15 Feb 2021 13:41 door Anoniem309
Lief dat je dat zegt Zora! En jij ook Lot! Ik ben ook echt blij dat ik dit topic destijds aangemaakt heb. Vooral omdat een rouwperiode vaak enorm moeilijk en eenzaam is.
Fantine, fijn dat je een goed gesprek hebt gehad bij de rouwtherapeut. En wat goed dat je je zoon hebt verteld over zijn broertje. Zo mooi dat hij daar ook rustig van werd. Ik weet zeker dat het jou, maar ook hem zal helpen als je regelmatig over zijn broertje zal praten. Een tweelingband is altijd bijzonder, maar ik weet zeker dat die niet weg is door het overlijden van zijn broertje. Zijn broertje zal ongetwijfeld over hem waken.
Zelf benoem ik Y. ook regelmatig. Ze is echt een rode draad in onze levens en ben ik ook zeker van plan om haar broertje te vertellen over zijn zus. Hij krijgt zelfs een knuffeltje van haar (een knuffeltje wat ik heb gekregen als troost toen ik net bevallen was van Y.). Wat mooi ook dat je een knuffeltje voor beide jongens wilt kopen. Misschien klinkt het raar, maar wellicht is het fijn om ook een extra exemplaar voor jezelf te kopen. Ik heb een knuffeldoekje meegegeven aan Y. en heb daar zelf ook een 2e exemplaar van. Ik heb dat knuffeldoekje vaak bij me en na een jaar ziet die er niet meer uit als nieuw. Ik heb dus nog 2 extra exemplaren gekocht, 1 voor in haar doosje die dus altijd mooi kan blijven en ook 1 die straks voor haar broertje is.
Dat gevoel van hoe oneerlijk het is, herken ik ook deels, al probeer ik dit gelijk tegen te spreken. Ik denk dan bij mezelf, ik kan mezelf wel afvragen ‘waarom ik?’, maar dan denk ik ook ‘waarom iemand anders?’. En dan dan zie ik hoe zinloos het is om die eerste vraag te stellen want niemand verdient het om z’n kindje te verliezen. Het is gewoon altijd oneerlijk en deze keer hebben wij die dikke pech gehad. Wellicht kan die denkwijze jou ook helpen.
Suus, wat mooi dat je nog van die open gesprekken hebt gehad met je vader. Misschien heb je door die open gesprekken juist beter afscheid kunnen nemen van hem waardoor je er nu beter mee om kan gaan? Het is namelijk helemaal niet zo dat iedereen die klap krijgt hoor. Of denk je dat je jezelf er niet genoeg voor openstelt en het verdriet blokkeert?