Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Het algemene rouw topic

<<

Anoniem309

Bericht 18 Apr 2020 23:42

Het algemene rouw topic

Behalve het topic over het verliezen van een ouder kon ik hier eigenlijk nog geen topic over vinden. Omdat ik natuurlijk zelf in een rouwproces zit, en ook heb gemerkt dat veel andere forummers de afgelopen maanden een dierbare hebben verloren leek het me daarom een goed idee om een algemeen rouw-topic aan te maken.

Het is inmiddels ruim 5 maanden geleden dat Y. Is overleden en afgelopen maanden zijn bij mij echt met ups en downs gegaan. Ups waarin ik redelijk kon werken en uiteindelijk ook weer vrolijk kon zijn, maar ook flinke downs waarin ik m’n bed niet uit wilde en alleen maar kon huilen. Inmiddels ben wel wat stabieler, maar merk ik ook dat ik in een fase zit waarin ik veel boosheid voel en soms mijn emoties ook blokkeer. Alsof mijn hersens weten dat ik verdrietig ben, maar ik zo verdoofd ben dat ik het niet voel. Zo gek is dat. Gisteren en vandaag had ik daar weer een doorbraak in waarin ik het weer heel hard kon voelen. En gelukkig lucht dat dan ook weer op en geeft het weer de ontlading om weer verder te kunnen.

Ik ben benieuwd of er meer meiden zijn die ook behoefte hebben om hun verdriet te uiten. Hopelijk kunnen we elkaar een beetje steunen.
<<

Lady

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15901

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:23

Bericht 19 Apr 2020 13:08

Re: Het algemene rouw topic

Het lijkt me zo onvoorstelbaar moeilijk om je kindje te verliezen. Ik kan me er geen voorstelling van maken. Als ik je verhaal zo lees, vind ik het heel knap hoe je ermee omgaat.

Ik ben drieënhalf jaar geleden mijn moeder verloren aan kanker. Ik weet nog steeds niet of ik wel of niet gerouwd heb. Rouw is de meest ingewikkelde emotie die er bestaat, heb ik ontdekt. Ik mis haar maar ik mis haar ook niet. Ik kan zonder haar maar toch ook niet. Ik ben gelukkig maar toch ook niet. Ik voel heel veel maar ik voel ook niks. Ik denk dat dit de beste manier voor mij is om het te omschrijven. Want ik kan de juiste woorden er gewoon niet voor vinden.
28 april 2015 - Lieve D, your first breath took ours away..

12 mei 2018 - Lieve J, little hero!
<<

Urban Naked

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15414

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:56

Bericht 19 Apr 2020 17:52

Re: Het algemene rouw topic

Vanmorgen las ik dit artikel: https://decorrespondent.nl/11133/hoofd- ... 3d2aa815de

Misschien herkenbaar voor jullie. Sterkte meiden!
#teammaple🍁
<<

Anoniem331

Bericht 19 Apr 2020 18:56

Re: Het algemene rouw topic

Ik blijf het heftig vinden dat het leven na het overlijden van mijn schoonzus nooit meer word zoals voor die tijd. En dat vliegt me nog vaak naar mijn keel.
<<

Anoniem281

Bericht 19 Apr 2020 19:08

Re: Het algemene rouw topic

Interessant artikel, UN. En ik herken het ook wel, ja. Rationeel kan ik redelijk dealen met het gemis van mijn vader. Tenminste, de vader die anderhalf jaar geleden verloor.

Maar de beroerte 6 jaar geleden vind ik zwaarder. Voor m'n gevoel ben ik nu ook dubbel aan het rouwen. Er is ruimte voor het verdriet van toen en voor het verdriet van het fysieke afscheid na zijn overlijden. En in m'n hoofd is het vaak oké. Ik vind het ontzettend verdrietig dat m'n zoon een waanzinnige opa 'misloopt'. En het voelt ongelooflijk oneerlijk dat ik 31 ben en al geen vader meer heb..

Ik kan me ook heel goed voorhouden dat het beter is zo. Hij heeft rust en geen lijden en frustraties meer en dat is fijn. Maar ondanks die nuchtere gedachten gaat m'n hart sneller kloppen, knijpt m'n strot dicht en wordt slikken moeilijk, als ik eraan denk dat ie er niet meer is. Een steen in m'n maag en instant vermoeidheid. Want ja, het is beter zo en ik heb zijn overlijden echt volledig geaccepteerd. Maar godverdomme, ik heb geen vader meer. Hij is gewoon veel te vroeg, op een, voor mijn gevoel, oneerbiedige heen gegaan en dat is kut.

En wandelen op dat dunne lijntje, dat lijntje tussen acceptatie en intense verdriet &boosheid, is heel verwarrend en moeilijk, soms. Want het gaat hand in hand, terwijl het ook tegenover elkaar kan staan. En waar ga je in mee? De ene dag wint de acceptatie en de andere dag het verdriet. Dat zijn dagen dat ik in bed wil liggen en de werel wil vervloeken. Gelukkig gaat alles voorbij.
<<

Cactus

Gebruikers-avatar

Kletskop

Berichten: 549

Geregistreerd: 30 Jul 2017 19:57

Bericht 19 Apr 2020 19:57

Re: Het algemene rouw topic

Ik herken heel erg wat je zegt tuttebel. Wij zijn 2 jaar geleden ons zoontje verloren na 26 weken zwangerschap. Ik ben dus al wat verder, maar soms komt het heel hard naar boven, vooral in februari, zijn maand. Het voelt soms ook nog heel onwerkelijk. Dan zie ik een foto en dan denk ik, we hebben het echt meegemaakt. Het is een waas waarin je leeft.

Ik was 7 maanden na het overlijden weer zwanger. Ik vraag me nog steeds af hoe we het eerste jaar na het overlijden hebben doorstaan, verdriet, hoop en blijdschap zo dicht bij elkaar. Na de geboorde van onze derde zoon heb ik me ook enorm schuldig gevoelt, alles kwam weer naar boven. Ik heb er echt even over gedaan om beide dingen los van elkaar te zien.

Rouw is een moeilijk iets en is voor iedereen anders. Ik heb soms ook gewoon zin om te huilen en dan gaat het daarna weer een stuk beter. Laat dat gevoel er dus gewoon zijn.

Ik wil je een dikke knuffel geven. Ik vind dat je het goed doet. Laat de emoties er zijn, het is nog zo kort geleden. Het wordt steeds dragelijker en je kunt er steeds beter mee omgaan. Soms ligt het verdriet iets meer aan de oppervlakte en dat is weer even pittig maar wel goed. Het is goed dat je dit voelt. Dat betekent dat je verdriet hebt om iets waar je heel veel om geeft, jullie dierbare kindje.

Wat mij heel erg heeft geholpen is alles op te schrijven. Ik ben niet zo'n goede prater, maar op papier komt alles er wel goed uit. Heel af en toe lees ik alles nog weer terug.
Maart 2015 - stoer ventje
Februari 2018 - kleine vechter *
April 2019 - onze held
<<

Anoniem309

Bericht 19 Apr 2020 22:02

Re: Het algemene rouw topic

Dank je Lady. Rouw is inderdaad een heel ongrijpbaar iets en moeilijk te verwoorden, maar sommige van jouw wisselende emoties zijn voor mij ook heel herkenbaar. Ik kan me ook wel indenken dat het overlijden van je moeder juist zo moeilijk is omdat zij degene is geweest die er in je leven altijd voor je was. Des te gekker lijkt het me dan als die er niet meer is.

Interessant artikel, UN. En inderdaad herkenbaar. Mijn man moest naar het ziekenhuis op de uitgerekende datum omdat hij niet goed werd. En nee, een fysieke oorzaak werd er niet gevonden.

Popcorn, het is ook heel lastig om te zien hoe dingen kunnen veranderen als een dierbare er niet meer is.

Bazinga, zo apart om te lezen hoe jij mijn gevoel perfect verwoord. Het lijkt me ook heel heftig om je vader door zo’n periode na een beroerte mee te maken. En om daarna hem echt te verliezen, dat zal vast ook heel dubbel zijn. En precies dat heb ik met mijn dochter ook. Rationeel weet ik dat dit het beste voor haar was, maar het neemt de pijn van het gemis niet weg. En vervolgens moet je een manier zien te vinden om met die pijn te leven. Dit is ook een punt waar mijn man en ik er ook anders in staan. Voor mijn man is het verdriet grotendeels weg doordat uit alles blijkt dat dit het beste was, en hij vind het dan ook moeilijk te begrijpen dat ik er dan toch zoveel moeite mee heb. Maar ik zie het rationele en emotionele echt als 2 aparte dingen.

Cactus, Ik heb jouw verhaal destijds niet meegekregen, maar dank je wel voor je lieve woorden. Wat inmens verdrietig dat jij dit ook heb moeten doormaken. Ik herken het dat het soms een waas is waarin je leeft. Als mensen me vragen hoe het is, zeg ik ook altijd met ups en downs. En dat is het ook echt. De ene dag is de andere niet en soms is het heel erg moeilijk en soms heb je gelukkig ook dagen waarin het allemaal redelijk makkelijk gaat. Sinds de geboorte van Y. hou ik ook regelmatig een dagboekje bij en vandaag heb ik toevallig ook het boekje ‘mama voor altijd’ besteld om herinneringen in op te schrijven. Dat schrijven helpt mij ook maar gelukkig kan ik er ook goed over praten. Ook met mijn schoonmoeder kan ik er goed over praten en soms zitten we dan allebei huilend aan de telefoon. Voor mij voelt het fijn om op die manier ook het verdriet samen te delen, want ook zij is haar kleinkindje verloren.
Ik kan me trouwens goed voorstellen dat er ook bij de zwangerschap en geboorte daarop weer veel gevoelens los kwamen. Ik ben wat dat betreft ook best bang om weer zwanger te worden, terwijl het wel iets is wat ik graag zou willen. Maar dat is voor nu nog niet aan de orde.
<<

Cactus

Gebruikers-avatar

Kletskop

Berichten: 549

Geregistreerd: 30 Jul 2017 19:57

Bericht 20 Apr 2020 20:49

Re: Het algemene rouw topic

Wat fijn dat je er goed met je schoonmoeder over kan praten. Ik vind het nog wel eens lastig, want ik wil niet bij hun het verdriet weer omhoog halen. Daarnaast hebben mijn schoonouders ook een kindje verloren in de zwangerschap. Dat was toen zo'n andere periode en dat het dan bij ons ook gebeurd heeft ze heel veel pijn gedaan. Vooral het verdriet van m'n schoonvader zie ik nog zo voor me. Het broertje van m'n vriend en ons zoontje liggen ook vlak bij elkaar op de begraafplaats, heel bizar.

Een volgende zwangerschap zal heel moeilijk worden. Gelukkig werd er vanuit het ziekenhuis heel goed mee omgegaan. Ik kreeg elke 3 of 4 weken een echo en ik kon altijd bij de vk terecht. De wens moet groter worden dan de angst zei ik altijd. Toen werd ik redelijk onverwacht zwanger, dus moest ik wel.

Doe met alles wat goed voelt voor jou. Dus ook lekker een potje janken als je daar zin in hebt.
Maart 2015 - stoer ventje
Februari 2018 - kleine vechter *
April 2019 - onze held
<<

Anoniem309

Bericht 21 Apr 2020 10:21

Re: Het algemene rouw topic

Wat verdrietig dat jouw schoonouders ook een kindje hebben verloren. Wat ongelofelijk moeilijk om dit zelfde ook nog eens bij je kind te zien gebeuren. Ik snap wel dat je het dan ook moeilijk vind om er met hen over te praten. Gelukkig merk ik dat mijn schoonmoeder ook behoefte heeft om er juist over te praten. En bij haar kreeg ik in het begin het gevoel dat ze mij met haar verdriet niet wil belasten, terwijl ik het alleen maar heel mooi vind dat ze zo liefdevol over mijn dochter praat. Omdat we de eerste week na de geboorte bij mijn schoonouders zijn verbleven hebben zij ook heel veel van het echte rauwe verdriet meegekregen. Dus ik snap ook wel, dat toen we eenmaal weer weg waren, het voor haar lastiger te pijlen was in hoeverre we het er nog over wilden hebben, want via de telefoon praten is ook heel anders. Ik heb het dus uiteindelijk ook gewoon benoemd dat ze Y. juist mag benoemen. Als anderen er open over durven te praten, voelt het voor mij des te meer als erkenning dat ik een dochter heb gekregen.

Voor nu probeer ik nog niet te veel met een volgende zwangerschap bezig te zijn. We houden het toch voorlopig nog even af, en ik denk ook dat het voor mij goed is als het niet te snel gebeurd. Het lijkt me wel schrikken dat je zo plots weer zwanger bleek. Maar wel heel fijn dat je zo vaak een echo kreeg. Dat zal hier alleen niet gebeuren denk ik.

Verder doe ik zeker wat voor mij goed voelt. Ik merk ook regelmatig dat ik soms even een terugtrek momentje nodig heb, gewoon voor wat rust in mijn hoofd of om een potje te janken. En als ik getroost wil worden zoek ik hem gewoon weer op. Wat dat betreft vind ik het ook echt fijn hoe hij me steunt.
<<

Anoniem309

Bericht 01 Mei 2020 14:14

Re: Het algemene rouw topic

Afgelopen week was hier weer erg moeilijk. De eerste confrontaties dat moederdag er aan begint te komen hakten er even flink in. Ik kan me zo indenken dat sommige van jullie, die ook een kind of moeder hebben verloren, deze dag ook heel moeilijk vinden. Bij mij heeft het even weer alle emoties los gemaakt met flinke huilbuien tot gevolg. Ik begin ook steeds meer last te krijgen van een schuldgevoel. Ik heb daarvoor inmiddels ook hulp gezocht bij de kerk zodat ik dat gevoel hopelijk binnenkort wel weer los kan laten.
<<

Cactus

Gebruikers-avatar

Kletskop

Berichten: 549

Geregistreerd: 30 Jul 2017 19:57

Bericht 02 Mei 2020 06:05

Re: Het algemene rouw topic

Het is ook moeilijk al die eerste keren en dan vooral moederdag. De dag dat je toch altijd iets leuks hoort te krijgen van je kindje. Ken je Vlinderkusje? Op deze website staan gedichtjes en kun je artikelen bestellen die je troost kunnen bieden.

Waar voel je je schuldig over? Goed dat je er hulp voor hebt gezocht en fijn dat de kerk je hierbij kan helpen!
Maart 2015 - stoer ventje
Februari 2018 - kleine vechter *
April 2019 - onze held
<<

Pineco

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2382

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:09

Bericht 02 Mei 2020 06:38

Re: Het algemene rouw topic

Wat rot dat je je schuldig voelt Tuttebel, dat is zo'n nare emotie. Iedereen kan ook wel zeggen dat het niet nodig is, maar als je het eenmaal voelt, kom je maar moeilijk van dat gevoel af. Goed dat je hulp hebt gevraagd, het is ook nog zo vers allemaal :hug:

Wat een interessant artikel dat UN hierboven plaatste. Ik herken bij mezelf vooral het stukje dat prikkels nu veel harder binnenkomen dan voorheen. Mijn vader is bijna 6 jaar geleden overleden en ik merk dat ik sindsdien veel minder kan hebben. Qua gekibbel van de kinderen, qua omgevingsgeluiden. Ik ben sneller geïrriteerd en afgeleid daardoor en kan ook echt hoofdpijn krijgen van een drukke omgeving. Dat had ik voorheen nooit.

Verder heb ik het rouwen om mijn vader een beetje ervaren zoals Lady hierboven beschrijft, je wordt voortdurend heen en weer geslingerd tussen tegenstrijdige emoties. Het ene moment voel je je zo, het andere moment weer helemaal anders. Over het algemeen heb ik zijn overlijden wel kunnen accepteren, maar het gemis blijft en komt soms op heel onverwachte momenten ineens naar boven. Dan kan ik om een of ander liedje op de radio ineens beginnen te huilen, zomaar. Even goed uithuilen op zo'n moment helpt mij wel altijd om daarna weer met frisse moed verder te kunnen.
Drie meiden maken ons geluk compleet! 04-01-2009 / 16-05-2012 / 19-02-2014
<<

Anoniem309

Bericht 02 Mei 2020 18:14

Re: Het algemene rouw topic

Die site kende ik nog niet, Cactus. Misschien dat ik inderdaad iets kan kopen om toch een beetje betekenis aan moederdag te kunnen geven. Inmiddels heb ik ook het boek ‘Mama voor altijd’ binnen gekregen. Daar ben ik ook heel blij mee dus die ga ik de komende tijd ook invullen.

Het schuldgevoel is ook heel gek en waarschijnlijk niet terecht. Spijt van onze beslissing heb ik niet, maar ik denk dat het meer is dat ik me schuldig voel omdat ik mijn dochter niet meer voor mijn dochter heb kunnen doen. Door de hulp die ik nu krijg weet ik nu dat het dus eigenlijk voortkomt uit teleurstelling omdat mijn dromen voor haar niet konden uitkomen. Rationeel weet ik dit nu, maar het zal heus nog wel even duren voordat dat emotioneel ook gaat landen.

Klopt wat je zegt Pineco. Het zeggen dat schuldgevoel niet hoeft, lost het niet op. Het is een proces wat je zelf moet uit te zien vogelen voordat je er vrede mee kan hebben. Wat vervelend dat het overlijden van je vader je in dat opzicht best heeft veranderd. Het is ook wel logisch natuurlijk want het is niet niks. Wat ik wel heb gemerkt is dat we in tijden van rouw, of ook op latere momenten wanneer je het er moeilijk mee hebt, mensen vaak te hard zijn voor zichzelf. Terwijl je op die momenten eigenlijk juist een beetje lief moet zijn voor jezelf. Dat af en toe uithuilen heb ik ook heel erg nodig. Gelukkig gaat mijn man nu regelmatig even mountainbiken en kan ik die tijd alleen ook echt even gebruiken als huiluurtje.
<<

Anoniem309

Bericht 15 Mei 2020 14:25

Re: Het algemene rouw topic

Omdat ik op het forum wel eens heb gelezen dat sommige ouders het moeilijk vinden te begrijpen hoe kinderen rouwen en hoe ze daar mee om moeten gaan, plaats ik hier een tip. Morgen is er van NEL-magazine een online mini-event over verschillende onderwerpen met betrekking op rouwen. Om 13.45 is er een sessie die gaat over hoe kinderen rouwen. Wat je wel moet doen of juist niet. Wellicht hebben sommige van jullie hier iets aan.
Via onderstaande link kan je er meer informatie over vinden. https://nelmagazine.nl/mini-nel-event-online/
<<

Anoniem309

Bericht 11 Jul 2020 21:29

Re: Het algemene rouw topic

Ik up deze even voor Rapa nui. Hoe is het nu met jou?

En Silver, heb jij nog een mooi sieraad van je moeder gevonden om te dragen?
<<

rapa nui

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 3397

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:35

Bericht 11 Jul 2020 21:50

Re: Het algemene rouw topic

Goed. Fijn dat je er naar vraagt Tuttebel. Ik heb net heel verhaal geapt naar iemand die er ook naar vroeg. Kopieer dat hier en pas het wat aan. Was maandagmiddag na begrafenis moe, echt op. Bij de koffie van de begrafenis was ik in tranen, mocht en kon toen na al het regelen Even geslapen. S avonds naar kapster, had afspraak al staan en ik zit er 1 op 1 en we hebben al zoveel gedeeld dus was ook fijn. Voelde dinsdag op mijn werk gewoon goed en heel relaxed. Volgens mij is spanning van afgelopen tijd weg. Klinkt misschien wat gek maar heb er vrede mee, het is goed. Natuurlijk hadden we hem langer willen houden maar heb me door gesprek met huisarts, verpleging, andere gesprekken en zelf dingen bekijken gerealiseerd dat lichaam van papa gewoon op was. Hij had problemen met alle vaten, nieren, suiker, hart, bloeddruk. Ze hebben in ziekenhuis alles gedaan wat ze konden. Voor mijn gevoel hebben we maandagnacht al afscheid van hem genomen. Ik ben gewoon dankbaar voor de waardevolle gesprekken van afgelopen tijd, dat papa diverse malen genoemd heeft dat hij dat fijn vond, dat hij zo goed met mij kon praten of ik langer wilde blijven. Ik ben zo blij dat we die extra tijd op dinsdag en woensdag in ziekenhuis gekregen hebben om nog extra bij hem te zijn, om het af te kunnen sluiten en te kunnen zeggen wat ik had. Vond het ook mooi dat mijn ooms en tantes ook afscheid konden nemen, ze hebben ziekenhuisregels versoepeld voor ons. Ben blij met en was opgelucht over de begrafenis die ik persoonlijk vond. En dat in kerk, met kerkregels waar ik niet achter sta en waar dat vaak anders is. Mooie afsluiting, ook voor mijn vader. En heb afgelopen dagen op mijn werk zo veel gepraat over alles. Kwamen zo veel mensen langs om te condoleren, ze namen de tijd voor me en kon hele verhaal kwijt. Ook bv vanmiddag in de stad 2 fijne en waardevolle gesprekken gehad met eigenaren van de winkel en later met collega en zijn vrouw. Daar was familielid in coronatijd overleden aan kanker, lag in verpleeghuis en ze mochten er 7 weken niet komen, alleen avond voor overlijden half uur, begrafenis met strenge coronaregels. Zus van vrouw uit winkel heeft kanker maar woont in België en mochten ze dus ook maanden niet zien. Dan hebben wij eigenlijk nog geluk gehad met zo veel tijd. En is mijn vader lijden bespaart gebleven. Stilte voor mijn moeder is er al die heeft het er moeilijk mee. Denk dat ik pas in mijn vakantie over week gemis ga realiseren. En dat er uiteraard nog emoties en tranen zullen komen.
Twenty years from now you will be more disappointed by the things you didn’t do than by the ones you did do. So throw off the bowlines, sail away from the safe harbor. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover. – Mark Twain
<<

Chava

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 3589

Geregistreerd: 23 Jun 2016 20:23

Bericht 11 Jul 2020 22:18

Re: Het algemene rouw topic

Wat fijn dat het naar omstandigheden goed met je gaat en dat het een mooie uitvaart geweest is, Rapa Nui.
To travel is to live
Mijn instagram
<<

Anoniem309

Bericht 11 Jul 2020 23:00

Re: Het algemene rouw topic

Op zich fijn dat je er vrede mee lijkt te hebben en het naar omstandigheden goed met je gaat. Maar volgens mij ben je de afgelopen week ook best druk geweest met veel afleiding. Ik denk dat het gemis inderdaad nog zal komen. Dat komt ook niet altijd gelijk. Maar weet wel dat als je het moeilijk krijgt je hier lekker van je af kan schrijven. Dat kan echt helpen.
In ieder geval fijn dat het een mooie uitvaart was en dat je met zo veel mensen hebt kunnen praten.
<<

Hope

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1556

Geregistreerd: 28 Jun 2014 15:08

Bericht 28 Sep 2020 14:16

Re: Het algemene rouw topic

Ik wilde deze toch even uppen..
Hoe is het met jullie?

Ik ben 2 maanden geleden mijn beste maatje onverwachts verloren en het doet nog steeds zoveel pijn. Ik mis hem vreselijk. De ene dag gaat het beter dan de andere dag, maar ik denk er constant aan. Ik probeer afleiding te zoeken, maar ook dan denk ik steeds aan hem. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet om hem huil. Alles herinnert me ook aan hem.
Ik had nooit verwacht dat het zo lang zou duren. Ik vind het maar zwaar en moeilijk, dat rouwen.
<<

Anoniem331

Bericht 28 Sep 2020 14:45

Re: Het algemene rouw topic

Ik ben straks 4 jaar verder en deal er nog dagelijks mee. Heb niet het idee dat het ooit over gaat. En ergens heeft ook dat wat moois, dat wat je met elkaar had was dus echt de moeite waars ❤️
<<

Lady

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15901

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:23

Bericht 28 Sep 2020 14:52

Re: Het algemene rouw topic

Wat heftig, Hope. En tegelijkertijd vind ik het ook confronterend om te lezen. Want dat wij jij beschrijft, heb ik dus nooit gehad na het overlijden van mijn moeder. Ik huil er zo heel af er toe weleens om, maar dat allesomvattende gevoel van pijn en verdriet heb ik nooit gehad. Dat vind ik weleens zorgelijk.
28 april 2015 - Lieve D, your first breath took ours away..

12 mei 2018 - Lieve J, little hero!
<<

Anoniem304

Bericht 28 Sep 2020 15:05

Re: Het algemene rouw topic

Lady schreef:Wat heftig, Hope. En tegelijkertijd vind ik het ook confronterend om te lezen. Want dat wij jij beschrijft, heb ik dus nooit gehad na het overlijden van mijn moeder. Ik huil er zo heel af er toe weleens om, maar dat allesomvattende gevoel van pijn en verdriet heb ik nooit gehad. Dat vind ik weleens zorgelijk.

Waarom dan precies? Denk je dat dat straks 'ineens' nog komt? Of ben je daar bang voor bedoel ik?

Ik heb dat ook niet gehad met m'n vader, maar iedereen rouwt anders. Dat je niet in zak en as zit, wil niet zeggen dat je er 'zo even overheen gestapt bent' of zoiets. Bij ons in het gezin zijn de verschillen nog steeds heel duidelijk te zien, hoe wij er mee om gaan.
<<

Anoniem309

Bericht 28 Sep 2020 15:40

Re: Het algemene rouw topic

Lady, maar dat hoeft toch niet ‘erg’ te zijn dat je dat nooit hebt gehad? Ik snap heus dat het wellicht onnatuurlijk voelt om dat niet te voelen bij iemand die zo dichtbij staat, maar iedere relatie en ieder rouwproces is anders.
Ik heb om het overlijden van mijn vader eigenlijk maar weinig verdriet gehad, maar dat lag ook zeker aan de relatie die ik met hem had en om die reden had ik bij leven al jaren eerder afscheid van hem genomen. Dat voelde ook best raar, maar het is wat het is.

Hope, wat rot dat het gevoel van verdriet zo aanwezig blijft. Het klinkt alsof jullie een hele speciale band hadden. Het is ook heel heftig om iemand te verliezen die belangrijk voor je is. Maar het is goed dat je het gevoel toe laat. Rouwen kan ook heel lang duren en er staat geen tijd voor. Iedereen doet het op zijn eigen manier en als het echt je maatje was dan is het helemaal niet gek dat het je zo bezig houd. :hug:

Hier gaat het met ups en downs. Ik heb een aantal maanden gehad waarin het weer wat beter ging, maar momenteel voelt het allemaal weer heel moeilijk. De sterrenverjaardag van Y komt eraan en ik merk dat ik het heel moeilijk vind dat die dag er langzaam aan begint te komen. Ik heb ook totaal geen idee hoe ik die dag invulling wil geven. Enerzijds wil ik er graag een mooie dag van maken, maar anderzijds zou ik die dag mezelf het liefst de hele dag in m’n bed willen verstoppen. Het is gewoon heel lastig.

Rapa Nui, hoe is het inmiddels met jou?
Laatst gewijzigd door Anoniem309 op 12 Nov 2020 13:30, in totaal 3 keer gewijzigd.
<<

ChiQ

Bericht 28 Sep 2020 18:28

Re: Het algemene rouw topic

Lady schreef:Wat heftig, Hope. En tegelijkertijd vind ik het ook confronterend om te lezen. Want dat wij jij beschrijft, heb ik dus nooit gehad na het overlijden van mijn moeder. Ik huil er zo heel af er toe weleens om, maar dat allesomvattende gevoel van pijn en verdriet heb ik nooit gehad. Dat vind ik weleens zorgelijk.


Heb ik net zo. Vergeet niet dat je al die tijd dat je moeder ziek was stukje bij beetje, onbewust toch je moeder los hebt gelaten.
Ze kon net als mijn moeder niet meer blijven, en mijn moeder was simpelweg op het laatst zo op dat ik toch wel de berusting vond in haar dood.
<<

Suus

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11205

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:38

Bericht 28 Sep 2020 18:49

Re: Het algemene rouw topic

Heftig, Hope ? ik denk dat het onverwachte ook wel meespeelt in de manier en heftigheid van rouw. En afscheid moeten nemen van een maatje is ook weer minder ‘natuurlijk’ dan afscheid van een ouder (als je al volwassen bent) denk ik.

Ik herken me wel in jouw gevoel, Lady. Natuurlijk mis ik mijn vader, hij had er gewoon nog moeten zijn en van zijn kleinkinderen genieten. Maar mijn leven gaat ook gewoon verder, juist met een jong gezin. Net had ik wel even een momentje. Ik kwam een verjaardagskaart tegen die hij in december 2018 voor mij schreef. Hij schreef dat het een mooi jaar zou worden met een nieuw huis en nieuw leven (ik was net zwanger). Nog geen enkel idee dat hij in juli van het volgende jaar zou overlijden. Hij eindigde met ‘ik houd van je’, toen moest ik wel even huilen.
26 september 2013
30 december 2015
11 juni 2019
Volgende

Terug naar Persoonlijk

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers