tot nu toe gaat het goed hier, mijn man zit al ruim 2 week thuis, net al de kinderen en ik werk minimaal en als ik werk werk ik savonds in de thuiszorg.
mijn man zit in zn "hok" zijn kantoor achter de bijkeuken.
op de deur hebben we een briefje gemaakt met groen, oranje en rood en een wasknijper. als hij op rood staat moeten we zachtjes doen en mogen we niet binnen komen, op oranje mogen we even snel voor bijv. printpapier of een kleine vraag en is de wasknijper op groen kunnen we vrij naar binnen lopen. Hier werkt het heel goed gelukkig, iedereen weet waar ze aan toe zijn.
toen we dit papier nog niet hadden, was er wat irritatie maar nu niet meer.

Als ik niet werk in de avond "vlucht" ik een soort van uit huis om naar mn eigen winkel te gaan en daar via FB te verkopen of ingebrachte kleding te prijzen.

Op dit moment zijn we een goed team, maar zodra we de deur weer uit mogen gaan we even samen een nachtje weg, bijkomen van de intense weken met de kinderen thuis nu.

Wij zijn beiden veel thuis. Ik sinds 18 maart eigenlijk non-stop, de komende week (weken?) waarschijnlijk ook nog wel. Mijn vriend mocht nog wel her en der een dagje werken. Thuiswerken zit er voor m’n vriend sowieso niet in en voor mij ook nauwelijks, alle taken die ik had, zijn klaar. Ik zag er heel erg tegenop om zoveel op elkaars lip te zitten en vooral de eerste paar dagen hadden we wel onderlinge irritaties. Maar nu gaat het eigenlijk heel fijn en geniet ik er vooral van dat hij er zoveel is. Normaal zijn er weken waarin we compleet langs elkaar heen leven dus dit is eigenlijk ook wel fijn.

Vervelend dat hij werken lastig voor je maakt.

Wij zijn hier aan het begin van de thuiswerk periode (voor mijn vriend) even aan tafel gaan zitten en de verwachtingen naar elkaar uitgesproken. Wat we van elkaar verwachten hoe we de opvang voor onze dochter oplossen als ik van huis ben om te werken. Boodschappen, schoonmaken ect. Wellicht kunnen jullie dat ook doen met elkaar?

Met banen in de zorg en transport zitten we hier goddank niet samen thuis. Dat hebben we begin het jaar gedaan toen mijn vriend met een flinke hersenschudding thuis zat na een aanrijding.
En zoiets doet onze relatie geen goed, je hebt er niet altijd wat over te zeggen maar ik ben heel blij dat we vooralsnog deze dans ontspringen.

Ik ben zelf gewoon 32u aan het werk, maar mijn vriend werkt zoveel mogelijk uit mijn huis. Dat scheelt sowieso voor hem bijna 2u reistijd per dag, dus ik zie hem veel meer dan normaal. Ik vind het ook echt gezellig om tussendoor even samen een kopje koffie te doen en samen te lunchen.

Mijn man werkt nog gewoon buiten de deur dus voor hem niet veel anders dan normaal.
Ik zit al 3 weken met de kinderen binnen en ik merk dat ze hun energie niet goed kwijt kunnen. Dat breekt mij momenteel wel op en reageer ik later op de middag wat geïrriteerd. Helaas snapt hij dat niet.

Wij werken beiden thuis en zorgen voor de kinderen, 50/50. Enerzijds is het fijn om meer tijd samen door te brengen en toch wat meer rust in het doordeweekse leven te hebben door het ontbreken van reistijd en andere afspraken. Anderzijds is er meer stress en dus ook irritaties, bijvoorbeeld als we moeten ‘onderhandelen’ over onze werktijd(en) of als we lichtelijk gestoord worden van de kinderen. Met name de jongste kan nog niet zo goed dealen met de nieuwe situatie, wat gezien haar leeftijd ook logisch is.

Wij zijn gewend altijd samen te zijn, dus hier gaat het goed. Hij werkt in de tuin of aan het huis, ik aan de keukentafel. Het is wel weer even een financiële crisissituatie, want bouw ligt voor mijn man stil, maar we hebben het al moeilijker gehad en dit komt ook wel weer goed.

Ik vind het leuk dat we elkaar meer zien dan normaal. En dat doordat hij thuis is elke avond ik niet meer zoveel alleen spitsuur/bedtijd hoef te doen en dan vervolgens alleen op de bank zit. Dus ik geniet wel van deze quality time.

Ik werk 2 dagen op locatie, ben leerkracht en moet leerlingen opvangen waarvan 1 of beide ouders in een vitaal beroep werken. Op één dag werk ik thuis. Mijn man is de hele week thuis aan het werk en wordt zo nu en dan opgeroepen om op locatie te werken.
Dat ging tot nu toe goed, maar vandaag heb ik even een bommetje gedropt, want ik voelde me benadeeld. Dat luchtte op.

Mijn man werkt heel veel, juist meer dan normaal, terwijl ik 80% werk en vanuit huis en dus de hele dag met kind zit.

De eerste week was het ruk, want man werkte 60 uur en deed thuis he-le-maal niks. En ergens snap ik dat heus wel, hij werkt al hard genoeg. Maar toen liet ie een pan eten afkoelen, om later in een Tupperware bak te doen. Oké prima, dat deed ie. En toen liet ie de pan staan. Om m de volgende ochtend wel in de gootsteen te leggen met een lullig laagje water...

Toen was ik wel ff pissed, want ik houd er niet van om als vanzelfsprekend gezien te worden enzo. Maar dat heb ik uitgesproken en sindsdien ruimt ie z'n eigen zooi iig op. Dat ik verder meer huishouden oppak deze weken is logisch.

Gelukkig is het nu iets rustiger op z'n werk en is de balans beter. Verder is er weinig verschil eigenlijk. We zijn veel in de tuin bezig, spelen met onze zoon, kijken savonds film enz.

Toevallig hadden we het hier gisteren over tijdens het eten. Wij zijn gewoon beter als we veel bij elkaar zijn. Vanaf het begin al zo’n irritant altijd samenzijnstel (vanzelfsprekend met eigen vrienden en leven ook), maar gewoon content in elkaars gezelschap. Toen kwam R. en moesten we ons daarin aanpassen en vonden we lastig. Zeker omdat we elkaar vrijwel niet zagen omdat ik ma-woe werkte en hij do-zon.

Maar nu is man fulltime thuis en ik werk nog steeds 3 dagen en we vinden het heerlijk. Samen zorgen voor de kleine, onze grapjes komen weer terug, nauwelijks ergernissen (waren er voorheen wel eens als we moe thuiskwamen van werk). Ik vind het heel fijn!

Het is hier gezelliger, meer tijd samen als gezin is heel fijn en heel welkom. Zeiden we toevallig vandaag nog. Ik zie het als een fijn lichtpuntje in deze nare tijd.

Wij zijn beide thuis. Mijn man is thuis i.v.m. zijn ziekte en daarom zit ik nu ook thuis. Mijn man is erg kwetsbaar en mag absoluut niet met anderen in aanraking komen en niet ziek worden.

Is onze situatie ook niet helemaal met anderen te vergelijken.
Het gaat goed hier. Man zit dan ook al sinds januari thuis op de dagen dat ik vrij was waren wij ook al de hele dag samen.

afgelopen twee weken ging het goed maar we hebben het erg druk gehad met ons huis verkoopklaar te maken. Mn man werkt in ploegen,komende week zijn we bijna heel de week samen thuis en zijn er minder klussen te doen. Mijn man heeft erg behoefte aan eigen ruimte dus ik hoop dat we nog naar buiten mogen dan zal het wel gaan.

Op dit moment is het net zoals normaal. Ik ben thuis als thuisblijfmoeder en man is aan boord als zeevarende

Ik werk momenteel thuis, mijn man werkt wel gewoon is van 6.00-17.30/18.00 weg. Lange dagen dus alleen met de kinderen. Ik vind het wel pittig, schoolwerk van dochter, mijn eigen werk dingen. Gelukkig spelen de kinderen ook wel heel lief samen.
Ben blij dat hij nu weekend is. Vooral de jongste trekt heel erg naar mijn man nu steeds, heel fijn dat ik even wat meer mijn handen vrij had vandaag.

Ik werk thuis, man moet gewoon de deur uit. Tot nu toe is het dus eigenlijk net zoals anders.
Wel fijn dat het nu weekend is en we de boel gewoon samen kunnen doen. Is toch veel fijner dan alles met de kinderen en m'n werk alleen te moeten doen.

Mijn man is helemaal thuis en hoewel hij qua werkzaamheden wel thuis kan werken, doet hij dat nu maar een paar uurtjes per dag want er is gewoon geen werk meer.
Ik werk thuis maar moet zo nu en dan ook nog naar kantoor.
Wij vinden het beide heel fijn nu. We hoeven ons geen zorgen te maken over kinderopvang, niet naar huis te racen na een file, het maakt niks uit als we eerder of later eten, de kinderen op een later tijdstip in bed liggen of we tot later in pyjama lopen. De ratrace is verdwenen en dat vinden we beide heel relaxt.

We doen om de beurt huiswerk met onze kleuter, proberen samen onze peuter zindelijk te krijgen, het huishouden ( er is meer schoongemaakt en opgeruimd in huis dan de afgelopen 2 jaar bij elkaar) hebben we gewoon tijd voor en we genieten echt van de avonden samen op de bank met een wijntje er bij.

Natuurlijk is het ook druk met de kinderen thuis die wel vermaakt moeten worden, maar doordat voor mijn man die druk van een meer dan full-time baan er nu af is zijn we meer een team en dat is fijn.

Ik vind het wel gezellig. Mijn vriend werkt om de dag nu. Vorige week vond ik het echt nog even zoeken in welke verwachtingen we van elkaar hadden. Maar dat is nu duidelijk en nu vind ik het heel gezellig om veel tijd samen door te brengen.

De eerste week was het hier wel ff drama hoor. Dat kwam vooral door de omschakeling naar thuis werken en de kinderen onderwijzen. We hebben allebei een drukke baan en waren voortdurend aan het overleggen (met een graduele schaal naar ruziën) over wie wanneer welke calls had ingepland en hoeveel tijd we nodig hadden. We waren allebei nog aan het proberen volledig te werken tegelijkertijd de kinderen te ‘doen’ en waren eigenlijk allebei erg overvraagd en gefrustreerd.

Inmiddels gaat het beter, we hebben een ritme gevonden waarin ik de ochtend en hij de middag werkt en de ander dan de kinderen begeleidt. Het lukt ons allebei ook beter te accepteren dat we qua werk geen grootste prestaties leveren nu. We zijn wel kapot moe ‘s avonds en van dingen als schoonmaken en klusjes rondom huis komt juist vrijwel niks, maar goed, dat is hoe het is.

Ik had verwacht dat we het steeds samen zijn niet zo geweldig zouden vinden. We zijn gewend om veel dingen apart van elkaar te doen en zijn beiden vrij uithuizig. Maar eigenlijk vind ik het prima zo. Vaak gaat een van ons ‘s avonds nog even wandelen ofzo, of we kijken samen iets op Netflix, of ff lekker in bad. Dat racen van werk naar bso en voetbal mis ik in ieder geval niet.

Hoe gaat het bij jullie thuis?
Werken jullie beide thuis, of toch nog op je werkplek, of een van beide thuis?
Hoe gaat het met de irritaties? Zijn die er meer of minder?
Enorme ruzies of gaan jullie juist heel goed nu samen.

Ik werk nu twee weken thuis, mijn vriend heeft een paar keer thuis gewerkt maar werkt ook op kantoor ivm zijn functie waardoor hij op kantoor moet zijn. Wij hadden gister voor het eerst even een wat mindere dag. We hebben beide ook een druk sociaal leven buiten elkaar om en hier in deze tijden vorm aan geven is toch wat lastig soms. Gister dus wat irritaties maar we hebben alsnog een leuke dag gehad door even te gaan klussen in ons nieuwe huis en samen spelletjes te spelen. Ik ben wel blij dat we niet beide thuis werken, dat zou echt too much worden. Het scheelt dat we naar ons nieuwe huis kunnen gaan als we even de deur uit willen naar een andere wereld toe lijkt het wel.

De eerste week vond ik het echt niks, mijn vriend geloof ik ook niet. Het was even wennen denk ik, nu is het prima, ik weet wanneer ik binnen kan komen wanneer hij werkt en andersom ook, we lunchen nu samen ipv dat hij vraagt “wanneer breng je de lunch boven” ?, of hij maakt voor mij lunch, het was echt even zoeken. Nu vind ik het eigenlijk heel gezellig en fijn, we gaan nog steeds even apart van elkaar weg, een wandeling of iets, en dan de andere dag samen. En we hebben wat vaker date night thuis ingevoerd wat heel leuk is, omdat er meer tijd voor is nu.