een instrument leren bespelen.

Ik eet gezond en wil niet besparen op boodschappen. Ik doe mijn boodschappen bij de AH en dat vind ik fijn. Ik heb weleens geprobeerd om bewust boodschappen te doen maar dat vind ik tijdrovend en vervelend. Aan horeca en evenementen geef ik in deze levensfase nauwelijks iet uit en ik mis het totaal niet. Ik vind zelf koken, in de tuin eten of picknicken leuker. Ik drink wel af en toe ergens koffie en lunch af en toe buiten de deur maar dat is het ook wel.

Ik werk bewust 32 uur om dit mogelijk te maken. Ik zou minder werken en kleiner wonen met een kleine tuin veel minder aantrekkelijk vinden. Ook zou ik het vervelend vinden om de kinderen minder te kunnen geven. Dat laatste heeft ook te maken met mijn eigen jeugd. Ik heb alles gehad en alles kon dan zou ik het bijvoorbeeld erg vervelend als mijn kinderen niet op paardrijles kunnen en zelden op vakantie gaan.

Ik heb geen hedonistische levensstijl, daar houd ik niet van. Maar toch is mijn standaard vrij hoog.

Leven van exo lijkt me heerlijk. Dat is voor mij een droom. Maar een huis met zoveel grond kost in mijn dorp een miljoen. Dus dat is niet haalbaar.

Ik heb daar nooit echt over nagedacht. Ik heb gelukkig nooit geldproblemen gehad en altijd de dingen kunnen doen waar ik blij van word.
Zoals in mijn eerdere reactie al staat hecht ik geen waarde aan luxe. Ik vind het belangrijker dat ik en mijn naasten gezond ben/zijn.

Oh ja Sarah, dat schuldig voelen! Ik heb deze week een flink bedrag van de verzekering gekregen en heb dus op 1 dag en een tv gekocht en een nieuwe scooter. Ik wist gewoon echt niet of ik nu blij moest zijn, en heb 20x mijn bankrekening gecheckt.
Heel vreemd als je dat niet gewend bent, maar super fijn dat het kan. Maar ben er niet perse gelukkiger om.

Mijn huidige levensstijl/standaard is als volgt:
Ik woon in een klein appartement met mijn dochter en we gaan meerdere keren per jaar op vakantie. Vaak is dit 1 keer per jaar een verre reis en een aantal losse korte reisjes. We gaan zo'n 1 keer per 2 maanden uiteten (zij is daar echt gek op) en ik ga zo'n 1 keer per 2 maanden uit met een vriendin. Verder probeer ik elk weekend wel iets leuks te doen met mijn dochter, bv de kinderboerderij, de bioscoop, zwemmen, een pretpark en daarnaast familie/ vrienden te bezoeken. Ik heb een oude auto maar die zijn hier op de parkeerplaats toch weinig waard (krappe plekken dus veel deuken en krassen). Zolang hij rijdt ben ik er blij mee. Verder hecht ik weinig waarde aan meubels of ander materiaal, mijn inrichting is dan ook een beetje bij elkaar geraapt.

Boodschappen: Ik maak altijd een lijstje en hou me daar meestal wel aan. Het lijstje maak ik aan de hand van wat ik nog in huis heb en wat er in de aanbieding is.

Sport: Mijn dochter sport, ik niet. Helaas lukt me dat lichamelijk vooralsnog niet meer. Ik wil na dit alles wel weer proberen te gaan zwemmen. Maar dat is iets dat ik dan dus heel langzaam moet gaan opbouwen.

Hobby's: Reizen vooral en daarnaast heb ik meestal wel een project met mijn dochter waar we aan knutselen. Verder help ik vaak op school.

Vrienden: Ik heb een paar lieve vriendinnen. Verder ben ik meer gehecht aan mijn familie.

Vrij tijd: Ik heb een tijd 3 dagen gewerkt omdat ik er geen opvang mogelijk was toen mijn dochter begon met school (belachelijk). Daarnaast zat ik echt niet meer goed op mijn werk. Het was heerlijk om 3 dagen te werken maar wel krap want ik had ook nog eens een heel laag salaris. Inmiddels heb ik een superleuke baan en eindelijk opvang gekregen dus werk ik weer 4 dagen per week. En aangezien het een stuk meer verdiend zitten we nu dus erg ruim wat fijn is. Bovendien heeft deze werkgever wel een geweten en daar pluk ik nu de vruchten van. Ik kan vanuit huis werken en sta niet op straat, mijn contract is gewoon verlengd. Scheelt een hoop stress.

Minimum om gelukkig te zijn voor mij zal een levensstijl/standaard zijn waarin ik en mijn familie gezond zijn, ik een dak boven mijn hoofd heb en eten op mijn bord. Ik zal dan overigens wel streven naar verbetering zodat ik bijvoorbeeld weer kan reizen. Ik probeer overigens sowieso te streven naar het verbeteren van mijn standaard. Zo ben ik al een tijdje bezig met het genereren van een tweede inkomstenbron (passief inkomen) zodat we met de tijd groter kunnen gaan wonen. Dan wil ik ook mijn huidig appartement afbetaald hebben.

Wij vinden dat we luxe leven.

We wonen nu in een hoekwoning maar willen wel graag verhuizen naar een 2 onder 1 kap. We missen in dit huis een aantal dingen en dat is een ruimere badkamer, en een grotere achtertuin. We zouden er graag 1 kamer bij willen zodat we een goede logeerkamer en een goede studeerkamer kunnen maken. Die ruimte missen we nu, maar dat is wel echt luxe.

Boodschappen bespaar ik niet op, ik koop wat ik wil kopen. Doe wel mijn boodschappen op de markt en bij de Lidl. Brood haal ik bij de bakker en vlees halen we vaak bij de Sligro.

Vakanties verschilt heel erg, vorig jaar zijn we naar Bonaire geweest en het jaar ervoor naar de camping. Dit jaar is het nog allemaal onbekend. Wel zou ik als J een jaar of 10 is graag naar de vs of Canada oid met hem gaan om daar een rondreis te maken.

Mijn vriend werkt meer dan 40 uur en ik 28. Financieel gezien zou ik kunnen stoppen met werken. We sparen op dit moment namelijk meer dan mijn salaris. Ik wil alleen niet stoppen met werken omdat ik dat nodig heb maar vooral ook niet afhankelijk wil zijn van mijn vriend.

Uit eten doen we gemiddeld zo 1x in de 2 maanden en dan eten we het liefst bij restaurants uit de lekker 500.

Qua vrije tijd vind ik het fijn om eens in de zoveel tijd naar de sauna te gaan. Ik ben lid van de sportschool en loop hard. Die kosten zijn dus vrij laag. J mag van mij straks 1 sport doen.

Kleding koop ik als het nodig is, mijn vriend is net zo. Voor J let ik vaak op aanbiedingen. Nu merk ik bijvoorbeeld dat de pyjama’s van J te klein worden. Die vervang ik nu niet maar wacht een aanbieding af. In de zomer draagt hij ze toch niet.

Spullen hebben wij helemaal niet veel en ik kan ook makkelijk weggooien. Toen we samen gingen wonen hielden kochten we een huis wat kleiner was dan onze huizen. Ik had het kleinste huis en ons huidige huis is kleiner dan wat ik toen had. Mijn vriend had echt een mega mooi huis maar op de verkeerde plek.

Wat ik merk dat mij heel veel rust geeft is dat ik goed kan sparen. Het geeft mij heel veel rust als ik weet dat er voldoende geld op mijn rekening staat voor onverwachtse dingen. Ik heb een periode gehad waarin mijn uitgaven doorliepen en ik geen inkomen had. Toen kwam het einde van mijn rekening snel in zicht.

Mijn vriend heeft een leaseauto en rijd ook echt veel. Mijn auto heb ik vorig jaar gekocht en is nu 2 jaar oud. Ik kocht hem met 12000km op de teller. Het is geen grote auto maar voldoet prima voor woon-werkverkeer.

Ik vind het echt moeilijk te beantwoorden wat ik mijn minimale levensstandaard is! Ik kan wel vertellen hoe mijn leven er nu uit ziet maar ik kan niet zo goed zeggen wat ik minimaal nodig heb om gelukkig te zijn. Ik denk dat ik aan veel situaties wel een mouw kan passen en gelukkig kan zijn, dat zit hem niet zo zeer in geld voor mij. Als ik mijn vrienden en familie maar kan zien. Maar goed ik weet ook dat ik makkelijk praten omdat we het financieel gewoon goed hebben.